Έφτασε στη Μαδρίτη η «μαύρη πορεία» των ανθρακωρύχων - Φωτο και βιντεο από τον αγώνα τους

alfavita

Εκατοντάδες απεργοί ανθρακωρύχοι που παίρνουν μέρος στη «μαύρη πορεία» φορώντας κόκκινα φουλάρια και κράνη, έφτασαν από τη βόρεια Ισπανία στη Μαδρίτη, προκειμένου να πάρουν μέρος στην αποψινή μεγάλη διαδήλωση του κλάδου.

Υπό τα συνθήματα «Νάτοι, είναι οι ανθρακωρύχοι!» και «Η Μαδρίτη καίγεται», η πορεία που έφτασε από την Αραγονία, στη βορειοανατολική Ισπανία, διέσχισε το πρωί τα τελευταία χιλιόμετρα μέχρι την ισπανική πρωτεύουσα και συναντήθηκε με μια άλλη πορεία που προερχόταν από τις περιοχές της Αστούριας και της Λεόν, στη βορειοδυτική Ισπανία.
Οι ανθρακωρύχοι απεργούν εδώ και δύο μήνες διαμαρτυρόμενοι για τη μείωση των δημοσίων επιδοτήσεων του τομέα που αποφάσισε η δεξιά κυβέρνηση της χώρας, υποστηρίζοντας πως καταδικάζει το επάγγελμα. «Πρέπει να κάνουμε την κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει ότι οι πόλεις των ανθρακωρύχων πρέπει να επιβιώσουν, όπως και ο άνθρακας, που είναι μια τοπική πηγή ενέργειας και μια καλή αγορά», δήλωσε ο Αντόνιο Ρίσκο, ένας ανθρακωρύχος 52 ετών.
Οι Βρυξέλλες έχουν αποφασίσει ότι οι κρατικές επιδοτήσεις του τομέα των ανθρακωρυχείων πρέπει να σταματήσουν στο τέλος του 2018, όμως σύμφωνα με τα συνδικάτα, η μείωση των επιχορηγήσεων κατά 63% που προβλέπεται για φέτος απειλεί περίπου 30.000 θέσεις εργασίας.

ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Οι απεργοί ανθρακωρύχοι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις εδώ και πολλές εβδομάδες, διαμαρτυρόμενοι για τα σχέδια για κλείσιμο των ορυχείων και την ανακοίνωση από την κυβέρνηση Ραχόι νέων περικοπών στους μισθούς τους σε περισσότερα από 40 ορυχεία. "Διαδηλώνουμε για να υπερασπιστούμε τις δουλειές μας", δηλώνουν, βλέποντας το μέλλον τους να είναι αβέβαιο, καθώς ο τομέας που κάποτε απασχολούσε χιλιάδες Ισπανούς, σήμερα
μοιάζει καταδικασμένος να σβήσει εξαιτίας της ακολουθούμενης πολιτικής λιτότητας. Πιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση Ραχόι έχει προχωρήσει σε μείωση κατά 65% της κρατικής χρηματοδότησης στον τομέα των ανθρακορυχείων, την ίδια στιγμή που περικόπτονται οι μισθοί των εργαζομένων και απολύονται πολλοί εξ' αυτών. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: από από τους σχεδόν 53.000 εργαζόμενους τη δεκαετία του 1980, σήμερα απασχολούνται 7.900 σε 47 σημεία.

Κάπως έτσι οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι αναγκάστηκαν να βγουν στους δρόμους, για να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Απεργιακές κινητοποιήσεις, μαζικότατες διαδηλώσεις και πορείες σε μεγάλες ισπανικές πόλεις, αποκλεισμοί αυτοκινητοδρόμων. Και απέναντί τους η κυβέρνηση και οι αστυνομικές δυνάμεις, που προσπαθούν να αναχαιτίσουν το δίκαιο αγώνα των ανθρακωρύχων με δακρυγόνα, καπνογόνα και πλαστικές σφαίρες. 

Οι κινητοποιήσεις των απεργών, αντί να ακολουθούν φθίνουσα πορεία, όλο και φουντώνουν. "Δεν θα σταματήσουμε, θα κουραστούν πριν από εμάς", δηλώνουν, αποφασισμένοι να αποδείξουν ότι οι ζωές πρέπει να τίθενται πάνω από τα κέρδη των επιχειρηματιών. Την περασμένη Δευτέρα χιλιάδες εργαζόμενοι του τομέα διαδήλωσαν στη Λεόν και το Λανγκρέο, κοντά στο Οβίδεο, και πολλές πόλεις νέκρωσαν από τη γενική απεργία που είχαν κηρύξει τα συνδικάτα. Η ισπανική αστυνομία έπνιξε τους διαδηλωτές με χημικά. Ταραχές ξέσπασαν, ακόμη, στην κοινότητα Θινέρα της βόρειας Ισπανίας, μεταξύ μεταλλωρύχων και αστυνομικών, οι οποίοι επιχείρησαν ανεπιτυχώς να διαλύσουν τα οδοφράγματα που είχαν στήσει οι απεργοί σε μια εθνική οδό. Την περασμένη Παρασκευή επτά άνθρωποι τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις που σημειώθηκαν στο ίδιο χωριό. Το σκηνικό επαναλήφθηκε και χθες, ενώ κατά την επέμβαση της αστυνομίας πολλοί κάτοικοι της περιοχής έσπευσαν να βοηθήσουν τους διαδηλωτές, καταφέρνοντας τελικά να την απωθήσουν. 

Για να αντιμετωπίσουν την αστυνομική καταστολή, οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι φτιάχνουν οδοφράγματα, ανάβουν φωτιές, κατασκευάζουν αυτοσχέδιες ρουκέτες και ασπίδες. Ασυναίσθητα στο μυαλό έρχονται εικόνες απ΄ την Κερατέα...

Οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι επέλεξαν να μη δεχτούν τα μέτρα που θα σημάνουν την καταδίκη αυτών και των οικογενειών τους. Επέλεξαν να αντισταθούν στην άγρια πολιτική λιτότητας που ακολουθείται και να αγωνιστούν ενάντια στην εξαθλίωση -όχι μόνο τη δική τους, αλλά όλων των εργαζομένων, που βλέπουν καθημερινά τις ζωές τους να θυσιάζονται στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου. Οι αγωνιζόμενοι ανθρακωρύχοι διαλέγουν ζωή, όχι επιβίωση. Και το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς.