ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Αριστερά και πολιτική

Στις πολιτικές, κοινωνικές, ταξικές και πολεμικές αντιπαραθέσεις δεν υπάρχουν κενά. Ό,τι δεν μπορείς να υπερασπίσεις σου το παίρνουν οι άλλοι.  

(Απόσπασμα από το άρθρο)
Το 6ήμερο, το 13ωρο, το 78ωρο και η μέτρηση της εργασίας
Πρωί – πρωί (16/9/2012) ανάμεσα στα άλλα που συζητούσαν οι επαΐοντες του ΣΚΑΪ, έπεσε και δάκρυ για τη χαμένη τιμή του ωραρίου εργασίας. Έτσι στα "μαλακά" εκφράστηκε από τον κ. Μητρόπουλο ο αποτροπιασμός για πιθανό «ωράριο μπάσκετ». Δηλαδή να πληρώνεται μόνο ο ενεργός (παραγωγικός) χρόνος εργασίας κατά την διάρκεια του χρόνου εργασίας.

Δεν έχει σημασία ο αποτροπιασμός αφού παρόμοιος υπήρχε από τους «ειδικούς» για κάθε μέτρο που καταγγέλλονταν σαν απαράδεκτο αλλά σε λίγο το θεωρούσαν άμεσα ή έμμεσα αναγκαίο, αρκεί να μη χάσουμε τη "δόση", την ΕΕ και το ευρώ! Σημασία έχει το ίδιο το σχέδιο και πως θα αντιμετωπιστεί από την εργατική τάξη, όχι από τους ειδικούς.

Το «ωράριο μπάσκετ» σημαίνει μέτρηση (με τεχνικούς και διοικητικούς μηχανισμούς) της ενεργού και ανενεργού εργασίας. Μπορεί δηλαδή κάποιος να είναι στη δουλειά 13 ώρες αλλά το «εργασιόμετρο» να γράψει 3 ή 4 ώρες ενεργού εργασίας για τις οποίες και δικαιούται θεωρητικά να αμειφθεί. Λέω «θεωρητικά» γιατί θα δείτε πως ο ανενεργός χρόνος δεν είναι απλή αφαίρεση από την αμοιβή του χρόνου εργασίας. 

Η σκέψη των εργοδοτών είναι πολύ σωστή! Δεν γίνεται να πληρώνουν χρόνο που ο άλλος δεν παράγει έργο (κέρδη). Μόνο έτσι η επιχείρηση θα γίνει αποδοτική και ανταγωνιστική αλλά και θα εφαρμοστεί και η… σοσιαλιστική αρχή «στον καθένα ανάλογα με την εργασία του»!

Σε όλα έχουν δίκαιο οι εργοδότες αν το εξετάσεις από ουδέτερη πλευρά, εκτός από ένα: στην ύπαρξή τους! Αυτό είναι το "λάθος" της σημερινής κοινωνίας και της εργατικής τάξης. Ότι ακόμη τους αφήνει να υπάρχουν! Αν εξαλειφθούν δεν μας πειράζει καθόλου να έχουν «δίκαιο», όσο «δίκαιο» είχε η Μ. Αντουανέτα από την πλευρά της, όταν έλεγε ότι αυτοί που δεν έχουν ψωμί να τρώνε παντεσπάνι!

Πριν 12 χρόνια είχα γράψει ένα (ανέκδοτο) βιβλίο με τίτλο «Η ονειρεμένη πολιτεία του κεφαλαίου» που εκφράζει τη βαθιά «ψυχή» του κεφαλαίου, δηλαδή τα βάθη της κόλασης που έχει για τους ανθρώπους. Ένα μικρό μέρος του, μαζί και το «ωράριο Μπάσκετ» το είχα αναρτήσει ως μέρος του κειμένου: «Ο απόλυτος εξευτελισμός της εργατικής τάξης (ΙΙ) http://aristeripolitiki.blogspot.com/

Παρότι αναρτημένο, νομίζω πως με το 13ωρο, με την κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος αλλά και την ύπουλη συζήτηση για «ωράριο μπάσκετ» στην ΤΒ, επαναφέρω μερικά πολύ επίκαιρα κομμάτια από εκείνη την ανάρτηση.

«Στις πολιτικές, κοινωνικές, ταξικές και πολεμικές αντιπαραθέσεις δεν υπάρχουν κενά. Ό,τι δεν μπορείς να υπερασπίσεις σου το παίρνουν οι άλλοι. Αυτή η αλήθεια επιβεβαιώνεται κάθε μέρα και περισσότερο με τα εργασιακά, κοινωνικά, δημοκρατικά ακόμη και συνταγματικά δικαιώματα που απαλλοτριώνονται από τη κυβέρνηση για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, ακριβώς γιατί δεν μπορεί να τα υπερασπίσει ο λαός.
(…)
Η τράπουλα σε αυτό το παιχνίδι είναι σημαδεμένη. Αν η εργατική τάξη δεν έχει τις δικές της οργανωμένες δυνάμεις, ανεξέλεγκτες από την εργοδοσία και τη πολιτική εξουσία, απλά και πάλι θα χάσει.