ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ» Χρέος όλων η ολόπλευρη στήριξη του αγώνα τους Στην τρίτη βδομάδα απεργίας μπαίνουν αύριο

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στιγμιότυπα από την προχτεσινή εκδήλωση αλληλεγγύης

«Για τον χαλυβουργό δεν υπάρχει γυρισμός». Το σύνθημα αυτό είναι ένα από τα πολλά που φωνάζουν καθημερινά οι μεταλλεργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο που μπαίνουν από αύριο στην τρίτη εβδομάδα απεργίας διαρκείας και κινητοποιήσεων. Και το σύνθημα αυτό υλοποιούν στην πράξη δηλώνοντας εδώ και 14 μέρες στην εργοδοσία ότι δεν πρόκειται να υποκύψουν στους εκβιασμούς και να επιστρέψουν στο χαλυβουργείο με σκυμμένο κεφάλι. Θα συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι να επιστρέψουν στη δουλειά μαζί με τους 34 απολυμένους εργαζόμενους και με αξιοπρεπή μεροκάματα. Αρνούνται να δουλεύουν σαν εξαθλιωμένοι σκλάβοι για 500 ευρώ μέσα στα καμίνια, όπως αξιώνει ο ιδιοκτήτης Μάνεσης με τις προτάσεις για εκ περιτροπής εργασία ή 5ωρη εργασία για να αυξήσει τα κέρδη του τα οποία όπως έχει αποδειχτεί από τους εργαζόμενους δε διατρέχουν κανένα κίνδυνο.Από τη πρώτη μέρα άλλωστε που ξεκίνησαν την απεργία μόλις τους ανακοινώθηκαν τα μέτρα, είχαν προειδοποιήσει την εργοδοσία ότι «έχουμε ατσαλωθεί μέσα στο χαλυβουργείο, δε κάνουμε πίσω» και αυτό συνεχίζουν να κάνουν πράξη. Στον αγώνα τους αυτό που συνεχίζουν συσπειρωμένοι και αποφασισμένοι πήραν σημαντική δύναμη και κουράγιο από την ταξική συμπαράσταση και αλληλεγγύη που εκφράστηκε από εκατοντάδες σωματεία και φορείς.

Σημαντικό σταθμό αποτέλεσε η προχθεσινή μεγάλη εκδήλωση με συναυλία διαμαρτυρίας στο χώρο του εργοστασίου που διοργάνωσε η Γραμματεία Αττικής του ΠΑΜΕ. Εκεί βρέθηκε και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, εκφράζοντας την ολόπλευρη στήριξη του Κόμματος.Μια εκδήλωση που αποτέλεσε βήμα για την ακόμα μεγαλύτερη και έμπρακτη αλληλεγγύη που πρέπει να εκφραστεί με κάθε τρόπο, καθώς μπαίνουν από αύριο στην τρίτη βδομάδα απεργιών και είναι φυσικό τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που έτσι και αλλιώς υπήρχαν, να μεγαλώνουν. Ο αγώνας όμως των εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» είναι περισσότερο από αναγκαίο να στηριχτεί έμπρακτα, γιατί έχει ξεπεράσει τα όρια του εργοστασίου. Αφορά πλέον όλη την εργατική τάξη τόσο στην ευρύτερη βιομηχανική περιοχή του Θριασίου, όσο και όλης της χώρας. Γιατί η θετική κατάληξη της δικής τους κινητοποίησης θα βοηθήσει να δημιουργηθούν φράγματα αντίστασης απέναντι στους εργοδότες που περιμένουν να πάρουν σειρά και να πέσουν σαν τα τσακάλια πάνω στους εργάτες. Ηδη, από την περασμένη Πέμπτη, το επιχειρησιακό τους σωματείο, αντιμετωπίζοντας την εργοδοτική αδιαλλαξία, απεύθυνε πλέον ανοιχτό κάλεσμα σε κάθε σωματείο και φορέα να στηρίξουν τους εργαζόμενους ακόμα και υλικά για να αντεπεξέλθουν.

Επιτακτική και πολύτιμη η αλληλεγγύη

Την έμπρακτη στήριξη που πρέπει να έχει πλέον ο αγώνας τους που θα συνεχιστεί ακόμα πιο αποφασιστικά, παρά τα προβλήματα που έχουν αρχίσει να αυξάνονται και μέσα στις οικογένειές τους, επισήμαναν, μιλώντας στον «Ρ», τέσσερις εργαζόμενοι του εργοστασίου, αλλά και ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του σωματείου.
Ο Πέτρος, πατέρας δύο παιδιών με άνεργη γυναίκα, πήρε πρώτος το λόγο για να πει: «Αντιμετωπίζουμε πλέον και οικονομικά, αλλά και κοινωνικά προβλήματα μέσα στις οικογένειές μας. Ετσι κι αλλιώς, εδώ και καιρό λόγω των μέτρων όλοι ερχόμασταν για δουλειά υπολογίζοντας αν θα φτάσει ο μισθός. Θεωρώ ότι αυτός ο αγώνας που δίνουμε εδώ και τόσες ημέρες πρέπει πλέον να αποκτήσει μεγαλύτερη συμπαράσταση γιατί έχει φύγει έξω από το εργοστάσιο. Πρέπει, ταυτόχρονα, να στείλει μήνυμα οργής σε ορισμένους συνδικαλιστές που δεν έχουν πατήσει το πόδι τους έξω από την πύλη».
«Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί και πρέπει να έχουμε ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση», παρεμβαίνει στην κουβέντα ο Γιώργος Παπαμάρκου, πατέρας 4 ανήλικων παιδιών και με άνεργη γυναίκα. «Ολη η οικογένεια περιμένει από εμένα και πρέπει να επιβιώσουμε μόνο με 100 ευρώ που έχω στην τσέπη», θα συμπληρώσει.
Ο Θανάσης Δραπανιώτης ακούει και εξαγριώνεται: «Στο σπίτι τα δύο παιδιά μου βιώνουν με άσχημο Ϥρόπο τις δικές μας καταστάσεις. Την ώρα όμως που εμείς δίνουμε αυτόν τον πολυήμερο αγώνα, στα υπόλοιπα χαλυβουργεία δουλεύουν και δεν έχει έρθει κανείς έξω από την πύλη. Πρέπει να το καταλάβουν κάποιοι συνδικαλιστές και κυρίως οι εργαζόμενοι άλλων εργασιακών χώρων, είναι ανάγκη να μας βοηθήσουν ακόμα και πρακτικά γιατί οι εργοδότες τους περιμένουν εμάς για να χτυπήσουν και εκείνοι».
«Πρέπει, συνέχισε, να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη όλων μας γιατί δεν είναι μόνο τα μέτρα του Μάνεση, είναι και τα δεκάδες υπόλοιπα μέτρα και χαράτσια που δεν έχουμε και δε θέλουμε να τα πληρώσουμε».
«Αυτό που βλέπετε καθημερινά στην πύλη με εργάτες να στέκονται όρθιοι χωρίς να κάνουν πίσω δεν αφορά μόνο τις αξιώσεις του εργοδότη», θα πει παίρνοντας το λόγο και πάλι ο Πέτρος και συμπληρώνει: «Η πίεση που μας έχει ασκήσει η εργοδοσία αφορά και όλα τα προηγούμενα χρόνια όταν έπρεπε να αυξήσουμε την παραγωγή και δεν παίρναμε ούτε άδεια, όταν δουλεύαμε ασταμάτητα την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων για να βγάζει κέρδη η ιδιοκτησία κ.ά.».
Ο Νίκος Μανιάτης ανοίγει και άλλο θέμα με παρέμβασή του: «Ντρέπομαι το παιδί μου που κάνει διδακτορικό και δεν έχω ούτε 10 ευρώ να του δώσω. Ετσι θέλουν όμως τα παιδιά των εργατών να μένουν αμόρφωτα. Και τώρα ο Μάνεσης θέλει να δουλεύουμε για 500 ευρώ και να μην έχουμε ούτε να φάμε».
Αυτό δίνει αφορμή στον Θανάση Δραπανιώτη, να αλλάξει τη κουβέντα και να πει: «Γι΄ αυτό ο αγώνας μας είναι σωστό να είναι πολιτικοποιημένος, όχι κομματικοποιημένος. Δε πρέπει, όμως, να μην πω ότι όλες αυτές τις μέρες το μόνο κόμμα που μας βοήθησε είναι το ΚΚΕ και αυτό το λέω και ανατριχιάζω γιατί χωρίς να ανήκω στο ΚΚΕ αντιλήφθηκα ότι αν δεν υπήρχε τώρα θα είχαμε "πεθάνει"»!

Χρειάζεται πάλη με ταξικό κριτήριο

Ο Γιώργος Σιφωνιός, ο πρόεδρος όλων των εργατών του εργοστασίου όπως οι ίδιοι δεν χάνουν ευκαιρία να λένε, πατέρας και ο ίδιος 4 παιδιών με ένα από αυτά με αναπηρία, εργάτης στη βαριά βιομηχανία 33 χρόνια, παίρνει το λόγο: «Ο αγώνας που έχουμε ξεκινήσει θα τραβήξει ακόμα πιο μακριά. Γι' αυτό έχουμε καλέσει όλα τα σωματεία και τους φορείς και σε υλική στήριξη, ακόμα και οικονομική, για να βοηθήσουμε τους πιο οικονομικά αδύναμους. Εχουμε εργαζόμενους που έχουν 4 και 5 και 6 παιδιά. Ηδη, έχουν στηρίξει με τρόφιμα τους εργαζόμενους ο Δήμος Ελευσίνας, αλλά και απλός κόσμος με νερά, καφέδες, φαγητό και ό,τι μπορούν. Αυτό το κίνημα αλληλεγγύης τώρα πλέον πρέπει να γιγαντωθεί. Και πιστεύουμε βαθιά ότι με αυτή τη συμπαράσταση θα κερδίσουμε».
Την ίδια στιγμή, καταγγέλλει με οργή τη στάση που έχουν κρατήσει όλο αυτό το διάστημα οι πλειοψηφίες σε Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας και Ομοσπονδία Μετάλλου, λέγοντας ότι απλά κοιτάζουν από μακρυά. «Να ξέρουν ότι θα μας βρουν συγκεντρωμένους και έξω από τα γραφεία τους και θα απαιτήσουμε να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ειδικά τώρα που κλιμακώνεται παραπέρα ο αγώνας μας. Δεν αρκεί να διαφημίζουν ότι είναι θεσμός. Ο ρόλος τους είναι να υπερασπίζονται τους εργαζόμενους και όχι να συγκαλύπτουν προβλήματα».
«Το σωματείο έχει ξεκαθαρίσει ότι παλεύει με πολιτικούς όρους. Παλεύουμε για τα συμφέροντα των εργατών με ταξικό κριτήριο», τονίζει στη συνέχεια και συμπληρώνει: «Οι εργαζόμενοι και πριν την πολυήμερη απεργία αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα από τα απανωτά βάρβαρα μέτρα. Εμείς σαν σωματείο είχαμε συγκεντρώσει δεκάδες χαρατσόχαρτα και τα επιστρέψαμε στην Εφορία και τώρα καλούμε τους εργαζόμενους να μην πληρώσουν το νέο χαράτσι της ΔΕΗ και έχουμε αποφασίσει σαν σωματείο να μην επιτρέψουμε συλλογικά να κοπεί το ρεύμα σε κανέναν εργαζόμενο».
«Πρέπει οι εργαζόμενοι να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους. Να ανατρέψουμε από τα κάτω αυτήν την πολιτική και οι εργαζόμενοι να πάρουν τον πλούτο που παράγουν», θα πει καταλήγοντας.