Επικίνδυνη πολιτική αποσταθεροποίηση

αριστερά και πολιτική

Οι τελευταίες παραιτήσεις (απόγευμα 10/2/2012) υπουργών της κυβέρνησης Παπαδήμου, οι παραιτήσεις βουλευτών και οι αρνήσεις ψήφισης του νέου μνημονίου, είναι κατ αρχήν αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων και της ισχυρής και καθολικής αντίθεσης του λαού στα μέτρα και το νέο μνημόνιο.

Ωστόσο, το μεγάλο έλλειμμα της εργατικής τάξης, και του εργαζόμενου λαού ευρύτερα, να αντιτάξουν ένα ισχυρό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης που θα αποτελεί εναλλακτικό κέντρο εξουσίας του λαού στην εξουσία το κεφαλαίου, με ένα ελάχιστο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό και φιλολαϊκό περιεχόμενο με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό χωρίς ταλαντεύσεις, θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατική εξέλιξη για τη χώρα μας.

Η πολιτική αποσταθεροποίηση του αστικού κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος που άρχισε από τις εκλογές του 2009 και εντάθηκε με την ψήφιση του πρώτου μνημονίου και σε συνέχεια την κυβέρνηση Παπαδήμου, αν δεν μετατραπεί σε ευκαιρία για τον λαό να επιβάλλει νέες δομές δικής του εξουσίας, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει εφαλτήριο άκρως αντιδημοκρατικών εξελίξεων μέχρι και φασιστικής εκδοχής.

Το βαθύ κράτος και η βαθιά εξουσία του κεφαλαίου, βλέπουμε να εξωθούν σχεδιασμένα και  σταδιακά σε πολιτική αποσταθεροποίηση έτσι ώστε  να γίνεται αποδεκτό  διαρκώς και μεγαλύτερο εύρος πολιτικών λύσεων εκτός της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλίου, κάτι σαν κεκαλυμμένο ημιφασισμό.

Το επόμενο βήμα θα είναι η πλήρη απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος για να επιβάλλονται ανεξέλεγκτα και έξω από τους ελάχιστους κανόνες που του έμειναν, αντιλαϊκά μέτρα, ντυμένα με δήθεν «τεχνοκρατικό» και «αποτελεσματικό» μανδύα. Θα πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη που αν δεν προλάβει να την αποσοβήσει ο λαός θα την αξιοποιήσει πλήρως η άρχουσα τάξη με την στήριξη του παγκόσμιου κεφαλαίου.

Νέα πολιτικά φαινόμενα αυταρχικής διοίκησης θα εμφανιστούν και θα υμνηθούν ως ιδανικά μοντέλα διακυβέρνησης που όμως ευθέως θα νομιμοποιούν τον νέου τύπου φασισμό του κεφαλαίου.

Η επερχόμενη πτώχευση θα είναι απλώς το συνεπακόλουθο της ενεξέλεγκτης κυριαρχίας του κεφαλαίου και της μετατροπής της κρίσης σε κρίση επιβίωσης του λαού.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εξελίξεις τύπου Ελλάδας, συμβαίνουν κατά πανομοιότυπο τρόπο και σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα είναι το δοκιμαστήριο νέων μορφών αυταρχικής επιβολής λύσεων σε βάρος των λαών, αποτελεί σημείο όξυνσης των αντιθέσεων της σύγχρονης κρίσης του καπιταλισμού και τον αδύνατο κρίκο του.

Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός έχουν υποχρέωση να εξεγερθούν και να μην αφήσουν αυτά τα σχέδια να πετύχουν και να εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο. Έχουν υποχρέωση να βάλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, όποιο κόστος και αν κληθούν να καταβάλουν.