Μαντζουράνα στο κατώφλι, γάιδαρος στα κεραμίδια να σε δάγκωνα στο σβέρκο, να ξεραίνομαν στα γέλια…- "Όπως είπε ο Λένιν"...

To πιο ήπιο σχόλιο που μπορείς να κάνεις για την εξωφρενική δευτερολογία ενός τραγικού τύπου, που παρ' όλα αυτά κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός, είναι αυτό που βρήκαμε στο μπλογκ Σίβυλλα.

Είναι ένα δείγμα του που μπορεί να φτάσει κάποιος που πίνει από το πρωί μεχρι το βράδυ τη φιλοδοξία του, αλλά και πιο είναι το επίπεδο στο οποίο κατάντησαν την πολιτική σκέψη του μέσου όρου έτσι ώστε να πεισθεί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού και να τον κάνει πρωθυπουργό.

Μπορεί να σκεφτεί κανείς πως θα ήταν τα πράγματα αν ο λαός είχε τη μισή ή και λιγότερη εμμονή απ' αυτήν που είχε ο Αντώνης με την εξουσία.

Αν πέταγε στα σκουπίδια όλους αυτούς που τον πείθουν, ότι αυτός δεν μπορεί να γίνει κύριος της ζωής του κι είναι καλύτερα να εμπιστεύεται Αντώνηδες.

Εδώ μπόρεσε ο Αντώνης, εμείς δε μπορούμε;

Άκου "όπως είπε ο Λένιν"...