Είδατε που πήγαν οι απεργίες των καθηγητών, των δασκάλων των εργαζόμενων στην Υγεία κλπ.κλπ.
Η πιο έντονη απεργιακά βδομάδα των τελευταίων μηνών μπήκε σε δεύτερη μοίρα.
Κι όμως το Σύνταγμα από τις 10 το πρωί είναι και σήμερα πλημμυρισμένο με εργαζόμενους και απεργούς του Δημόσιου τομέα που παλεύουν για τη ζωή τους. Κι όμως οι δάσκαλοι απεργούν για δεύτερη μέρα ενώ σήμερα γίνονται οι κρίσιμες ΓΣ των ΕΛΜΕ.
Προστατεύουν λοιπόν ή όχι το σύστημα οι της ΧΑ θολώνοντας με ένα φρικτό έγκλημα την όραση; Καμιά φορά το αντίτιμο είναι βέβαια πανάκριβο αλλά το σύστημα δεν κολλάει σ 'αυτά. Πληρώνει και καθαρίζει.
Υπάρχουν πολλοί ανάμεσα μας που πιστεύουν, σπρωγμένοι από το συναίσθημα που δικαιολογημένα τους πνίγει μετά από ένα τέτοιο φρικτό φασιστικό έγκλημα, ότι η ζωή και η ταξική πάλη σταματάνε όταν συμβαίνει κάτι τόσο σοβαρό. Κι όμως, όσο κι αν ακούγεται σκληρά λογικό, κάνουν λάθος. Οσο κι αν θέλουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά, το μαχαίρωμα της ζωής μας συνεχίζεται κανονικά από αυτούς που τρέμουν μήπως χάσουν την εξουσία τους.
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι η καλύτερη απάντηση στο φασισμό και τα εγκλήματά του είναι οι καθημερινοί οργανωμένοι ταξικοί αγώνες. Η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή, που πολλές φορές δε σου επιτρέπει ούτε να θρηνήσεις τους νεκρούς σου. Και τότε το μόνο που σου μένει είναι να τους τιμήσεις με αγώνες. Μόνο τότε η θυσία τους δε πάει χαμένη.
Μόνο όταν κρατάς με πράξεις το βλέμμα καρφωμένο στον αυριανό κόσμο της εξουσίας του λαού, απαντάς στο φασισμό και ξεπλένεις το αίμα των δικών μας ανθρώπων που χάθηκαν.
Γιατι ο φασισμός είναι ο καπιταλισμός γυμνός. Όταν αναγκάζεται να ρίξει τις μάσκες του και να δείξει το απαίσιο πρόσωπό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου