Του Γιώργου Καισάριου Για όσους παραπονιούνται ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν μηδενίσει, σας πληροφορώ ότι δεν είναι μόνο οι ελληνικές τράπεζες αγαπητέ αναγνώστη. Η φράση “Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα” δεν έχει βγει τυχαία.
Στη γειτονική Ιταλία, οι τράπεζες δείχνουν ότι αντιμετωπίζουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα με την Ελλάδα. Ότι δηλαδή, και αυτές ήθελαν να παίξουν το carry trade με την ΕΚΤ, υιοθετώντας τη λογική ότι τα κρατικά ομόλογα έχουν μηδέν ρίσκο (όπως τους έλεγαν οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες) και αποφάσισαν (όπως οι εδώ τράπεζες) να τινάξουν την μπάνκα στον αέρα.
Έτσι λοιπόν οι καλοί Ιταλοί γείτονες (οι τράπεζες δηλαδή), αποφάσισαν ότι ο πιο γρήγορος δρόμος να κάνει κέρδη η τράπεζα (και να πάρουν bonus τα ανώτατα στελέχη) ήταν να μοχλεύσουν τους ισολογισμούς τους μέχρι τον λαιμό σε κρατικά ομόλογα, παίρνοντας τοις μετρητοίς ότι τα κρατικά ομόλογα έχουν μηδέν ρίσκο.
Βέβαια όπως οι καλοί Έλληνες συνάδελφοί τους, λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο (την αγορά). Διότι ναι μεν τα κρατικά ομόλογα δεν έχουν ρίσκο, άλλα μόνο στο βαθμό που ο λόγος χρέος προς ΑΕΠ είναι σε κάποια λογικά επίπεδα και η οικονομία δεν είναι σε ύφεση.
Αλλά όπως και στην Ελλάδα, η ιταλική οικονομία δεν τα πάει και τόσο καλά. Το δε χρέος είναι στο 120% του ΑΕΠ (και ανεβαίνει) και γενικά η αγορά δεν αισθάνεται τόσο άνετη πλέον να έχει ιταλικό χαρτί.
Η πτώση της αξίας του ενεργητικού των τραπεζών, έχει δημιουργήσει, ας πούμε, ένα προβληματάκι. Πέραν αυτού, όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στην Ιταλία, οι αποταμιευτές έχουν αρχίσει να αποσύρουν καταθέσεις, μην έχοντας καμία εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα, φοβούμενοι, όπως είναι φυσιολογικό, το κεφάλαιο τους. Και όπως και στην Ελλάδα, αυτό έχει πολλαπλασιάσει το πρόβλημα.
Έτσι λοιπόν, όπως και οι ελληνικές τράπεζες, οι ιταλικές αποφάσισαν να κάνουν αυξήσεις κεφαλαίου, προσδοκώντας να μην κρατικοποιηθούν μεν, αλλά παράλληλα αλλοιώνοντας τους μετόχους στο άπειρο και ακόμα πάρα πέρα δε.
Σε αυτό το πλαίσιο , η καλή ιταλική τράπεζα UniCredit αποφάσισε να κάνει αύξηση κεφαλαίου 7,5 δισ. ευρώ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η τωρινή αξία της τράπεζας είναι περίπου 10 δισ. Και όπως και στην περίπτωση των εδώ τραπεζών, όταν οι μέτοχοι μυρίζουν αλλοίωση, πωλούν πρώτα και ύστερα ρωτούν τους όρους της αύξησης.
Χτες η UniCredit έπεσε 12%. Και όπως πιστοποιεί το διάγραμμα, η καλή ιταλική τράπεζα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την ελληνική ναυαρχίδα, την ΕΤΕ. Από τα 35 ευρώ πριν μερικά χρόνια, χτες το χαρτί έκλεισε στα 2,30.
Μην ανησυχείτε όμως μέτοχοι της UniCredit, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ο κύριος Federico Ghizzoni, είπε ότι η πτώση της μετοχής κατά 45% από τις 3 Ιανουαρίου (του 2012 όχι του 2011) έχει προκληθεί από τεχνικούς λόγους (και όχι διότι οι μέτοχοι πηδάνε από τα παράθυρα) και ότι μετά από αυτή την αύξηση, η UniCredit θα είναι από τις πιο κεφαλαιακά ισχυρές τράπεζες της Ευρώπης.
Νομίζω ότι τα ίδια περίπου άκουγαν και οι Έλληνες επενδυτές εδώ. Ότι δηλαδή μετά από την τάδε αύξηση, η τράπεζα θα έχει ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια κτλ, ενώ οι μετοχές των εδώ τραπεζών ακόμα πέφτουν. Η ΕΤΕ για παράδειγμα χτες έκλεισε σε νέο ιστορικό χαμηλό, ενώ η ΑΛΦΑ βιάζεται να προφτάσει την ΕΥΡΩΒ στο ταμπλό.
Βέβαια δεν είναι μόνο οι ελληνικές και οι ιταλικές τράπεζες. Σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν το ίδιο πρόβλημα. Άλλες λίγο άλλες πολύ και όλες έχουν περισσότερα προβληματικά πάγια από ό,τι θα ήθελαν.
Το αν μέτοχοι των Ελληνικών και Ιταλικών τραπεζών πάνε στον Άγιο Πέτρο ή προς Εωσφόρο πλευρά δε ξέρω αγαπητέ αναγνώστη. Για τις διοικήσεις όμως είμαι σίγουρος ότι οι ουράνιες δυνάμεις δεν ετοιμάζουν κάτι το καλό.
Σε κάθε περίπτωση, βλέπω μποτιλιάρισμα στην είσοδο του παραδείσου, με τον Άγιο Πέτρο να χτυπάει υπερωρίες, προσπαθώντας να αποφασίσει ποιος θα μπει και ποιος όχι.
george.kesarios@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου