Την ώρα που οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης και των "αναλυτών" που στηρίζουν την πολιτική της αρχίζουν να κοπάζουν, κάνουμε μια γρήγορη αποτίμηση του τι σημαίνουν τα όσα έγιναν ή αποφασίστηκαν στις Βρυξέλλες.
Μέχρι τώρα, και ενόσω όλοι γνώριζαν ότι το σύστημα δεν μπορούσε να προσφέρει ικανοποιητική τελική λύση, προσπαθούσαν εξαθλιώνοντας την Ελλάδα και τους Έλληνες εργαζόμενους(και λιγότερο και τους άλλους λαούς), να πείσουν τους "δανειστές" και τις "αγορές"(δηλαδή τις μεγάλες τράπεζες, τους καπιταλιστές μετόχους τους και τους κεφαλαιοκράτες "επενδυτές", ότι ακόμα κι αν έχαναν στο παιχνίδι των ομολόγων και του δανεισμού, την επόμενη θα είχαν δώρο και ανταπόδοση, στρατιές εξαθλιωμένων εργαζόμενων με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες αφού η ΕΕ είχε φροντίσει να θέσει τα θεμέλια για κάτι τέτοιο.
Το χορό του Ζαλλόγγου για τους λαούς, τον ξεκίνησε η Ελλάδα και ακολουθούν και όλοι οι άλλοι, εφ'όσον θα "κριθεί" από τους αρμοδίους μεταρρυθμιστές πως "άλλη λύση από τις αιματηρές θυσίες" δεν υπάρχει.
Αυτό ακριβώς συνέβη λοιπόν στις Βρυξέλλες και αυτή τη φορά, πέρα από το αν θα αποφασιζόταν η εκταμίευση ή όχι της δόσης, ολόκληρης ή σε δόσεις δόσεων. Όλο αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν μια σκληρή διαπραγμάτευση μεταξύ των εκπροσώπων των καπιταλιστικών συμφερόντων που λέγονται αλλιώς και κυβερνήσεις, που είχε να κάνει με το πως θα αποφύγει το κάθε κράτος(κι όχι ο κάθε λαός), όσο είναι δυνατόν, να πληρώσει τις ζημιές που θα προκύψουν για λογαριασμό των ομάδων συμφερόντων που εκπροσωπεί. Κι επειδή καμιά κυβέρνηση και κανένας αρχηγός κράτους ή υπουργός οικονομικών δεν εκπροσωπεί το λαό του, αυτοί που θα βγούν χαμένοι μετά τη νέα "σημαντική συμφωνία" θα είναι όλοι οι λαοί της Ευρώπης, και φυσικά ακόμη περισσότερο ο δικός μας, που ήταν και πάλι απόντες από το τραπέζι.
Οι λαοί σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο πρέπει να αντιληφθούν γρήγορα τι συμβαινει. Ενα από τα κριτήρια για να διαπιστώσουμε το κατά πόσο μια πολιτικη δύναμη βρίσκεται στο πλευρό του λαού, θα πρέπει να είναι το ποσο αυτή βοηθάει να φωτιστεί η αλήθεια αυτης της κρίσης. Η αλήθεια που λεει πως οι καπιταλιστές έχουν ξεκαθαρίσει πλέον ότι το τελικο διακύβευμα είναι ή ίδια τους η εξουσία.
Ο καπιταλισμός τρίζει από τα θεμέλια του και βυθίζεται όλο και περισσότερο. Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το μόνο που ενδιαφέρει πλέον την καπιταλιστική οικονομία είναι αποκλειστικά και μόνο η δική της διάσωση. Δε δίνει δεκάρα για το αν οι λαοί θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.Ξέρει καλά ότι παίζει σε ένα παιχνιδι ζωής και θανάτου και γι αυτό οι εκπρόσωποί της κάνουν όσα κάνουν. Η βία, η υποταγή, η ταπείνωση, η εξαθλίωση και ο εξευτελισμός θα είναι από τα εργαλεία που θα χρησιμοποιούν όποτε χρειάζεται προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους, προκειμένου οι λαοί να μη σηκώσουν κεφάλι, να μην πιστέψουν πως μπορούν, πως έχουν τη δύναμη να κερδίσουν αυτό που τους ανήκει.
"Κι όσο περισσότερο σε στίβουμε και βγάζεις, τόσο περισσότερο γίνεσαι άγγελος της ελευθερίας, διότι δεν σου μένει... κουκούτσι να νογάς τι σου γίνεται και τι σου μέλλεται" είχε πει υπέροχα ο Κ.Βάρναλης δεκαετίες πριν.
Γίνεται όλο και πιο φανερό με κάθε αφορμή, ότι η περίοδος που το σύστημα είχε περιθώρια να κάνει παραχωρήσεις έχει περάσει.
Αυτό που συνέβη τη νύχτα της Δευτέρας 26/11, ήταν άλλο ένα επεισόδιο, που φέρνει τη σύγκρουση μεταξύ των μονοπωλίων και των λαών ακόμα πιο κοντά.
Τα συμφέροντα των λαών από τη μια και τα ιμπεριαλιστικά μονοπωλιακά συμφέροντα από την άλλη κινούνται πάνω στην ίδια μονή σιδηροδρομική γραμμή αλλά με αντίθετες κατευθύνσεις εναντίον αλλήλων.
Είναι βέβαιο ότι η σκληρή σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και η έκβασή της θα κριθεί από το βαθμό ετοιμότητας και αποφασιστικότητας των 2 πλευρών. Μετά τη σύγκρουση αυτή οι λαοί ή θα έχουν νικήσει ή θα έχουν νικηθεί. Η θα κατακτήσουμε τη δική μας εξουσία ή θα γυρίσουμε πίσω σε άλλες εποχές καταπίεσης(με άλλο ρούχο βέβαια αφού η ιστορία δε γυρίζει πίσω).
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η μεγάλη αυτή καπιταλιστική κρίση μας φέρνει με ταχύτητα μπροστά σε ένα τρομερά κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου