Παπαγεωργίου Βασίλης
|
Φυσικά, «δεν πρόκειται για κίνηση βοήθειας και αλληλεγγύης που φέρνει πιο κοντά τις διάφορες γενιές. Μοιράζεται στα δυο μια θέση εργασίας, χωρίς να μπορεί να δοθεί ούτε ένας αξιοπρεπής μισθός», κατήγγειλε, εύστοχα, ένας εργάτης 52 ετών. Ενώ, νεότεροι συνάδελφοί του θυμίζουν ότι ο μέσος όρος ηλικίας στο εργοστάσιό τους είναι τα 35 χρόνια. Οπότε... «για ποιες προσλήψεις γίνεται λόγος;» αναρωτιούνται.
Ο εμπαιγμός και η χυδαιότητα του μονοπωλίου είναι ολοφάνερα. Οχι μόνο στοχεύει στη γνωστή «σαλαμοποίηση» των θέσεων εργασίας για να μειώσουν κι άλλο τα μεροκάματα - κρατώντας σε εργασιακή αλλά και πολιτική και συνδικαλιστική ομηρία τους εργάτες - αλλά και το κάνει χτυπώντας το ευαίσθητο θέμα των παιδιών τους, της νέας «βάρδιας» της εργατικής τάξης. Βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση, προεξέχοντος του πρωθυπουργού, Αντ. Σαμαρά, μετά και τη στάση έναντι του αγώνα των χαλυβουργών, στην παραπάνω απανθρωπιά του μονοπωλίου θα έβλεπαν αυτό που είδε και η «Nestle» με την ανακοίνωσή της: «Πρόκειται για μια σοβαρή, θαρραλέα και υπεύθυνη πρόταση, σε μια φάση δυσκολίας για την οικονομία, όχι μόνο στην περιφέρεια Περούτζια της Ιταλίας αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου