Tάξη και ...μεσαία τάξη

Για σοβαρή σκέψη, μετά από μια Απεργία όπου τα περισσότερα μικρομάγαζα ήταν ανοιχτά.

Οι τσακισμένοι μικρομαγαζάτορες σε ταλάντευση. Με ποιον θα παν και ποιόν θ' αφήσουν;

Αισιοδοξία, ανάπτυξη, τα χρήματα του ΕΣΠΑ. τα λόγια του Αντώνη, τα "προγράμματα επανεκκίνησης",  η πρέζα του καπιταλισμού που δε φεύγει έτσι εύκολα κλπ. παίζουν παιχνίδι.

Κάποιοι ακόμη ονειρεύονται ότι μιά μέρα, όπου νάναι, όλα θα τελειώσουν με happy end, και θα ξαναγυρίσουμε στις μέρες του '70, '80 κλπ, την εποχη των "μικρομεσαίων μη προνομιούχων".

Κι όμως, όσο κι αν δεν τους αρέσει, πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό το στάδιο ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός το άφησε  πίσω του.

Από τους "Ταξικούς αγώνες στη Γαλλία" του Κ. Μαρξ:

"Κανένας δεν πολέμησε με περισσότερο φανατισμό τις μέρες του Ιούνη για την σωτηρία της ιδιοκτησίας και για την αποκατάσταση της πίστης όσο οι Παριζιάνοι Μικροαστοί – οι καφετζήδες και εστιάτορες, οι marchands de vins (ταβερνιαρέοι), μικροπραγματευτάδες, μαγαζάτορες, χειροτέχνες κλπ. Ο μαγαζάτορας ανασκουμπώθηκε και βάδισε ενάντια στα οδοφράγματα για να αποκαταστήσει την κυκλοφορία που οδηγεί απο τους δρόμους στο μαγαζί. Μα πίσω από τα οδοφράγματα στεκόντουσαν οι πελάτες και οι οφειλέτες, και μπροστά απ’ αυτά οι πιστωτές του μαγαζιού. Κι όταν τα οδοφράγματα γκρεμίστηκαν και οι εργάτες συντρίφτηκαν, κι οι μαγαζάτορες, μεθυσμένοι από τη νίκη, έσπευσαν πίσω στα μαγαζιά τους, βρήκαν την είσοδο αμπαρωμένη από ένα σωτήρα της ιδιοκτησίας, έναν επίσημο κλητήρα της πίστης, που τους παρέδωσε τις απειλητικές κοινοποιήσεις: ληξιπρόθεσμο γραμμάτιο! ληξιπρόθεσμο νοίκι! ληξιπρόθεσμη ομόλογο! Καταδικασμένο μαγαζί! καταδικασμένος μαγαζάτορας!


Διάσωση της ιδιοκτησίας! Όμως το σπίτι όπου κατοικούσαν δεν ήταν ιδιοκτησία τους. Το μαγαζί που κρατούσαν δεν ήταν ιδιοκτησία τους. Τα εμπορεύματα που πουλούσαν δεν ήταν ιδιοκτησία τους. Ούτε η επιχείρηση τους, ούτε το πιάτο απ’ το οποίο έτρωγαν, ούτε το κρεβάτι όπου κοιμόντουσαν άνηκαν πλέον σ’ αυτούς. Aκριβώς αυτοί οι ίδιοι ήταν εκείνοι απο τους οποίους έπρεπε να σωθεί η ιδιοκτησία – για τον ιδιοκτήτη που τους είχε νοικιάσει το σπίτι, τον τραπεζίτη που τους είχε προεξοφλήσει το γραμμάτιο, τον καπιταλίστα τους είχε δανείσει σε μετρητά, τον εργοστασιάρχη που τους είχε εμπιστευθεί την πώληση των εμπορευμάτων του, για το χοντρέμπορο που είχε πιστώσει τις πρώτες ύλες σ’ αυτούς τους βιοτέχνες. Αλλά η πίστη, έχοντας ξαναδυναμώσει, αποδείχτηκε ένας σθεναρός κι εκδικητικός θεός: έβγαλε τον οφειλέτη που δεν μπορούσε να πληρώσει έξω από τους τέσσερις τοίχους του μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά του, παραδίνοντας την προσποιητή ιδιοκτησία του στο κεφάλαιο και ρίχνοντας τον ίδιο τον άνθρωπο στη φυλακή των χρεωμένων, στη φυλακή που ξαναϋψώθηκε απειλητικά πάνω από τα πτώματα των εξεγερμένων του Ιούνη


Οι μικροαστοί είδαν με τρόμο ότι χτυπώντας τους εργάτες, παράδωσαν τους εαυτούς τους χωρίς αντίσταση στα χέρια των πιστωτών τους. Η χρεοκοπία τους, που αναβαλλόταν από τον Φλεβάρη με χρόνιο τρόπο και φάνηκε σαν να είχε αγνοηθεί, κηρύχθηκε ανοιχτά ύστερα από τον Ιούνη.


Η κατ’ όνομα ιδιοκτησία τους είχε αφεθεί απρόσβλητη για όσο καιρό ήταν απαραίτητος για να τους οδηγήσουν στο πεδίο της μάχης στο όνομα της ιδιοκτησίας. Τώρα που το μεγάλο ζήτημα με το προλεταριάτο είχε λυθεί, το μικρότερο θέμα με τον μπακάλη μπορούσε κι αυτο με την σειρά του να λυθεί".