Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 1898, ΟΤΑΝ Η ΧΩΡΑ ΕΙΧΕ ΗΤΤΗΘΕΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ

ανατολικά της εδέμ

Από την: Ελευθεροτυπία

Επαχθέστεροι είναι οι όροι δανεισμού της χώρας από την τρόικα, ακόμη και σε σχέση με εκείνους του 1898, όταν και τότε η Ελλάδα τέθηκε υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, ένα χρόνο μετά την ήττα της στον ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Αυτό καταδεικνύει μελέτη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ο οποίος επιστρατεύει τώρα στη μάχη κατά του Μνημονίου, εκτός από τα νομικά όπλα για την ανατροπή των σκληρών κυβερνητικών μέτρων που πλήττουν το σύνολο των εργαζομένων, και την ιστορική εμπειρία. Από τη συγκριτική αξιολόγηση των δύο δανειακών συμβάσεων, που έγινε για πρώτη φορα από το νομικό επιτελείο του ΔΣΑ, προκύπτει ότι αποδεχθήκαμε πιο δυσμενείς όρους για τη χορήγηση και εκταμίευση του δανείου, ακόμη και έναντι των αποικιοκρατικών μέτρων που μας επιβλήθηκαν το 1898.

Δικαστές- δανειστές

Οι γκρίζες ζώνες της σύμβασης που υπογράφτηκε στις 8 Μαΐου 2010, περιλαμβάνουν την πρόβλεψη ότι κάθε διαφορά που τυχόν ανακύψει από τη σύμβαση θα επιλύεται από δικαστές που προέρχονται από τα κράτη δανειστές, ενώ θα εφαρμόζεται το αγγλικό δίκαιο, το χειρότερο δυνατό δίκαιο για τον οφειλέτη, όπως σημειώνει ο συνταγματολόγος Κ. Χρυσόγονος. Και το σημαντικότερο: εάν δεν καταφέρουμε να αποπληρώσουμε εγκαίρως έστω και μία από τις δόσεις του δανείου, δεν αποκλείεται η εκτέλεση με πλειστηριασμό περιουσιακών στοιχείων του κράτους. Οπως δεν αποκλείεται, σύμφωνα με τον καθηγητή Κ. Μπέη, μια εξασθενημένη ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει πολυετές μισθωτικό δικαίωμα για την εκμετάλλευση των αρχαιολογικών μας χώρων και την τουριστική εκμετάλλευση νησιών μας.

Με κεντρικό αίτημα να απαλειφθούν από το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση όλοι οι όροι που θίγουν την ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ο ΔΣΑ θα προβεί εντός των ημερών σε διακήρυξη που θα συνδυαστεί με εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών σε όλη την Ελλάδα.

Οσον αφορά το δικαστικό μέτωπο, το κύριο βάρος των εισηγήσεων για τις προσφυγές κατά του Μνημονίου έχει η σύμβουλος Επικρατείας Ειρήνη Σαρπ, καθώς ορίστηκε εισηγήτρια στην αίτηση ακύρωσης που κατέθεσαν οι δικηγόροι της Αθήνας μαζί με άλλους συνδικαλιστικούς φορείς.

Αμφιβολίες

Με δεδομένο ότι προσβάλλονται πολλές πράξεις από πολλούς φορείς, κατ' αρχήν θα τεθούν ζητήματα ομοδικίας και συνάφειας, αλλά και θέμα έννομου συμφέροντος, κατά πόσο, δηλαδή, οι προσφεύγοντες έχουν δικαίωμα να ζητήσουν από το ΣτΕ την ακύρωση συγκεκριμένων πράξεων. Ανώτατοι δικαστές επικαλούνταν ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ΔΣΑ, για τον οποίο διατυπώνουν αμφιβολίες ως προς το εάν έχει έννομο συμφέρον να προσφύγει για την περικοπή του μισθού ή της σύνταξης δημόσιου υπαλλήλου.

Κομβικό σημείο της προσφυγής του Συλλόγου είναι ότι ο επίμαχος νόμος που επικυρώνει το Μνημόνιο δεν ψηφίστηκε από τα 3/5 της Βουλής, δηλαδή με πλειοψηφία 180 βουλευτών, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα όταν πρόκειται για διεθνείς συμβάσεις. Και εδώ αναμένεται να δοθεί μάχη, καθώς υπάρχει ισχυρός αντίλογος. Το αντεπιχείρημα που διατυπώνεται είναι ότι τα μέτρα που προβλέπει ο νόμος, μας επιβλήθηκαν μεν στο πλαίσιο της επιτήρησης αλλά «δεν είναι αυτοδικαίως εφαρμόσιμα όπως συνέβη με την προσχώρησή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου εκ των προτέρων η χώρα δέχεται όποια νομοθεσία ψηφίζεται από την Ε.Ε.».

Ατομικά δικαιώματα

Σε περίπτωση που ξεπεραστεί ο σκόπελος των τυπικών κωλυμάτων, το δικαστήριο θα εξετάσει τα ζητήματα που σχετίζονται με τον σκληρό πυρήνα των ατομικών δικαιωμάτων. «Δεν μπορεί κανείς εκ των προτέρων να εκφράσει γνώμη. Η στάθμιση θα γίνει με βάση την αρχή της αναλογίας και σε σχέση βέβαια με δικαιώματα που κατοχυρώνονται ρητώς και όχι αορίστως από το Σύνταγμα», τονίζει στην «Ε» ο αντιπρόεδρος του ΣτΕ Κ. Μενουδάκος, που θα πάρει μέρος στην κρίσιμη Ολομέλεια του ΣτΕ στις 8 Οκτωβρίου. «Σε αυτήν την περίπτωση», προσθέτει, «τίθεται θέμα αναλογικότητας και ένα κριτήριο το οποίο μπορεί να είναι σημαντικό για την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας είναι ο προσωρινός ή μη χαρακτήρας των μέτρων»

Σημ. Ανατολής: Το χειρότερο όμως είναι άλλο: Σύμφωνα με τη Δανειακή Σύμβαση, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να μην μπορεί να συνάψει άλλο δάνειο από άλλη χώρα εκτός ΕΕ και ΔΝΤ, έως ότου αποπληρώσει το συγκεκριμένο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα – ούτε από μια μελλοντική κυβέρνηση- να δανειοδοτηθεί από άλλη χώρα εκτός ΕΕ, πχ Κίνα ή Ρωσσία με χαμηλότερο επιτόκιο. Κατά λέξη γράφει:

« Ο Δανειολήπτης δεσμεύεται έως ότου όλο το κεφάλαιο της παρούσας σύμβασης να έχει επιστραφεί πλήρως και όλοι οι τόκοι και τα πρόσθετα ποσά, …να μην εξασφαλίσει με υποθήκη, ενέχυρο ή άλλο βάρος πάνω στην ίδια περιουσία ή στα έσοδα τυχόν υφιστάμενο ή μελλοντικό Σχετικό Χρέος και οποιαδήποτε εγγύηση ή αποζημίωση δίνονται επί αυτού…»

Δηλ. Δε μπορεί να υποθηκεύσει ή ενοικιάσει έσοδα ή περιουσία ή να μεταφέρει τα χρέη της, κάτι που όμως μπορούν να κάνουν οι χώρες που τη δανείζουν! Η χώρα μοιάζει να είναι καταδικασμένη.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά για κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο αυτής της χώρας, ο οποίος αναρωτιέται: Τι ανάγκη έχει ο δανειστής σου, να σου απαγορεύσει να δανειστείς από αλλού, προκειμένου να τον ξεχρεώσεις; (ο οποιοσδήποτε δανειστής νόμιμος ή τοκογλύφος θα σου έλεγε: από όπου θες βρες τα λεφτά, δε με ενδιαφέρει, αρκεί να με ξεπληρώσεις). Αυτό το γνωρίζει και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας που έχει πάρει ιδιωτικό δάνειο.

Ο λόγος που μπήκε αυτός ο άθλιος όρος στη δανειακή σύμβαση, είναι ένας: Να σου κατάσχουν την περιουσία, να σου δημεύσουν τα περιουσιακά σου στοιχεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου