Τέτοιες μέρες χρόνια πριν...

17/5/ 1944 Ξεκινά η Σύσκεψη του Λιβάνου (17-20/5/1944), που έληξε με την υπογραφή της ομώνυμης Συμφωνίας. Σε αυτή μετείχαν αντιπροσωπείες της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ, του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ, των Εθνικών Δυναμικών Οργανώσεων, της ΕΚΚΑ, του Λαϊκού Κόμματος, του Εθνικού Λαϊκού Κόμματος, του Αγροτικού Κόμματος, του Προοδευτικού Κόμματος, καθώς και της κυβέρνησης του Καΐρου με επικεφαλής τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου. Μεταξύ άλλων, η Συμφωνία που κατέληξε η Σύσκεψη προέβλεπε την ενοποίηση και υπαγωγή όλων των αντάρτικων σωμάτων της Ελεύθερης Ελλάδας στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που συγκροτήθηκε υπό τον Γ. Παπανδρέου (και στην οποία το ΕΑΜ μετείχε με 6 υπουργούς και υφυπουργούς). Η Σύσκεψη καταδίκασε επίσης το κίνημα της Μέσης Ανατολής.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χαρακτήρισε ως απαράδεκτες τις υποχωρήσεις της αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις, γιατί είχε παραβεί τις γραπτές εντολές, οι οποίες της είχαν δοθεί. Κατά της Συμφωνίας του Λιβάνου τάχθηκε επίσης αρχικά και το Εθνικό Συμβούλιο στις Κορυσχάδες. Ωστόσο, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα διαβουλεύσεων και αντιπαραθέσεων η Συμφωνία εγκρίθηκε τελικά από την ΚΕ του ΚΚΕ, που συνήλθε στις 2-3/8/1944 όπως και από την ΚΕ του ΕΑΜ (15/8/1944).
Ο Λίβανος αποτελούσε τη βάση της αστικής πολιτικής απέναντι στο λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ, που συνεχίστηκε με την Καζέρτα και τον Δεκέμβρη του 1944. Στις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, το ΚΚΕ συμμετείχε στο όνομα της «εθνικής ενότητας». Έτσι, δεν αξιοποιήθηκε το γεγονός ότι ο λαός ήταν ένοπλος, ενώ είχαν διαμορφωθεί φύτρα εξουσίας (λαϊκή αυτοδιοίκηση, δικαιοσύνη, παιδεία, κ.ά.), που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε πυρήνες της επαναστατικής δράσης για την καθολική σύγκρουση, με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

19/5/1960 Η κυβέρνηση Καραμανλή στήνει σειρά δικών στα έκτακτα Στρατοδικεία, με κατηγορούμενους στελέχη του ΚΚΕ. Στο εδώλιο του Στρατοδικείου κάθονται στελέχη και μέλη του Κόμματος, με την κατηγορία ότι «δραπετεύσαντες εις το σιδηρούν παραπέτασμα επεδίδοντο εις την συγκέντρωσην πληροφοριών στρατιωτικής φύσεως και την δι' ασυρμάτων μετάδοσίν τους εις την ηγεσίαν του ΚΚΕ και την βουλγαρικήν υπηρεσίαν πληροφοριών». Ανάμεσα στους κατηγορούμενους και ο Χαρίλαος Φλωράκης. Τη νύχτα της 19ης προς την 20ή Μάη, το Στρατοδικείο καταδικάζει σε ισόβια τους Χαρίλαο Φλωράκη, Κώστα Λουλέ, Κυριάκο Τσακίρη, Μήτσο Δάλλα, Γιώργο Κουτρούκη και την Πολυξένη Χρυσοχοΐδου.

20/5/1825 Στο Μανιάκι της Μεσσηνίας ο Γρηγόριος Δικαίος Παπαφλέσσας με 300 άνδρες αντιμετωπίζει 6.000 Αιγύπτιους του Ιμπραήμ. Στη μάχη αυτή σκοτώνονται όλοι οι Έλληνες επαναστάτες, μεταξύ αυτών και ο Παπαφλέσσας, από τις ηρωικότερες μορφές της Ελληνικής Επανάστασης, μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Ο Παπαφλέσσας ήταν από εκείνους που πίστευαν ότι η Επανάσταση έπρεπε να ξεκαθαρίσει όχι μόνο με τους Τούρκους κατακτητές, αλλά και με τους κοτζαμπάσηδες δυνάστες του. Γι' αυτό ήταν ιδιαίτερα αγαπητός από τα φτωχά λαϊκά στρώματα και μισητός από τους προκρίτους.

20/5/1941 Αρχίζει η Μάχη της Κρήτης. Στις σκληρές μάχες που κράτησαν 10 μέρες ρίχτηκε σύσσωμος ο κρητικός λαός, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή.

20/5/1941 Δραπετεύουν από την Κίμωλο 36 κομμουνιστές εξόριστοι. Μεταξύ αυτών οι Πέτρος Ρούσσος, Χρύσα Χατζηβασιλείου, Αύρα Παρτσαλίδου, Βασιλεία Παπαρήγα, Νίκος Τέγος, Γιώργος Νίκολης, Σοφία Νεφελούδη, Όλγα Αγγελάκη, Κατίνα Βάρκα κ.ά.

(από το 902.gr)