Τρίτη 28 Αυγούστου 2012
Bob Dylan - Gates Of Eden
Of war and peace the truth just twists
Its curfew gull just glides
Upon four-legged forest clouds
The cowboy angel rides
With his candle lit into the sun
Though its glow is waxed in black
All except when 'neath the trees of Eden.
The lamppost stands with folded arms
Its iron claws attached
To curbs 'neath holes where babies wail
Though it shadows metal badge
All and all can only fall
With a crashing but meaningless blow
No sound ever comes from the Gates of Eden.
The savage soldiers sticks his head in sand
And then complains
Unto the shoeless hunter who's gone deaf
But still remains
Upon the beach where hound dogs bay
At ships with tatooed sails
Heading for the Gates of Eden.
With a time-rusted compass blade
Alladin and his lamp
Sits with Utopian hermit monks
Side saddle on the Golden Calf
And on their promises of paradise
You will not hear a laugh
All except inside the Gates of Eden.
Relationships of ownership
They whisper in the wings
To those condemned to act accordingly
And wait for succeeding kings
And I will try to harmonize with songs
The lonesome sparrow sings
There are no kings inside the Gates of Eden.
The motorcycle black madonna
Two-wheeled gypsy queen
And her silver-studded phantom cause
The gray flannel dwarf to scream
As he weeps to wicked birds of prey
Who pick up on his bread crumb sins
And there are no sins inside the Gates of Eden.
The kingdoms of Experience
In the precious wind they rot
While paupers change possessions
Each one wishing for what the other has got
And the princess and the prince
Discuss what's real and what is not
It doesn't matter inside the Gates of Eden.
The foreign sun, it squints upon
A bed that is never mine
As friends and other strangers
From their fates try to resign
Leaving men wholly totally free
To do anything they wish to do but die
And there are no trials inside the Gates of Eden.
At dawn my lover comes to me
And tells me of her dreams
With no attempts to shovel the glimpse
Into the ditch of what each one means
At times I think there are no words
But these to tell what's true
And there are no truths outside the Gates of Eden.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τραγουδάρα. Μοιραζόμαστε την αγάπη για τον Ντύλαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξερω εκτός από την αλληγορία αν από τότε είχε αρχίσει να τον πιάνει το θρησκευτικό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πάντως ένα τρομερό ποίημα.
Οταν ήμουνα 17 σε κάποια παραλία ένα καλοκαίρι, ένας γυρολόγος Ιρλανδός που παρότι 30 είχε γυρίσει ήδη καμιά 50-60 χώρες μου χάρισε ένα βιβλιαράκι του Ντύλαν με τους στίχους των τραγουδιών στα Αγγλικά και τα Ελληνικά και μου έμαθε τότε μερικά τραγούδια όπως αυτό και το Girl from the north country. Ετσι έμαθα κάτι λίγα παραπάνω για τον Ντύλαν.
Δεν είναι θρησκευτικό γενικά. Είναι ο τρόπος και λόγος των προφητών, η προφητική αλληγορία, περασμένη από το φίλτρο της αμερικανικής φολκ μουσικής, και των δικών της συχνά βλάσφημων και σουρεαλιστικών στιχουργικών στοιχείων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική πηγή για Ντύλαν είναι ο Greil Marcus, αν ποτέ σου τραβήξει το ενδιαφέρον να διαβάσεις τα βιβλία του.
ΟΚ! Θα το ψάξω σίγουρα. Τρομερός τρόπος γραφής.Πολλά τραγούδια είναι κανονικά ποιητικά ποτάμια, όπου η μουσικη απλά συνοδεύει το λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφή