Ανοιχτή επιστολή στον Γιώργο Μαυρίκο (για τη δολοφονία των 34 εργατών στη Ν.Αφρική

 Lenin Reloaded

Σύντροφε,


Πληροφορούμαι από τον ιστότοπο της ΠΣΟ ότι στις 8 του Ιούνη του 2012, πριν λίγο πάνω από δυο μήνες δηλαδή, βρέθηκες στην Νότιο Αφρική και μίλησες στην Εθνική Ένωση Μεταλλεργατών εκεί (την National Union of Metalworkers, South Africa ή NUMSA). Φυσικά, είναι ένα από τα καθήκοντά σου αυτό, εφόσον η NUMSA συνδέεται οργανωτικά με την ΠΣΟ.


Στην ανακοίνωσή του, που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη σήμερα, το ΠΑΜΕ καταδίκασε τη δολοφονική επίθεση κατά των μεταλλωρύχων στη χώρα, όπως είναι αυτονόητο ότι οφείλει να κάνει. Πρόσθεσε όμως και το εξής: "Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στους απεργούς και την αλληλεγγύη μας στην Ομοσπονδία των εργαζομένων στα Ορυχεία (NUMSA) και απαιτούμε να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι."


Κατ' αρχάς, δημιούργησε σύγχυση η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, καθώς η "Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ορυχεία"δεν είναι η NUMSA, όπως την γράφετε, αλλά η NUM, η National Union of Mineworkers. Την ίδια στιγμή, στον ιστότοπο της NUMSA, η NUM περιγράφεται ως "σύμμαχο" σωματείο ("our allies, the National Union of Mineworkers"). Οπότε, αν και είναι ασαφές σε ποιον από τους δύο εκφράζετε αλληλεγγύη, εικάζω ότι γνωρίζετε πως συνδέονται μεταξύ τους οργανωτικά. Τώρα, το να εκφράζεται συμπαράσταση προς τους απεργούς, που εκτελέστηκαν κυριολεκτικά σε ένα τεράστιων διαστάσεων αντεργατικό έγκλημα, είναι αυτονόητο και επιβεβλημένο για τους κομμουνιστές. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε. Το ίδιο ισχύει για την δίκαιη απαίτηση να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Υπάρχει όμως και δήλωση, την ίδια στιγμή, "αλληλεγγύης" για την NUMSA (είτε με το όνομα αυτό αναφέρεστε στο συνδικάτο των Μεταλλεργατών, που όμως δεν εμπλέκεται άμεσα, είτε σε αυτό των εργαζόμενων στα Ορυχεία, που είναι άμεσα εμπλεκόμενο). Αυτή όμως η δήλωση είναι βιαστική εφόσον δεν έχετε διερευνήσει συγκεκριμένα τις ευθύνες της NUM (στην οποία εικάζω ότι θέλατε να αναφερθείτε) για ό,τι έγινε. Υποχρέωση του ΠΑΜΕ, όσο και της ΠΣΟ (και όχι βέβαια μέριμνα της ίδιας της εμπλεκόμενης νοτιοαφρικανικής κυβέρνησης, που είναι βέβαιο ότι δεν θα τιμωρήσει τον εαυτό της!) είναι η διερεύνηση αυτών των ευθυνών. Γιατί "τιμωρία υπευθύνων" χωρίς διερεύνηση ευθυνών δεν νοείται. Το ΚΚΕ, στην δική του ανακοίνωση, έκανε λόγο για "τεράστιες πολιτικές ευθύνες για το έγκλημα." Εξ ορισμού, οι ευθύνες αυτές περιλαμβάνουν το Κομμουνιστικό Κόμμα Νοτίου Αφρικής (ΚΚΝΑ), το οποίο συμμετέχει στην συγκυβέρνηση της χώρας. Και είναι η ελπίδα όλων των κομμουνιστών παγκόσμια, πιστεύω, πως το ΚΚΝΑ θα υποστεί, από τα υπόλοιπα κομμουνιστικά κόμματα παγκόσμια, τουλάχιστο τις πολιτικές συνέπειες που απορρέουν από τις ευθύνες του για ένα τόσο κτηνώδες και αποτρόπαιο έγκλημα.


Σε ό,τι όμως αφορά την NUM, έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους συγκεκριμένες καταγγελίες διαφθοράς του Σωματείου. Συγκεκριμένα, καταγγέλεται ότι ο πρώην ηγέτης της NUM, Cyril Ramaphosa, βρίσκεται στο Δ.Σ της εταιρίας Lonmin, στο εργοτάξιο της οποίας έγιναν οι εκτελέσεις (πράγματι, ο Ramaphosa, δικηγόρος στο επάγγελμα, εξελέγη non executive director στην εταιρία τον Ιούλιο του 2010, ελέγχει την εταιρία Shanduka που είναι μέρος της Lonmin, είναι μέλος των ΔΣ της Κόκα Κόλα και της Unilever, και ήταν ο πρώτος ΓΓ της NUM, ως το 1991). Καταγγέλεται επίσης πως οι σχέσεις της NUM με τους "ιδιοκτήτες ορυχείων" και με το Επιμελητήριο Ορυχείων έχουν γίνει "υπερβολικά στενές." Καταγγέλεται ακόμα πως ο σημερινός Γενικός Γραμματέας της NUM, Frans Baleni, έχει λάβει αύξηση περισσότερο από 40% την περασμένη χρονιά, έχοντας πλέον μισθό 105.000 rand το μήνα, τη στιγμή που οι απεργοί που σκάβουν στα ορυχεία βγάζουν 4.000 randμηνιαία (Η καταγγελία ξαφνικής και συγκριτικά τεράστιας αύξησης μισθού επαναλαμβάνεται σε δεύτερο δημοσίευμα στην Αφρικανική εφημερίδα Mail and Guardian, που τοποθετεί τον μισθό του στα 77.000 rand και την αύξηση που πήρε αιφνιδίως στα 40.000 rand).


Αναφέρεται επίσης πως η NUM έχει αποδυθεί σε αγώνα στήριξης του τωρινού προέδρου της χώρας και μέλους του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, Jacob Zuma. Και προστίθεται πως --πιθανώς ως συνέπεια της διαφθοράς και συστημικής ενσωμάτωσης της NUM-- ο αριθμός μελών της στα ορυχεία Lonmin έπεσε από το 66% των εργατών στο 49%.


Όπως είναι άμεσα κατανοητό, αυτές οι καταγγελίες, που μπορείς να εντοπίσεις στο άρθρο του Justice Malala στηνGuardian, είναι πάρα πολύ σοβαρές. Πρέπει λοιπόν να διερευνηθούν σοβαρά και άμεσα, εφόσον η NUM αποτελεί σύμμαχο σωματείο της NUMSA, που έχει προσχωρήσει στην ΠΣΟ.


Ανεξάρτητα λοιπόν από τις ευθύνες του AMCU, που πιθανά εκμεταλλεύτηκε με λαϊκίστικο τρόπο την πτώση δημοτικότητας της NUM* --για την οποία όμως φέρει την ευθύνη, αν ισχύουν οι καταγγελίες, ακέραια η ίδια-- και ανεξάρτητα από την βίαιη κατάσταση που είχε ήδη δημιουργηθεί στα ορυχεία, τίθενται βασικά ζητήματα συνδικαλιστικής δεοντολογίας σε ό,τι αφορά στα σωματεία NUMSA (μέλος ΠΣΟ) και NUM (σύμμαχος NUMSA), τα οποία τόσο το ΠΑΜΕ όσο και η ΠΣΟ ευρύτερα θα πρέπει να διερευνήσουν, παίρνοντας τα μέτρα τους εάν κριθεί ότι οι καταγγελίες είναι βάσιμες (και τα στοιχεία, σύντροφε, δεν δείχνουν καλά πράγματα).

* Αναφορά Malala, για παράδειγμα, στο ότι υπήρχαν "παραδοσιακοί γιατροί που έτριβαν τους απεργούς με αλοιφές, που υποτίθεται ότι θα τους έκαναν ανίκητους", με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να επιτεθούν σε πάνοπλους αστυνομικούς με πλήρη εξάρτυση κρατώντας ξύλα και μαχαίρια (!), ή υποσχέσεις αύξησης μισθού από τα 4.000 rand σε 12.500...

Συντροφικά,

Lenin Reloaded
(τα πραγματικά μου στοιχεία στη διάθεσή σου)

Υ.Γ.(Εδώ και τώρα). Πολύ ενδιαφέρουσα και με πολλές χρήσιμες πληροφορίες η συζήτηση στο Lenin Reloaded.

Ενα από τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια.
Μαύρο πρόβατο
Ξαναπαραπέμπω εδώ έχοντας βρει μερικά στοιχεία για το θέμα, από το νοτιοαφρικανικό Τύπο και άλλο διαθέσιμο υλικό.
ο προηγούμενος απεσταλμένος από τα κεντρικά της NUM [στα ορυχεία marikana], ο ίδιος ο αντιπρόεδρος, έχασε ένα μάτι στην προσπάθεια να πείσει τα μέλη του συνδικάτου του οτι οι προτάσεις της εργοδοσίας είναι καλές

O Ramaphosa ανήκει σε μια μικρή παράδοση δημιουργίας μαύρων καπιταλιστών από προδότες της εργατικής τάξης, προκειμένου να εμπλουτίσουν καθιστώντας πιό βιώσιμο το φυλετικό μείγμα της άρχουσας τάξης στη Νότια Αφρική. (Πρόκειται για το κόνσεπτ των κραμάτων στη μεταλλουργία - μέγιστη ειρωνεία!)

Το προτσές αυτό αναπτύσσεται ήδη από τη δεκαετία του 90, όπως είχε επισημάνει στο γράφοντα ο πολύ καλά κατατοπισμένος στα της ΝΑ συναγωνιστής Α. Μούμπαρης.

σύρραξη μεταξύ των δύο μεγαλύτερων αντίπαλων συνδικάτων, του «μεγάλου», σχετιζόμενου με το ANC NUM (τμήμα της «συνομοσπονδίας εργατών» COSATU), και του μικρότερου AMCU που προήλθε από διάσπαση του NUM. Φαίνεται οτι το τελευταίο ηγήθηκε τρόπον τινα της απεργίας. Προσάπτεται στο AMCU οτι υποστηρίζεται από τον διαγραμμένο από το ANC πρώην γραμματέα της νεολαίας του κόμματος, ο οποίος φέρεται ως τυχοδιωκτικός Τσαβίστας και αντίπαλος της αντιπολίτευσης του Μουγκάμπε στο γειτονικό Ζιμπάμπουε. Το AMCU αρνείται οποιαδήποτε τέτοια σχέση, το φάκτουαλ στοιχείο εδώ είναι οτι το συνδικάτο αυτό υποστηρίζει την εθνικοποίηση των ορυχείων στη Νότια Αφρική. Σε αντίθεση με το NUM, και που λιβανίζεται διαρκώς από «παλιούς αγωνιστές» τύπου Ramaphosa.

(17/8)Η κινητοποίηση δεν φαίνεται ν'απλώνεται προς το παρόν, παρά την εκφρασμένη αγανάκτηση των εργατών και των συγκεκριμένων απεργών που συνεχίζουν και αναφέρεται οτι αρνούνται ακόμη και να διαλυθούν παρά τις προτροπές τού προέδρου του AMCU, που αρχίζει διαπραγματεύσεις με την εταιρεία. Ενδεικτικά στο Implats μετά από 17,5 βδομάδες απεργία πέτυχαν οι μισθοί των μεταλλωρύχων, από τα 390€ να πάνε στα 925€.

Η κατάσταση με τα συνδικάτα στη ΝΑ είναι περίπλοκη, ωστόσο το γενικό σχήμα είναι οτι οι ηγεσίες όλων των συνδικάτων αποτελούν εργατική αριστοκρατία, οτι αυτό είναι γνωστό σε όλους και είναι κόμμον πλέης μια αριβίστικη συμπεριφορά αυτοανάδειξης στις ηγεσίες προκειμένου να ξεφύγουν οι αναδεικνυόμενοι από την εξαθλίωση.
Στην περίπτωση της «συγκυβερνώσας» COSATU δεν μιλάμε απλά για εργατική αριστοκρατία, αλλά για δημιουργία καπιταλιστών ώστε να είναι βιώσιμο το μέλλον του συστήματος.

Από την άλλη, υπάρχουν φυλετικές αντιπαλότητες μέσα στους εργάτες, όπου τα συνδικάτα, έστω και με πουλημένες ηγεσίες, αποτελούν τη μόνη δομή που διασφαλίζει την ενότητα της εργατικής τάξης. Οι κεφαλαιοκράτες από τη μειά τους παίζουν σε σχέση με τα συνδικάτα διπλό/αντιφατικό παιχνίδι, ελέγχοντας τις ηγεσίες αλλά και χτυπώντας τη δραστηριότητά τους στη βάση.
Η κατάσταση από τα λίγα που κατάλαβα θυμίζει τις πετρελαιοπηγές του Μπακού στις αρχές του αιώνα. Παραπέμπω στα σχετικά γραφτά του Κόμπα για να δει κανείς μια ανάλογη με την προαναφερθείσα πολυπλοκότητα!

Το ΠΑΜΕ δεν έχει τη δυνατότητα άμεσης και ολοκληρωμένης εκτίμησης της κατάστασης κι έτσι προς το παρόν «τιμά» τις υπάρχουσες διεθνείς συμμαχίες και συμπορεύσεις. Πάντως τα ζητήματα που τίθενται εδώ τα έχει υπόψη του.