Lenin reloaded
1. Φρανσουά Oλάντ: 27,5% - 28,5%
2. Nικολά Σαρκοζί: 26% - 27%
3. Mαρίν Λεπέν: 18,5% - 19,5%
4. Zαν - Λικ Mελενσόν: 10,5% - 11,5%
5. Φρανσουά Mπαϊρού: 8,5% - 9%
6. Eύα Zολί: 2% - 2,2%
Ο της αριστεράς Μελενσόν δήλωσε ότι θα
στηρίξει πλήρως τον "αντιμνημονιακό" πολυεκατομμυριούχο Ολάντ του
Σοσιαλιστικού Κόμματος· με άλλα λόγια, ότι αποδέχεται μια χωρίς
ανταλλάγματα παράδοση και ενσωμάτωση στην αγκαλιά της γαλλικής
σοσιαλδημοκρατίας.
Η Ζολί του 2% δήλωσε, όπως και ο Μελενσόν, στήριξη στον Ολάντ.
Αν σύσσωμοι οι εκλογείς του
Μελενσόν ψηφίσουν όντως Ολάντ, τον ανεβάζουν στο 38-40%. Μαζί, με τη
Ζολί, στο 40-42%. Δεν του αρκεί.
Το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν ξεπέρασε κάθε προσδοκία και κινείται ανάμεσα στο 18.5-19.5%.
Ο κεντρώος Μπαϊρού, που λέγεται
ότι θα παίξει "ρυθμιστικό ρόλο", δήλωσε ότι θα μιλήσει και με τους δύο
"μονομάχους" και θα το σκεφτεί. Ας θυμήσουμε πάντως ότι ο Σαρκοζί
λέγεται ότι του έχει προσφέρει την πρωθυπουργία σε περίπτωση που τον
στηρίξει.
Δεν βλέπω όμως πώς θα παίξει τον κεντρικό ρυθμιστικό ρόλο ο Μπαϊρού του 8.5-9% και όχι το Εθνικό Μέτωπο του 18.5-19.5%.
Το οποίο Εθνικό Μέτωπο θα έχει να επιλέξει ανάμεσα στην "μνημονιακή"
πλην όμως δεξιά και "πατριωτική" πολιτική του Σαρκοζί και στη συμμαχία
με τους "αντιμνημονιακούς" (ξέρουμε από την Ελλάδα γιατί η λέξη μπαίνει
σε ευφημιστικά εισαγωγικά) σοσιαλδημοκράτες, που θα μετατρέψει όμως το
"μέτωπο" των "αντιμνημονιακών" δυνάμεων σε πλήρως αυτοαναιρούμενο
τερατούργημα. Όπως και να 'χει, το Εθνικό Μέτωπο, σε αντίθεση με τον
Μελενσόν, δεν πρόκειται να δώσει στήριξη τύπου "λευκής επιταγής", αλλά
θα ζητήσει και πιθανότατα θα πάρει, σειρά βασικών εκχωρήσεων από όποιον
από τους δύο αποφασίσει να στηρίξει, είτε οι συμφωνίες επισημοποιηθούν
δημόσια είτε γίνουν στη ζούλα.
Και έτσι, η "ηγεμονία" των "αντιμνημονιακών μετώπων" μπλε-μαρέν είτε θα ηττηθεί από μια άλλη ηγεμονία που θα φέρει τη Γαλλία ακόμα δεξιότερα (μια συμμαχία Σαρκοζί-Λεπέν-και/ή Μπαϊρού), είτε θα νικήσει μεταμορφωνόμενη σε καπιταλιστο-δεξιο-αριστερό τουρλού (Ολάντ-Μελενσόν-Ζολί-Μπαϊρού) ή και σε καπιταλιστο-ακροδεξιο-αριστερό τουρλού (Ολάντ-Μελενσόν-Ζολί-Μπαϊρού-...Λεπέν).
Αυτές είναι οι δύο εναλλακτικές που επιτρέπουν τα χθεσινά γαλλικά αποτελέσματα.
Και βέβαια, το νόημα των
γαλλικών εκλογών για την Ελλάδα είναι να διδάξουν κάτι, έστω την ύστατη
στιγμή, στους έλληνες ψηφοφόρους, σχετικά με την πιπίλα της αριστερής
"ηγεμονίας" μέσω, ουσιαστικά, αυτοδιάλυσης της ριζοσπαστικής μαρξιστικής
προοπτικής και παράδοσης στην ιδεολογική αντζέντα της "εθνικής αστικής
τάξης."
Πράγμα που η Αλέκα τουλάχιστον το 'πιασε με τη μία:
Αλ. Παπαρήγα: Οι γαλλικές εκλογές διδάσκουν
Οι
γαλλικές εκλογές, τα αποτελέσματά τους στον πρώτο γύρο και αυτά που
ετοιμάζονται στο δεύτερο γύρο, διδάσκουν, επιβεβαιώνουν γιατί το ΚΚΕ
αρνείται τη συμμετοχή στο μέτωπο των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων,
των λεγόμενων αριστερών δυνάμεων, δήλωσε η γενική γραμματέας της
Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα.
Σύμφωνα με την κ. Παπαρήγα, όταν
ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, όταν ένα εργατικό κίνημα ενσωματώνει τη
διαμαρτυρία των λαϊκών μαζών σε μια αριστερή συμμαχία η οποία αποδέχεται
τη διαπραγμάτευση αποκλειστικά και μόνο εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης,
τον κοινωνικό διάλογο με τα μονοπώλια, τότε μια είναι η κατάληξη, αυτή
που βλέπουμε τώρα και μπροστά στο δεύτερο γύρο στη Γαλλία: Να οδηγείται ο
λαός πότε να ψηφίζει το φιλελεύθερο κόμμα, πότε τη σοσιαλδημοκρατία και
ο ριζοσπαστισμός να νοθεύεται, να αμβλύνεται και να επεκτείνεται ο
συντηρητισμός.
Υπενθύμισε ακόμη το δεύτερο γύρο
των γαλλικών εκλογών, «όταν οι πάντες ψήφιζαν Σιράκ για να μη δυναμώσει
ο Λεπέν» και πρόσθεσε ότι σήμερα, καλούνται από την αριστερά, όπως
λέγεται, της Γαλλίας, να ψηφίζουν Ολάντ για να μην έρθει ο Σαρκοζί.
«Με αυτή τη λογική, το κίνημα θα
είναι πάντα ηττημένο και ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσης όπου
απαιτείται η εκτίναξη του εργατικού λαϊκού κινήματος προς τα μπρος»,
κατέληξε η κ. Παπαρήγα.
Πηγή: Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου