Οι μέρες της κυβέρνησης είναι μετρημένες

cynical

Οι μέρες της κυβέρνησης είναι μετρημένες. Άκουσα ότι το είπε και ο Τσίπρας. Δεν ξέρω από πού πήρε το μήνυμα, μπορεί να το πήρε από την ίδια πηγή, όπως κι εγώ. Κι αυτή η πηγή είναι ο κόσμος, που αρχίζει να βλέπει τη χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή σαν λύτρωση πλέον, κι όχι σαν κατάρα.

Όχι σαν τη λύτρωση που προσφέρει ο θάνατος, αλλά σαν τη λύτρωση από τον τρόμο του θανάτου. Δεν είναι το λυτρωτικό και απελπισμένο πήδημα στο ανοιχτό χάος του γκρεμού, αλλά αντίθετα, είναι η ελπίδα που λυτρώνει.

Κι ο καταλύτης αυτής της αλλαγής δεν είναι άλλος παρά ο νέος φόρος επί των ακινήτων. Θα επιδράσει με τον ίδιο τρόπο όπως επέδρασε σε τόσες άλλες φορές στην ιστορία, με πρόσφατο σχετικά παράδειγμα τον φόρο που είχε προσπαθήσει να επιβάλλει η Θάτσερ και η οποία ευρισκόμενη μπρος τη γροθιά του μισού πληθυσμού της χώρας της, έκανε πίσω και τον απέσυρε.

Έρχονται έτσι τα πράγματα, που το βάρος της μεσσιανικής τροικανής “λύτρωσης” αρχίζει να φαίνεται μεγαλύτερο από το βάρος που θα υποστεί η χώρα από μια στάση πληρωμών. Τουλάχιστον τότε θα υπάρχει ελπίδα, και αυτός ο δρόμος αν μη τι άλλο θα ξαναδώσει στο λαό την τσαλαπατημένη αξιοπρέπεια και την χαμένη αυτοπεποίθηση.

Και σιγά σιγά αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι ακόμα και τα πιο τρομακτικά σενάρια της χρεοκοπίας που εξυφαίνονται ωχριούν μπροστά στην καθημερινή απεχθή πραγματικότητα.

Σαν επιβεβαίωση ήρθε και το σημερινό ρεπορτάζ του Spiegel, το οποίο με τίτλο “Οι Έλληνες ορκίζονται να επαναστατήσουν ενάντια στο φόρο τέρας”, καταγράφει τις διαθέσεις των απλών ανθρώπων.

“Ανησυχούμε περισσότερο για το φόρο, παρά για την προοπτική μιας εθνικής χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ”, λέει ο ένας.

Στην πραγματικότητα, δεν θα τον πείραζε καθόλου να πάει πάλι πίσω στη δραχμή, συνεχίζει ο ρεπόρτερ για κάποιον άλλον. “Όλοι εδώ είχαμε κακές εμπειρίες με το ευρώ”.

“Επιστροφή στη δραχμή, δεν θα ήταν και τόσο κακό”, λέει μια κοπελιά, παραδίπλα.

“Οι Έλληνες έχουν ουσιαστικά "μπουχτίσει" από τα μέτρα λιτότητας”, γράφει σήμερα η WSJ, τονίζοντας ότι είναι απρόθυμοι να συναινέσουν σε ακόμα πιο επώδυνες συνθήκες για να αποφευχθεί η χρεοκοπία.

“Η Ελλάδα έχει αρχίσει να αναρωτιέται αν υπάρχει πιο εύκολος δρόμος για να βγει από την κρίση, με το παράδειγμα της Αργεντινής να προσελκύει τα βλέμματα. Η Αργεντινή, που άρχισε να ανακάμπτει τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία της, ενδεχομένως εκλαμβάνεται από τους Έλληνες ως η μόνη εναλλακτική επιλογή".

Ο κόσμος αρχίζει να βλέπει πια με τα δικά του τα μάτια και τίποτε δεν είναι πιο ισχυρό στο να κατευθύνει τις πεποιθήσεις από την ίδια τη βιωμένη εμπειρία.

Την εμπειρία, που θα υψώσει το φράκτη στους ηλίθιους και σαδιστές καραγκιόζηδες, εντός και εκτός συνόρων. Όσο και να φοβίζουν, όσο και να βιάζουν...