Ζήσαμε όμως σ' ένα ελεύθερο κόσμο ...

βαθύ κόκκινο

Του Στάθη - Εφημερίδα "Real"

ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΚΙΤΣΟ δημιουργήθηκε απ' την αφεντιά μου, νεόκοπον τότε γελοιογράφο, για τον «Ριζοσπάστη» τον Φεβρουάριο του 1983 και, λίγο αργότερα, αναδημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της «Πράβντα», πράγμα ασυνήθιστο, διότι η εφημερίδα του ΚΚΣΕ σπανίως δημοσίευε γελοιογραφίες στην πρώτη της σελίδα κι ακόμα σπανιότερα ξένους σκιτσογράφους.

Οπως και να 'χει, από το 1983 έχουν περάσει 30 χρόνια! Κι αυτό που τότε φαινόταν να φθίνει στον καπιταλιστικό κόσμο (το να σε αφήνουν δηλαδή ελεύθερο να πεθάνειςαπό πείνα) έχει από καιρό αναβιώσει και εξαπλώνεται θηριωδώς σε μεγάλο μέροςτου πλανήτη• όχι μόνον στον «τρίτο κόσμο» όπου η πείνα πλέον ενδημεί, αλλά και στον ανεπτυγμένο κόσμο, όπου ο κόσμος της εργασίας πιέζεται να γυρίσει πίσω στην εποχή του Ντίκενς.

Τριάντα χρόνια μετά και αφού η Ιστορία έκανε φάρσα στον σοσιαλισμό και τον έφερε τούμπα, ο καπιταλισμός, χωρίς αντίπαλον δέος πια, όχι μόνον παλινορθώθηκε, αλλά οδηγεί τον «Θαυμαστό Γενναίο μας Κόσμο» σε ένα παγκόσμιο καθεστώς «Σιδερένιας Φτέρνας».

Οι άνθρωποι είναι πάλι «ελεύθεροι» να πεθάνουν από πείνα, στο πλαίσιο μιας«ελεύθερης αγοράς» που η οικονομία της δεν «αντέχει» τους συνταξιούχους ή τους νέους, τους τίμιους ή τους παραγωγικούς κι όλους όσοι πάνε με τον σταυρό στο χέρι.