Στην αίθουσα συνεδρίων, αν ήταν κάτι ολοφάνερο, αυτό ήταν η απόλυτη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το ΚΚΕ, και επομένως και οι σύνεδροι, την ευθύνη που έχει ως κομμουνιστικό κόμμα στις εξελίξεις που έρχονται.
Η χαρά όλων για τη συμμετοχή στην κορυφαία αυτή στιγμή του κόμματος, ήταν επίσης ολοφάνερη, και κανείς δε μιλούσε για τις μαραθώνιες συνεδριάσεις που θα ακολουθήσουν.
Πριν την έναρξη, αλλά και στο διάλειμμα μετά την εισήγηση της Αλ.Παπαρήγα, που χωρίς αμφιβολία έχει την αγάπη και το σεβασμό όλων όπως φάνηκε και πάλι, η ατμόσφαιρα θύμιζε μάλλον γιορτή παρά συνέδριο.
Με λίγα λόγια τίποτα δεν έδειχνε ανησυχία ή άγχος.
Το "άγχος" του ΚΚΕ δείχνει να είναι ένα και μόνο. Πως θα οργανωθεί η εργατική τάξη και ο λαός σε βαθμό ικανοποιητικό, πως θα προχωρήσει το δύσκολο δρόμο της η λαϊκή συμμαχία(εν μέσω "βομβαρδισμών" από εχθρούς και φίλους), έτσι ώστε να μπορέσει να παίξει τον πολύ κρίσιμο ρόλο της. και πως θα δημιουργηθούν οι θεσμοί που θα βοηθήσουν στο πέρασμα σε μια άλλη κοινωνία όταν δημιουργηθούν οι συνθήκες γι αυτό.
Μου έκανε θετική εντύπωση ο ενθουσιασμός, ή και χαρά μπορώ να πω κάποιων μελών της Κ.Ε. όπως ο Θ.Παφίλης αλλά και η Α.Μπαλού(Ε.Π. ΚΟΑ).
Ωραία εικόνα στο σταθμό του Περισσού τα πολλά πηγαδάκια στη λιακάδα, δεκάδων μελών και φίλων του ΚΚΕ, που ήταν προσκεκλημένοι με τους κίτρινους φακέλους με την εισήγηση στα χέρια. Ηταν κάτι σα μια εικόνα από το μέλλον...
Ελπίζω όχι πολύ μακρινό.
Παντως είτε το έλεγαν είτε όχι, όλοι το είχαν στο μυαλό τους:"Στο 20ό για το σοσιαλισμό".
Εκτός από τους "γνωστούς" στα του ΚΚΕ όπως ο Κ.Καζάκος, Π.Ορκόπουλος, Ε.Γερασιμίδου, Β.Κολοβός, Γ.Κακουλίδης κ.α. είδαμε ακόμη το Θ.Μικρούτσικο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου