Ιδιωικοποιήσεις - Υδρευση, Ηλ.Ενέργεια

Για ποια ανάπτυξη της ΔΕΗ μπορεί να γίνει λόγος στο φόντο της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας, αφού κάθε απόφαση, κάθε μέτρο που παίρνεται τα τελευταία χρόνια, είναι μέτρο και ρύθμιση που ευνοεί τους ανταγωνιστές της εταιρείας να ριζώσουν στην αγορά, κάτι που επιτυγχάνεται με τη συνεχή αύξηση των τιμολογίων στο ρεύμα; Ανάπτυξη σημαίνει βελτίωση των όρων της παραγωγικής διαδικασίας και αύξηση της κοινωνικής παραγωγής, που οδηγεί στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης των εργαζομένων

Η σημασία των ιδιωτικοποιήσεων είναι τόσο σημαντική για το κεφάλαιο, ώστε στελέχη του ΣΕΒ και άλλων εργοδοτικών φορέων, σημειώνουν ότι τα μεγάλα βήματα, από εδώ και πέρα, δε θα έρθουν από την ακόμα μεγαλύτερη μείωση των βασικών στοιχείων κόστους της εργατικής δύναμης, αλλά από την επιτυχία της πολιτικής των συνολικών αναδιαρθρώσεων, μεταξύ των οποίων και οι ιδιωτικοποιήσεις. Και βέβαια, μιλώντας σήμερα για ιδιωτικοποιήσεις δεν εννοούν την πώληση του Α ή Β περιουσιακού στοιχείου που ανήκει στο Δημόσιο, αλλά τη συνδυασμένη, όπως υποστηρίζουν, κινητοποίηση επενδυτικών κεφαλαίων, με στόχο την πολυεπίπεδη επιχειρηματική δραστηριότητα. Μια άποψη που μπορεί να κυριαρχεί στη λογική των κυβερνώντων, στην πραγματικότητα όμως δεν απέχει και πάρα πολύ από τις επιλεκτικές προσεγγίσεις που κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν αναφέρεται στην υγιή επιχειρηματική δραστηριότητα. Κεφάλαιο και κυβερνώντες σημειώνουν επιπλέον ότι η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, πρέπει να προσαρμοστεί στα δεδομένα που δημιουργεί η περίοδος που διανύουμε, ως περίοδος οξύτατης οικονομικής κρίσης και πολύ χαμηλών αποτιμήσεων σε πάγια περιουσιακά στοιχεία ή και ολόκληρους τομείς των υποδομών. Αυτό το δεδομένο το αξιοποιούν πλήρως, προκειμένου να πουλήσουν σε καθεστώς βαθιάς κρίσης, δηλαδή, πουλάνε κοψοχρονιά! Βέβαια, το κύριο δεν είναι η τιμή. Το κρίσιμο στοιχείο είναι να υπάρχει κατασταλαγμένη η επιλογή «κάνω» ή «δεν κάνω» ιδιωτικοποιήσεις. «Πουλάω» ή «δεν πουλάω» τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. Από εκεί και πέρα...





Αν υπάρχει κάτι διαφορετικό στην καταστροφική, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, πολιτική των τωρινών ιδιωτικοποιήσεων, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ήταν ότι ενώ προηγούμενα αναζητούνταν ο μνηστήρας - αγοραστής, που κατά κανόνα ήταν κάποιος επιχειρηματικός όμιλος που λειτουργούσε σε αντίστοιχο κλάδο με την υπό ιδιωτικοποίηση επιχείρηση, το κύριο τώρα είναι ότι αναζητούνται μνηστήρες, οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε διάφορα επίπεδα, σε αρκετούς κλάδους, ενώ συνδέονται με πολύπλοκα - πολυδαίδαλα επιχειρηματικά κανάλια, διαθέτοντας και τη σχετική τεχνογνωσία. Κι αυτό, επειδή το πρόγραμμα ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας γίνεται πιο ελκυστικό, όταν παρουσιάζεται συνδυασμένα και όχι στη βάση των μεμονωμένων κομματιών.Ο τομέας της ύδρευσης
Διαφορετική μορφή παίρνει από ό,τι φαίνεται η ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.Εδώ, με δεδομένο ότι ο υποψήφιος μνηστήρας πρέπει να διαθέτει την τεχνογνωσία για όλα τα συστήματα που συνδέονται με την υδροδότηση, αλλά και τη διαχείριση ενός τεράστιου δικτύου που απαιτεί συνεχή συντήρηση και εκσυχρονισμό, προκρίθηκε η μέθοδος της κοινοπραξίας επιχειρήσεων που «χτυπάνε» τη δουλειά. Στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, στις τέσσερις προτάσεις που υποβλήθηκαν, οι δύο προέρχονται από κοινοπραξίες ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών (Ελλάκτωρ και ΓΕΚ) με εταιρείες ύδρευσης του εξωτερικού και συγκεκριμένα με τη γαλλική Σουέζ και μία ισραηλινή εταιρεία αντίστοιχα. Οι δύο άλλες προτάσεις που υποβλήθηκαν για την απόκτηση του 51% της ΕΥΑΘ, μία από τον Ρωσοέλληνα επιχειρηματία Σαββίδη και μία από τη λεγόμενη «κίνηση 136», μένει να εξεταστεί αν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς να έχουν εξασφαλίσει συνεργασία με κεφάλαια που να δραστηριοποιούνται ήδη στον κλάδο. Για να μας πει κάποιος νοήμων, πού στο καλό βρίσκεται η οικονομική ανάπτυξη στην περίπτωση της ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης; Στο λιγότερο προσωπικό; Στην ακύρωση κάθε εργασιακού δικαιώματος υπήρχε στην ΕΥΔΑΠ και στην ΕΥΑΘ; Στο δικαίωμα των νέων ιδιοκτητών να απασχολούν νέους μερικής απασχόλησης με μηνιάτικο 200 και 300 ευρώ; `Η μήπως στο γεγονός ότι για να γίνουν οι εταιρείες αυτές ελκυστικές για το κεφάλαιο, πολλαπλασιάστηκαν οι τιμές στο νερό;

Στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας 

το σχήμα είναι επίσης διαφορετικό. Εδώ έχουμε, μέχρι στιγμής, μία επιχείρηση που σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα καλύπτει τις ανάγκες της κοινωνίας σε ηλεκτρική ενέργεια. Τα συσσωρευμένα κεφάλαια που έχουν τοποθετηθεί στη ΔΕΗ κάνουν την επιχείρηση πανάκριβη, με αποτέλεσμα να έχει ήδη κριθεί ότι η οριστική ιδιωτικοποίηση θα ολοκληρωθεί, όταν η ΔΕΗ «σπάσει» σε επιμέρους κομμάτια. Αλλωστε, η υψηλή εξειδίκευση που υπάρχει στο χώρο έχει οδηγήσει στη δημιουργία πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται - εξειδικεύονται σε κάποιους από τους τομείς του κλάδου, για παράδειγμα στα δίκτυα ή τη μεταφορά. Μια τέτοια προσέγγιση, σε έναν ευαίσθητο τομέα που συνδέεται άμεσα με τους γενικότερους ανταγωνισμούς στον κλάδο της Ενέργειας, κατά τη γνώμη των κυβερνώντων δεν ευνοεί μόνο τις προοπτικές ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, αλλά διευκολύνει και επιμέρους στρατηγικούς στόχους ομάδων του κεφαλαίου.

Τα σχέδια κυβέρνησης - τρόικας για τις ιδιωτικοποιήσεις του άμεσου επόμενου διαστήματος, δείχνουν τη βιασύνη της άρχουσας τάξης για την υλοποίηση μιας πολιτικής που συνδέεται άμεσα με την ενίσχυση του κεφαλαίου. Είτε πρόκειται για μεγάλες επιχειρήσεις κλάδων της παραγωγής, είτε για άλλου είδους περιουσιακά στοιχεία, όπως υποδομές και ακίνητα, στην ουσία μιλάμε για την παραχώρηση περιουσιακών στοιχείων που αποκτήθηκαν με το αίμα και τον ιδρώτα των εργαζομένων της χώρας, με μοναδικό στόχο να μεταφερθεί το οικονομικό όφελος που υπάρχει από τη λειτουργία τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Μιλάμε για μια πολιτική παράδοσης έτοιμων επιχειρηματικών μονάδων, που τώρα καλούνται να προσφέρουν τεράστια κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο. Κάτι που οι κεφαλαιοκράτες θα εξασφαλίσουν με τις συνεχείς ανατιμήσεις στα τιμολόγιά τους, την ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων σε αυτές, την πλήρη υποβάθμιση των προσφερομένων υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, μιλάμε για μια πολιτική που δε σηκώνει ούτε φτιασιδώματα, ούτε βελτιώσεις. Γιατί, ή τάσσεται με τις αποκρατικοποιήσεις, ή λες απλά «όχι». Σε αυτόν τον τόπο οι μόνοι που λένε «όχι στις ιδιωτικοποιήσεις» και το υποστηρίζουν με την αγωνιστική τους δράση είναι το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

(Απόσπασμα από άρθρο στο Ριζοσπάστη)