Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Ευρω-σοσιαλιστές κατα Τσίπρα

Ισκρα


Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Ένα σοβαρό πολιτικό συμπέρασμα βγήκε από το ταξίδι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στο Παρίσι και στο Βερολίνο: τόσο οι Γάλλοι σοσιαλιστές όσο και οι Γερμανοί σοσιαλ-δημοκράτες δεν θέλουν να έχουν φιλικές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον προεκλογικά.
Ενδεχομένως μετεκλογικά να υποχρεωθούν να επανεξετάσουν τη στάση τους στη βάση του ρεαλισμού, αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτο κόμμα και σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά για την ώρα δεν θέλουν σχέσεις συνεργασίας μαζί του.
Όσο δυσάρεστη και αν είναι ατή η εξέλιξη, συνιστά γεγονός το οποίο τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να το λάβουν υπόψη τους στη χάραξη της στρατηγικής και της τακτικής τους.
Γνωρίζουμε ότι ένα τμήμα αξιόλογο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είχαν την ελπίδα συμπόρευσης με τους Γάλλους σοσιαλιστές του Φρανσουά Ολάντ που τώρα κυβερνά στο Παρίσι και επένδυαν στην αλλαγή της γερμανικής πολιτικής, αν οι σοσιαλδημοκράτες του SPD κερδίσουν τις γερμανικές βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν του χρόνου τον Σεπτέμβριο.
Δεν αποκλείεται καθόλου ο Ολάντ και το SPD να οδηγήσουν σε επαναπροσανατολισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής σε θετικότερες και λιγότερο επαχθείς για τους ευρωπαϊκούς λαούς κατευθύνσεις. Διαψεύστηκαν, όμως, οι ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ πως στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε να αποκαταστήσει σχέσεις συνεργασίας με τους Γάλλους σοσιαλιστές και τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες.
Οφείλει να αποδειχθεί πως τουλάχιστον στην παρούσα φάση σύμμαχοί του είναι μόνο η γαλλική και η γερμανική Αριστερά – με την πρώτη να βρίσκεται σε φάση εντυπωσιακής ανόδου και τη δεύτερη σε φάση συρρίκνωσης της εκλογικής της απήχησης.
Αποκαρδιωτικά σκληρή ήταν η στάση των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών, η οποία μάλιστα εκφράστηκε δια στόματος του προέδρου του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος είναι και το πιο αριστερό στοιχείο της ηγεσίας του κόμματος.
Αναφερόμενος στην ημίωρη συνάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα, μετά το τέλος της δήλωσε ο Ζ. Γκάμπριελ: «Τον κάλεσα για να του πω ότι η πολιτική του οδηγεί την Ελλάδα σε αδιέξοδο!». Πρόσθεσε δε ότι είπε του Αλ. Τσίπρα πως «αν η Ελλάδα δεν τηρήσει μονομερώς τις δεσμεύσεις, δεν θα το κάνει και η Γερμανία με τους εταίρους της, με αποτέλεσμα τη διακοπή των πληρωμών.
Δεχόμαστε μόνο την πρόταση του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, η οποία αποβλέπει στην πιο ελαστική εφαρμογή του Μνημονίου – τίποτα περισσότερο!».
Με τις θέσεις του αυτές ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ ευθυγραμμίστηκε εντελώς με τη δεξιά πτέρυγα του κόμματός του. Δεν υπάρχουν πλέον δυνητικοί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ στην ηγετική τριανδρία του SPD, καθώς ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του, ο Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγερ, ακύρωσε το ραντεβού του με τον Αλέξη Τσίπρα με πρόσχημα τις δηλώσεις του τελευταίου για τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, ενώ ο τρίτος, ο Πέερ Στάινμπρικ είναι υπέρ της αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ!
Ψυχρολουσία για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε όμως πρωτίστως η στάση του Γάλλου Φρανσουά Ολάντ. Αρνήθηκε να συναντήσει τον Αλέξη Τσίπρα επικαλούμενος το πρωτόκολλο του προεδρικού αξιώματος, αλλά την επόμενη μέρα συνάντησε τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος δεν έχει πλέον κανένα κρατικό αξίωμα. Είναι απλώς αρχηγός του τρίτου ελληνικού κόμματος, αφού δεύτερο κόμμα πλέον είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η στάση του Ολάντ έστειλε κι αυτή ένα σαφές μήνυμα. Το Παρίσι προτιμά μια κυβέρνηση της Ν.Δ., που θα είναι απολύτως πειθήνια στις επιθυμίες των ηγετικών χωρών της Ε.Ε. και θα εκτελεί κατά γράμμα τις εντολές που θα της δίνουν, παρά μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λόγος είναι ότι με κυβέρνηση Σαμαρά ο Ολάντ θα διαπραγματεύεται ανενόχλητος και απερίσπαστος με τη Μέρκελ τις γαλλογερμανικές σχέσεις, ενώ με κυβέρνηση Τσίπρα η Αθήνα θα είναι ένας ενοχλητικός, διεκδικητικός και ίσως όχι εύκολα χειρίσιμος παράγοντας, ο οποίος ενδέχεται να διαταράσσει τα παζάρια ανάμεσα στο Βερολίνο και στο Παρίσι.
ΜΕΤΩΠΟ
Ο Φρ. Ολάντ θέλει σύμμαχο την Ελλάδα
Η ΑΠΟΡΡΙΠΤΙΚΗ στάση του Φρανσουά Ολάντ απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο Γάλλος πρόεδρος έχει ανάγκη τη συμμαχία με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, μεταξύ αυτών και με την Ελλάδα, για να διαπραγματευθεί τις γαλλογερμανικές σχέσεις με τη Μέρκελ.
Αυτό σημαίνει ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα και σχηματίσει κυβέρνηση, ο Ολάντ δεν θα έχει κανένα δισταγμό να συνεργαστεί με τον Τσίπρα. Αν μάλιστα οι γαλλικές βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στις 10 και 17 Ιουνίου οδηγήσουν τον Ολάντ στο να πάρει στην κυβέρνησή του και βουλευτές της Αριστεράς, η οποία άλλωστε τον έκανε πρόεδρο, οι σχέσεις Αθήνας και Παρισιού θα γίνουν πολύ καλύτερες.

(Σημείωση εδώ και τώρα): Για όποιον μπορεί και θέλει να δει την πραγματικότητα φαίνεται πως όσο οξύνεται η καπιταλιστικη κρίση στην Ευρώπη τόσο θα σκληραίνουν και θα στρέφονται προς συντηρητικότερες θέσεις οι πολιτικοί  εκπρόσωποι του συστήματος, οι οποίοι βεβαια δεν είναι μόνο τα δεξιά αλλά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που θα αναγκαστούν να πάρουν θέση υπέρ του κεφαλαίου και εναντίον της εργασίας και θα αποκαλυφθούν. Αυτό έγινε όπως είδαμε στην Ελλάδα όπου το τέως "φιλολαικό" ΠΑΣΟΚ μετατράπηκε σε ενα ξεκάθαρα δεξιό αντιλαικό κόμμα. Το ίδιο θα συμβεί και στην Ευρώπη ξεκινωντας από τη Γαλλία (αλλά και τη Γερμανία όπου ήδη εδώ και χρόνια είχαμε συγκυβέρνηση). Αυτοί που θέλουν λοιπόν να βλέπουν την "Ευρώπη" να αλλάζει (προς την κατεύθυνση της ευημερίας των λαών") ας φορεσουν τα γυαλιά τους ανάποδα γιατί πράγματι η Ευρώπη αλλάζει αλλά ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση.

1 σχόλιο:

  1. Γιώργο,
    αν γυρίσουμε στο 1914 και στη Β Διεθνή που επιστράτευσε ξαφνικά και παρά τις αποφάσεις της Διεθνούς τους εργάτες της κάθε χώρας εναντίον των εργατών κάθε χώρας στο μακελειό του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι πολύ εύκολο να ξέρουμε με ποιους πάνε οι κάθε λογίς σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες την ώρα της κρίσης. Στρατεύονται και με το σκληρότερο κεφάλαιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή