Μια κόκκινη γιορτή
Οι δρόμοι του Πειραιά σε μεγάλη ακτίνα από το ΣΕΦ είχαν μποτιλιαριστεί σήμερα.
Χιλιάδες κόσμου σε μια συνάντηση τιμής και μνήμης, μνήμης και δέσμευσης για την συνέχιση των αγώνων για τα πανανθρώπινα ιδανικά.
Και σιγά σιγά το στάδιο γέμιζε με νιάτα και με γκρίζα και λευκά μαλλιά που έσμιγαν, που χαιρετίζονταν κι΄ας μην γνωρίζονταν, που κοιτιώνταν στα μάτια τα γεμάτα απόφαση.
Πριν ξεκινήσει η εκδήλωση από την είσοδο απέναντι από την κεντρική εξέδρα έκανε την εμφάνισή του ένας κατακόκκινος χείμαρρος με τις σημαίες του κόμματος στα χέρια των παιδιών της ΚΝΕ.
Των παιδιών μας που αλωνίζουν τους δρόμους στον καθημερινό αγώνα της ενημέρωσης, στον καθημερινό αγώνα της αλληλεγγύης για να μην μείνει κανείς μόνος και ανυπεράσπιστος στην σημερινή βαρβαρότητα του συστήματος, που πνέει τα λοίσθια.
"ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ" ακούγεται μυριόστομο το σύνθημα.
Πρώτος χαιρετίζει εκ μέρους του ΚΚ των λαών της Ισπανίας ο σ.Χούλιο Ντιάς, που
μεταξύ άλλων μιλά για το ΚΚΕ :
"Η σταθερότητα σας, η ακούραστη πάλη σας, η ιδεολογική σας καθαρότητα, καθιστούν σήμερα το ΚΚΕ παράδειγμα για τους κομμουνιστές σε όλον τον κόσμο"
Ακολουθεί ο χαιρετισμός του σ.Κεμάλ Οκουγιάν από το ΚΚ Τουρκίας.
"Το κόμμα σας είναι και δικό μας κόμμα, η πάλη σας είναι και δική μας πάλη"...για να κλείσει μέσα σε χειροκροτήματα και συνθήματα λέγοντας:
"Ζήτω η αδερφοσύνη των εργατών Ελλάδας και Τουρκίας.
Ζήτω ο Μαρξισμός Λενινισμός.
Ζήτω η επανάσταση και ο Σοσιαλισμός"
Και μετά από το ψήφισμα της 14ης διεθνούς συνάντησης των Κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, ακολουθεί η ομιλία της Γ.Γ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα. ΕΔΩ
Η ομιλία τελειώνει ανάμεσα σε χειροκροτήματα και συνθήματα που δονούν το Στάδιο.
Ο ήχος ενός τύμπανου ακούγεται και στο video wall κάνουν την εμφάνισή τους εικόνες από την μακρόχρονη ιστορία του κόμματος.
Συγκίνηση και χειροκροτήματα, συνθήματα και γροθιές υψωμένες...... απόφαση και υπόσχεση.
Συγκλονιστική η στιγμή που ακούγεται μέσα σε απόλυτη κυριολεκτικά σιωπή, το εμβατήριο του ΚΌΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ.
Ακολουθεί ο ύμνος του ΕΑΜ.
Στο video wall η εικόνα του Άρη πάνω στο άλογο του, μαζί με τους συντρόφους του στα Ελληνικά βουνά.
Σειέται το Στάδιο και ο σύντροφος δίπλα μου, σκουπίζει ένα κρυφό δάκρυ με την αναστροφή της απαλάμης του.
Το Στάδιο είναι πια ασφυκτικά γεμάτο, τόσο που οι σύντροφοι αναγκάζονται να κατεβάσουν το τεράστιο πανό που κάλυπτε ένα διάζωμα για να καθίσουν σύντροφοι καθώς και να ανοίξουν τα πίσω από την εξέδρα διαζώματα.
Και μετά, " Εμπρός αδέρφια εμπρός, είναι μαζί μας κι΄ό λαός"......
...... " Έλα και πάρτην μόνος σου τη λευτεριά με τραγούδια όπλα και σπαθιά"(!)
Και μετά, "ο Άρης κάνει πόλεμο με αντάρτες παλικάρια" από την Αφροδίτη Μάνου και το στάδιο σηκώνεται στο πόδι.
Το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης καλύπτεται από τα τραγούδια μας, από αγαπημένες φωνές και από τα συνθήματα μας.
Στην εξέδρα ο Μ.Ανδρουλιδάκης, ο Γερ.Ανδρεατος, ο δικός μας Γ. Σαρρής, για ακούστε τον να τραγουδά τον Μπεζεντάκο στο βίντεο ΕΔΩ στο 2:05:25 και μην χάσετε το τέλος.
Από το Τριφωνο ο Γ. Περαντάκος και η Ερωφίλη να τραγουδούν και να μας εύχονται "καλό κουράγιο αδέρφια".
Και ο Μ. Πασχαλίδης και ο Μεράντζας και και η Σ. Καπερνάρου και όπως πάντα ο Β.Λέκκας, και ο Κ. Σταυρόπουλος και ο Θανάσης ο Χουλιαράς.
Πολεμάμε την βαρβαρότητα. Πολεμάμε και τραγουδάμε.
Και μέσα σε αυτό το "γλέντι", χάσαμε και την Ρωμανή, που οι γονείς της την αναζητούν και την περιμένουν στην θύρα 3, ανακοινώνουν τα μεγάφωνα.
Και τέλος το κάλεσμα, η επιτακτική ανάγκη:
"Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους,
στο κόκκινο λάβαρο πάντα πιστοί ....
........ντροπή στον εργάτη, στον σκλάβο ντροπή,
στο αίμα αν δεν πνίξει μια τέτοια ζωή".
Για μας οι εκδηλώσεις, ότι μορφή και περιεχόμενο να έχουν, δεν έχουν τέλος.
Οι εκδηλώσεις για μας είναι πάντα μια νέα αρχή, είναι συνέχιση των αγώνων.
Πώς λέγαμε παιδιά," πιάνω αμπάριζα και βγαίνω"; Έτσι.
Οι εκδηλώσεις πέρα απ΄όλα τα άλλα, είναι ευκαιρία να συναντήσουμε παλιούς συντρόφους από άλλες γειτονιές, από άλλες συνοικίες, να θυμηθούμε τα παλιά, να μάθουμε για τα καινούργια της περιοχής, να ανταλλάξουμε εμπειρίες.
Για μας είναι αγκαλιές, φιλιά, ενδιαφέρον για συντρόφους που χάσαμε, για συντρόφους που ξαναβρεθήκαμε, είναι το δυνάμωμα της απόφασής μας, είναι η ίδια μας η απόφαση για την συνέχιση των αγώνων .
Μέχρι να βρούμε την φλέβα που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης και χαμογελάμε, χαμογελάμε, χαμογελάμε......
Και σιγά σιγά το στάδιο γέμιζε με νιάτα και με γκρίζα και λευκά μαλλιά που έσμιγαν, που χαιρετίζονταν κι΄ας μην γνωρίζονταν, που κοιτιώνταν στα μάτια τα γεμάτα απόφαση.
Πριν ξεκινήσει η εκδήλωση από την είσοδο απέναντι από την κεντρική εξέδρα έκανε την εμφάνισή του ένας κατακόκκινος χείμαρρος με τις σημαίες του κόμματος στα χέρια των παιδιών της ΚΝΕ.
Των παιδιών μας που αλωνίζουν τους δρόμους στον καθημερινό αγώνα της ενημέρωσης, στον καθημερινό αγώνα της αλληλεγγύης για να μην μείνει κανείς μόνος και ανυπεράσπιστος στην σημερινή βαρβαρότητα του συστήματος, που πνέει τα λοίσθια.
"ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ" ακούγεται μυριόστομο το σύνθημα.
Πρώτος χαιρετίζει εκ μέρους του ΚΚ των λαών της Ισπανίας ο σ.Χούλιο Ντιάς, που
μεταξύ άλλων μιλά για το ΚΚΕ :
"Η σταθερότητα σας, η ακούραστη πάλη σας, η ιδεολογική σας καθαρότητα, καθιστούν σήμερα το ΚΚΕ παράδειγμα για τους κομμουνιστές σε όλον τον κόσμο"
Ακολουθεί ο χαιρετισμός του σ.Κεμάλ Οκουγιάν από το ΚΚ Τουρκίας.
"Το κόμμα σας είναι και δικό μας κόμμα, η πάλη σας είναι και δική μας πάλη"...για να κλείσει μέσα σε χειροκροτήματα και συνθήματα λέγοντας:
"Ζήτω η αδερφοσύνη των εργατών Ελλάδας και Τουρκίας.
Ζήτω ο Μαρξισμός Λενινισμός.
Ζήτω η επανάσταση και ο Σοσιαλισμός"
Και μετά από το ψήφισμα της 14ης διεθνούς συνάντησης των Κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, ακολουθεί η ομιλία της Γ.Γ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα. ΕΔΩ
Η ομιλία τελειώνει ανάμεσα σε χειροκροτήματα και συνθήματα που δονούν το Στάδιο.
Ο ήχος ενός τύμπανου ακούγεται και στο video wall κάνουν την εμφάνισή τους εικόνες από την μακρόχρονη ιστορία του κόμματος.
Συγκίνηση και χειροκροτήματα, συνθήματα και γροθιές υψωμένες...... απόφαση και υπόσχεση.
Συγκλονιστική η στιγμή που ακούγεται μέσα σε απόλυτη κυριολεκτικά σιωπή, το εμβατήριο του ΚΌΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ.
Ακολουθεί ο ύμνος του ΕΑΜ.
Στο video wall η εικόνα του Άρη πάνω στο άλογο του, μαζί με τους συντρόφους του στα Ελληνικά βουνά.
Σειέται το Στάδιο και ο σύντροφος δίπλα μου, σκουπίζει ένα κρυφό δάκρυ με την αναστροφή της απαλάμης του.
Το Στάδιο είναι πια ασφυκτικά γεμάτο, τόσο που οι σύντροφοι αναγκάζονται να κατεβάσουν το τεράστιο πανό που κάλυπτε ένα διάζωμα για να καθίσουν σύντροφοι καθώς και να ανοίξουν τα πίσω από την εξέδρα διαζώματα.
Και μετά, " Εμπρός αδέρφια εμπρός, είναι μαζί μας κι΄ό λαός"......
...... " Έλα και πάρτην μόνος σου τη λευτεριά με τραγούδια όπλα και σπαθιά"(!)
Και μετά, "ο Άρης κάνει πόλεμο με αντάρτες παλικάρια" από την Αφροδίτη Μάνου και το στάδιο σηκώνεται στο πόδι.
Το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης καλύπτεται από τα τραγούδια μας, από αγαπημένες φωνές και από τα συνθήματα μας.
Στην εξέδρα ο Μ.Ανδρουλιδάκης, ο Γερ.Ανδρεατος, ο δικός μας Γ. Σαρρής, για ακούστε τον να τραγουδά τον Μπεζεντάκο στο βίντεο ΕΔΩ στο 2:05:25 και μην χάσετε το τέλος.
Από το Τριφωνο ο Γ. Περαντάκος και η Ερωφίλη να τραγουδούν και να μας εύχονται "καλό κουράγιο αδέρφια".
Και ο Μ. Πασχαλίδης και ο Μεράντζας και και η Σ. Καπερνάρου και όπως πάντα ο Β.Λέκκας, και ο Κ. Σταυρόπουλος και ο Θανάσης ο Χουλιαράς.
Πολεμάμε την βαρβαρότητα. Πολεμάμε και τραγουδάμε.
Και μέσα σε αυτό το "γλέντι", χάσαμε και την Ρωμανή, που οι γονείς της την αναζητούν και την περιμένουν στην θύρα 3, ανακοινώνουν τα μεγάφωνα.
Και τέλος το κάλεσμα, η επιτακτική ανάγκη:
"Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους,
στο κόκκινο λάβαρο πάντα πιστοί ....
........ντροπή στον εργάτη, στον σκλάβο ντροπή,
στο αίμα αν δεν πνίξει μια τέτοια ζωή".
Για μας οι εκδηλώσεις, ότι μορφή και περιεχόμενο να έχουν, δεν έχουν τέλος.
Οι εκδηλώσεις για μας είναι πάντα μια νέα αρχή, είναι συνέχιση των αγώνων.
Πώς λέγαμε παιδιά," πιάνω αμπάριζα και βγαίνω"; Έτσι.
Οι εκδηλώσεις πέρα απ΄όλα τα άλλα, είναι ευκαιρία να συναντήσουμε παλιούς συντρόφους από άλλες γειτονιές, από άλλες συνοικίες, να θυμηθούμε τα παλιά, να μάθουμε για τα καινούργια της περιοχής, να ανταλλάξουμε εμπειρίες.
Για μας είναι αγκαλιές, φιλιά, ενδιαφέρον για συντρόφους που χάσαμε, για συντρόφους που ξαναβρεθήκαμε, είναι το δυνάμωμα της απόφασής μας, είναι η ίδια μας η απόφαση για την συνέχιση των αγώνων .
Μέχρι να βρούμε την φλέβα που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης και χαμογελάμε, χαμογελάμε, χαμογελάμε......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου