«Η άλλη επανάσταση των πολιτών», ήταν ο πομπώδης τίτλος στο χτεσινό άρθρο της ηλεκτρονικής έκδοσης του «Βήματος», αλλά αν έκανε κανείς τον κόπο να το διαβάσει ο τίτλος που ταίριαζε θα ήταν «η υποταγή του λαού στην αντεπανάσταση της αστικής τάξης». Χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τη «χαμηλή προσέλευση των πολιτών» στα προχτεσινά συλλαλητήρια, ο αρθρογράφος σπεύδει να βγάλει γενικότερα και κυρίως τελεσίδικα συμπεράσματα, σύμφωνα με τα οποία ο λαός έχει αποδεχθεί τη σφαγή των δικαιωμάτων του και έχει συμβιβαστεί πλήρως με την ιδέα να ψευτοζεί με τα ελάχιστα και έχει ήδη συνηθίσει τη φτώχεια και την ανέχεια. Ιδού, για του λόγου το αληθές, τι γράφει: «Τα περισσότερα ελληνικά νοικοκυριά τούτα τα χρόνια εφαρμόζουν από μόνα τους εσωτερικά προγράμματα λιτότητας και αναζητούν από μόνα τους παραγωγικές διεξόδους, αναλαμβάνοντας πλήρως το κόστος και το βάρος των επιλογών τους». Σε αυτό το πνεύμα γίνεται πιο συγκεκριμένος: «Εγκαταλείπουν συνήθειες, πουλάνε αυτοκίνητα και σπίτια, κλείνουν μαγαζιά ζημιογόνα, φεύγουν από τον παρηκμασμένο τομέα των υπηρεσιών και αναζητούν την τύχη τους στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, επανασυνδέονται με την παραγωγή, γενικώς κινούνται αναζητώντας νέες ευκαιρίες». Και καταλήγει: «Οι πολίτες κάνουν τη δική τους επανάσταση κάθε μέρα, δεν περιμένουν τους επαγγελματίες της εξουσίας να την προσφέρουν». Το μήνυμα που θέλει να περάσει είναι κραυγαλέο: ο καθένας ας εξαθλιωθεί, να σταματήσει να διεκδικεί και ας αφήσει ήσυχους τους καπιταλιστές και το σύστημα. Προφανώς εμφανίζει την επιθυμία του ίδιου και των αφεντικών του ως πραγματικότητα. Ο λαός όμως δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει εθελοντικά, και διεκδικώντας να ζει καλύπτοντας όλες τις ανάγκες του, αργά ή γρήγορα θα σαρώσει τους δυνάστες του, κατακτώντας όλα όσα του ανήκουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου