Φεστιβάλ ΚΝΕ-Λαική σκηνή-Αφιέρωμα στους Χαλυβουργούς

giorgossarris.blogspot.com



(το ρεπορτάζ από το σημερινό Ριζοσπάστη)

«Με αίμα και ιδρώτα... »



Με τραγούδι, λόγο και στίχους ποιητών, άρχισε το αφιέρωμα στον ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών στη Λαϊκή Σκηνή, «με αίμα και ιδρώτα δένεται το ατσάλι».



Ο Γ. Σαρρής, με το συγκρότημά του, άνοιξε την «παράσταση», λέγοντας «τι να πει κανείς για την απεργία των Χαλυβουργών μόνο με τραγούδι...», «9 μήνες οι Χαλυβουργοί, μας δείξαν να μην το βάζουμε κάτω, να παλεύουμε, να μην απελπιζόμαστε ό,τι και να γίνεται».

Το τραγούδι «μην απελπίζεσαι και δεν θ' αργήσει κοντά σου θα ρθει μια χαραυγή» ακούστηκε σε όλο το χώρο κάτω από τα χειροκροτήματα του κόσμου που έρχονταν συνέχεια.

Και ο Γ. Σαρρής συνέχισε, οι Χαλυβουργοί μας δείξαν ότι δεν είναι «κανένας μόνος σε αυτή τη μάχη».

«Σαν βγω από αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει», ήταν το δεύτερο τραγούδι που κάλυψε τα χειροκροτήματα του κόσμου που κάθονταν στα τραπεζάκια και έπιναν. Και ακολούθησε το τραγούδι τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».

Τη Λαϊκή Σκηνή τίμησαν με την παρουσία τους εργάτες της «Χαλυβουργίας», με επικεφαλής τη διοίκηση του σωματείου τους. Οι Χαλυβουργοί ήταν εκεί, όταν ο Γ. Σαρρής τους αφιέρωσε ένα τραγούδι που έγραψε γι' αυτούς το «Είμαστε εργάτες».

..     ..     ..      ..     ..     ..     ..     ..     ..     ..      ..     ..     ..

 Ηταν για μένα μια πολύ σημαντική και συγκινητική μέρα. Είναι σπουδαίο να βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή σε ένα τέτοιο γεγονός όπως το Φεστιβάλ ΚΝΕ- Οδηγητή και να έχεις την τιμή να κάνεις ένα αφιέρωμα στον τρομερό αγώνα των Χαλυβουργών. Μετά το πρώτο άγχος όλα κύλησαν υπέροχα. Ηταν κάτι που το ένοιωθα όλη την ώρα, μια συγκίνηση που ερχόταν από τον κόσμο διαρκώς.
Για μένα όπως το είδα από τη σκηνή, οι πιο δυνατές στιγμές ήταν η διασκευή του "Μανουέλ Ροντρίγκεζ"(Οι ελευθερωτές) του Χρ. Λεοντή και ο "κυρ Παντελής" του Π.Τζαβέλα που το έλεγα για πρώτη φορά και είναι ένα τρομερό τραγούδι με απίστευτη ενέργεια.

Ολο το κλίμα στο φεστιβάλ έχει φέτος μια φόρτιση διαφορετική. Τρομερό κλίμα, πάρα πολύς κόσμος και εδώ και στη Λάρισα όπου βρέθηκα το Σάββατο.
Πολύ δυνατή και η συναυλία αφιέρωμα στον Δ.Μητροπάνο, που παρακολούθησα το μεγαλύτερο κομάτι της, που ήταν και το "κέντρο" των χθεσινών εκδηλώσεων με Μπάση, Ανδρεάτο, Πασχαλίδη, Λ.Παπαδόπουλο κ.α.

Σήμερα βέβαια όπως περιμέναμε λέξη δεν ακούστηκε στα ΜΜΕ για το Φεστιβάλ, που πέρα από την άποψη που έχει ο καθενας, είναι ένα πολιτικό πολιτιστικό γεγονός με τεράστιο βάρος, που συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες κόσμου καθημερινά, πράγμα που κανένα άλλο ανάλογό του δεν καταφέρνει.
Παρ' όλα αυτά σήμερα ακούσαμε για το bike festival... που δεν το έχω ξανακούσει ποτέ μου. Τι να πεις...
Κομμουνιστικές δραστηριότητες είναι, πρέπει να θαφτούν. Σωστός ο φόβος τους. Μ' αυτόν θα ζούν.