H τακτική πολιτικής εξαπάτησης "και κυβέρνηση και ανιπολίτευση" δεν εφαρμόζεται μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες προηγμένες χώρες. Ειδαμε χθες τον πρόεδρο Σαρκοζύ να βγάζει έναν πυρινο λόγο για το τί πρέπει να γίνει όπου κατήγγειλε την ατολμία των Ευρωπαίων πολιτικών στην "εφαρμογή ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων" που να αλλάξουν τους όρους και να βάλουν τέλος στην κρίση. Αν δεν ήξερα πως αυτός είναι ο πρόεδρος αυτα τα 5 χρόνια δεν θα το πίστευα αν μου το έλεγε κάποιος. Το κακό πάντως είναι οτι ειδικα οι Γάλλοι δεν υποψιάζονται ακόμη τι τους περιμένει όταν τους μιλάνε για την περιβόητη ανάγκη μεταρρυθμίσεων που να βάζουν τέρμα στα λάθη του παρελθόντος. Εμείς εδώ σιγά σιγά έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε πως όταν οι αστοί πολιτικοί μιλάνε για "λάθη του παρελθόντος" εννούν την ύπαρξη κοινωνικού κρατους, εργασιακών δικαιωμάτων , τους περιορισμούς στην εργοδοτική ασυδοσία κλπ.
Απ' ό,τι φαίνεται πάντως παρά την θαμπάδα του ο Ολάντ θα καταφέρει να νικήσει τον Σαρκό, πράγμα που ελπίζουμε πως θα επηρρεάσει την μονόπλευρη χωρίς ανάσα κατρακύλα προς το νεοφιλελευθερισμό που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια στην ΕΕ.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις μπορεί να δίνουν προβάδισμα στο Σαρκοζύ στον 1ο γυρο με 29% έναντι 27% του Ολάντ, αλλά στο 2ο γυρο δείχνουν καθαρή νικη με 55% του υποψήφιου των σοσιαλιστών. Εντυπωσιακή η άνοδος της Αριστεράς όπου ο Μελανσόν παίρνει ένα 14,5% αφήνοντας 4η την ακροδεξιά της κ.Λεπέν.
Το "κακό" στη Γαλλία είναι πως δεν έχουν κάποιο δυνατό χαρτί για να εκβιάσουν και να τρομοκρατήσουν τους ψηφοφόρους.
Τι να τους πουν δηλαδή; Πως θα τους βγάλουν από το ευρώ; Ποιοί θα βγάλουν ποιούς; Άσε που μπορεί να αρχίσουν να πανηγυρίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου