Οι διαβολικές ερμηνείες της "συμμαχίας με τον διάβολο"

PRAXIS

Αντιγράφουμε σχόλιο απο το Lenin Reloaded για την περιβόητη φράση της ανάγκης "συμμαχίας με τον διάβολο" που συχνά προβάλλεται σαν επιχείρημα για πολιτικές συμμαχίες και διασταυρώσεις στο όνομα του......... Μάρξ και του Λένιν.  Μια φράση που αναπόφευκτα φέρνει και στους συντάκτες του ιστολόγιου αναμνήσεις απο την πρόσφατη κομματική ζωή.....

............Αλλά κι αυτή η μανία στρέβλωσης της ιστορίας της φράσης περί συμμαχίας με το διάβολο! Πολύ διαβολική.

Αντιγράφω σχετικά σχόλιά μου:

Το σλογκανάκι είναι πολύ της μόδας ένεκα ο "διάβολος" ως γνωστόν είναι όμορφο παιδί και καλομίλητο κι έρχεται πίσω από τις λέξεις.

Βασικά, η φράση είναι του Μαρξ, από επιστολή του στη New York Daily Tribune, κι έχει αγγλιστί ως εξής: "In politics a man may ally himself, for a given object, with the devil himself--only he must be sure that he is cheating the devil, instead of the devil cheating him.", τουτέστιν, "Στην πολιτική μπορεί κάποιος να συμμαχήσει, για ένα δεδομένο στόχο, και με τον διάβολο τον ίδιο -- μόνο που θα πρέπει να βεβαιωθεί ότι εξαπατά τον διάβολο, αντί να εξαπατά ο διάβολος τον ίδιο."

http://solomon.tinyurl.alexanderstreet.com/cgi-bin/asp/philo/soth/getdoc.pl?S10022495-D000022

Όπως γίνεται συνήθως με τα σλόγκαν που προωθεί ο διάβολος, παραλείπεται το μέρος του σλόγκαν που δεν βολεύει τον διάβολο -- και διάβολε, τι διάβολος θα ήταν αν δεν έκανε πουτανιές στην αναπαραγωγή τσιτάτων;

Στον Λένιν, τώρα.

Σε μια ομιλία του το 1907 ο Λένιν αναφέρεται στο ζουμί της φράσης, αλλά την αποδίδει στον Μπέμπελ και όχι στον Μαρξ. Εννοείται ότι την σχολιάζει ως φράση γιατί είχε λογικά γίνει γνωστή, και δεν την παρουσιάζει ως δική του.

Αγγλιστί: "Bebel, they say, stated: If the cause requires it, we will have dealings with the devil’s own grandmother. Bebel was right, comrades: if the cause requires it, then, of course, you may have dealings even with the devil’s grandmother. But can you tell me for what cause your dealings with the Narodowci were necessary? For none whatever. The advantages of such relations are nil. And so it seems that what Bebel said was correct, but you understand him incorrectly."

http://www.marxists.org/archive/lenin/works/1907/5thcong/3.htm

Ελληνιστί: "Λένε πως ο Μπέμπελ είπε: Αν το απαιτεί ο σκοπός, θα κάνουμε συμφωνίες και με τη γιαγιά του διαβόλου του ίδιου. Δίκαιο είχε ο Μπέμπελ, σύντροφοι: αν το απαιτεί ο σκοπός, μπορείτε να κάνετε συμφωνίες ακόμα και με τη γιαγιά του διαβόλου. Αλλά πείτε μου, για ποιον λόγο ήταν απαραίτητες οι συμφωνίες σας με τους Εθνικο-δημοκράτες; Για κανέναν απολύτως. Τα πλεονεκτήματα τέτοιων σχέσων είναι μηδέν. Κι έτσι μου φαίνεται πως αυτό που είπε ο Μπέμπελ ήταν σωστό, αλλά εσείς το καταλάβατε λάθος."

Πάλι βέβαια έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και κανείς δεν θυμάται τι είπε τότε ο Λένιν. Διαβολική σύμπτωση!

Δηλαδή: Κανείς δεν θυμάται τι είπε ο Λένιν όταν είπε ότι κανείς δεν θυμάται τι είπε ο Μπέμπελ, που πιθανώς δεν θυμόταν ότι το είχε πει πρώτος ο Μαρξ.

Και, κατά δεύτερον, τόσο το ακροατήριο του Λένιν, όσο και αυτοί που παραθέτουν εσφαλμένα τη φράση ως δική του, δεν θυμούνται το κομμάτι της φράσης που αφορά ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ.

Όσο για τη φράση του Μαρξ, ε το να εξαπατήσεις εσύ το διάολο αντί ο διάολος εσένα δεν είναι και το συνηθέστερο, έτσι;

Απορίες ηλιθίου

Lenin Reloaded

Στις 1 Φεβρουαρίου 2012 συγκροτήθηκε μια κίνηση με την επονομασία ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α από τους Μίκη Θεοδωράκη, Μανόλη Γλέζο και Γιώργο Κασιμάτη. Την προηγούμενη μέρα, το Βήμα έγραφε πως οι τρεις συγκροτούν "αντιμνημονιακό μέτωπο", που έχει ως στόχο "την οργάνωση παλλαϊκού κινήματος αλληλεγγύης και ανατροπής." Στις 12 Φεβρουαρίου, πορεύθηκαν μαζί οι Θεοδωράκης, πρώην ηγέτης του τώρα εκτοπιμένου θεσμικά ΣΠΙΘΑ, και ο Γλέζος, προφανώς ως ιδρυτικά μέλη της κίνησης. Εκεί δέχτηκαν χημικά όπως και άλλοι διαδηλωτές στο συλλαλητήριο.

Στις 21 Μαρτίου, κάπου ενάμιση μήνα μετά τη δημιουργία της νέας κίνησης, ο Θεοδωράκης ανακοίνωσε ότι δεν θα "κατέβει" στις εκλογές. Στο σχετικό δημοσίευμα του Βήματος διαβάζουμε: "Ο Μίκης Θεοδωράκης επέλεξε να αποστασιοποιηθεί, στέλνοντας μήνυμα ουσιαστικά ότι δεν κατεβαίνει στις εκλογές και προτρέποντας και τη «Σπίθα» να κάνει το ίδιο. Μάλιστα, σε αυτή την επιλογή δίνει ιδεολογική διάσταση, με επίκεντρο τον προσανατολισμό που έχουν αυτές οι εκλογές." Στο δημοσίευμα δεν υπάρχει καμία αναφορά για τον Γλέζο.

Στην ίδια εφημερίδα, περίπου ένα μήνα μετά, στις 20 Απρίλη, ανακοινώθηκε ότι ο Γλέζος ορίστηκε "επικεφαλής στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ." Στην χθεσινή διακαναλική συνέντευξη του προέδρου της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, ο Γλέζος καθόταν δίπλα στον πρόεδρο, και η παρουσία του βέβαια πρόσθεσε ιδιαίτερο συμβολικό βάρος στις δηλώσεις του προέδρου για τους νεοναζί και τις ιστορικές θηριωδίες των ειδώλων τους.

Ως τώρα, δεν έχω εντοπίσει κάτι που να με βοηθήσει να λύσω τις εξής απορίες:

* Τι πήγε να κάνει ο Γλέζος στην ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α του αναγνωρίσιμα και σεσημασμένα "ενωτικά εθνολαϊκίστικου", αντισημίτη, κλπ Θεοδωράκη;

* Γιατί δημιουργήθηκε μια κίνηση που αυτοδιαλύθηκε σε ενάμιση μήνα, μη έχοντας ουσιαστικά παραγάγει τίποτε εκτός απ' την συμβολικά φορτισμένη --και εκ του αποτελέσματος δραματική-- κοινή εμφάνιση των δύο στο συλλαλητήριο της 12ης Φλεβάρη;

* Όταν ο Μ. Γλέζος πήγαινε στην ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α αυτό ήταν με κομματική άδεια και έγκριση;  Αν ναι, με ποια ιδεολογικο-πολιτική λογική; Μπορούσες να είσαι υψηλόβαθμο στέλεχος στον ΣΥΡΙΖΑ και να έχεις το ΟΚ να πας, ας πούμε, στο ΕΠΑΜ, που ήταν επίσης κίνηση; Ή στο Μ.Α.Α, που προσφάτως ψιλομπουρδέλιασε τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Ήταν η συμμετοχή αυτή κάτι που ήθελε ο ίδιος, αγνοώντας το κόμμα του; Αν ναι, πώς και αντεμείφθη με αυτή την μεγάλη διάκριση και με την προβολή δίπλα στον πρόεδρο λίγο μετά;

Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει;

Ο Μαρξ για τις τράπεζες δημιουργούς χρήματος και το δημόσιο χρέος

Lenin Reloaded

Το σύστημα της δημόσιας πίστης, δηλ. των κρατικών χρεών, που τις αρχές του τις ανακαλύπτουμε κιόλας στο μεσαίωνα στη Γένουα και στη Βενετία, διαδόθηκε σ’ όλη την Ευρώπη στη διάρκεια της περιόδου της μανιφακτούρας. Το αποικιακό σύστημα με το θαλάσσιο εμπόριό του και με τους εμπορικούς του πολέμους του χρησίμευσε σαν θερμοκήπιο. Έτσι στέριωσε πρώτα στην Ολλανδία. Το δημόσιο χρέος, δηλ. το ξεπούλημα του κράτους –αδιάφορο αν είναι απολυταρχικό, συνταγματικό ή δημοκρατικό κράτος– βάζει τη σφραγίδα του στην κεφαλαιοκρατική εποχή. Το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού, είναι το δημόσιο χρέος τους. Γι' αυτό είναι πέρα για πέρα συνεπής η σύγχρονη θεωρία που λέει πως ένας λαός γίνεται τόσο πιο πλούσιος, όσο πιο βαθιά βουτιέται στα χρέη. Το δημόσιο χρέος γίνεται το credo [πιστεύω] του κεφαλαίου. Και από τη στιγμή που εμφανίζεται η χρέωση του δημοσίου, τη θέση του αμαρτήματος ενάντια στο άγιο πνεύμα, για το οποίο δεν υπάρχει άφεση, την παίρνει η καταπάτηση της πίστης απέναντι στο δημόσιο χρέος.

Το δημόσιο χρέος γίνεται ένας από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης. Σαν με μαγικό ραβδί προικίζει το μη παραγωγικό χρήμα με παραγωγική δύναμη και το μετατρέπει έτσι σε κεφάλαιο, χωρίς νά' ναι υποχρεωμένο να εκτεθεί στους κόπους και στους κινδύνους που είναι αχώριστοι από τη βιομηχανική μα ακόμα κι από την τοκογλυφική τοποθέτηση. Οι πιστωτές του δημοσίου στην πραγματικότητα δεν δίνουν τίποτα, γιατί το ποσό που δανείζουν μετατρέπεται σε κρατικά ευκολομεταβιβάσιμα χρεώγραφα, που στα χέρια τους εξακολουθούν να λειτουργούν, όπως θα λειτουργούσαν αν ήταν ισόποσο μετρητό χρήμα. Άσχετα όμως και από την τάξη των αργόσχολων εισοδηματιών που δημιουργείται μ’ αυτό τον τρόπο και τον αυτοσχέδιο πλούτο των χρηματιστών που παίζουν το ρόλο του μεσίτη ανάμεσα στην κυβέρνηση και το έθνος –καθώς και των φοροενοικιαστών, των εμπόρων, των ιδιωτών εργοστασιαρχών, που μια καλή μερίδα κάθε κρατικού δανείου τους προσφέρει την υπηρεσία ενός κεφαλαίου πεσμένου από τον ουρανό– το δημόσιο χρέος έχει δημιουργήσει τις μετοχικές εταιρείες, το εμπόριο με συναλλάξιμες αξίες όλων των ειδών, την επικαταλλαγή, με δυο λόγια: το παιχνίδι στο χρηματιστήριο και τη σύγχρονη τραπεζοκρατία.

Οι στολισμένες με εθνικούς τίτλους μεγάλες τράπεζες ήταν από τη γέννηση τους απλώς εταιρίες ιδιωτών σπεκουλάντηδων που στάθηκαν στο πλευρό των κυβερνήσεων και που χάρη στα προνόμια πού πήραν, ήταν σε θέση να δανείζουν σ' αυτές χρήματα. Γι' αυτό η διόγκωση τοy δημόσιου χρέους δεν έχει άλλον πιο αλάθητο μετρητή από την προοδευτική άνοδο των μετοχών αυτών των τραπεζών, που η πλέρια ανάπτυξή τους χρονολογείται απ την ίδρυση της Τράπεζας της Αγγλίας (1694). Η Τράπεζα τής Αγγλίας άρχισε τη δράση της δανείζοντας στην κυβέρνηση τα χρήματα της με τόκο 8%. Ταυτόχρονα είχε εξουσιοδοτηθεί από τη βουλή από το ίδιο κεφάλαιο να κόβει νόμισμα, δανείζοντας το ακόμα μια φορά στο κοινό με τη μορφή τραπεζογραμματίων.

Με τα τραπεζογραμμάτια αυτά, είχε το δικαίωμα να προεξοφλεί συναλλαγματικές, να δανείζει επί ενεχύρω εμπορευμάτων καί ν' αγοράζει ευγενή μέταλλα. Δεν πέρασε πολύς καιρός και το πιστωτικό αυτό χρήμα, που δημιούργησε η ίδια, έγινε το νόμισμα, με το οποίο η Τράπεζα της Αγγλίας έδινε δάνεια στο κράτος και πλήρωνε για λογαριασμό του κράτους τους τόκους του δημόσιου χρέους. Και σα να μην ήταν αρκετό ότι έδινε με το ένα χέρι για να εισπράττει περισσότερα με το άλλο έμενε, ακόμα καί τη στιγμή πού εισέπραττε, αιώνιος πιστωτής του έθνους ως την τελευταία πεντάρα που είχε δώσει. Σιγά-σιγά έγινε ο αναπόφευχτος φύλακας του μεταλλικού θησαυρού της χώρας και το κέντρο έλξης όλης της εμπορικής πίστης. Τον ίδιο καιρό που έπαψαν στην Αγγλία να καίνε μάγισσες, άρχισαν νά κρεμούν παραχαράκτες τραπεζογραμματίων. Ποια είναι η εντύπωση που προκάλεσε στους συγχρόνους τους η εμφάνιση αυτής της φάρας των τραπεζοκρατών, χρηματιστών, εισοδηματιών, μεσιτών, σπεκουλάντηδων και σκυλόψαρων του χρηματιστηρίου, το δείχνουν τα γραφτά του καιρού εκείνου, λ.χ. του Μπόλινμπροκ.

Μαζί με τα δημόσια χρέη δημιουργήθηκε ένα διεθνές πιστωτικό σύστημα, πού συχνά για τούτον ή για κείνον το λαό αποτελεί μιαν από τις κρυφές πηγές τής πρωταρχικής συσσώρευσης. Έτσι, οι προστυχιές του βενετσιάνικου ληστρικού συστήματος αποτελούν μια τέτια κρυφή βάση του κεφαλαιακού πλούτου της Ολλανδίας, που η Βενετία της παρακμής της δάνειζε μεγάλα χρηματικά ποσά. Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις Όλλανδίας και Αγγλίας. Στις αρχές κιόλας του 18ου αιώνα έχουν υπερφαλαγγιστεί κατά πολύ οι μανουφακτούρες της Όλλανδίας, που έχει παύσει να είναι κυρίαρχο εμπορικό και βιομηχανικό έθνος. Γι αυτό από τό 1701 ώς τό 1776 μια από τίς κύριες επιχειρήσεις της Ολλανδίας είναι να δανείζει τεράστια κεφάλαια ειδικά στον ισχυρό ανταγωνιστή της, την Αγγλία. Κάτι παρόμοιο γίνεται σήμερα ανάμεσα στην Αγγλία και τις Ενωμένες Πολιτείες. Πολλά κεφάλαια, που εμφανίζονται σήμερα στις Ενωμένες Πολιτείες χωρίς πιστοποιητικό γέννησης είναι αίμα παιδιών που μόλις χτες είχε κεφαλαιοποιηθεί στην Αγγλία.

Επειδή το δημόσιο χρέος στηρίζεται στα κρατικά έσοδα, πού οφείλουν να καλύπτουν τις χρονιάτικες τοκοχρεωλυτικές κλπ. πληρωμές, το σύγχρονο φορολογικό σύστημα έγινε αναγκαίο συμπλήρωμα του συστήματος των εθνικών δανείων. Τα δάνεια δίνουν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση ν' αντεπεξέρχεται σε έκτακτα έξοδα, χωρίς να γίνεται αυτό αμέσως αισθητό στον φορολογούμενο, μετά όμως άπαιτούν αυξημένους φόρους. Από την άλλη μεριά, η αύξηση των φόρων, πού προκλήθηκε με τη συσσώρευση απανωτών δανείων, αναγκάζει την κυβέρνηση σέ κάθε περίπτωση καινούργιων έκτακτων εξόδων να καταφεύγει διαρκώς σε καινούργια δάνεια. Ετσι, το σύγχρονο φορολογικό σύστημα, που άξονας του είναι οι φόροι στα πιο αναγκαία μέσα συντήρησης (επομένως και το ακρίβαιμά τους), κρύβει μέσα του το σπέρμα της αυτόματης προοδευτικής αύξησης. Η υπερφορολόγηση δεν είναι επεισόδιο, αλλά μάλλον αρχή. Γι' αυτό στην Όλλανδία, όπου πρωτοεγκαινιάστηκε το σύστημα αυτό, ο μεγάλος πατριώτης Ντε Βίττ το εξύμνησε στα «Αξιώματα» του και το χαρακτήρισε σαν το καλύτερο σύστημα για να γίνει ο εργάτης υπάκουος, λιτοδίαιτος, φιλόπονος και... για να παραφορτωθεί με δουλειά. Ωστόσο, η καταστρεπτική επίδραση που ασκεί στην κατάσταση των μισθωτών εργατών μας ενδιαφέρει εδώ λιγότερο από τη βίαιη απαλλοτρίωση του αγρότη, του χειροτέχνη, με δυό λόγια όλων των συστατικών μερών της μικρής αστικής τάξης, που προκαλεί. Πάνω στο ζήτημα αυτό δεν υπάρχουν δυό γνώμες, ούτε ακόμα καί στους αστούς οικονομολόγους. Η απαλλοτριωτική αποτελεσματικότητα του φορολογικού συστήματος εντείνεται επιπλέον με το προστατευτικό σύστημα, που αποτελεί ένα από τα συστατικά του μέρη.

Ο μεγάλος ρόλος που τό δημόσιο χρέος καί το αντίστοιχό του φορολογικό σύστημα παίζουν στην κεφαλαιοποίηση του πλούτου και στην απαλλοτρίωση των μαζών, ώθησε πλήθος συγγραφείς, όπως τον Κόμπετ, τον Ντάμπλνταιη καί άλλους, να κάνουν το λάθος ν αναζητούν σ' αυτό τή βασική αίτια της αθλιότητας των σύγχρονων λαών.

(Κ. Μάρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, σ. 779-781)

πηγή: Π. Βήχος

Λενιν:"Υπάρχει"!

 Από το ΙΣΚΡΑ

Ο Λένιν  υποστή­ριζε ότι «Όσο καιρό θ’ αποτελούμε μειοψηφία θα επιτελούμε ένα έργο κριτικής ανά­λυσης των λαθών, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα την ανάγκη να περάσει όλη η κρα­τική εξουσία στα χέρια των Σοβιέτ των εργατών βουλευτών». Παρόλα αυτά, όταν ο μενσεβίκος υπουργός Τσερετέλι υποστήριξε στο συνέδριο των Σοβιέτ ότι «Δεν υπάρχει κανένα κόμμα που θα μπορούσε να πει : “Δώστε μας την εξουσία, εμπρός λοιπόν δώστε μας τη θέση σας”. Τέτοιο κόμμα στη Ρωσία δεν υπάρχει», ο Λένιν πετάχτηκε από τη θέση του – όπως αναφέρουν και τα πρακτικά του συνεδρίου – και του έδωσε μια μονολεκτική απάντηση που όμως έλεγε τα πάντα, «Υπάρχει»!

Καταγγελία της δολοφονικής επίθεσης φασιστών σε στελέχη της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ

Αντίσταση στις γειτονιές

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει τη δολοφονική επίθεση χρυσαυγιτών σε βάρος στελεχών της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ, από την οποία κινδύνεψε η ζωή της υποψήφιας βουλευτίνας Δήμητρας Σαμαρά. Εκφράζει την αλληλεγγύη της στους αγωνιστές που δέχτηκαν την επίθεση και στους συντρόφους της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ.
Το κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας σε βάρος των λαϊκών αγώνων και της Αριστεράς και η νομιμοποίηση των εθνικιστικών, φασιστικών και ρατσιστικών ιδεών της ακροδεξιάς από την πολιτική κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ, έχουν αποθρασύνει τη Χρυσή Αυγή. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχουν και όσοι την πλασάρουν ως αντισυστημική δύναμη παρά το γεγονός ότι καλλιεργεί το μίσος απέναντι σε κάθε δράση ενάντια στο σύστημα.
Η βία της ακροδεξιάς πρέπει να καταδικαστεί χωρίς περιστροφές. Καλούμε την κοινωνική πλειοψηφία να γυρίσει την πλάτη στους φασίστες, η βία των οποίων είναι η φυσική συνέχεια της καταστολής από τις κυβερνήσεις των Μνημονίων.
Η βία και τρομοκρατία σε βάρος των αγωνιστών δε θα περάσει!

Read more: http://antigeitonies.blogspot.com/2012/04/blog-post_7734.html#ixzz1tVsP8co0

Συνιδιοκτήτης ροζ ξενοδοχείου ο Μιχαλολιάκος

www.nooz.gr

• 
• 
• 
  

www.nooz.gr

Αποκάλυψη που... κηλιδώνει την καθαρότητα του ιδεολογικού προφίλ που θέλει να περάσει ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής δημοσιεύει το "Έθνος". Ο Ν. Μιχαλολιάκος εμφανίζεται συνιδιοκτήτης ροζ ξενοδοχείου, που απασχολεί και αλλοδαπούς.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το ξενοδοχείο που φέρει το όνομα "New Dream”, βρίσκεται στην πλατεία Αττικής και "είναι γνωστό σε όσους συνηθίζουν να περνούν λίγες ώρες χαλάρωσης με τρυφερή συντροφιά".

Κοντολογίς, πρόκειται για ξενώνα ημι-παραμονής, τις υπηρεσίες του οποίου αξιοποιούν παράνομα ζευγάρια και ιερόδουλες.

Το δημοσίευμα του Έθνους προσθέτει ότι "όπως καταγράφεται στο τεύχος 10271 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως κατά την 6η Σεπτεμβρίου του 2007, το Διοικητικό Συμβούλιο  της εταιρίας που εξελέγη από γενική συνέλευση και θα διοικούσε την εταιρία μέχρι τις 27/5/2012 είναι η εξής: Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ο Αθανάσιος Ζαρούλιας του Βασιλείου, κάτοικος Αθηνών, αντιπρόεδρος η Ελένη Ζαρούλια του Βασιλείου κάτοικος Πεύκης και μέλος ο Νικόλας Μιχαλολιάκος του Γεωργίου, κάτοικος Πεύκης".

Πρόκειται για τον ίδιο τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής, τη σύζυγο του και τον αδελφό της, όλοι τους μέλη του Δ.Σ. διοίκησης του ροζ ξενοδοχείου.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τον Αύγουστο του 2010 είχε σημειωθεί ληστεία στο ξενοδοχείο, σε βάρος του ρεσεψιονίστ που είχε βάρδια.

Στο επίσημο αστυνομικό δελτίο της επόμενης ημέρας (25/8/10) αναφέρεται: "Δύο δράστες εισέβαλαν στο ξενοδοχείο επί της οδούς Λιοσίων 121 και με την απειλή όπλου ακινητοποίησαν τον αλλοδαπό υπάλληλο που βρισκόταν στη ρεσεψιόν, άρπαξαν 600 ευρώ και διέφυγαν με μοτοσικλέτα".

Από το δελτίο δεν είναι σαφές εάν ο αλλοδαπός ρεσεψιονίστ είναι νόμιμος μετανάστης.

Τί είναι το New Dream

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ξενοδοχείου: "Το ξενοδοχείο New Dream είναι από τα πιο προσεγμένα ξενοδοχεία ημιδιαμονής στην Αθήνα, τόσο στο κομμάτι της διακόσμησης, όσο και στο θέμα των τιμών και της διακριτικότητας. Έχει 38 δωμάτια και σουίτες, τα οποία είναι διακοσμημένα με ζεστά αισθησιακά χρώματα στις αποχρώσεις του κόκκινου, του μωβ και του ροζ. Όλα τα δωμάτια έχουν λιτή και λειτουργική επίπλωση, αλλά και άψογη διακόσμηση, που τονίζεται από τα στρογγυλά κρεβάτια, τους πολλούς καθρέπτες, τα black lights, τις μεγάλες αναπαυτικές πολυθρόνες και τους πολλούς αισθησιακού περιεχομένου πίνακες".

Μανία με τους αριθμούς αλλά...

O πιο βασικός οικονομικός δείκτης για τον οποίο καίγονται οι αγορές όποτε ανακοινώνεται είναι ο δείκτης ανεργίας. Παρόλα αυτά μας λένε οτι το χρεός πρεπει να πάει στο 120%(!) του ΑΕΠ, το έλλειμμα στο 3%(μα κι εκεί-που δεν πρόκειται με τετοια ύφεση κ λόγω λιτότηας να πάει- παλι έλλειμμα είναι και φουσκωνει το χρέος) και άλλα πολλά μα δευτερεύοντα και μπερδευτικά νούμερα όπως π.χ. την απάτη του καλπάζοντος δείκτη εξαγωγών. Περιέργως οι σωτήρες δεν λένε οτι αν ο δείκτης της Ανεργίας δεν δειξει καθαρή πτωτική τάση και φυσικά δεν κατέβει κάτω από το λεγόμενο ανεκτό όριο του 10% ..όλα τα άλλα δεν έχουν νόημα πραγματικό, αφού μια τέτοια ανεργία είναι στοιχείο που δείχνει απόλυτη καταστροφή της εσωτερικής αγοράς. Εννοείται ότι χωρίς εσωτερική αγορά και ζήτηση ανθρώπινη οικονομία δεν υπάρχει παρα μόνο σκλαβοπάζαρο. 
Η ανεργία μας είναι τώρα επισήμως στο 23% και ανεβαινει!
 Γιατί δεν τους κλείνουν φυλακή να τελειώνουμε; Γιατί δεν αποφασίζουμε ότι αν δεν παλέψουμε για τη δική μας εξουσία κι όχι το κοροιδιλίκι τους που όποιος και να εκλεγεί τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει(δίκιο έχει όποιος το λεει αν δεν αλλάξει χέρια η εξουσία). 
Δε λέω οτι θα γίνει άυριο, αλλά αν δεν το βάλουμε άμεσα σα στόχο να το παλέψουμε και άμεσα σαν προοπτική όπως λέει σωστά το ΚΚΕ δεν πρόκειται να πέσει από τον ουρανό ούτε να το κερδίσουμε στο ΛΟΤΤΟ.

Με μια φράση το Spiegel: Ολοι υπόσχονται...

Τα λέει όλα σε μια φράση το Spiegel σε ανταπόκρισή του από την Αθήνα για τις εκλογές στη χώρα μας.
"Ολοι υπόσχονται πως θα αλλάξουν τη χώρα με πρώτους εκείνους που την οδήγησαν στο γκρεμό" λέει το έγκυρο γερμανικό σάιτ.
Αυτό που δε λέει  είναι βέβαια ότι υπάρχει καποιος που δεν υπόσχεται τίποτα.
Ενα μόνο κόμμα από όλα που δεν ζητάει κάν την κυβέρνηση.
Ζητάει όμως από το λαό κάτι πολύ παραπάνω. Να σηκωθεί και να παλέψει για να κερδίσει την πραγματική εξουσία. Κι αυτό είναι το ΚΚΕ.
Ο νόμος του καπιταλισμού λέει πώς "ό,τι παράγεται ανήκει στον καπιταλιστή και όχι στον εργαζόμενο που το παράγει αφού αυτός κατέχει τα μέσα παραγωγής"
Ο νόμος ο δικός μας λέει πως ό,τι παράγει ο λαός και οι εργαζόμενοι πρέπει να ανήκει σε αυτούς που το παράγουν μέσα από κοινωνικές μορφές οργάνωσης της κοινωνίας και διεύθυνσης των παραγωγικών δυνάμεων (οικονομίας).
Αν δεν αλλάξει αυτό τίποτα δεν μπορεί και δεν πρόκειται  να αλλάξει.
Η εξουσία η πραγματική είναι το θέμα κι όχι τα έδρανα της Βουλής.

Ισπανία!1,4εκ. σπίτια χωρίς ούτε έναν εργαζόμενο-Το παγωμένο χαμόγελο της νίκης

Μπορεί οι γαλάζιες σημαίες από τις φιέστες της νίκης Ραχόι να μην έχουν προλάβει να πιάσουν ακόμη σκόνη στην Ισπανία, το όνειρο όμως γιά όσους απλούς ψηφοφόρους, και μιλάω ειδικότερα για τα παραπλανημένα φτωχα λαικά στρωματα που ψήφισαν δεξιά, έχει ήδη τελειώσει πριν περάσουν ελάχιστοι μήνες.
Μπροστά τους τώρα είναι και πάλι μια άγρια πραγματικότητα που γίνεται όλο και αγριότερη.
Στο 24% λένε τα στοιχεία της περασμένης βδομάδας πως εφτασε η ανεργια! Εξωφρενικοί άριθμοί, πέρα από κάθε φαντασία πριν από μερικά χρόνια. Με πιο απλά λόγια πάνω από 1.400.000 νοικοκυριά δεν έχουν στην οικογένεια ούτε έναν εργαζόμενο να φερει στο σπίτι ένα έστω ελάχιστο εισόδημα, ένα πιάτο φαγητο.
Το χειρότερο για μας είναι ότι θαταν εκτός πραγματικότητας να σπεύσουμε να τους λυπηθούμε. Είμαστε δυστυχως ακριβώς μια ανάσα πίσω τους. Ισως και μια ανάσα μπροστά τους. Όσο για τις προοπτικές και των 2 ...ας το αφήσουμε καλύτερα. Η ύφεση και η λιτότητα που την τροφοδοτεί δίνουν το τέμπο στην καταστροφή. Το κόστος δανεισμού στην Ισπανία -που πριν λίγο καιρό φώναζε πως δεν είναι Ελλάδα- ξεπέρασε πια το 6%(επιτοκιο σίγουρης χρεοκοπίας) παρά τα δισεκατομμύρια που αφειδώς ξοδεύτηκαν από την ΕΚΤ για αγορές Ισπανικών (και Ιταλικών) ομολόγων τους ακριβώς προηγούμενους μήνες. Λεφτά στα σκουπίδια κανονικά, αλλά τι τους νοιάζει...δικά τους είναι; Άλλος θα πληρώσει στο τέλος.
Οσο για μας εκτός από μιά ανάσα πίσω από την Ισπανία στα νούμερα της ανεργίας, δυστυχώς είμαστε και μια ανασα πριν επιτρέψουμε με την ψήφο μας στη δική μας δεξιά, που πλέον γίνεται αργά αλλά σταθερά συνασπισμός κομμάτων(ΝΔ,ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Ανεξ.Ελληνες, ΔΡΑΣΗ κ.α φανεροι και αφανείς), να μας αποκεφαλίσει με το χαμόγελο της νίκης στα χειλη.

Χριστίνα Φερνάντες Κίρσνερ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η πρόεδρος της Αργεντινής Χριστίνα Φερνάντες Κίρσνερ, αστή πολιτικός που διαδέχθηκε τον σύζυγό της Νέστορ Κίρσνερ πήρε την πρωτοβουλία να προωθήσει τη λεγόμενη εθνικοποίηση του 51% της πετρελαϊκής εταιρείας YPF όπου το πλειοψηφικό πακέτο 57,3%, ανήκε ως τώρα στον ισπανικό ενεργειακό κολοσσό «Repsol».
Η Γερουσία την Πέμπτη με ψήφους και της αντιπολίτευσης και του Κάρλος Μένεμ (επί της κυβέρνησης του οποίου είχε γίνει η ιδιωτικοποίηση από το 1993-99) ενέκρινε το σχετικό νομοσχέδιο και την ερχόμενη βδομάδα αναμένεται και η έγκριση της Βουλής των Αντιπροσώπων. Η κίνηση αυτή αναδεικνύει την προσπάθεια της αστικής τάξης της Αργεντινής να αναβαθμίσει το ρόλο της στη διεθνή καπιταλιστική αγορά γι' αυτό ο «πόλεμος» με την ισπανική κυβέρνηση και τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Η αντιπαράθεση κλιμακώθηκε όταν έγινε γνωστό ότι η ισπανική πολυεθνική ήταν σε διαπραγματεύσεις με αντίστοιχο κινεζικό κολοσσό. Η κυβέρνηση Φερνάντες που έχει στοιχεία σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του καπιταλισμού (όπως και πολλές λεγόμενες «αριστερές κυβερνήσεις» της Λατινικής Αμερικής) επιχειρεί για λογαριασμό μερίδων του ντόπιου κεφαλαίου να ελέγξει μέρος της ενέργειας της χώρας, πράγμα που η ίδια και κάποιες άλλες σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις και στη χώρα μας, εμφανίζουν ως κίνηση που δήθεν θα ωφελήσει τα λαϊκά στρώματα.
Η συγκεκριμένη υπόθεση στην Αργεντινή όπου ανακαλύπτονται σημαντικά ενεργειακά αποθέματα και φουντώνουν οι ανταγωνισμοί μονοπωλιακών ομίλων, αναδεικνύει κάτι που ισχύει και για την Ελλάδα: ότι για να μπει ο ενεργειακός πλούτος στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας απαιτούνται βαθύτερες αλλαγές, ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, λαϊκή εργατική εξουσία.

Δ.Κ.

«ΠΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΠΡΑΣΑ» ΓΙΑ ΝΟΘΕΙΑ Η ΠΑΣΚΕ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΕ ΟΤΑ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ-ΠΑΜΕ ΟΡΓΙΟ ΝΟΘΕΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΕ ΟΤΑ

REDFLY PLANET

 ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΟΥΣΕ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΟΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΣΚΕ


Η ΠΑΣΚΕ της ΠΟΕ ΟΤΑ με μια πρωτοφανή ενέργεια επιχείρησε να νοθεύσει ακόμα και το αποτέλεσμα των εκλογών στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας.

Συγκεκριμένα μέλος της εφορευτικής επιτροπής, στέλεχος της ΠΑΣΚΕ που είναι και πρόεδρος σε πρωτοβάθμιο σωματείο πιάστηκε στα πράσα ενώ συμμετείχε στην επιχείρηση νόθευσης των εκλογών. Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας από τον δικαστικό αντιπρόσωπο έγινε αντιληπτό, ότι το μέλος της εφορευτικής επιτροπής είχε στην κατοχή του 11 σφραγισμένους και υπογραμμένους φακέλους, που χρησιμοποιήθηκαν προφανώς με το γνωστό σύστημα «αλυσίδα» για τον εκβιασμό συνέδρων και την νόθευση του αποτελέσματος.

Ήδη η ΑΣΚ ΟΤΑ έχει καταθέσει ένσταση κατά της νομιμότητας της εκλογικής διαδικασίας, μιλώντας για καθαρή νοθεία και ταυτόχρονα έχει ζητήσει εισαγγελική παρέμβαση για τη σύλληψη των συνέδρων που συμμετείχαν στη νοθεία.

Φαίνεται ότι στην ΠΑΣΚΕ δεν «αρκούσε» το γεγονός ότι απέκλεισε 18 Σωματεία από το Συνέδριο με 100 περίπου αντιπροσώπους στα οποία κυριαρχούσε η Αριστερά αλλά επιδίωξε με αυτή την «βρώμικη» ενέργεια να νοθεύσει ακόμα και τις εκλογές για διοίκηση και αντιπροσώπους στην ΑΔΕΔΥ.

Δεν είναι λοιπόν μόνο επικίνδυνοι, αφού με τις αποφάσεις τους για αποκλεισμούς σωματείων από το συνέδριο έβαλαν σε κίνδυνο την ενότητα του εργατικού κινήματος, αλλά και αδίστακτοι αφού χρησιμοποιούν τη νοθεία για να έχουν τα αποτελέσματα που τους βολεύουν.

Πηγη

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ-ΠΑΜΕ ΟΡΓΙΟ ΝΟΘΕΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΕ ΟΤΑ

 Το όργιο νοθείας και παρανομίας συνεχίστηκε και στην εκλογική διαδικασία.
 Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επιβεβαιώθηκαν για την στάση τους και την απόφασή τους.

Το όργιο νοθείας και παρανομίας δεν έχει τέλος στο 41ο «Συνέδριο» της ΠΟΕ ΟΤΑ. Η νοθεία των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ δε σταμάτησε με τη διαγραφή των αντιπροσώπων και τον αποκλεισμό σωματείων. Συνεχίστηκε και στην εκλογική διαδικασία.
Λίγο πριν τη λήξη της, στέλεχος ΠΑΣΚΕ πιάστηκε να έχει σφραγισμένους και υπογεγραμμένους φακέλους. Είναι το σύστημα αλυσίδα με το οποίο ελέγχεται τι ψηφίζουν οι σύνεδροι.
Και αυτό το γεγονός επιβεβαιώνει τη θέση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, ότι πρόκειται για συνέδριο νοθείας και παρανομίας και την απόφαση τους να το καταγγείλουν και να αποχωρήσουν από αυτό.
Παράλληλα τα γεγονότα αναδεικνύουν την επιζήμια για το κίνημα αντίληψη των ΑΣΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΑΚΙΣ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ότι με την παραμονή της θα εμπόδιζαν τάχα, τους σχεδιασμούς των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Αντιθέτως η παραμονή τους «νομιμοποίησε» τους σχεδιασμούς αυτούς.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δηλώνουν: Καμιά αναμονή, καμιά αυταπάτη.
Το λόγο έχουν τα πρωτοβάθμια σωματεία.
Καλούνται μαζί με επιτροπές αγώνα και συνδικαλιστές να φτιάξουν το δικό τους εργαλείο οργάνωσης της πάλης, να συγκροτήσουν το Πανελλαδικό Συντονιστικό τους.
27-4-2012

Ρωσία Μάης 1917 - Ο Λένιν για τους "σοσιαλιστές" στην κυβέρνηση της αστικής τάξης

 Από το ΙΣΚΡΑ

Το Μάη του ‘17 η Προσωρινή Κυβέρνηση, ανίκανη να αντιμετωπίσει τη δυ­σαρέσκεια απ’ την πολιτική της – ακόμα και τότε ο Υπουργός Εξωτερικών δήλωνε ότι «ολόκληρος ο λαός θέλει τη συνέχιση του παγκόσμιου πολέμου ως την αποφα­σιστική νίκη» – υποχρεώθηκε να προχωρήσει σε ανασχηματισμό. Για μια ακόμη φορά η αστική τάξη ακολούθησε το γνώριμο δρόμο της συνεργασίας με τους “ρε­αλιστές” ηγέτες του κινήματος. Έτσι στην Προσωρινή Κυβέρνηση των αστών φιλε­λεύθερων του κόμματος των Καντέ προσχώρησαν οι Μενσεβίκοι και Σοσιαλεπαναστάτες (Εσέροι) ηγέτες. Στη νέα κυβέρνηση του πρωθυπουργού Λβoφ συμμετείχαν δύο Σοσιαλεπαναστάτες, δύο Μενσεβίκοι και ένας ανεξάρτητος σοσιαλιστής.

Ο Λένιν εξήγησε τότε: «Οι “σοσιαλιστές” αρχηγοί μπαίνοντας στην κυβέρνηση της αστικής τάξης αποδεικνύονταν κατά κανόνα άβουλα πρόσωπα, ανδρείκελα, προκάλυμμα για τους κεφαλαιοκράτες, όπλο εξαπάτησης των εργατών... Οι βλά­κες των κομμάτων των Εσέρων και των Μενσεβίκων πανηγύριζαν και λούζονταν με αυταρέσκεια στις ακτίνες της υπουργικής δόξας των αρχηγών τους. Οι κεφαλαιο­κράτες έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Στο πρόσωπο των “αρχηγών των Σοβιέτ”, είχαν αποκτήσει βοηθούς ενάντια στο λαό»^*

 *Λένιν:«Τα διδάγματα της επανάστασης», σελ. 90.

Φοβάται το ΚΚΕ;

Από τα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές με κάποιες αξιώσεις, όλα προτείνουν σαν λύση την κατάκτηση από από αυτά της κυβερνητικής εξουσίας. Όλα εκτός από ένα. Το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ δεν προτείνει στους ψηφοφόρους να το ψηφίσουν για να γίνει χαλίφης στη θέση των προηγούμενων χαλίφηδων με άθικτο το σύστημα εξουσίας. Προτείνει το ξερίζωμα του προηγούμενου "χαλιφάτου", και το πέρασμα της εξουσιας στα  χέρια του λαού. Τότε μόνο μπορεί να αναλάβει μαζι με το λαό ευθύνες διακυβέρνησης μέσα σε μια εντελώς νέα, ριζικά διαφορετική κατασταση.

•  Ειναι λοιπόν δειλό κόμμα το ΚΚΕ ή μήπως ακριβώς το αντίθετο; 
• Φοβαται και δεν βάζει ζήτημα εξουσίας όπως λένε οι αστοί και μικροαστοί "αναλυτές" ή είναι το μόνο κόμμα που βάζει πραγματικά ζήτημα εξουσίας; 
• Δεν τολμάει και δεν προτεινει λύση διεξόδου  ή είναι το μόνο κόμμα που τολμάει να θέσει μια πρόταση πραγματικης και ριζικής διεξόδου προς όφελος του καταπιεζόμενου λαού και των εργαζόμενων τη στιγμή που άλλοι αριστεροί σχηματισμοί όπως ο "αισιόδοξος" ΣΥΡΙΖΑ μεταθέτουν αυτη τη λύση στο απώτερο μέλλον;
• Δεν δείχνει εμπιστοσύνη στο λαό ή είναι το μόνο κόμμα που εμπιστεύεται τη δυνατότητα του λαού να σηκωθεί και να ανατρέψει τους καταπιεστές του;

Για όποιον δεν φοράει παρωπίδες και αντι ΚΚΕ γυαλιά ειναι νομίζω τουλάχιστον γελοίο να δώσει  με ελαφριά καρδιά τα χαρακτηριστικά της γενναιότητας, της πολιτικής τόλμης κλπ. σε κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ, οι ΑΝΕΞ.ΕΛΛΗΝΕΣ, η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, η ΔΗΜΑΡ(!) κλπ επειδή διεκδικούν την κυβέρνηση και της δειλίας και ατολμιας στο ΚΚΕ επειδή διεκδικεί την εξουσία.

(Απόσπασμα από άρθρο στο giorgossarris.blogspot.com)

"Συζήτηση για την εξουσία- Ενας επικίνδυνος λεκές που απλώνεται"

Πού θα βρεθούν λεφτά έξω από την ΕΕ;

 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ρωτάνε το ΚΚΕ, πού θα βρεθούν λεφτά έξω από την ΕΕ;

-- Αν η Ελλάδα αποδεσμευτεί από την ΕΕ, όπως προτείνει το ΚΚΕ, πού θα βρεθούν χρήματα για μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, Παιδεία κ.λπ., αφού δε θα δοθούν τα δάνεια;

• Τα λεφτά τα βγάζει η δουλειά των εργαζομένων και τα κλέβουν οι καπιταλιστές νόμιμα μέσω της κλοπής του μεγαλύτερου μέρους της δουλειάς τους (υπεραξία), έτσι βγάζουν το κέρδος.
• Το ΚΚΕ προτείνει στο λαό να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου στην Ελλάδα και μιλά για αποδέσμευση με εργατική λαϊκή εξουσία και όχι «σκέτο αποδέσμευση», όπως σκόπιμα παραποιούν τα αστικά επιτελεία.
• Η λαϊκή εξουσία θα διαγράψει το χρέος. Επομένως τα χρήματα για το χρέος θα τεθούν στην υπηρεσία του λαού. Εκτός από τα δάνεια, ο λαός πληρώνει, μέσω της φοροληστείας του, επιπλέον χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό στους δανειστές. Αρα και αυτά τα επιπλέον θα τα διαχειρίζεται ο λαός.
• Θα καταργηθούν τα διάφορα χρηματικά πακέτα και επιδοτήσεις που σήμερα δίνονται στο κεφάλαιο, για να κάνει επενδύσεις, να μεταφέρει επιχειρήσεις στο εξωτερικό, που αδειάζουν τα κρατικά ταμεία. Και αυτά θα μπουν στη λαϊκή υπηρεσία.
• Θα μειωθούν δραστικά οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς, αφού θα περιοριστούν στους αναγκαίους για την άμυνα της Ελλάδας και όχι για τους πολέμους του ΝΑΤΟ και θα σταματήσουν οι αποστολές στρατού σε χώρες που το ΝΑΤΟ κάνει πόλεμο (π.χ. Κόσσοβο, Αφγανιστάν) αλλά και οι εμπλοκές της Ελλάδας σε πολέμους (π.χ. Λιβύη) με το τεράστιο κόστος που συνεπάγονται.
• Τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών που βγαίνουν από τη δουλειά των εργατών θα αποτελούν λαϊκή ιδιοκτησία. Αυτά τα υπέρογκα κέρδη που βγάζει σήμερα το κεφάλαιο θα διατίθενται σε όφελος ολόκληρης της κοινωνίας, για να αναπτύσσεται η παραγωγή για την κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών. Θα διοχετεύονται για την περαιτέρω ανάπτυξη της ίδιας της παραγωγής και θα αξιοποιούνται για τη δημιουργία υποδομών για το λαό, για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών σε δωρεάν παροχή Υγείας - Πρόνοιας, Παιδείας, Πολιτισμού κ.λπ.
• Οι μισθοί και οι συντάξεις θα πληρώνονται από τη δουλειά των ίδιων των εργατών, αφού τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις, οι τράπεζες και τα λεφτά τους, τα βαπόρια θα γίνουν λαϊκή περιουσία, θα παράγουν για τις ανάγκες τους, θα παράγουν πλούτο που θα ανήκει στο λαό.
• Τα εργοστάσια που κλείνουν λόγω κρίσης θα μπουν σε λειτουργία, θα δημιουργούνται νέα, θα παράγουν για τις λαϊκές ανάγκες, άρα θα αντιμετωπιστεί και η ανεργία.
• Το τεράστιο πλεονέκτημα της γης θα αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής. Το ίδιο και η κτηνοτροφία και η αλιεία. Με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, επειδή αυτό ήταν το συμφέρον των καπιταλιστών, την Κοινή Αγροτική Πολιτική, επιβλήθηκε με τις ποσοστώσεις μείωση και της αγροτικής και της κτηνοτροφικής παραγωγής. Αυτό κατέστρεψε αγροτικό πληθυσμό, αλλά και παραγωγικές μονάδες μεταποίησης αγροτικών προϊόντων.
• Τη γη αντί να τη «φυτεύουν» φωτοβολταϊκά για να κερδοφορούν τα μονοπώλια της ενέργειας θα την καλλιεργούμε, θα παράγουμε τα πάντα σε αγροτικά προϊόντα όπως πριν από την ένταξη στην ΕΟΚ - ΕΕ, θα λύσουμε το διατροφικό πρόβλημα και θα κάνουμε εξαγωγές. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής θα συμβάλει στην ανάπτυξη της βιομηχανίας σε κλάδους που χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα. Το ίδιο ισχύει και με το δασικό πλούτο και την ξυλεία.
• Τον ορυκτό πλούτο που τώρα τον εκμεταλλεύονται τα μονοπώλια, και τα ενεργειακά κοιτάσματα (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, λιγνίτης κ.λπ.), τα νερά (υδροηλεκτρικά) και την αιολική ενέργεια θα τα έχει στα χέρια του ο λαός. Αρα και ενέργεια φτηνή θα έχει και χρήματα θα εξοικονομεί από τη χρήση της.
• Επίσης, η εφαρμογή της επιστήμης και της τεχνολογίας στην παραγωγή θα αυξήσει την παραγωγικότητα της εργασίας, μειώνοντας το κόστος παραγωγής, και αυτό θα είναι σε όφελος των εργαζομένων.

Αρα και λεφτά βρίσκονται και η δουλειά των εργαζομένων θα βγάζει συνεχώς περισσότερα που θα τα καρπώνονται οι ίδιοι και όχι οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και το κράτος τους.

Χίλιες λέξεις...

 

 από το ΠΟΝΤΊΚΙ

Ο θρίαμβος του Καπιταλισμού: 450 εκατομμύρια πεινασμένα παιδιά

Ο πλανήτης παράγει περισσότερο από αρκετή τροφή για όλους τους κατοίκους, αλλά σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι πεινούν στον κόσμο. Η αστάθεια των τιμών σημαίνει ότι σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, ο πληθυσμός πρέπει να διαθέσει το 70 τοις εκατό του εισοδήματός τους σε τρόφιμα.

anoixti-matia.blogspot.com

Εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα και τον υποσιτισμό την στιγμή που η αυτοκρατορία των ΗΠΑ και οι συνεργοί της δαπάνησαν τρισεκατομμύρια δολάρια για πολέμους, και εκατομμύρια άνθρωποι στις πλούσιες χώρες κάνουν δίαιτα για την καταπολέμηση του λίπους...



από Carlos Rivero Collado...

Τα παιδιά είναι η ελπίδα του κόσμου, τα παιδιά είναι εκείνα που γνωρίζουν την αγάπη


Χοσέ Μαρτί.

1 -. Η μεγάλη σφαγή

Όταν μιλάμε για σφαγές πάντα σκεφτόμαστε τον πόλεμο: Τόκιο, Χιροσίμα, Δρέσδη, 11 Σεπτεμβρίου, Μου Λάι, Κανταχάρ, αλλά η μεγάλη σφαγή, στην οποία πάνω από χίλιοι άνθρωποι πεθαίνουν κάθε ώρα της ημέρας, δεν έχει τίποτα να κάνει με πόλεμο.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση από το Hunger Project , των Ηνωμένων Εθνών, περίπου 27.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα ή από αιτίες που σχετίζονται άμεσα με την πείνα. Από αυτούς, το 75% είναι παιδιά κάτω των πέντε μηνών και το 15% των παιδιών έως 16 ετών, πράγμα που σημαίνει ότι 24.300 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από την πείνα και τις συνέπειές της, ένα κάθε τρία και μισό δευτερόλεπτα.

Είναι σαν ο βομβαρδισμός του Τόκιο και της Δρέσδης να μην είχε διαρκέσει μόνο λίγες ώρες ή ημέρες, αλλά για κάθε ώρα κάθε ημέρα, κάθε εβδομάδα κάθε μήνα κάθε χρόνο,.Όμως αυτό δεν είναι ο πόλεμος μιας χώρα εναντίων κάποιας άλλης, αλλά ο πόλεμος του καπιταλισμού κατά της ανθρωπότητας , κυρίως εναντίων του πιο ανίσχυρου κομματιού της , το οποίο θα έπρεπε να χρίζει μεγαλύτερης συμπόνιας και φροντίδας όπως τα παιδιά, που είναι όμως στην πραγματικότητα , τα πιο παραμελημένα.

Το πρόγραμμα αναφέρει επίσης ότι “η πείνα και οι πόλεμοι προκαλούν μόνο το 10% των πραγματικών θανάτων εξαιτίας της πείνας, (αν και αυτό τείνει να ξεπεραστεί), και η πλειοψηφία των θανάτων πείνας προκαλείται από τον χρόνιο υποσιτισμό : οικογένειες που δεν έχουν αρκετό φαγητό, επειδή βρίσκονται σε κατάσταση ακραίας φτώχειας “.

2 -. Σώστε τα Παιδιά

Η ΜΚΟ Save the Children – Σώστε τα Παιδιά – αναφέρει ότι 450 εκατομμύρια παιδιά θα πεινάσουν και θα έχουν καθυστέρηση στην σωματική και πνευματική τους ανάπτυξη στα επόμενα 15 χρόνια, αν δεν αντιμετωπιστεί η σοβαρή κρίση των τροφίμων και του υποσιτισμού σε όλο τον κόσμο.

Στην έκθεσή της με τίτλο «Μια ζωή χωρίς πείνα: πώς να καταπολεμήσουμε τον υποσιτισμό των παιδιών,” η ΜΚΟ αναφέρει ότι η έλλειψη θρεπτικών τροφίμων, σε συνδυασμό με τη μόλυνση και την ασθένεια κάνει όσους επιβιώνουν να υποφέρουν καταστροφικές και μη αναστρέψιμες βλάβες. Τουλάχιστον 170 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως υποφέρουν από μια καθυστέρηση στην ανάπτυξη τους που οφείλεται στον υποσιτισμό. Επειδή ο υποσιτισμός όμως δεν καταγράφεται στα πιστοποιητικά θανάτου, η κατάσταση συγκαλύπτετε και αυτό δεν βοηθά στην καταπολέμηση του προβλήματος αποτελεσματικά.

3 -. ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ‘ΟΝΕΙΡΟΥ’.

Δεδομένα σχετικά με την πείνα και την εκμετάλλευση των παιδιών στις Ηνωμένες Πολιτείες:

** Το Υπουργείο Γεωργίας εκτιμά ότι περίπου 16 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική δεν τρώνε αρκετά ώστε να διατηρούν ένα φυσιολογικό ρυθμό ανάπτυξης.

** 20% των παιδιών δεν έχουν εξασφαλισμένη την καθημερινή τροφή τους, το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 32,3% στην Ουάσιγκτον, και 29,2% στο Όρεγκον.

 ** 54% των νοικοκυριών με παιδιά δεν έχει αρκετά τρόφιμα για να τα ταΐσει αξιοπρεπώς και να ζητήσουν βοήθεια από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες που είναι υπεύθυνες για τα επισιτιστικά προγράμματα.

** 22% των παιδιών της χώρας ζει σε συνθήκες φτώχειας, ή αλλιώς πάνω από 16 εκατομμύρια παιδιά.

Ιατρικές μελέτες δείχνουν ότι τα πεινασμένα παιδιά μένουν πίσω στην πρόοδό τους στο σχολείο επειδή δεν μπορούν να συγκεντρωθούν.

** Στην πολιτεία του Μίσιγκαν στις βόρειο κεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες, το ένα τέταρτο των παιδιών δεν έχουν εξασφαλισμένη την τροφή, και δεν ξέρουν αν μπορούν να πάρουν τα τρόφιμα που χρειάζονται καθημερινά για να διατηρήσουν την υγεία τους. Σε τέσσερις νομούς υπάρχουν περίπου 300.000 παιδιά που δεν έχουν τακτική πρόσβαση σε επαρκή τροφή για μια φυσιολογική ζωή.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μόνη χώρα όπου είναι νόμιμο να εργάζονται τα παιδιά ηλικίας 12 έως 16 ετών, και υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά αυτής της ηλικίας που το κάνουν. Πριν από λίγους μήνες, ένας δίποδος δεινόσαυρος που ανταποκρίνεται στο ασυνήθιστο όνομα Νιουτ Γκίνγκριτς υποστήριξε ότι ο νόμος είναι άδικος και πρέπει να αλλάξει σε έναν που να επιτρέπει την εργασία των παιδιών από 9 έως 12 ετών. Φυσικά, αυτό συμβαίνει στις φτωχές οικογένειες και τα παιδιά της αφού εκείνα της μεσαίας ή ανώτερης τάξης δεν έχουν ανάγκη να εργαστούν. Μετά την απίστευτη αυτή δήλωση, ό Νιουτ ανέβηκε στις δημοσκοπήσεις απο τελευταίος στην κορυφή των υποψηφίων για την προεδρική θέση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Όλα έδειχναν ότι θα ήταν αυτό το προϊστορικό ερπετό που θα αντιμετώπιζε τον Ομπάμα στις εκλογές αυτό το έτος, αλλά λίγους μήνες αργότερα αντικαταστάθηκε από κάποιον που ήδη έχει εξασφαλίσει το χρίσμα, τον Mitt Romney, ένα άλλος δεινόσαυρο, αλλά μιας πιο πρόσφατης περιόδου.

4 -. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΝΤΡΟΠΗ

(Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της La Voz del Pueblo, Ισπανία)

Κάθε μέρα ** πεθαίνουν περίπου 25.000 παιδιά από την πείνα σε όλο τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, δύο εκατομμύρια παιδιά σκοτώθηκαν σε πολέμους και 150 εκατομμύρια χρησιμοποιούνται σήμερα ως υπάλληλοι σε χώρους εργασίας Αυτή είναι η ψυχρή πραγματικότητα! Μπροστά στην πραγματικότητα της πολυτέλειας και της κατανάλωσης, υπάρχει μια άλλη αυτή του πόνου, η οποία από κάποιους θεωρείται ως αναπόφευκτη. Θεωρείται ως αναπόφευκτη πραγματικότητα που αναγκαστικά, πρέπει να υπάρχει. Κοινωνική Ντροπή!

** Στην Ισπανία , το 25% των παιδιών υποφέρουν από υποσιτισμό, που επιδεινώθηκε από την κρίση. Η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο τρομακτική αν σκεφτεί κανείς ότι στον κόσμο, τέσσερα εκατομμύρια νεογέννητα πεθαίνουν μέσα στον πρώτο μήνα της ζωής τους, 500.000 γυναίκες πεθαίνουν κατά τον τοκετό κάθε χρόνο, το 82% των παιδιών δεν λαμβάνουν αντιβιοτικά, δύο εκατομμύρια κάτω των 14 ετών έχουν AIDS , 600 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο είναι θύματα της φτώχειας, 100 εκατομμύρια ζουν στο δρόμο , 150 εκατομμύρια κορίτσια και 73 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 18 ετών πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης κάθε χρόνο.

Ο πλανήτης παράγει περισσότερο από αρκετή τροφή για όλους τους κατοίκους, αλλά σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι πεινούν στον κόσμο. Η αστάθεια των τιμών σημαίνει ότι σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, ο πληθυσμός πρέπει να διαθέσει το 70 τοις εκατό του εισοδήματός τους σε τρόφιμα.

Παιδική δουλεία

400 εκατομμύρια παιδιά ζουν στη δουλεία σε όλο τον κόσμο στα ορυχεία, στις χωματερές, στους οίκους ανοχής, στις οικιακές υπηρεσίες, στα εργοστάσια χωρίς τη δυνατότητα να πηγαίνουν στο σχολείο.

Εκατομμύρια παιδιά στην Ινδία εργάζονται φτιάχνοντας τούβλα όλη την ημέρα για μισθούς φτώχειας, 10.000 εργαζονται στα ορυχεία σμαραγδιών της Κολομβίας, 367,000 παιδιά είναι σκλάβοι ή πόρνες στο Εκουαδόρ και το 38 τοις εκατό των παιδιών του Περού υποφέρουν κάτω από καθεστώς πραγματικής δουλείας.

Υπάρχει παιδική δουλεία στη Βραζιλία, όπου οι σκλάβοι εξάγουν το κάρβουνο που χρησιμοποιείται στην κατασκευή χάλυβα για αυτοκίνητα και άλλα εξαρτήματα, στην Μιανμάρ (Βιρμανία), παιδιά σκλάβοι ασχολούνται με τη συγκομιδή του ζαχαροκάλαμου και άλλων γεωργικών προϊόντων .

Στην Κίνα, τα παιδιά σκλάβοι χρησιμοποιούνται στην προετοιμασία εκρηκτικών υλών που χρησιμοποιούνται σε πυροτεχνήματα, ενώ στη Σιέρα Λεόνε, χρησιμοποιούνται για την εξαγωγή διαμαντιών από τα ορυχεία.

Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, χιλιάδες παιδιά σκλάβοι χρησιμοποιούνται στον τομέα της εξόρυξης κασσίτερου και κοβάλτιου, το οποία χρησιμοποιούνται ως απαραίτητα στοιχεία για τα PC, MP3, κινητά τηλέφωνα και μια πλειάδα μέσων που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα στο λεγόμενο «Πρώτο Κόσμο».

Στο Μπενίν και την Αίγυπτο υπολογίζεται ότι ένα εκατομμύριο παιδιά εξαναγκάζονται να εργάζονται στον τομέα του βαμβακιού επειδή είναι φθηνότεροι και πιο υπάκουοι από τους ενήλικες και το ύψος τους είναι ιδανικό για την συγκομιδή των φυτών βαμβακιού.

Τέλος στην Ακτή του Ελεφαντοστούν, περίπου 12.000 παιδιά χρησιμοποιούνται για να συλλέξουν τους καρπούς του κακάου που εξάγεται για την παρασκευή σοκολάτας

Νόμπελ Θρασύτητας

Κafeneio-gr

Θωμάς Άπιστος ιστόρησε

Η εξουσία είναι εθιστική σαν ναρκωτικό

myhnews.gr

---

Η εξουσία είναι εθιστική σαν ναρκωτικό και αυτό δεν είναι μια εν θερμώ «κατηγορία» των αγανακτισμένων ψηφοφόρων αλλά διαπίστωση επιστημονικών μελετών. Οι αλλαγές που επιφέρει η άσκηση εξουσίας στον εγκέφαλο εξηγούνται διεξοδικά σε ένα βιβλίο από τον καθηγητή Ψυχολογίας του Trinity College του Δουβλίνου Ιαν Ρόμπερτσον. Η εικόνα που περιγράφει ο ειδικός προσφέρει ίσως μια πολύ λογική εξήγηση για αποφάσεις και συμπεριφορές πολιτικών ηγετών που ορισμένες φορές μας φαίνονται ότι βγαίνουν έξω από τα όρια της κοινής λογικής.

Ο κύκλος της τεστοστερόνης και της ντοπαμίνης

 Η άσκηση της εξουσίας αλλάζει τον εγκέφαλο πυροδοτώντας την έκκριση τεστοστερόνης, εξηγεί ο καθηγητής σε άρθρο του στην εφημερίδα «Telegraph». Η τεστοστερόνη, και ιδιαίτερα ένα υποπροϊόν της, η 3-ανδροστενεδιόνη, προκαλούν εθισμό γιατί αυξάνουν τα επίπεδα ντοπαμίνης στο σύστημα της ανταμοιβής του εγκεφάλου και συγκεκριμένα σε μια περιοχή που ονομάζεται επικλινής πυρήνας.

 Το σύστημα της ανταμοιβής, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, είναι αυτό που μας κάνει ευάλωτους απέναντι στις περισσότερες εθιστικές συμπεριφορές. Σε αυτό επενεργούν επίσης τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, πυροδοτώντας έναν μηχανισμό ο οποίος προσφέρει άμεσα μεγάλη απόλαυση αλλά μακροπρόθεσμα οδηγεί στον εθισμό.

Μέσω διαφορετικής οδού, η εξουσία καταλήγει όπως έχουν δείξει οι μελέτες ακριβώς στο ίδιο αποτέλεσμα. Ο βαθμός του εθισμού και της αλλοίωσης της συμπεριφοράς που θα προκαλέσει φαίνεται, όπως εξηγεί ο ψυχολόγος, να είναι ζήτημα «δόσεων».

Κυριαρχία και υποταγή

Η κυριαρχία και η υποταγή είναι οι δυο όψεις – ή, αν θέλετε τα δυο απαραίτητα «συστατικά» – στην άσκηση της εξουσίας. Και τα δυο επενεργούν στα κυκλώματα της ανταμοιβής, με διαφορετικό τρόπο. Πειράματα σε μπαμπουίνους (από τους στενότερους συγγενείς του ανθρώπου) έχουν δείξει ότι τα ζώα που βρίσκονται στις κατώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας, και άρα σε θέση υποταγής, έχουν χαμηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης στις περιοχές της ανταμοιβής.

Μόλις όμως οι πίθηκοι προαχθούν σε ανώτερη βαθμίδα η αίσθηση της κυριαρχίας κάνει την εμφάνισή της αισθητή στον εγκέφαλο αυξάνοντας τη ντοπαμίνη. Γίνονται πιο επιθετικοί και σεξουαλικά δραστήριοι, κάτι το οποίο, όπως τονίζει ο κ. Ρόμπερτσον, συμβαίνει και στους ανθρώπους όταν αποκτούν εξουσία. Η ντοπαμίνη βελτιώνει επίσης τη λειτουργία των μετωπιαίων λοβών, χαρίζοντας καλύτερες γνωσιακές λειτουργίες – εν ολίγοις ευστροφία και εξυπνάδα.

Εξίσου αισθητά, αλλά αντίστροφα, είναι τα αποτελέσματα της «πτώσης» στην ιεραχία. Η απώλεια της εξουσίας και το πέρασμα από μια θέση κυριαρχίας σε μια θέση υποταγής επιφέρει μείωση των επιπέδων ντοπαμίίνης, αύξηση του στρες και χειρότερες επιδόσεις στις γνωσιακές λειτουργίες.

Διαταραχή του νου και των συναισθημάτων

Η υπερβολική εξουσία ωστόσο – και η υπερβολική έκκριση ντοπαμίνης – ενέχει κινδύνους και αρνητικά αποτελέσματα επιφέροντας διαταραχή τόσο των γνωσιακών όσο και των συναισθηματικών λειτουργιών. Όπως προειδοποιεί ο κ. Ρόμπερτσον, μπορεί να οδηγήσει σε χονδροειδώς λανθασμένες κρίσεις και αποφάσεις, άγνοια κινδύνου, εγωκεντρικότητα και έλλειψη οίκτου για τους άλλους.

Ευτυχώς για εμάς, επισημαίνει ο ειδικός, οι ασφαλιστικές δικλίδες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος – όπως ο διαχωρισμός της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας ή η ελευθερία του Τύπου – συνήθως μετριάζουν την κατάσταση, θέτοντας τους πολιτικούς υπό έλεγχο και φέρνοντάς τους μερικές φορές σε θέση υποταγής.

Το βιβλίο του Ian Robertson με τίτλο «The Winner Effect: How Power Affects Your Brain» θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο από τις εκδόσεις Bloomsbury.

Πηγή: Το ΒΗΜΑ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 Dies Brumalis

          Και καταλήξαμε, με μεθοδικό τρόπο είναι  αλήθεια, ένα μείζον πρόβλημα που έχει να λυθεί στις εκλογές να είναι η ενότητα της αριστεράς και η ικανότητά της να κυβερνήσει.

          Και ο ΣΥΡΙΖΑ, (για ψηφοθηρικούς λόγους;) φαίνεται να παίζει  αυτό το παιχνίδι του κυρίαρχου συστήματος. Με  την πρότασή του για κυβέρνηση, χαρίζοντας μάλιστα πρωθυπουργία στην  Παπαρήγα ή Κουβέλη και με αποδοχή  ακόμα και ψήφου εμπιστοσύνης  από τον Καμμένο, αυτοεμπλέκεται σε επικίνδυνους ακροβατισμούς, αποσυνδέοντας μια κυβέρνηση «πολυσυλλεκτική» από ταξικές διαιρέσεις και αποσαφηνισμένες κοινωνικές ιεραρχήσεις. 

            Ίσως βέβαια,  τελικά, όλη αυτή η συζήτηση για κυβέρνηση της αριστεράς να ανοίγει το δρόμο για αντικατάσταση από το μπλοκ εξουσίας του «αριστερού» ΠΑΣΟΚ με τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ η τη ΔΗΜΑΡ, μια που φαίνεται πως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πια τη δυναμική να χειραγωγεί τις λαϊκές τάξεις, άρα ο ρόλος του συρρικνώνεται.

          Μ’  αυτήν τη στάση του ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι περιπλέκει για την αριστερά, κυρίως τη μη κομμουνιστική,  τα πράγματα, ενώ θα έπρεπε να συγκεντρώνει όλες τις προσπάθειες  στο αληθινό πρόβλημα, τη σχέση της αριστεράς με τη λογική του υπάρχοντος συστήματος.

          Η επικράτηση της αριστεράς   δεν είναι  διαδικασία χειρισμών κορυφής,  αλλά συνολική κίνηση και πάλη των μαζών και του λαϊκού κινήματος. Το βασικό πρόβλημα  εντοπίζεται,  αφενός στον τρόπο της ριζικής απόρριψης των όρων με τους οποίους τίθεται  από το κυρίαρχο σύστημα η κρίση, αφετέρου στην  αναμέτρηση μ’  αυτήν σύμφωνα με τους όρους της αριστεράς, που βέβαια προϋποθέτουν την αμφισβήτηση της λογικής τους καπιταλισμού.

          Πέρυσι, τέτοιο καιρό περίπου είχαμε την αναζήτηση της άμεσης δημοκρατίας στις πλατείες, που με την πρώτη σταγόνα της βροχής χάθηκε στην καταχνιά του χειμώνα.  

          Φέτος, οι εκλογές κοντεύουν να καταλήξουν δημοψήφισμα για την ικανότητα της αριστεράς, και ιδιαίτερα βέβαια της κομμουνιστικής, να κυβερνήσει.

          Μ’ αυτή τη μετάθεση του διακυβεύματος των εκλογών, το κυρίαρχο σύστημα θέλει να αποδείξει την ανικανότητα και αδυναμία των αριστερών να κυβερνήσουν, ώστε ακόμα και οι ψήφοι διαμαρτυρίας να μη στραφούν προς τα εκεί.

            Είναι ξεκάθαρο,  πως καμιά αριστερά, όσο είναι αριστερά και αμφισβητεί την καπιταλιστική λογική,  στο δεδομένο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να  κυβερνήσει:  Η θα πρέπει να ανατρέψει, ή τουλάχιστο να μετασχηματίσει,   το ίδιο το πολιτικό σύστημα  ή θα πρέπει να αρνηθεί την ταυτότητά της, γιατί το πρόβλημα δεν είναι να θέτεις αριστερά ερωτήματα, αλλά να δίνεις αριστερές απαντήσεις

         Όταν το κυρίαρχο σύστημα βάζει σαν προβληματισμό την ικανότητα της αριστεράς να κυβερνήσει με τους δικούς του  όρους, θέλει να αποδείξει από τη μια  τη δική του δύναμη και ως εκ τούτου   και ανεκτικότητα  και  από την άλλη την ανευθυνότητα της αριστεράς, που δεν τολμά να αναλάβει ευθύνες.  Το κυριότερο όμως είναι ότι εμπλέκοντας σ’  αυτό το παιχνίδι εξουσίας και την αριστερά θέλει να κονιορτοποιήσει  τις ιδέες της, να την αναδείξει αφερέγγυα, ακατάλληλη και ανίκανη να κυβερνήσει.

           Ως υπόθεση εργασίας, οι εκλογές θα μπορούσαν να μετασχηματίσουν το υπάρχον πολιτικό σύστημα, μόνο αν υπήρχε ένα ισχυρό μαζικό  κίνημα, που όρθωνε ένα αυτόνομο λόγο, που είχε διάθεση και δυνατότητα να συγκρουστεί και να δώσει τις δικές του λύσεις στο οικονομικό, το κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.  Πιθανόν  τώρα  η δυναμική  να υπάρχει, αλλά δεν φαίνεται ακόμα να οδηγεί στη στράτευση την πλειοψηφία του πληθυσμού, πράγμα που μπορεί να γίνει μέσα από τους πολύμορφους και καθημερινούς αγώνες, πολιτικούς και ιδεολογικούς.

         Μη ξεχνάμε και την τακτική που εφαρμόστηκε από το μπλοκ εξουσίας μετά την απελευθέρωση,  τότε  που υπήρχε ένα τέτοιο κίνημα ισχυρό και μάλιστα ένοπλο.     

        Τις τελευταίες μέρες φαίνεται πως μια ολόκληρη στρατηγική σχεδιάζεται από το κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας   και θεμελιώνεται στην ανάγκη  για εφαρμογή της υπέρβασης  των διαχωριστικών  γραμμών, που καταλήγουν σε προτάσεις συμμαχιών και διεκδίκηση μεριδίου κρατικής εξουσίας. Στόχος της   να παρασύρει   στο κάδρο εξουσίας και την αριστερά, ιδιαίτερα την κομμουνιστική,  για να χρεωθεί τις πολλαπλές συνέπειες και αντιφάσεις της οικονομικής κρίσης, που θα την συμπαρασύρουν στην παρακμή,  για να καταρρεύσει η ελπίδα και κάθε προοπτική για αγώνα και αντίσταση.

         Στις εκλογές η ψήφος στην αριστερά, κομμουνιστική και μη, μπορεί να σηματοδοτήσει  και τη δυναμική του λαϊκού κινήματος. Δεν μπορεί να εφαρμοστεί  όμως καμιά  πρόταση εξουσίας της αριστεράς αν δεν είναι αποφασισμένη να την υποστηρίξει  η μεγάλη πλειοψηφία του λαού.   Σίγουρα, όσο θα βαθαίνει η οικονομική κρίση θα αναδεικνύεται η ταξική σύγκρουση, που πια δεν θα συμβιβάζεται με την καθεστηκυία τάξη. Συγχρόνως όμως  θα σκληραίνει αυτή η σύγκρουση και θα γίνεται συνείδηση σε όλους μας η ανάγκη να στρατευθούμε, εμείς και όχι κάποιοι πληρεξούσιοι.

     Καιρός να διαλύονται οι ψευδαισθήσεις ότι στο τέρμα των λεωφόρων της διαμαρτυρίας είναι η πλάζ.

“Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…” – η μαρτυρία ενός γιού εργαζομένου από το Στρατώνι Χαλκιδικής

 antigoldgreece

Διαβάστε πώς μια μεγάλη και κυρίαρχη σε έναν τόπο εταιρεία διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό, καλλιεργεί νοοτροπία δουλοπρέπειας και καταπνίγει τις αντίθετες φωνές…
Τίποτα δεν έχει αλλάξει στο Στρατώνι από αυτά που περιγράφει ο Θοδωρής ο οποίος πλέον δε ζει εκεί. Η ίδια εταιρεία αν και άλλαξε αφεντικό, με τα ίδια στελέχη εδώ και πάνω από 20 χρόνια, τις ίδιες πρακτικές, τις ίδιες “αξίες” υποταγής στην παντοδύναμη εταιρεία… Τις ίδιες “αξίες” που θέλουν να διασπείρουν σε όλο τον Δήμο μας.

Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
Σεκιουριτάδες, Καναδούς και διευθυντάδες να συνάπτουν ερωτικές σχέσεις με κοπέλες από το χωριό μου και με σύντομες διαδικασίες αγράμματες να προσλαμβάνονται στην εταιρεία και πολλοί να λένε μπράβο, τα κατάφερε…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
εμένα με ένα φίλο μου με τα ποδήλατα μπροστά σε ένα λάκκο με μολυσμένο νερό και ένα φύλακα να μας κυνηγά να φύγουμε, μη τυχόν και πέσουμε μέσα…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
το μακαρίτη τον πατέρα μου με κιτρινισμένα δάχτυλα να έρχεται με πονοκέφαλο από τη δουλειά και να μη μπορεί να ηρεμήσει από τις αναθυμιάσεις των αναλύσεων στο χημείο της εταιρείας…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
τη διάκριση ντόπιων-ξένων και εργατών-μηχανικών, στα σπίτια που μοιράζανε, στην κοινωνική θέση, στους μισθούς, ακόμη κι ανάμεσα στις συζητήσεις των παιδιών…
Έβλεπα και πάλι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
χορηγίες σε σχολεία, ομάδες, εκκλησία, catering, φούρνους, σε όλα τα χωριά, ήτανε για καλό μας…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
τους δασκάλους μου να μου μιλούν με ζήλο για την επένδυση χρυσού και τα μεταλλεία, ότι μου κάνουν καλό… συνέπειες απο όλα αυτά κανείς δεν έλεγε, σιωπούσαν…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
Παιδιά να παρακαλάνε και τελικά να μην προσλαμβάνονται κι ας είχαν επισκεφθεί και παρακαλέσει να πάνε απλά εργάτες 4-5 ονόματα αρχοντοεργατών, επικεφαλής σωματείων και διευθυντάδων…
Έβλεπα κι έβλεπα, γυμνάσιο τότε, να μας παρακαλάνε και να μας κάνουν επιλογή να πάμε να μιλήσουμε στα κανάλια υπέρ της εταιρείας και το πόσο καλό μας κάνει…
Έβλεπα και πάλι έβλεπα και τρελαινόμουνα το εφάπαξ του μακαρίτη του πατέρα μου να εξαφανίζεται από τα δάνεια και τις κάρτες που πήρε για τον καιρό της ανεργίας…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα να ζω σ’ενα σπίτι ρημαδιό κι ασυντήρητο στη γραμμή με άλλους και τον μακαρίτη τον πατέρα μου να παρακαλάει για ένα λίγο μεγαλύτερο…
Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι γνωστά ονόματα ηγετών των εργατών να βολεύουν τα αγράμματα και άχρηστα παιδιά τους και κανείς να μη μιλά κι όλοι να λένε μπράβο, για να βουλώσουν και στόματα, ε…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα να λέω θέλω να πάω στον στρατό, να κάνω κάτι έντιμο, να ξεφύγω ρε, και να με κοροϊδεύουν, να μου λένε τέλειωσε ένα ΤΕΙ και παρακάλα να σε χώσουν στην εταιρεία, θα πούμε τον τάδε…
Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι να μένω χωρίς πατρικό σπίτι και ρίζες…
Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι νέα παιδιά να κάνουν γαργάρα τις ιδέες τους και να ξεπουλιούνται, ενώ μπορούν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο και κάτι άλλα να σιωπούν, βλέπεις στο χωριό μας είναι τιμή να υπερασπίζεσαι το συμφέρον της εταιρείας, τοπικό προϊόν…
Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι να δηλώνω εγώ, ο Κολιντζίκης ο Θοδωρής, ότι είμαι κατά της εταιρείας και να χάνω σεβασμό, φίλους, οικογένεια και να δέχομαι εμπαιγμό στο χωριό που μεγάλωσα και τίμησα παντού…
Εγώ λοιπόν για όλα αυτά και για ακόμη περισσότερα λέω όχι στην επένδυση χρυσού και στα μεταλλεία, ξέρω ότι υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, χιλιάδες που συμφωνούν με της ιδέες μου και τους συμπαραστέκομαι εγκάρδια…
Εαν κάποιοι επιθυμούν να ζήσουν ανάλογα βιώματα μπορούν να συνεχίσουν να κουνάνε Καναδικές σημαίες, εγώ τη δική μου την έκαψα από πάρα πολύ καιρό, όταν έκατσα και συλλογίστηκα μόνος μου και όχι τοπικά σε μια κόλλα χαρτί, μετρώντας τα υπέρ και τα κατά…
Κι όποιοι θέλουν να μείνω ουδέτερος, σε λάθος άνθρωπο το είπανε…
Και δεν αλλάζω απόψεις και μυαλά για το χρυσάφι όλης της γης… τα παιδιά μας περιμένουν προοδευτικές ιδέες και λύσεις από μας, όχι πασαλείμματα και θα πρέπει να είμαστε περήφανοι όταν θα τους κάνουμε τον απολογισμό μας, να μην τους δώσουμε μπαλώματα και πασαλείμματα…
ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΩΝΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Δείτε τα πρωτοσέλιδα την παραμονή των εκλογών του 2009

καφενείο

ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ  ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΓΑΠ

( ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΕΕ;) 

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ

 
 

Το ΚΚΕ, η εξουσία και η δημοκρατία. Πρώτο μέρος

Lenin reloaded

Κάπου στην αρχή της εμφάνισής της στην διαδικτυακή εκπομπή του Χατζηνικολάου, και απαντώντας στην αρχική ερώτησή του για το αν το ΚΚΕ "έχει σχέδιο" για την επόμενη μέρα, η ΓΓ του κόμματος απάντησε, ανάμεσα σε άλλα, ότι το ΚΚΕ έχει και σχέδιο εξουσίας.

Στην φράση αυτή στάθηκε άμεσα ο δημοσιογράφος, ρωτώντας με εμφαντική απορία: "και εξουσίας;" Και συνέχισε ο ίδιος (στο 6:35 του βίντεο περίπου):

"Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ λένε ότι είστε κόμμα διαμαρτυρίας, ουσιαστικά. Ότι δεν έχετε σχέδιο για την επόμενη μέρα, και ότι επομένως αν κανείς θέλει να διαμαρτυρηθεί ας ψηφίσει."

Λίγα λεπτά αργότερα (09:53), και στη διάρκεια της απάντησης της ΓΓ στην τοποθέτησή του, ο Χατζηνικολάου επέστρεψε στο θέμα ως εξής:

"Γραμματέα, να στο πω χοντρά; Για να ανοίξει, να φουντώσει η συζήτηση; Ξέρεις τι λένε οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Ότι αν το ΚΚΕ κέρδιζε τις εκλογές, θα τις επέστρεφε πίσω. Δηλαδή, ότι αν ο λαός έδινε την εξουσία στο ΚΚΕ, δεν θα ήξερε τι να κάνει. Θα την έδινε πίσω."

Βρίσκω ιδιαίτερα έντιμο το ότι ο δημοσιογράφος απέδωσε αυτή την αντίληψη στα πολιτικά στελέχη των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης, δηλαδή την συνέδεσε με τα ιδεολογικά τους συμφέροντα. Από την άλλη όμως, δεν είναι μια αντίληψη στενά συνδεδεμένη με την πολιτική ρητορεία αυτών των στελεχών. Ποιος δεν την έχει ακούσει στα πλαίσια πολιτικών συζητήσεων με φίλους και γνωστούς, ποιος δεν την έχει απαντήσει σε κάποιο σχόλιο στο διαδίκτυο; Είναι μια αντίληψη που, αν ο Χατζηνικολάου σωστά αποδίδει στην πηγή της πολιτικής προπαγάνδας της συγκυβέρνησης, αποτυπώνει την μεγάλη επιτυχία αυτής της προπαγάνδας να μετατραπεί σε "κοινή λογική." Και η κοινή αυτή λογική λέει πως το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ένα κόμμα που είναι "καθεστωτικό" όχι επειδή αβαντάρει το καθεστώς αλλά επειδή ορίζει τον ρόλο του αποκλειστικά ως αντιπολίτευση αυτού του καθεστώτος, ένα κόμμα που δεν θέλει την εξουσία, δεν θέλει συνεπώς την ανατροπή της εξουσίας που υπάρχει, αλλά την προνομιακή θέση αυτού που "γκρινιάζει" για αυτή και διατηρεί, στη βάση αυτή, τα εκλογικά μικροωφέλη που του αναλογούν. Ο "καθεστωτισμός" του συνίσταται ακριβώς σε αυτή την υπόρρητη άρνηση της ανάληψης της εξουσίας, και συνεπώς την αδιαφορία για την πολιτική ανατροπή. Κι έτσι εξηγείται και η άρνησή του να συνεργαστεί για ένα "Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής", για να δανειστούμε τη φρασεολογία της πρωτοβουλίας Αλαβάνου. Βέβαια, η ερμηνεία αυτή είναι πρόδηλο ότι δεν χρησιμοποιείται μόνο από οπαδούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ· την έχουμε ακούσει πλείστες όσες φορές από εκτός ΚΚΕ αριστερούς, και συνεπώς, ακολουθώντας πάντα τη διαπίστωση Χατζηνικολάου, πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στα πολιτικά στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το ότι κατάφεραν να κάνουν και αριστερούς να σκέφτονται με τον τρόπο που τα δύο αυτά κόμματα προωθούν.

Δεν θα πούμε κάτι παραπάνω σ' αυτό το σημείο. Θα παραθέσουμε απλώς την ενδιαφέρουσα απάντηση της Παπαρήγα:

"Ε, ας δοκιμάσει ο λαός λοιπόν. Και τότε βλέπουμε. Δηλαδή, γιατί ο λαός να έχει προκατάληψη για κάτι που δεν έχει δοκιμάσει; Ευκαιρία να δοκιμάσει."

Αποκαλώ την απάντηση "ενδιαφέρουσα" επειδή με πολύ έξυπνο τρόπο θέτει υπόρρητα το πραγματικό ερώτημα: Είναι πράγματι το "μεγάλο πρόβλημα" που ανησυχεί τους υπόλοιπους με το ΚΚΕ το ότι είναι πεπεισμένοι ότι δεν θέλει την εξουσία; Είναι πράγματι τόσο πεπεισμένοι ότι αν το ψήφιζαν θα ψήφιζαν απλώς κάποιον που θέλει αρκετούς ψήφους για να παραμείνει στη Βουλή και να παίρνει την περιώνυμη επιδότηση; Αν ναι, ιδού η Ρόδος, λέει απλά η ΓΓ. Μπορούν να δοκιμάσουν εάν όντως είναι έτσι τα πράγματα και να γνωρίσουν μια και καλή την απάντηση.

Πολύ αργότερα στην ίδια εμφάνιση, προς το τέλος της συζήτησης (1:21:46), ο Χατζηνικολάου κλείνει με μια δεύτερη δική του ερώτηση, αυτή τη φορά, όπως λέει, εκφράζοντας μια επαναλαμβανόμενη ερώτηση ακροατών της εκπομπής μέσω twitter. Και ω της έκπληξης, αυτή εδώ η ερώτηση, η ερώτηση που κλείνει την εκπομπή, είναι η συμμετρικά αντίθετη της ερώτησης που την ανοίγει:

"Κυρία Παπαρήγα. Θα κλείσουμε με δικό μου ερώτημα γιατί μας μένει ελάχιστος χρόνος. Το ερώτημα το θέτουν πάρα πολλοί φίλοι από το twitter. Λένε αν το ΚΚΕ είναι δημοκρατικό κόμμα. Με την αστική έννοια του όρου δημοκρατία. Δηλαδή, αν εκλεγείτε στην κυβέρνηση, θα ξαναγίνουν δημοκρατικές εκλογές στον τόπο;"

Βρισκόμαστε πάλι, θέλοντας και μη, στον χώρο της ψυχαναλυτικής προσέγγισης στην ιδεολογία. Διότι βέβαια, η δεύτερη αυτή εκδοχή "κοινής λογικής" (δηλαδή πλατιά ενσωματωμένης ιδεολογίας) είναι εξίσου ισχυρή με την πρώτη και συνάμα την αναιρεί. Το θέμα τώρα δεν είναι καθόλου το ότι το ΚΚΕ έχει αλλεργία στην εξουσία, αλλά αντίθετα, ότι είναι εξουσιομανές· δεν είναι καθόλου ότι δεν θέλει να έρθει στην εξουσία, αλλά ότι αν έρθει, δεν θα την ξαναφήσει από τα χέρια του· δεν είναι ο καθεστωτισμός του ως κρυφού συμμάχου του κατεστημένου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ριζοσπαστικός καθεστωτισμός του κόμματος που θα γίνει κόμμα-κράτος, καταργώντας τους δημοκρατικούς θεσμούς ώστε να διασφαλίσει ότι θα είναι η μόνιμη εξουσία.

Ποιος δεν έχει συναντήσει εξίσου συχνά με την πρώτη αντίρρηση την δεύτερη; Ποιος δεν έχει έρθει αντιμέτωπος εξίσου συχνά με τον αντίθετο πόλο της πρώτης αντίρρησης, ίσως και από τους ίδιους ανθρώπους που εκφράζουν την πρώτη ("Ξέρω πολύ καλά ότι το ΚΚΕ δεν θέλει στ' αλήθεια την εξουσία αλλά παρ' όλα αυτά πιστεύω ότι την θέλει τόσο πολύ που αν εκλεγεί δεν θα ξανακάνει εκλογές" -- τη βασική φόρμουλα της "φετιχιστικής απάρνησης"); Και ποιος δεν θα δεχόταν ότι τελικά, σε ό,τι αφορά αυτό το ψευδο-δίπολο, που στην πραγματικότητα είναι απλά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, έχουμε να κάνουμε πολύ λιγότερο με το τι θέλει το ίδιο το ΚΚΕ ("τι θέλεις;") και πολύ περισσότερο με την συμπτωματολογία της αστικής φοβίας για αυτό ως το "άλλο", το οποίο η ιδεολογία αυτή ταυτόχρονα αρνείται ως πραγματικά άλλο ("έλα μωρέ τώρα, σιγά τους επαναστάτες, την επιδότηση να παίρνουν και είναι χαρούμενοι με ένα μόνιμο 7%...") και υποστασιοποιεί ως ριζικά άλλο -- και ως ριζικά κακό ("είσαι τρελός που θα ψηφίσεις ΚΚΕ; Αν πάρουν την εξουσία αυτοί, δεν θα ξαναδούμε εκλογές!")

Αλλά αν αυτό που θέλει η αστική ιδεολογία είναι ένα ΚΚΕ που και φοβάται την εξουσία και επιθυμεί την εξουσία διακαώς --μιας και αυτό που κωδικοποιεί η ίδια είναι ένας φόβος της κομμουνιστικής εξουσίας που εμφανίζεται κεκαλυμμένα ως περιφρόνηση της ενσωμάτωσής της με την αστική-- τι θέλει το ίδιο το ΚΚΕ; Ή ακριβέστερα, τι λέει ότι θέλει το ΚΚΕ; Γιατί το ΚΚΕ δεν είναι απλώς το βουβό αντικείμενο της αστικής φοβίας και της φετιχιστικής της διαχείρισης. Είναι επίσης ένα ομιλών υποκείμενο, και άρα ένα υποκείμενο της επιθυμίας. Και στην συνέντευξή της, η ΓΓ έδωσε μια πολύ συγκεκριμένη απάντηση για το τι θέλει το κόμμα της σε ό,τι αφορά το ζήτημα "εξουσία", για το πώς σκοπεύει να διαχειριστεί το θέμα αυτό. Η οποία, εξ όσων είδα, δεν συζητήθηκε σχεδόν πουθενά: ούτε στην εκπομπή, ούτε στα δεκάδες ηλεκτρονικά σχόλια που έγιναν στο σάιτ του Χατζηνικολάου, ούτε καν στα "κόκκινα" μπλογκ που αναδημοσίευσαν την συνέντευξη.

Αλλά για την απάντηση αυτή θα τα πούμε σε μια δεύτερη ανάρτηση.

Πρόκληση των χιτλερικών της Χρυσής Αυγής: Θα κάνουμε τον Τσίπρα με τα κρεμμυδάκια εντός της Βουλής.

kke4ever
Επίθεση εναντίον του Αλέξη Τσίπρα αλλά και του Μανώλη Γλέζου, εξαπέλυσε μέσα από την ιστοσελίδα της η «Χρυσή Αυγή».
Αφορμή στάθηκε η συνέντευξη του πρόεδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1.
Όταν ρωτήθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αν θα συνομιλούσε με τη «Χρυσή Αυγή» είπε: «Δεν συνηθίζω να ανταλλάσω συνταγές μαγειρικής με ανθρωποφάγους». Αυτό στάθηκε αφορμή για να δεχτεί απάντηση-επίθεση μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας των χρυσαυγιτών, όχι μόνο αυτός αλλά και ο Μανώλης Γλέζος.  
Μεταξύ άλλων αφού χαρακτηρίζουν  τον Τσίπρα «νεοκομμουνιστή» και «νερόβραστο» οι ηγετικοί εγκέφαλοι της Χρυσής Αυγής γράφουν:  
 «Του οφείλουμε συνεπώς την απάντηση, που η έλλειψη δημοσίου βήματος, μας στερεί τη δυνατότητα να του τη δώσουμε κατά πρόσωπο, όπως του αξίζει:  
Καίτοι μη βρώσιμος, ως νερόβραστος, ο νεοκομμουνιστής Τσίπρας έχει δίκιο να μας φοβάται. Διότι πολύ σύντομα, του υποσχόμαστε ότι εντός βουλής θα τον κάνουμε με τα κρεμμυδάκια».  
Η επίθεση τους αφορά και το πρόσωπο του  Μανώλη Γλέζου, του ανθρώπου που κατέβασε τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη: «Και αυτόν και τους ομοίους του και το ίνδαλμά του, τον κρονόληρο (σ.σ ξεκουτιάρης γέρος)  Μανόλη Γλέζο, εμετικό υμνητή του τυράννου των Ελλήνων βορειοηπειρωτών Εμβέρ Χότζα, που εβδομήντα χρόνια τώρα εμπαίζει τον ελληνικό λαό με την δήθεν αντιστασιακή παραμύθα του».




Πηγή:www.newpost.gr

Η ληστεία του αιώνα στην Ελλάδα

Γ.Δελαστίκ-έθνος

Παγκόσμια αίσθηση προκάλεσε η ετήσια έκθεση του ΟΟΣΑ, η οποία αποκάλυψε σε όλη την έκταση πόσο ολέθρια χρονιά υπήρξε το 2011 για τα εισοδήματα των Ελλήνων. Οσο κι αν ακούγεται απίστευτο, μειώθηκαν κατά... 23,1% και στην πραγματικότητα κατά 25,3%, αν ληφθεί υπόψη και ο πληθωρισμός! Χάσαμε δηλαδή το ένα τέταρτο κατά μέσο όρο του εισοδήματός μας μέσα σε μία και μόνη χρονιά - ούτε σε πόλεμο δεν είναι τόσο απότομη η πτώση του εισοδήματος! Από 20.457 ευρώ που ήταν το 2010 οι μέσες ακαθάριστες αποδοχές των Ελλήνων, έπεσαν στα 15.729 ευρώ το 2011.
Χαρακτηριστικά αποκαλυπτικό της οικονομικής πολιτικής που ασκούν παγκοσμίως οι κυβερνήσεις στις ανεπτυγμένες χώρες που εκπροσωπούνται στον ΟΟΣΑ, είναι το γεγονός ότι στις μισές χώρες - μέλη του οργανισμού αυτού (για την ακρίβεια στις 18 από τις 34) μειώθηκαν τα πραγματικά εισοδήματα προ φόρων.
Πουθενά στον κόσμο όμως αυτή η μείωση δεν έγινε με βαρβαρότητα αντίστοιχη με αυτή που είδαμε στη χώρα μας. Ενώ, όπως προαναφέραμε, στην Ελλάδα η καταβαράθρωση του μέσου εισοδήματος ανήλθε στο 25,3%, στη δεύτερη κατά σειράν χώρα στην κλίμακα με τις μεγαλύτερες μειώσεις εισοδήματος, στη Νότια Κορέα, το ποσοστό απώλειας ήταν 6,3% και στην τρίτη Βρετανία το μέσο εισόδημα συρρικνώθηκε κατά 4,3%, με τις υπόλοιπες 15 χώρες του ΟΟΣΑ να παρουσιάζουν ακόμη μικρότερη πτώση. Οπως είναι εξόφθαλμο, δεν υπάρχει καμιά σύγκριση ανάμεσα στο εφιαλτικό 25,3% της Ελλάδας και το 6% ή 4% ή λιγότερο των άλλων κρατών-μελών του ΟΟΣΑ.

Δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς, το έχουν ήδη αντιληφθεί όλοι οι Ελληνες πως το 2012 η κατάσταση θα χειροτερεύσει πολύ περισσότερο σε σχέση ακόμη και με το 2011, αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική.
Υπάρχει τουλάχιστον κάποιο υποτιθέμενο κέρδος της οικονομίας συνολικά από αυτόν τον καταποντισμό του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων; Αυξάνονται π.χ. τα δημόσια έσοδα, οι εξαγωγές, τα έσοδα από τον τουρισμό;
Τίποτα απολύτως από αυτά δεν συμβαίνει! Μας έλιωσαν στους φόρους τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά τα έσοδα του προϋπολογισμού το 2011 ήταν 88 δισεκατομμύρια ευρώ - αισθητά λιγότερα δηλαδή από τα 94,8 δισ. ευρώ το 2008, τότε που υποτίθεται ότι ζούσαμε με δανεικά και ήμασταν «ασύδοτοι φοροφυγάδες» ως έθνος!
Τότε που ήμασταν «απερίσκεπτοι τζίτζικες» του Αισώπου πληρώσαμε και με το παραπάνω και τα κρατικά ταμεία ευημερούσαν. Τώρα που η πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ μας μετέτρεψε σε «προνοητικά μυρμήγκια» θαμμένα στη γη με ένα σπυρί σταριού, τα κρατικά έσοδα κατέρρευσαν και το δημόσιο χρέος αυξήθηκε πάνω από 50%! Ωραία πολιτική...
Μήπως τουλάχιστον αυξάνονται με ολοένα και ταχύτερους ρυθμούς οι ελληνικές εξαγωγές μιας και κατέρρευσαν οι μισθοί και οι συντάξεις μας; Αστεία πράγματα!
Βάσει των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, οι ελληνικές εξαγωγές τον Φεβρουάριο του 2012 (χωρίς τα πετρελαιοειδή προϊόντα) αυξήθηκαν μόλις κατά... 0,7% σε σχέση με την αξία των εξαγωγών τον Φεβρουάριο του 2011. Ακόμη χειρότερα, οι ελληνικές εξαγωγές τον Φεβρουάριο του 2012 ειδικά προς τις χώρες της ΕΕ όχι μόνο δεν αυξήθηκαν, αλλά... μειώθηκαν κατά 20%!
Αν είναι η ΕΕ να μας επιβάλει μια πολιτική που μειώνει το εισόδημα των Ελλήνων κατά 25% με «κέρδος» να... μειώνονται κατά 20% και οι εξαγωγές μας προς τα κράτη-μέλη της, ζήτω που καήκαμε!
Ονειρο... χειμερινής νυκτός αποδεικνύονται και οι ελπίδες ραγδαίας αύξησης του τουριστικού ρεύματος Ευρωπαίων προς την Ελλάδα τώρα που λεηλατούνται τα εισοδήματά μας.
Βάσει στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος, τον Φεβρουάριο του 2012 ήρθαν στην Ελλάδα 22.900 Γερμανοί τουρίστες - δηλαδή 12,5% λιγότεροι από τον Φεβρουάριο του 2011. Το πιο τραγικό όμως είναι ότι αυτοί ξόδεψαν φέτος... 61,2% λιγότερα χρήματα από πέρυσι! Ενώ πέρυσι είχαν ξοδέψει τον Φεβρουάριο κατά κεφαλήν 1.000 ευρώ ο κάθε Γερμανός τουρίστας, φέτος άφησε στη χώρα μας κατά μέσο όρο 450 ευρώ! Δεν φτάνει που ήρθαν λιγότεροι, ήρθαν και «μπατιροτουρίστες» από τη Γερμανία! Σωθήκαμε!
ΑΠΟΤΥΧΙΑ
Βουλιάζουν έσοδα, εξαγωγές, τουρισμός
Παταγώδης είναι η αποτυχία των στόχων της «μνημονιακής» πολιτικής που ασκείται κατ' εντολήν της ΕΕ και του ΔΝΤ, αν φυσικά υποτεθεί ότι πιστεύει κάποιος πως αποσκοπεί στην αύξηση των εσόδων του κράτους, στην ενίσχυση των ελληνικών εξαγωγών και στην προσέλκυση Ευρωπαίων τουριστών.
Τα έσοδα του προϋπολογισμού το 2011, παρά τη φρενίτιδα επιβολής φόρων που έχει συνθλίψει τον πληθυσμό, υστερούν πολύ από εκείνα του 2008. Οι ελληνικές εξαγωγές επιβραδύνονται διαρκώς και ήδη παρουσιάζουν θεαματική... μείωση (!) αντί αύξησης προς τις χώρες της ΕΕ. Οσο για τα έσοδα από τον τουρισμό, τους τέσσερις τελευταίους μήνες παρουσιάζουν μείωση 35%, 40% ή και περισσότερο σε σχέση με τους αντίστοιχους μήνες του 2011.