Με την «ελληνική περίπτωση» επαρκώς «αποστειρωμένη» οικονομικά και πολιτικά, η ομοιοπαθής Ιβηρική είναι κατεξοχήν ο χώρος στον οποίο κρίνεται το μέλλον της ευρωζώνης. Εδώ, ζήτημα επαρκούς συμμόρφωσης με τη θεραπεία δεν έχει τεθεί, ωστόσο και πάλι η πορεία του «ασθενούς» δεν εμπνέει ιδιαίτερη αισιοδοξία.
Η ανακοίνωση τη Δευτέρα από τον Ισπανό υπουργό Οικονομικών Cristóbal Montoro των αναθεωρημένων δημοσιονομικών στοιχείων για το 2011 είναι χαρακτηριστική: το έλλειμμα όχι μόνο δεν κυμάνθηκε στο επίπεδο-στόχο του 6% αλλά εκτινάχθηκε στο 8,51% έναντι 8,2% της προηγούμενης εκτίμησης του Κοινοβουλίου. Η αναπροσαρμογή του στόχου για το 2012 (4,4%) τίθεται πλέον επί τάπητος, καθώς το ύψος της προσαρμογής ξεπερνά τα 40 δισ.
Ο επίτροπος Olli Ren έχει ήδη καταστήσει σαφές στην κεντροδεξιά κυβέρνηση του Mariano Rajoy ότι τυχόν χαλάρωση των στόχων προϋποθέτει την κατάθεση του νέου ισπανικού προϋπολογισμού, η οποία, όπως υποψιάζονται οι πάντες στις Βρυξέλλες καθυστερεί, λόγω της διεξαγωγής στις 25 Μαρτίου κρίσιμων περιφερειακών εκλογών στην Ανδαλουσία («κάστρο» των Σοσιαλιστών από το 1982, το οποίο ετοιμάζεται να εκπορθήσει το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού).
Αλλά και τα Spanish Statistics γεννούν μεγάλη επιφύλαξη, καθώς ανώνυμοι κοινοτικοί αξιωματούχοι έχουν διατυπώσει την υποψία ότι οι κυβερνώντες στη Μαδρίτη, οι οποίοι αντικατέστησαν τους Σοσιαλιστές μόλις τον Δεκέμβριο, έχουν διογκώσει το έλλειμμα του 2011 για να εξωραϊσουν τις δικές του επιδόσεις. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: η απόκλιση στο έλλειμμα οφείλεται κυρίως στα κρυφά χρέη των περιφερειακών διοικήσεων, οι οποίες ελέγχονται στην πλειοψηφία τους από το Λαϊκό Κόμμα.
Την ανησυχητική εικόνα συμπληρώνει το γεγονός ότι το ύψος του ελλείμματος περιορίσθηκε μόλις στα 91,34 δισ., έναντι 98,17 δισ. το 2010, παρά τα μέτρα που έλαβαν οι Σοσιαλιστές τον Μάιο του 2010 (μείωση μισθών στο Δημόσιο κατά 5%, αύξηση φόρων κ.ο.κ.). Επιπλέον, η Ισπανία έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρώπη (23%, αλλά σχεδόν 50% μεταξύ των νέων) , ενώ οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, προκειμένου να καλυφθούν οι ζημιές από το σκάσιμο της στεγαστικής φούσκας, υπολογίζονται σε 50 δισ.
Στην Πορτογαλία πάλι, όπου σήμερα Τρίτη ανακοινώνονται τα αποτελέσματα της νέας επίσκεψης της τρόικας (η οποία και εκτιμάται ότι θα δώσει το πράσινο φως για τη νέα δόση, ύψους 15 δισ. ευρώ, του μηχανισμού στήριξης των 78 δισ.) η διακομματική συναίνεση έχει ήδη διαρραγεί, με τους αντιπολιτευόμενους Σοσιαλιστές του Antonio Seguro να ζητούν αναπροσαρμογή των στόχων κατά έναν χρόνο, και των κεντροδεξιό πρωθυπουργό Pedro Passos Coelho να επιμένει ότι η οικονομία συμπεριφέρεται όπως θα περίμενε κανείς σε καιρό λιτότητας και ότι η κατά γράμμα εφαρμογή του πορτογαλικού μνημονίου θα αποτρέψει την ανάγκη λήψης πρόσθετων μέτρων.
Ωστόσο, η εκπλήρωση των στόχων για το 2011 (έλλειμμα στο 5,9%) κατέστη δυνατή μόνο χάρη στη λήψη μεμονωμένων, μη διαρθρωτικών μέτρων, ύψους 1,9% του ΑΕΠ. Επιπλέον, έκθεσε της Citi προβάλλει την εξέλιξη του πορτογαλικού χρέους με βάση σενάρια για το ρυθμό ανάπτυξης και το ύψος των επιτοκίων λιγότερο αισιόδοξα από αυτά της Κομισιόν, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι και η Πορτογαλία θα χρειαστεί «κούρεμα» της τάξης του 50% αλλά και νέα χρηματοδοτική βοήθεια (πολιτικά αδύνατη με βάση τις διακηρύξεις περί του «μεμονωμένου» της ελληνικής περίπτωσης), για να κρατηθεί κάτω από το όριο βιωσιμότητας του 120%.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου