ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΧΡΩΣΤΑ 12 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ

Ριζοσπάστης

Στον αέρα» εκατομμύρια εργαζόμενοι και συνταξιούχοι

• Απειλούνται οι συντάξεις και οι παροχές για εκατομμύρια λαϊκές οικογένειες που πασχίζουν να επιβιώσουν
• Πρόκειται για συνειδητή επιλογή όσων θέλουν τα κρατικά ταμεία γεμάτα, για να απολαμβάνει νέα προνόμια το κεφάλαιο

διαστάσεις ειδικά σήμερα, καθώς η καλπάζουσα ακρίβεια και η επέλαση των μονοπωλίων σε κρίσιμους τομείς (βλ. Φάρμακο, Πρόνοια), πιέζει ασφυκτικά τις λαϊκές οικογένειες που πασχίζουν να επιβιώσουν με πενιχρές συντάξεις και να καλύψουν βασικές τους ανάγκες μέσα από τις παροχές των Ταμείων (όπως γίνεται με τις υπηρεσίες Υγείας που θα έπρεπε να διασφαλίζονται σε όλους, ανεξάρτητα από το αν δουλεύουν και είναι ασφαλισμένοι ή όχι).Σήμερα μόνο το Δημόσιο χρωστά στα ασφαλιστικά ταμεία περίπου 12 δισεκατομμύρια ευρώ! Από αυτά τα 10 δισεκατομμύρια είναι χρέη προς το Ιδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ). Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι τα χρέη προς το ΙΚΑ προκαλούν οικονομική ασφυξία και στον Οργανισμό Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ) και τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), η χρηματοδότηση των οποίων γίνεται από πόρους που εισπράττονται από το Ιδρυμα αλλά δεν τους αποδίδει. Σήμερα το ΙΚΑ χρωστά 6,5 δισ. ευρώ στον ΟΑΕΔ, 2 δισ. στον ΟΕΚ και 700 εκατ. ευρώ προς τον ΟΕΕ.
Την ίδια στιγμή τα βεβαιωμένα χρέη των εργοδοτών - που αποθρασύνονται από τη στάση των κυβερνήσεων του κεφαλαίου - στα Ταμεία ξεπερνούν τα 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ είναι χρέη 1.100 μεγάλων επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ.

Θέλουν κουμπαρά γεμάτο για το κεφάλαιο

«Τα Ταμεία βουλιάζουν» είναι η μόνιμη επωδός κάθε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ειδικά όταν θέλουν να περάσουν αντιασφαλιστικούς νόμους. Αυτό που δε λένε οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου είναι οι λόγοι που τα Ταμεία αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τα οποία οξύνονται χρόνο με το χρόνο.
Η πραγματικότητα είναι η εξής: Τα ελλείμματα των Ταμείων οφείλονται αποκλειστικά στις αντιασφαλιστικές πολιτικές που εφαρμόζονται και στις οποίες εντάσσεται η μη απόδοση από το κράτος των οφειλών του στα ασφαλιστικά ταμεία, η εισφοροδιαφυγή και τα χρέη των εργοδοτών, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, το τζογάρισμα των αποθεματικών. Και βέβαια την ίδια στιγμή που το κράτος ισχυρίζεται πως δεν έχει για να αποδώσει τα χρέη του στα ασφαλιστικά ταμεία, έχει και βρίσκει πάντα για να δίνει φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Γι' αυτούς οι κρατικοί κουμπαράδες είναι πάντα γεμάτοι. Για το λαό πάντα άδειοι κι ας είναι αυτός ο μοναδικός τροφοδότης τους, αφού από το δικό του μόχθο παράγεται ο πλούτος. Κι αυτό είναι συνειδητή και σταθερή επιλογή των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, δεν είναι αποτέλεσμα ...«ξένων πιέσεων» όπως λένε συχνά για να ξεγελάσουν το λαό. Είναι αποτέλεσμα της υπεράσπισης της «ανταγωνιστικότητας» της χώρας, έκφραση της στρατηγικής του κεφαλαίου, που επιδιώκει άλλωστε την πλήρη κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος «ψήνονται» κάθε φορά οι νέοι αντιασφαλιστικοί νόμοι (όπως τώρα μεθοδεύεται το νέο πετσόκομμα των επικουρικών συντάξεων στο όνομα ξανά των ελλειμμάτων των Ταμείων), με πραγματικό στόχο όχι την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, αλλά τη μείωση των συντάξεων και των παροχών, τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους (όπως είναι οι ασφαλιστικές εισφορές), την αρπαγή της περιουσίας των Ταμείων από το μεγάλο κεφάλαιο.
Μεγάλο μέρος των βεβαιωμένων χρεών δεν αποπληρώνεται ποτέ - και ούτε πρόκειται - χάρη στην πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, την πολιτική των ρυθμίσεων των χρεών.

Τζογάρουν το μόχθο των εργαζομένων

Ταυτόχρονα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διαμόρφωσαν τους όρους και έσπρωξαν τα Ταμεία στο τζογάρισμα των αποθεματικών τους. Αρχικά με το νόμο 2076/1992 επί κυβέρνησης ΝΔ δόθηκε η δυνατότητα να τοποθετούν τα ασφαλιστικά ταμεία μέχρι και το 20% των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε με το νόμο 2676/1999 του ΠΑΣΟΚ σε 23%, ενώ με μια σειρά άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις διευρύνθηκε το τζογάρισμα των αποθεματικών και διευκολύνθηκε η ανάμειξη των τραπεζών στη «διαχείριση» των αποθεματικών. Με τον τρόπο αυτό, μεταξύ των ετών 1999-2002, οι ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο ήταν πάνω από 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Κατάσταση η οποία επιταχύνεται με το πέρασμα των χρόνων. Χαρακτηριστικό είναι πως ό,τι έγινε μέσα σε μια τριετία έγινε μόνο σε ένα έτος, το 2008, όταν η αξία των μετοχών που είχαν τότε στα χέρια τους τα Ταμεία μειώθηκε κατά 66% ή κατά 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Και, βέβαια, η μεγάλη κλοπή σημειώθηκε και την περίοδο 1951-1975, και πάλι με ακέραια την ευθύνη των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Με βάση τον αναγκαστικό νόμο 1611/1950 δεσμεύθηκαν τα αποθεματικά των Ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδας, με επιτόκια που υπολείπονταν κατά πολύ και από τον επίσημο πληθωρισμό. Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο ως κίνητρα για την ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων με πρόσχημα την ανάπτυξη. Οι απώλειες μόνο για εκείνη την περίοδο υπολογίζονται σε 58 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τα παραπάνω αποτελούν πτυχές της πολιτικής διαρκούς αφαίμαξης των Ταμείων και αρπαγής των χρημάτων των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων. Αυτή η πολιτική πρέπει να καταδικαστεί και αύριο με την ψήφο μας.