Το "άκαπνο" ΚΚΕ, η εξέγερση και ο Λενιν

Σε συζήτηση που ακολούθησε  προηγούμενο άρθρο που αναδημοσιεύσαμε απο το "Σφυροδρέπανο" με τίτλο "Βαρέθηκα, σιχάθηκα, μπούχτισα" κάποιος ανώνυμος σχολιαστής μίλησε εκεί για "άκαπνο" ΚΚΕ σε αντίθεση με τους "αποφασιστικούς και με εμπειρία μάχης" του  μαυρομπλοκ  που όμως κι αυτοί από την άλλη δεν έχουν στόχο αλλά κάνουν σύγκρουση για τη σύγκρουση κλπ.
Πιστεύω πως η ιστορία απαντά παραπάνω από ικανοποιητικά σε όλα αυτά, ενώ όσοι μιλούν για "αναποφασιστικό" ΚΚΕ  θα δουν σύντομα  ότι κάνουν απλά πολύ μεγάλο λάθος αφού η ιστορία θα το αποδείξει και πάλι. Η στάση του ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές όπου φάνηκε καθαρά(για όποιον έχει μάτια ανοιχτά) ότι το ΚΚΕ καμιά λατρεία δεν έχει προς το κοινοβούλιο(καθόλου βέβαια δεν το αγνοεί), ήταν ένα πρώτο σαφές μήνυμα που σίγουρα το έλαβαν κάποιοι. Ο άγριος αποκλεισμός του ΚΚΕ από τα ΜΜΕ στη συνέχεια μόνο τυχαίος δεν ήταν. Σ' αυτές τις εκλογές το ΚΚΕ πρώτη φορά τόσο ανοιχτά και καθαρά(και με κόστος) άνοιξε τη συζήτηση για το ποιά είναι η πραγματική εξουσία και ποια η σχέση της με την κυβέρνηση, καλώντας το λαό να παλέψει για να γίνει αυτός κύριος της ζωής του. Το σύνθημα του φεστιβάλ της ΚΝΕ με το Μπρεχτικό "Πρέπει εσύ να πάρεις την εξουσία" λέει επίσης πολλά.

Αυτό είναι το σχόλιο που έκανα στη συζήτηση που ίσως 'εχει κάποια αξία σε ότι αφορά τις πληροφορίες που δίνει:
....
"Το ΚΚΕ "άκαπνο"...,και οι άλλοι να συνοθύλευμα ομολογουμένως χωρίς σχέδιο αλλά με αποφασιστικότητα και εμπειρία μάχης..."
"Για τη μία πλευρά η έλλειψη αποφασιστικότητας και επαναστατικής κίνησης στο σήμερα" κλπ.
Φίλε ανώνυμε, δεν το λέω υποτιμητικά αλλά ειλικρινά δεν ξέρεις ούτε για ποιους μιλάς, ούτε για τι πράγμα ακριβώς μιλάς. Πως μπορείς να ξέρεις πόσο αποφασισμένοι είναι αυτοί που λες;
Εξέγερση εδώ και τώρα κι ότι γίνει δεν υπάρχει.
Θυμήσου όμως λίγο τις συγκρούσεις του  ΠΑΜΕ με τα ΜΑΤ στο λιμάνι πριν λίγα μόνο χρόνια, θυμήσου τον εργάτη του ΠΑΜΕ που πήδηξε και κρεμάστηκε στον καταπέλτη του πλοίου που είχε ξεκινήσει! Το άγριο ξύλο και τις μάχες σώμα με σώμα χωρίς τρέξιμο και κουκούλες.

Όμως το πιο σπουδαίο είναι αυτό.
Ρίξε μια ματιά στο άρθρο του Λένιν "Ο Μαρξισμός και η εξέγερση" και θα δεις πολλά.Δες τη στάση των Μπολσεβίκων στο διαστημα Απρίλη - Οκτώβρη και μπορεί να καταλάβεις. Τον Απρίλη στο συλλαλητήριο της 21/4 μια ομάδα από την  επιτροπή Πετρούπολης ( Μπογκντάνιεφ κ.α.) έρριξε το συνθημα "Κατω η Προσωρινή Κυβέρνηση". Ο Λένιν και η ΚΕ στις 22 το καταδίκασαν σαν τυχοδιωκτικό γιατί καλούσε άμεσα σε εξέγερση κι ερχόταν σε σύγκρουση με τη γραμμή του Κόμματος για ειρηνική εξέλιξη...Η Ρωσία εν τω μεταξύ ήταν ήδη σε επαναστατική κατάσταση, κι όχι σε κατάσταση ύπνωσης όπως η Ελλάδα που ψήφισε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, ΧΑ κλπ και άραξε 5-6 μήνες μπας και...
Τον Ιούνιο στις 10 του μήνσ, οι μπολσεβίκοι κάλεσαν σε μεγάλη διαδήλωση. Στις 9 οι Μενσεβίκοι και οι Εσέροι (ήταν πια στην κυβέρνηση) την απαγόρεψαν. Οι μπολσεβίκοι του Λένιν κρίνοντας ότι δεν έπρεπε να συγκρουστούν αποφάσισαν να συμμορφωθούν. Όλο το βράδυ γύριζαν τα εργοστάσια και τους στρατώνες και κατάφεραν να μη γίνει η διαδήλωση, βλέποντας όμως κιόλας την επιρροή που είχαν στις μάζες που τους ακολούθησαν.

Τον Ιούλιο, 3 κ 4 του μήνα, μετά την αποτυχημένη αντεπίθεση και την ήττα του ρωσικού στρατού στα πολεμικά μέτωπα, ενώ είχε αποφασιστεί μεγάλη διαδήλωση και ο αέρας μύριζε εξέγερση με συμμετοχή πολλών συνταγμάτων στρατού, κι ενώ ήταν μάλλον σίγουρο ότι μπορούσαν να επικρατήσουν στην Πετρούπολη, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΕ ΌΛΗ ΤΗ ΡΩΣΙΑ, οι μπολσεβίκοι αποφάσισαν στην αρχή να μη συμμετέχουν στη διαδήλωση και μετά, βλέποντας ότι δεν μπορούσαν να σταματήσουν το λαό, αποφάσισαν να συμμετέχουν για να εμποδίσουν τη σύγκρουση. Τελικά η διαδήλωση, όπου 500000 λαού βγήκε στους δρόμους της Πετρούπολης, χτυπήθηκε άγρια από τους Κοζάκους και βάφτηκε στο αίμα, και με την παρέμβαση των μπολσεβίκων οι διαδηλώσεις και η Απεργία σταμάτησαν στις 5 Ιουλίου, για να μη συντριβεί το κίνημα όπως επιδίωκαν οι αστοί και  οι υποστηριχτές τους. Προσωρινά το κίνημα είχε ήττα, ενώ οι μπολσεβίκοι κατηγορήθηκαν άγρια από όλους για απόπειρα εκτροπής και "χτυπήματος της επανάστασης"(του Φεβρουαρίου), κυνηγήθηκαν και τέθηκαν εκτός νόμου, παρότι δεν ήθελαν εκείνη τη στιγμή την εξέγερση και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την σταματήσουν.
ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ αργότερα και αφού πήραν την πλειοψηφία στα σοβιετ Πετρούπολης κ Μόσχας και βλέποντας και την κατάσταση που είχε αλλάξει παντού υπέρ τους, ενώ οι εσερομενσεβίκοι και οι άλλοι κατέρρεαν στη συνείδηση του λαού αποφασίστηκε αμέσως εξέγερση που έφερε και την τελική νίκη.
Ήταν άραγε "άκαπνοι" και "αναποφασιστικοί" ο Λένιν κι οι Μπολσεβίκοι τον Απρίλη, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του '17; Η μήπως η εξέγερση είναι όντως τέχνη όπως έλεγε ο Μαρξ και απέδειξε ο Λένιν;