Μέχρι πριν από μερικά χρόνια μια οικογένεια της μεσαίας τάξης ονειρευόταν βάσιμα μια άνετη ζωή, με διακοπές, πανεπιστημιακή εκπαίδευση για τα παιδιά και ένα δικό της σπίτι. Σήμερα παλεύει για να κρατήσει αυτό το σπίτι με νύχια και με δόντια. Το παράδοξο είναι πως εξακολουθεί να ανέχεται το σύστημα που την έφερε σε αυτή την κατάσταση. Ελπίζει πραγματικά ο μεσοαστός που σήμερα έγινε φτωχός ότι θα μπορέσει κάποτε να ξαναγίνει αυτό που ήταν πρώτα, όπως στις αρχές της δεκαετίας του ΄80; Θα ήταν μια αυταπάτη. Δεν μπορούν να γίνουν όλοι πλούσιοι. Αυτό είναι γεγονός.
Όμως εκείνοι που είναι ήδη πλούσιοι λένε σε όσους δεν είναι: «Αν δεν έγινες πλούσιος, το φταίξιμο είναι δικό σου. Αν δουλέψεις σκληρά, τότε μπορεί να γίνεις γιατρός ή τραπεζίτης. Αν παρατήσεις το σχολείο, θα καταντήσεις πιτσαδόρος». Αυτή η πεποίθηση είναι βαθιά ριζωμένη ιδιαίτερα στην Αμερική, την πάλαι ποτέ «χώρα της ευκαιρίας». Αυτή η πεποίθηση σήμερα καταρρέει, καθώς εκατομμύρια νέοι που δεν είδαν μέχρι τώρα καμία ευκαιρία στη σύντομη ζωή τους βγαίνουν στους δρόμους και τη διεκδικούν. Στη συντριπτική πλειονότητά τους οι απόφοιτοι πανεπιστημίων των ΗΠΑ είναι σήμερα άνεργοι ή κάνουν δουλειές ανειδίκευτου εργάτη. Το 85% από αυτούς επέστρεψαν πέρυσι στο πατρικό σπίτι, κουβαλώντας μαζί τους χρέος 27.200 δολαρίων από τα φοιτητικά τους δάνεια.
ΣΣ(ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΏΡΑ):Ολα τα προηγούμενα χρόνια βέβαια το lifestyle μια χαρά οδηγούσε τους φτωχούς στην αυταπάτη ότι ίσως κάποτε βρουν το γοβάκι της Σταχτοπούτας, ένω μεχρι τοτε τους έσπρωχνε μια στο τόσο να ξοδεύουν όλο το badget των διακοπών για ένα τριήμερο ξεσάλωμα στη Μύκονο πλάι στα "τίμια" διάσημα lifestyle λεβεντόπαιδα που τώρα τη βγάζουν στη στενή. Μια ζωή την έχουμε έλεγαν, ας τη ζήσουμε glam κι όχι "μίζερα". Το κακό είναι ότι στο πελαγωμένο μυαλό του απλού κόσμου οι πονηρές συμπεριφορες επιπλέουν και συνήθως διασωζονται, ειδικά αν πετάξουν τα πράσινα και ροζ τούλια και φορέσουν κόκκινα tshirt.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου