«Ο ίδιος ο όρος "Σχέδιο Β'" δεν προήλθε από δική μας έμπνευση, αλλά είναι μεγάλη η συζήτηση που γίνεται σε δημοσιογραφικό, πολιτικό και επιστημονικό επίπεδο, σχετικά με την εξέλιξη της Ευρωζώνης. Στην Ιταλία, το κίνημα του Μπέπε Γκρίλο, με όλα αυτά τα αντιφατικά στοιχεία που κάποια από αυτά έχουν ένα ενδιαφέρον, μίλησε καθαρά για θέμα συμμετοχής ή όχι της χώρας στην Ευρωζώνη». Αυτά είπε ο Αλ. Αλαβάνος σε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό «Βήμα». Επί της ουσίας, ομολογεί ότι η πρόταση για έξοδο από το ευρώ συζητιέται στο εσωτερικό του αστικού πολιτικού συστήματος, σαν «εναλλακτική» λύση στο σημερινό μείγμα διαχείρισης, προφανώς επειδή εκφράζει μερίδες της αστικής τάξης που έχουν συμφέρον ή θα κερδίσουν από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Η επίκληση του Μπ. Γκρίλο, τον οποίο συμπαθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι επίσης ενδεικτική για το ποιες πολιτικές δυνάμεις διαμορφώνουν τη συμμαχία ενός ενδεχόμενου «σχεδίου Β'». Πρόκειται για κόμματα που στις χώρες τους δεν αμφισβητούν την εξουσία των μονοπωλίων. Αντίθετα, πατώντας πάνω στη μεγάλη δυσσαρέσκεια του λαού και παραπλανώντας τον ότι η πολιτική του «σχεδίου Β'» θα τον ανακουφίσει, αναζητούν τρόπους ώστε η πλουτοκρατία των χωρών τους ή ισχυρές μερίδες της να βγουν ταχύτερα από την κρίση. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει με επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που επιτρέπει υποτίμηση, άρα και ραγδαία καταστροφή κεφαλαίου. Για το λαό βέβαια θα είναι μια από τα ίδια, αφού θα συνεχίσει να πληρώνει το λογαριασμό με μέτρα και περικοπές, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή, είτε με λίρα στην Ιταλία.
Λέει ακόμα ο Αλ. Αλαβάνος: «Αν δείτε τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις, στο σύνολό τους θέλουν το ευρώ, εκτός από το ΚΚΕ, που και αυτό δεν έχει θέσει, τουλάχιστον μέχρι τώρα, ως άμεσο στόχο. Λέει "όταν πάρουμε τη λαϊκή εξουσία και όταν γίνει ο σοσιαλισμός". Ομως, θα δείτε μεγάλη απόσταση του κοινοβουλευτικού συστήματος από τις διεργασίες στην κοινωνία. Στις έρευνες των δημοσκοπήσεων, το κομμάτι του πληθυσμού που έχει μια σταθερή άρνηση στο ευρώ και αναζητά το δρόμο του εθνικού νομίσματος, τώρα τελευταία φτάνει στο 35-40% και πρέπει να εκφραστεί. Για μια ακόμα φορά η κοινωνία ξεπερνά το πολιτικό σύστημα». Ο Αλαβάνος θέλει το λαό εγκλωβισμένο στο ψευτοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή» ή στο «έξω από το ευρώ αλλά μέσα στην ΕΕ», ενώ επιθυμεί να συμβάλει στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος. Ουσιαστικά εγκλωβίζοντας το λαό στην πολιτική «έξω από το ευρώ», συσκοτίζει το γεγονός ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική εντός της ΕΕ και με τα μονοπώλια στην οικονομία. Συμβάλλει στο να στηθεί ανάχωμα από τους αστούς στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων και στη συσπείρωση στην πολιτική του ΚΚΕ. Συμβάλλει ακόμα στη χειραγώγησή τους εντός του συστήματος, φράζοντάς τους το μονόδρομο για τη λύση των προβλημάτων τους, που είναι η πάλη για μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Σ' αυτή την πάλη καλεί το ΚΚΕ το λαό. Γι' αυτό πάει να θολώσει την καθαρή θέση του ΚΚΕ, ότι η αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, άρα και από το κοινό νόμισμα, πρέπει να γίνει με όρους λαϊκής εξουσίας για να υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον και όχι τα συμφέροντα μιας μερίδας της αστικής τάξης, που συνδέεται με τη μια ή την άλλη διαχειριστική επιλογή. Γι' αυτό το ΚΚΕ αντιπαλεύει τη στρατηγική των άλλων κομμάτων, που καλούν το λαό να σηκώσει ξένες γι' αυτόν σημαίες, όπως κάνουν ο Αλαβάνος, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου