"Πρόθυμοι και υπάκουοι μαθητές" ...

Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να καταλάβει κανεις τη "διακριτική" στήριξη των μεγάλων καναλιών στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την επέμβαση στη Συρία. Ακολουθούν όλα τη βρώμικη προπαγανδιστική γραμμή που ακολουθούν και οι ίδιοι οι Αμερικανοί για να πείσουν την κοινή γνώμη, προβάλοντας τα γνωστά βίντεο από τη Συρία, που όμως φυσικά δεν μπορούν να αποδείξουν ποιος έκανε τελικά τη χρήση των χημικών. Στα "ρεπορτάζ" βέβαια που μιλάνε γι αυτό το τραγικό γεγονός οι ανώνυμες φωνές που περιγράφουν από πισω, δε χάνουν ευκαιρία να αποδώσουν ευθύνες στη Συριακή κυβέρνηση παρότι από πουθενά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.
Κάποια κανάλια βέβαια, όπως ο ΣΚΑΙ κανουν απ'ευθείας προπαγάνδα υπέρ της "απάντησης  που πρέπει να δοθεί" και υπέρ του χτυπήματος κατά της Συρίας, ακόμη και με συνεντεύξεις και "μαρτυρίες" Σύρων που ζουν στην Ελλάδα που κλαίνε μπροστά στις κάμερες για το "δολοφονικό καθεστώς", ακολουθώντας τη γραμμή που χαράζουν οι ιδιοκτήτες τους και τα συμφέροντά τους.
Όλοι μαζί ζητάνε "δικαιοσύνη" από την πολιτισμένη Δύση που δεν είναι δολοφονική.
Άλλωστε όπως είπε και ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ κ.Κέρυ στην κοινή συνέντευξη με τον Γάλλο ΥΠΕΞ, όταν ρίχνει κάποιος χημικά που πάνε όπου τα πάει ο αέρας είναι δολοφόνος, ενώ όταν σημαδεύει  και καρφώνει  τη σφαίρα στο δόξα πατρί δεν είναι δολοφόνος. Είναι δύναμη σταθερότητας και δικαιοσύνης...

Από την άλλη έχουμε την άποψη ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ έχει ζητήσει, δια στόματος Ρ.Δούρου την επέμβαση της διεθνούς κοινότητας στη Συρία, "για να σταματήσει η αιματοχυσία", για την οποία και κατά τον ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται η κυβέρνηση της Συρίας, τώρα ζητάει να μην εμπλακεί η Ελλάδα στον πόλεμο, κρατώντας μια επιφανειακά "θετική" στάση. Φυσικά δε χάνει ευκαιρία χρησιμοποιώντας επιχειρήματα και υλικό των Δυτικών ΜΜΕ κάθε λίγο, να καταδικάζει το "καθεστώς Άσσαντ" και να αποθεώνει τους "Σύριους επαναστάτες",  που όμως όπως αποκαλύπτεται καθημερινά, αποτελούνται από ΄μισθοφόρους και συμμορίες από όλο τον κοσμο, πληρωμένους από Αραβικά και Δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Υπάρχει όμως κάτι ακόμα, σχετικά με το ποιοί ακριβώς σπρώχνουν αυτό τον πραγματικά επικίνδυνο πόλεμο.
Διαβάζουμε από ομιλία του Αλ.Τσίπρα:
"Ο λαός μας θέλει την Ελλάδα πρωταγωνιστή της Ειρήνης στην ευαίσθητη περιοχή μας, και σταθερό εκφραστή του Διεθνούς Δικαίου (...)Αντί να παίζει (η κυβέρνηση) το θλιβερό ρόλο του πρόθυμου και υπάκουου μαθητή προς πάσα κατεύθυνση, καλό θα ήταν να αφουγκραστεί τα αισθήματα του Ελληνικού λαού και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας..."

Εκτός από τη γνωστή παραπλανητική και περίεργη για "Αριστερά" κατασκευή που λέγεται "τα συμφέροντα της χώρας"(όλων δηλαδή; φτωχών και πλουσίων; υπάρχει τέτοιο πράγμα που λέγεται κοινό συμφέρον;) προκύπτει και η εξής λογική απορία, για όποιον θέλει να σκεφτεί λίγο παραπάνω.

Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση είναι άβουλη και δεν αντιλαμβάνεται "τα συμφέροντα της χώρας" κι έτσι παίζει "το θλιβερό ρόλο του πρόθυμου και υπάκουου μαθητή προς πάσα κατεύθυνση..." 

Οι επιχειρηματίες των ΜΜΕ και οι μέτοχοί τους, μιλάμε για ονόματα όπως Μπόμπολας, Αλαφούζος, Βαρδινογιάννης κλπ, κι αυτοί άβουλοι είναι;

Όλα αυτά τα καμάρια της Ελληνικής πλουτοκρατίας δεν αντιλαμβάνοται το συμφέρον τους και ακολουθούν ό,τι τους πουν οι κακοί "ξένοι";

Καλά η κυβέρνηση και "η χώρα", κι ο Αλαφούζος κι ο Μπόμπολας "στερούνται κυριαρχίας";

Κι αυτοί υπάκουοι μαθητές; Περίεργο...

Ξέρει κανείς κανένα καπιταλιστή που να μην αντιλαμβάνεται και να κινείται κόντρα στα συμφέροντά του;
Γιατί εδώ, αν δεν είναι κανείς εντελώς αφελής, βγάζει μάτι ότι κάποιοι σκοτώνονται για να εμπλακούν, αφού μάλλον μυρίζονται χρήμα και διεκδικούν μερίδιο από την πιθανή λεία.

Ποιός είναι αλήθεια ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να "αποπολιτικοποιεί" όλο και περισσότερο το λόγο και την πολιτική του; Να την κάνει με απλά λόγια όσο πιο ανώδυνη και ακίνδυνη μπορεί για το σύστημα;
Ποιος είναι ο λόγος που κρύβει από το λαό ποιος είναι ο υπεύθυνος όλου αυτού του τρομερά επικίνδυνου παιχνιδιού που παίζεται πάνω από τα κεφάλια μας;
Και τελικά ποιος είναι ο λόγος που αποφεύγει να αποκαλύψει το ποιος φταίει πραγματικά γι αυτή την τρομερή καπιταλιστική κρίση, που με σταθερό βήμα μας πηγαίνει ξανά καρφί σέ έναν ακόμη μεγάλο πόλεμο;