Το τέλος της 26ης Οκτωβρίου

 Aπόσπασμα από άρθρο του Γ.Βαρουφάκη στο Protagon

Επειδή μόνο στην Ελλάδα εξακολουθούμε να παίρνουμε σοβαρά την Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, αναγκάζομαι να γράψω ξανά για αυτήν: Φίλες και φίλοι, η Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου αποδήμησε εις Κύριον. Και τα τρία της μέρη απεδείχθησαν στάχτες. Αρχίζω με την πρόβλεψη για ασφάλιση των νέων ομολόγων Ιταλίας και Ισπανίας από ένα μοχλευμένο EFSF - δηλαδή από ένα EFSF το οποίο, μέσω δανεισμού, θα μετέτρεπε τα €250 δισ που διαθέτει σε €1,2 τρις. Ε, λοιπόν, αυτός το δανεισμός, αυτή η μόχλευση, απέτυχε και, απλά, δεν θα γίνει. (Και να γινόταν, κανείς επενδυτής δεν θα λάμβανε σοβαρά τα ασφαλιστικά συμβόλαια που θα πρόσφερε το EFSF σε όσους αγοράσουν Ιταλο-ισπανικά ομόλογα.) Δεύτερον, η στρατηγική της περί ου ο λόγος Συμφωνίας για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απέτυχε κι αυτή εξ ίσου παταγωδώς. Αντί να επανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, επιδόθηκαν σε έναν απίστευτο αγώνα να αποσύρουν χρήμα από τις αγορές: όχι μόνο δεν δανείζουν αλλά και... πουλάνε τα υφιστάμενα δάνεια που έχουν δώσει σε όποιον τα πάρει. Τρίτον, το ελληνικό κούρεμα: Με την έλευση του κου Dallara στην Ελλάδα, διαφάνηκε ότι αρχίζει μια απ' ευθείας διαπραγμάτευση για τους όρους του κουρέματος μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών της, ενώ η αρχική ιδέα ήταν ότι οι όροι θα συμφωνηθούν μεταξύ της ΕΕ και των τραπεζιτών. Έτσι, οι διαπραγματεύσεις αυτές δεν υπάρχει πιθανότητα να κλείσουν (με τρόπο που να αποφεύγει την πυροδότηση των CDS που ήταν το, λάθος κατ' εμέ, ζητούμενο). Με απλά λόγια, Συμφωνία 26ης Οκτωβρίου γιοκ! (Και τώρα, ποιος ο σκοπός της νέας μας κυβέρνησης η οποία, φευ, είχε ως εθνικό στόχο της εφαρμογή της... Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου; Ήταν κι αυτή η 'Συμφωνία' μια 'λύση'...)