Έξοδος

ghost notes

Προσγειώνομαι που λέτε στο Ελ. Βενιζέλος ερχόμενος από το Schiphol με €1.80 στην τσέπη κ την κάρτα της τράπεζας κλειδωμένη (ιστορία πολύ μεγάλη για να χωρέσει εδώ)! Ο Σταν έρχεται να με πάρει αλλά θα αργήσει καμιά ώρα γιατί έχει πέσει σε κίνηση. Το μόνο που θέλω, μετά από 10 μήνες βασανιστικής αποχής, είναι ένας παγωμένος φραπές. Χωρίς την παραμικρή ελπίδα να βρώ καφέ φτηνότερο από 2 ευρώ, ξέροντας ότι έχω να αντιμετωπίσω τιμές αεροδρομίου, κάνω μια βόλτα τσεκάρωντας τα διάφορα coffee stands. Κ, ξαφνικά γίνεται το θαύμα: Φραπέ/Νες μικρός - €1.50!!!

Πλησιάζω την πωλήτρια κ τη ρωτάω: "Όταν λέμε μικρός...;". Μου δείχνει ένα χάρτινο ποτηράκι τύπου εσπρέσσο κ της ζητάω να μου φτάξει ένα μέτριο με γάλα. Με κοιτάει λίγο περίεργα: "Δε σου αρέσει κ πολύ ο φραπές, έ;". Χαμογελάω κ της εξηγώ ότι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, απλώς έχω ξεμείνει από λεφτα! Μου ανταποδίδει το χαμόγελο -σχεδόν συνομοτικά- κ παίρνει παραγγελία από έναν άλλο πελάτη που στο μεταξύ έχει πλησιάσει.

Λιγότερο από ένα λεπτό αργότερα, κρατάω στα χέρια μου το πιο μεγάλο πλαστικό ποτήρι του μαγαζιού, γεμάτο με αυτό που θα μείνει στην ιστορία ως η σημαντικότερη πολιτιστική κληρονομιά των ελλήνων μετά τη φιλοσοφία κ τα μαθηματικά, έχοντας πληρώσει ακριβώς €1.50! Δεν ξέρω το όνομα της κοπέλας αλλά της χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη! Όταν το καλοκαίρι σου ξεκινά με τέτοιους οιωνούς, τι μπορεί να πάει στραβά;

Τώρα, έχωντας συμπληρώσει μόλις μερικές ώρες εκτός Ελλάδος, ξέρω τι θα μπορούσε να πάει στραβά... Τίποτα! Κυρίες κ κύριοι, σας ευχαριστώ για όλα τα ψάρια. Τα λέμε από κοντά του χρόνου πάλι...