Διαβάζουμε λοιπόν:
"Ούτε το λενινιστικό μοντέλο διακυβέρνησης, ούτε οι αστικοί μύθοι της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” μπορούν να συγκροτήσουν σήμερα εναλλακτικές προτάσεις για μια αριστερά που επιδιώκει να κυβερνήσει τον τόπο. Ο κόσμος εμπιστεύεται την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ όχι για τα προγράμματά της και τις καθαρές πολιτικές της θέσεις, αλλά ως μια δυνατότητα που ανοίγει άλλους δρόμους πέραν από αυτές των κυρίαρχων δυνάμεων αλλά και πέραν από την παραδοσιακή αριστερά του ΚΚΕ και των συνοδοιπόρων του.
Το ΚΚΕ δεν ηττήθηκε γιατί είναι
σεχταριστικό, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αριστεροί συνοδοιπόροι του(!).
Ηττήθηκε γιατί είναι μέρος του πολιτικού συστήματος που χρεοκόπησε,
ηττήθηκε γιατί ανήκει στις συντηρητικές δυνάμεις της κοινωνίας που δεν
αγωνίζονται για την ανατροπή αλλά για την αναπαραγωγή του πολιτικού
συστήματος. Όσοι σήμερα ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρξει συνεργασία
μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ είναι πολιτικά ανεγκέφαλοι και δεν έχουν
καταλάβει τίποτα απ' ότι συμβαίνει γύρω τους. Ευτυχώς τα ακροατήρια
τους είναι περιορισμένα. Οι μόνοι που έχουν ανοικτά τα αυτιά τους σε
τέτοιες απόψεις είναι οι ηττημένοι αυτών των εκλογών, οι οποίοι ψάχνουν
σανίδα σωτηρίας. Και δεν θα πρέπει να τους την δώσουμε...."
Για ποιό λόγο αραγε κάποιοι πιστευουν πως πρεπει το ΚΚΕ -που κουβαλάει το βάρος της ιστορίας του, της θεωρίας και των θέσεών του, αλλά και της ευθύνης του απέναντι στο λαό και το κίνημα σαν δύναμης ανατροπής- να μπεί σε μια τέτοια κινούμενη άμμο, τη στιγμή μάλιστα που ο λαός δεν εδειξε οτι τολμά να κάνει αποφασιστικά βήματα αλλά ακόμα διστάζει δίνοντας ένα πολύ μεγάλο ποσοστό(46%) στα δεξιά, ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα(ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΡΑΣΗ, ΔΗΜ.ΞΑΝΑ, Χ.Α.); Πόσο βιώσιμη μπορεί να είναι μια τόσο ανομοιογενής κυβέρνηση μεσα στη θύελλα μιας τετοιας κρίσης; Πως μπορούν καποιοι να ζητούν από το ΚΚΕ να στρωσει χαλί για την επανοδο της ΝΔ λίγους μήνες αργότερα, αντι να προετοιμάσει το λαό για τη σκληρή σύγκρουση που έρχεται χωρίς αμφιβολία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου