Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Δημήτρης Αρβανιτάκης: Να καλλιεργείται αδιάκοπα το δίκιο του αγώνα για την επανάσταση

Από την ομιλία του Δ,Αρβανιτάκη (Π.Γ. του ΚΚΕ) στη Θεσσαλονίκη

902.gr
«Tιμάμε το Πολυτεχνείο, ως ένα γνήσιο λαϊκό ξεσηκωμό, που πήρε το χαρακτήρα της εξέγερσης ενάντια στη δικτατορία, με προσανατολισμό αμφισβήτησης κυρίως του ιμπεριαλισμού και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Τα μηνύματά του έχουν διαχρονική αξία και είναι απαραίτητο να τα γνωρίζει ο λαός και η νεολαία και να μπολιάζεται το κίνημα με αυτά».

Πρόσθεσε ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, καμία εξέγερση. «Μπορεί να μην καταλήγει η εξέγερση σε νίκη, αλλά κάθε εξέγερση, κάθε επανάσταση, η μία προστίθεται στην άλλη και προετοιμάζεται το έδαφος για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την εξουσία της αστικής τάξης», σημείωσε.

Αναφερόμενος στην πείρα της αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας, που είναι χρήσιμη και σήμερα, τόνισε:

«Χρειάζεται σχεδιασμός για να αναπτυχθεί η ταξική πάλη και γενικότερα κάθε αγώνας.
Χρειάζεται η πρωτοπορία, να είναι δεμένη σφικτά με τις εργατικές λαϊκές μάζες και τη νεολαία.
Το θέμα της θυσίας και των θυσιών γενικότερα, είναι και αυτό επίκαιρο. Χρειάζονται θυσίες και πρέπει να διαπαιδαγωγείται ιδιαίτερα ο λαός και η νεολαία, γι' αυτό. Θυσίες έκαναν οι κομμουνιστές, οι Κνίτες και ένα κομμάτι άλλων αγωνιστών που δεν ήταν κομμουνιστές και ακολούθησαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Και νεκροί υπήρξαν στη διάρκεια της δικτατορίας και με το Πολυτεχνείο. Όσο και να προσπαθεί η Χρυσή Αυγή αυτές τις μέρες να δείξει ότι το καθεστώς της δικτατορίας ήταν ένα καλό καθεστώς και όπως λέει δεν υπήρξαν νεκροί, νεκροί υπήρξαν και τις πρώτες μέρες της δικτατορίας σε όλη την Ελλάδα και εδώ στη Θεσσαλονίκη και στην διάρκεια του Πολυτεχνείου. Ό,τι και να κάνει η ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής δεν πρόκειται ο λαός να σβήσει από τη μνήμη του τις θυσίες που ήταν απαραίτητες και τις θυσίες που έκαναν οι κομμουνιστές για την ανατροπή της δικτατορίας».

Πολύτιμα συμπεράσματα

Ειδικότερη αναφορά έκανε σε ορισμένα πολύτιμα συμπεράσματα που αναδείχθηκαν:
«Λέμε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα παντός καιρού, πρωτοπορία της Εργατικής Τάξης ικανή να φέρει σε νίκη την Εργατική Τάξη μαζί με τους συμμάχους της. Με οργανώσεις ριζωμένες στις μεγάλες επιχειρήσεις, στα μεγάλα εργοστάσια και στις συνοικίες, με μια γραμμή ρήξης, στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων για το σοσιαλισμό.

Ταυτόχρονα κόμμα παντός καιρού σημαίνει να είσαι ικανός ως κόμμα σε τέτοιες συνθήκες να παίξεις αυτό τον πρωτοπόρο ρόλο, αλλά και σε οποιαδήποτε δυσκολία ή καμπή που έχει το λαϊκό κίνημα και η ταξική πάλη.

Υπήρξε έλλειψη εκείνη την περίοδο επαγρύπνησης ή και ετοιμότητας του ίδιου του Κόμματός μας να πάρει τέτοια μέτρα για να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά η δικτατορία. Το Κόμμα δεν βρέθηκε έτοιμο γιατί κυρίως έδινε προτεραιότητα στην πάλη μέσα στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας,- παρότι ήταν παράνομο- κυρίως διά μέσω της ΕΔΑ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την πρώτη μέρα της επιβολής της δικτατορίας χιλιάδες αγωνιστών να συλληφθούν και να οδηγηθούν στις εξορίες και τις φυλακές. Δεν υπήρχε οργανωμένη προετοιμασία για τη στάση που έπρεπε να κρατήσει το λαϊκό κίνημα αλλά και ο κάθε αγωνιστής.

Αυτό αντιμετωπίστηκε γρήγορα με την ανασυγκρότηση του Κόμματος και τη δημιουργία των ΚΟ. Αλλά τι σημαίνει προετοιμασία; Να καλλιεργείται αδιάκοπα, θεωρητικά και πρακτικά το δίκιο του αγώνα για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Να μην κρύβονται οι απαιτήσεις και οι δυσκολίες που έχει ένας τέτοιος αγώνας. Να αναπτύσσεται η ετοιμότητα για θυσίες που είναι και κριτήριο, ανάμεσα στα άλλα, αφοσίωσης, αλλά και οικοδόμησης ακατάλυτων δεσμών με τα λαϊκά στρώματα, με το λαό.

Αυτά δίνουν ανεξάντλητες δυνάμεις στην αντιμετώπιση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Σήμερα ο αγωνιστής πρέπει να είναι έτοιμος, να διαπαιδαγωγείται και να γνωρίζει επίσης και την τέχνη να δένεται με τις μάζες κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Εκείνη την περίοδο, λαθεμένα, το Κόμμα μας είχε διαλύσει τις ΚΟΒ στην Ελλάδα και κυρίως διατήρησε Οργανώσεις στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι η πρωτοπορία, το ΚΚΕ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και να υπάρξουν, είναι ζήτημα αρχής να έχει Οργανώσεις, είτε υπάρχει σχετική νομιμότητα είτε βαθιά καταστολή και απαγόρευση.

Η ζωή απέδειξε ότι όταν το Κόμμα, αφού ξεκαθαρίστηκε η κατάσταση με το οπορτουνιστικό κέντρο που δρούσε στις γραμμές του, άρχισε να οικοδομεί Οργανώσεις, φούντωσε ταυτόχρονα και το αντιδικτατορικό κίνημα. Όταν συγκροτήθηκε η ΚΝΕ με απόφαση του ΠΓ το '68 ως επαναστατική Οργάνωση της νεολαίας, ταυτόχρονα αναπτύχθηκε η ΚΝΕ, άλλες αντιδικτατορικές οργανώσεις, η Αντι-ΕΦΕΕ, κ.λπ. και φούντωσε το αντιδικτατορικό κίνημα. Μάλιστα ανέβηκε το κύρος, η αίγλη που είχε και το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, με θετικό αντίκτυπο και σε ό,τι αφορά τη διάρκεια της αντιδικτατορικής πάλης αλλά και στους χρόνους αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας.

Η σωστή στρατηγική ανοίγει δρόμους προς τα μπρος


Σοβαρό ρόλο στην οργάνωση της πάλης, σε κάθε φάση, ακόμη και στις δύσκολες συνθήκες, παίζει το τελικό σχέδιο που έχει το ΚΚΕ, η στρατηγική για το πώς θα ανατρέψεις το εκμεταλλευτικό σύστημα, για το σοσιαλισμό.

Αυτό δε σημαίνει ότι εφόσον έχω σωστή στρατηγική, γενικά έχω σωστή πολιτική, ότι στις συγκρούσεις με τον αντίπαλο πάντα νικώ. Μπορεί να έχω και ήττες, μπορεί να έχω και πισωγυρίσματα. Παίζουν και άλλοι παράγοντες ρόλο, ο συσχετισμός της δύναμης στο πολιτικό επίπεδο και ανάμεσα στον αγωνιζόμενο λαό και τις αντίπαλες δυνάμεις.

Η σωστή στρατηγική σε βοηθάει, σου ανοίγει δρόμους προς τα εμπρός.

Εκείνη την περίοδο πριν τη δικτατορία, το Κόμμα μας με το 8ο Συνέδριό του, πρόβαλε -η ίδια η ζωή έδειξε ότι δεν βοηθούσε- ότι χρειάζεται να δημιουργηθεί μια δημοκρατική πατριωτική κυβέρνηση. Και αυτό το ενέτασσε ότι θα βοηθούσε να ξεκινήσει ένα πρώτο στάδιο της επανάστασης.

Μετά τη 12η Ολομέλεια και μέσα από την πάλη ενάντια στη δικτατορία ξεχώρισαν οι δύο γραμμές που υπήρξαν στο κίνημα: Από τη μια οι αστικές δυνάμεις (δεξιές, κεντρώες, το ΠΑΚ, και η συμβιβαστική γραμμή που ακολουθούσε ο οπορτουνισμός που μιλούσε για μετεξέλιξη της δικτατορίας με το πείραμα του Μαρκεζίνη) που πάλευαν να πέσει η δικτατορία και να έρθει ξανά η αστική τάξη και η ριζοσπαστική γραμμή που ανεξάρτητα από αδυναμίες που μπορεί να είχε, συνέδεε την πάλη ενάντια στη δικτατορία με γενικότερες πιο ριζοσπαστικές εξελίξεις, κυρίως σε ό,τι αφορά την πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ τους Αμερικάνους, τον ιμπεριαλισμό.

Το Πολυτεχνείο ανέδειξε ότι φτάσαμε εκεί, διότι ο λαός, οι εργάτες, οι αγρότες, από την παθητική αντίσταση πέρασαν στην οργανωμένη πάλη, μαζί με τη νεολαία και τους φοιτητές. Ήταν η μαζική πάλη, η συνένωση και οργάνωση που εκφράστηκε και συνέβαλε στην πτώση της δικτατορίας.

Το Πολυτεχνείο ανέδειξε και τις ανώτερες μορφές πάλης, που είναι απαραίτητες σε τέτοιες συνθήκες αλλά και στην ταξική πάλη, για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη.

Επίσης, όσο και να το αντιμετωπίζουν με λύσσα σήμερα, ήταν το σοσιαλιστικό στρατόπεδο που έπαιξε και τότε ρόλο, με την αλληλεγγύη, τη συστηματική και πρακτική βοήθεια, για να οργανώνεται η προπαγάνδα και η παράνομη δουλειά μέσα στην Ελλάδα. Στήριξε αποφασιστικά την πάλη του ελληνικού λαού».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου