Όσοι έσπευσαν να πολεμήσουν τις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου εντελώς συμπτωματικά χρησιμοποίησαν τα εξής όπλα: διαστρέβλωση, συκοφάντηση, λαθροχειρία. Ανάμεσα σε αυτούς και η εφημερίδα «Πριν» του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θα περίμενε κανείς, από κάποιους που θεωρούν τον εαυτό τους αντικαπιταλιστική δύναμη και κλίνουν τις λέξεις ρήξη και ανατροπή σε όλες τις πτώσεις, να αντιπαρατεθούν στα κύρια σημεία των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Κι όμως για αυτά ούτε λέξη.
Είναι δυνατόν να μην είδαν ότι η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ θέτει ως πιθανό ενδεχόμενο την εμπλοκή της Ελλάδας σε έναν γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και μάλιστα με ξεκάθαρο τρόπο τοποθετείται για το ποια πρέπει να είναι θέση και η δράση του εργατικού κινήματος; Είναι τόσο ασήμαντο ή δευτερεύον αυτό το ζήτημα;
Ακόμα: Δεν είδαν ότι οι Θέσεις κάνουν εκτενή αναφορά στη δημιουργία επαναστατικής κατάστασης, ως αποτέλεσμα της όξυνσης της κρίσης και του ιμπεριαλιστικού πολέμου; Ή δεν ξέρουν τι σημαίνει; Επίσης δεν πρόσεξαν τις επεξεργασμένες θέσεις του ΚΚΕ για τα βασικά χαρακτηριστικά της εργατικής – λαϊκής εξουσίας;
Από ό,τι φαίνεται έχουν πολύ σοβαρούς λόγους να σιωπούν γύρω από αυτά τα ζητήματα.
Αντιπαρερχόμαστε τις χοντροκομμένες διαστρεβλώσεις, τις συκοφαντίες περί «προκλητικού σεχταρισμού της ηγεσίας του ΚΚΕ» και «ότι αντιμετωπίζει αφ' υψηλού τους λαϊκούς αγώνες» (το ΚΚΕ;). Προσπερνάμε τις ηλιθιότητες περί κοινοβουλευτικών αυταπατών στις οποίες το ΚΚΕ είναι δέσμιο. Άλλωστε πάει πολύ να το λένε αυτό εκείνοι που πανηγύρισαν ως νίκη της αριστεράς το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη και οι οποίοι κρίνουν το ΚΚΕ με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα.
Πάμε στην πιο σοβαρή πολεμική που υποτίθεται ότι κάνει το «Πριν», γιατί μόνο πολεμική στις Θέσεις του Συνεδρίου δεν είναι. Λέει ότι το ΚΚΕ προτείνει «Λαϊκή συμμαχία με τον εαυτό του χωρίς ανατροπή». Καταρχήν, από πότε η ανατροπή δεν είναι η επαναστατική ανατροπή της αστικής τάξης από την εργατική, αλλά αλλαγή μιας κυβέρνησης από μια άλλη; Κι από πότε αυτός ο ορισμός είναι αντικαπιταλιστικός;
Συνεχίζουμε. Πολύ πρωτότυπη η κατηγορία της απομόνωσης! Πρέπει να έψαξαν πολύ εκεί στο «Πριν» για να τη βρουν. Όμως η συμμαχία της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων είναι απομόνωση; Από ποιους; Από τα ανώτερα μεσαία στρώματα ή από τμήματα της πλουτοκρατίας; Με αυτούς καμιά συμμαχία, την ανατροπή τους θέλουμε. Όμως εσείς κύριοι του «Πριν» από ποια θέση ακριβώς κρίνετε το ΚΚΕ;
Γράφει το «Πριν»: «Χαρακτηρίζουν τη λαϊκή συμμαχία ως ένα πολιτικό μέτωπο». Μα που το βρήκατε κύριοι αυτό; Χίλιες αναφορές έχουν οι Θέσεις ότι πρόκειται περί συμμαχίας κοινωνικών δυνάμεων, αυτών που έχουν αντικειμενικά συμφέρον από την ανατροπή του καπιταλισμού (εργατική τάξη και μισοπρολετάριοι) και την πάλη κατά των μονοπωλίων (αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες κλπ) και των δεσμών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Μια λαϊκή συμμαχία που σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης ο στόχος του ΚΚΕ είναι να εξελιχθεί σε επαναστατική.
Στη συνέχεια λένε ότι είναι «περίεργη η λαϊκή συμμαχία» που προτείνει το ΚΚΕ. Συγχαρητήρια κύριοι, πρόκειται περί θαυμάσιας τοποθέτησης! Όμως πού βρίσκεται το περίεργο αυτής της συμμαχίας; Μήπως στο ότι σε αυτήν συγκεντρώνονται τα πιο ριζοσπαστικά και μαχόμενα τμήματα της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με κέντρο οργάνωσης και δράσης τους τόπους δουλειάς, τους κλάδους και τις λαϊκές συνοικίες; Ότι αυτή θα μάχεται για να οργανώνει καθημερινά την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για τα άμεσα ζωτικά της ζητήματα, την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων, θέτοντας ταυτόχρονα και το θέμα της κατάκτησης της εξουσίας;
Το «Πριν» διαστρεβλώνει τις θέσεις του ΚΚΕ για να κρύψει τα αδιέξοδα που έχει το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτοί βλέπουν την ανάπτυξη του κινήματος να έρχεται από τα πάνω, μέσα από το παζάρι κάποιων αριστερών ηγεσιών να διαμορφώνονται όροι για κοινή δράση των εργαζομένων. Η ριζοσπαστικοποίηση του λαού να γίνεται με κόλπα, με κάποιους προθάλαμους, που έχουν ως προμετωπίδα κάποια δόση ριζοσπαστικών συνθημάτων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν οδηγούν έξω από το σύστημα. Π.χ. στα συνθήματα «έξω η τρόικα – κάτω τα μνημόνια – σύγκρουση με την ΕΕ»! Μπορεί κάποιος να προσθέσει και δεκάδες άλλα ακόμα, όπως «έξω ο Ράιχενμπαχ και ο Φούχτελ» και η «εσωτερική τρόικα» και πάει λέγοντας. Με αυτά κύριοι δε ριζοσπαστικοποιούνται συνειδήσεις, ούτε διαμορφώνεται κίνημα ικανό να συγκρουστεί αποφασιστικά και να ανατρέψει την αστική τάξη και την εξουσία της. Για να γίνουν αυτά χρειάζεται κίνημα χειραφετημένο, με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη που στοχεύει στη λαϊκή εξουσία, στην αποδέσμευση από την ΕΕ και στην κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων. Αυτά που λετε εσείς, εγκλωβίζουν το κίνημα μέσα στις μικροαστικές αυταπάτες και αστικές αντιθέσεις, τραβούν προς τα πίσω και αφοπλίζουν τα ριζοσπαστικά στοιχεία και τους όποιους αγώνες αναπτυχθούν. Όποιος θέλει να είναι συνεπής με τη γραμμή σας καταλήγει ή στη θέση του καθηγητή Ε. Μπιστάκη που προτείνει «μίνιμουμ πρόγραμμα» και κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ δήθεν για την ανακούφιση του λαού, δηλαδή την αυτοκτονία του κινήματος και του λαού ή στην άλλη γραμμή του άλλου καθηγητή Ν. Κοτζιά, που υπήρξε κι αυτός ιδρυτικό σας στέλεχος και που στην ουσία λέει «αντιμνημονιακή συσπείρωση με τα πατριωτικά τμήματα της πλουτοκρατίας που θέλουν αποδέσμευση από το ευρώ και σύναψη συμμαχίας με άλλο κέντρο ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα».
Γι’ αυτό κύριοι του ΝΑΡ συνεχίστε όσο θέλετε τις ιδεολογικοπολιτικές ακροβασίες, τις διαστρεβλώσεις, την επανάληψη τετριμμένων συκοφαντιών κατά του ΚΚΕ. Αλλά με αυτά δεν μπορείτε να αποφύγετε να δώσετε συγκεκριμένες απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα που αντικειμενικά τίθενται σήμερα. Εφόσον είναι ώριμες οι υλικές συνθήκες για τη σοσιαλιστική επανάσταση, ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος, οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και είναι εμφανής ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου, γιατί η εργατική τάξη και ο λαός δεν μπορούν να οικοδομήσουν μια αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή συμμαχία από σήμερα με στόχο να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων;
Τέλος, πρόγραμμα σημαίνει καθορισμός του στρατηγικού στόχου κάθε κόμματος. Για το ΚΚΕ και την εργατική τάξη ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Το ΝΑΡ και άλλες παρόμοιες οργανώσεις παραπέμπουν το σοσιαλισμό στις ελληνικές καλένδες.
Στη συνέχεια λένε ότι είναι «περίεργη η λαϊκή συμμαχία» που προτείνει το ΚΚΕ. Συγχαρητήρια κύριοι, πρόκειται περί θαυμάσιας τοποθέτησης! Όμως πού βρίσκεται το περίεργο αυτής της συμμαχίας; Μήπως στο ότι σε αυτήν συγκεντρώνονται τα πιο ριζοσπαστικά και μαχόμενα τμήματα της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με κέντρο οργάνωσης και δράσης τους τόπους δουλειάς, τους κλάδους και τις λαϊκές συνοικίες; Ότι αυτή θα μάχεται για να οργανώνει καθημερινά την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για τα άμεσα ζωτικά της ζητήματα, την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων, θέτοντας ταυτόχρονα και το θέμα της κατάκτησης της εξουσίας;
Το «Πριν» διαστρεβλώνει τις θέσεις του ΚΚΕ για να κρύψει τα αδιέξοδα που έχει το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτοί βλέπουν την ανάπτυξη του κινήματος να έρχεται από τα πάνω, μέσα από το παζάρι κάποιων αριστερών ηγεσιών να διαμορφώνονται όροι για κοινή δράση των εργαζομένων. Η ριζοσπαστικοποίηση του λαού να γίνεται με κόλπα, με κάποιους προθάλαμους, που έχουν ως προμετωπίδα κάποια δόση ριζοσπαστικών συνθημάτων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν οδηγούν έξω από το σύστημα. Π.χ. στα συνθήματα «έξω η τρόικα – κάτω τα μνημόνια – σύγκρουση με την ΕΕ»! Μπορεί κάποιος να προσθέσει και δεκάδες άλλα ακόμα, όπως «έξω ο Ράιχενμπαχ και ο Φούχτελ» και η «εσωτερική τρόικα» και πάει λέγοντας. Με αυτά κύριοι δε ριζοσπαστικοποιούνται συνειδήσεις, ούτε διαμορφώνεται κίνημα ικανό να συγκρουστεί αποφασιστικά και να ανατρέψει την αστική τάξη και την εξουσία της. Για να γίνουν αυτά χρειάζεται κίνημα χειραφετημένο, με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη που στοχεύει στη λαϊκή εξουσία, στην αποδέσμευση από την ΕΕ και στην κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων. Αυτά που λετε εσείς, εγκλωβίζουν το κίνημα μέσα στις μικροαστικές αυταπάτες και αστικές αντιθέσεις, τραβούν προς τα πίσω και αφοπλίζουν τα ριζοσπαστικά στοιχεία και τους όποιους αγώνες αναπτυχθούν. Όποιος θέλει να είναι συνεπής με τη γραμμή σας καταλήγει ή στη θέση του καθηγητή Ε. Μπιστάκη που προτείνει «μίνιμουμ πρόγραμμα» και κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ δήθεν για την ανακούφιση του λαού, δηλαδή την αυτοκτονία του κινήματος και του λαού ή στην άλλη γραμμή του άλλου καθηγητή Ν. Κοτζιά, που υπήρξε κι αυτός ιδρυτικό σας στέλεχος και που στην ουσία λέει «αντιμνημονιακή συσπείρωση με τα πατριωτικά τμήματα της πλουτοκρατίας που θέλουν αποδέσμευση από το ευρώ και σύναψη συμμαχίας με άλλο κέντρο ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα».
Γι’ αυτό κύριοι του ΝΑΡ συνεχίστε όσο θέλετε τις ιδεολογικοπολιτικές ακροβασίες, τις διαστρεβλώσεις, την επανάληψη τετριμμένων συκοφαντιών κατά του ΚΚΕ. Αλλά με αυτά δεν μπορείτε να αποφύγετε να δώσετε συγκεκριμένες απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα που αντικειμενικά τίθενται σήμερα. Εφόσον είναι ώριμες οι υλικές συνθήκες για τη σοσιαλιστική επανάσταση, ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος, οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και είναι εμφανής ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου, γιατί η εργατική τάξη και ο λαός δεν μπορούν να οικοδομήσουν μια αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή συμμαχία από σήμερα με στόχο να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων;
Τέλος, πρόγραμμα σημαίνει καθορισμός του στρατηγικού στόχου κάθε κόμματος. Για το ΚΚΕ και την εργατική τάξη ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Το ΝΑΡ και άλλες παρόμοιες οργανώσεις παραπέμπουν το σοσιαλισμό στις ελληνικές καλένδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου