Ενα σπουδαίο άρθρο του Γιώργου Χουρμουζιάδη από το Ριζοσπάστη της Κυριακής 30 Γενάρη 2005
"Θα ήτανε λάθος, αν περιγράφαμε το Σοσιαλισμό με τις λέξεις των εγγράφων και όχι του νου και της κομμουνιστικής μας καρδιάς."
«Υπάρχει πληθώρα ανθρώπων», έγραψε ο Λένιν, πριν από 100 χρόνια. Μα και σήμερα υπάρχουν, το ίδιο βασανισμένοι, όπως και τότε, καταπιεσμένοι από άλλες, ωστόσο το ίδιο σκληρές, δυνάμεις. Αγρότες στους δρόμους, νέοι άνεργοι, συνταξιούχοι απελπισμένοι, διανοούμενοι παγιδευμένοι στη μοναξιά των επιστημονικών τους γραφείων, εργάτες χαμένοι στην πρόχειρη λογική τους, γυναίκες εγκλωβισμένες στις κουζίνες τους, όπως και τότε, δάσκαλοι που αποπροσανατολίζονται μέσα στις σελίδες ακατάλληλων βιβλίων, γιατροί επίορκοι, δικαστές που χρηματίζονται, αστυνομικοί που παρανομούν. Κι εμείς; Στοιχεία της ίδιας «πληθώρας». Θύματα της ίδιας περιπέτειας. Μέλη, ωστόσο, του κόμματος που κληρονόμησε τους λόγους του μεγάλου Λένιν. Τους μετατρέπουμε όμως σε πράξη; Αντιλαμβανόμαστε σωστά την «αυτενέργεια» και την «πρωτοβουλία», όπως τις εννοούσε εκείνος, ως προϋπόθεση της Επανάστασης; Δουλεύουμε με προσοχή τον προσωπικό μας λόγο; Χειριζόμαστε σωστά την επιχειρηματολογία μας; Αποκαλύπτουμε, με πειστικότητα την κοινωνική σημασία των θέσεών μας και το πολιτικό τους νόημα; Μετατρέπουμε τη συνθηματολογική, κομματική μας γλώσσα σε λόγο ζωντανό της αγοράς και της εκκλησίας, του γηπέδου και του σχολείου; Χωνόμαστε παντού για να μιλήσουμε, να αποδείξουμε, να πείσουμε, να κυριαρχήσουμε;
Εμείς, στοιχεία της ίδιας «πληθώρας», θύματα της ίδιας περιπέτειας, μέλη, ωστόσο, ενός κόμματος που οραματίζεται την ανατροπή ως υπέρτατη ευδαιμονία και αγωνίζεται να την πραγματώσει μέσα στην πραγματικότητα του Σοσιαλισμού. Γι' αυτό και θα ήτανε μεγάλο λάθος αν βιώναμε την τακτική προς το μεγάλο στρατηγικό μας στόχο ως απλό καθοδηγητικό έγγραφο και όχι ως καθημερινή ζωντανή πράξη. Θα ήτανε μεγάλο και ασύγγνωστο λάθος, αν ρυθμίζαμε τα πολιτικά μας βήματα μακριά από τη σοφία των λέξεων της λενινιστικής θεωρίας, εγκλωβισμένοι μέσα σε ενθουσιασμούς εφήμερους, πρόχειρους και συγκυριακούς. Θα ήτανε λάθος, αν περιορίζαμε την οικοδόμηση της μεγάλης Αμφισβήτησης στη μηχανική αποστήθιση συνθημάτων και έτοιμων περιγραφών. Θα ήτανε λάθος, αν περιγράφαμε το Σοσιαλισμό με τις λέξεις των εγγράφων και όχι του νου και της κομμουνιστικής μας καρδιάς.
Του
Γιώργου ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου