Γκρίνια εντός, σιωπή και υποταγή εκτός

Ακούω κάθε μέρα γυρω ανθρώπους να γκρινιαζουν, να διαμαρτυρονται, να λένε πως τους εξαπάτησαν. Η αλήθεια όμως είναι ότι όλα αυτά είχαν και τη δική τους συμμετοχή μέσα όσο σώπαιναν. Κι αν δεχτούμε πως τόσον καιρό μας αποκοίμισαν και βρούμε μια δικαιολογία, τώρα πια δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ειδικα για εκεινους που ετοιμάζονται να ξανακάνουν το έγκλημα στην κάλπη.
Δυο χρόνια στα σκοτάδια της κρίσης με τόσα ψέματα να ανεμίζουν τριγύρω από τ'αυτιά μας, διαβεβαιώσεις σωτηρίας που ούτε μια φορά δε βγηκαν αληθινές, θα έπρεπε να είναι αρκετά. Η θα έπρεπε να οδηγούν πολύ περισσότερους να σκεφτούν λίγο περισσότερο και λίγο πιο βαθιά για το τι έφταιξε αντι να καταπίνουν αμάσητες τις αθλιότητες περί "λαού απατεώνων" και περί κράτους τέρατος που "θα μπεί επί τέλους σε τάξη κι όλα θα διορθωθούν". Να σε κλέβουν δηλαδή, να σε βριζουν και να τους λες κι ευχαριστώ από πάνω ξαναψηφίζοντάς τους.
Ας βαλει ο καθένας τον προσωπικό του στοχο. Ας μην αφήσουμε να πάνε ψηφοι με ελαφριά καρδια στα 2 "μεγάλα" δολοφονικα κόμματα αλλά και σε εκείνους που συμμετείχαν τοσο καιρο στο έγκλημα ψηφίζοντας τα πάντα και ξαφνικα είπαν να κανουν ένα άλλο κόμμα και να βγουν στην "αντίσταση", για να τα γυρίσουν πάλι αύριο για το καλό της "πατριδας" και να κάνουν ακόμα χειρότερα.
.Ας κανει ο καθένας το δικό του πόλεμο σε αυτούς που τον πολεμάνε και τον ισοπεδωνουν.  Και στο δρόμο, και στη δουλειά και στην κάλπη.
Η σιωπή είναι ντροπή και κατάρα.