Η καρδιά της δασκάλας

Στο τραγούδι του Βίρβου «ο δάσκαλος», ο τσιφλικάς ζητάει να του φέρουνε το δάσκαλο στο στρώμα για να σταματήσει πια να δασκαλεύει με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς, πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει θα ζει και θα πεθαίνει σαν ραγιάς... Το τραγούδι αφορούσε τον Αντύπα και την οργάνωση των κολίγων στον κάμπο της Θεσσαλίας.

Μοίρα παράξενη έναν αιώνα μετά στον ίδιο κάμπο μια δασκάλα, η συντρόφισσά μας Κλαίρη Καψαχάτη, άφησε την τελευταία της πνοή κάτω από το βάρος μιας αξίωσης: Να πάψει να 'ναι δασκάλα, να πάψει να οργανώνει εργαστήρια νοσηλευτικής, να πάψει να παλεύει για να μη λείπει τίποτα από την εκπαίδευση των παιδιών. Να πάψει να διδάσκει στα παιδιά αλληλεγγύη, να πάψει να τους μαθαίνει να νοιάζονται για τον πόνο και τη δυστυχία των άλλων. Να πάψει να φροντίζει να γίνουν άνθρωποι σωστοί τα παιδιά για να γίνουν μετά νοσηλευτές, που ήταν η σπουδή τους. Να πάψει να αφιερώνει ώρες και ώρες μετά το ωράριο της δουλειάς για να γίνεται και η ίδια όλο και περισσότερο ολοκληρωμένος άνθρωπος, διευρύνοντας τις γνώσεις της για να μπορεί να 'ναι κάθε μέρα και καλύτερη μπροστά στα παιδιά, τα παιδιά της του ΕΠΑΛ της Λάρισας.

Η συντρόφισσά μας, παρότι με τσακισμένη ήδη την καρδιά (ενάμιση χρόνο πριν είχε υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς), αρνήθηκε να «κάτσει στα αυγά της», να βολευτεί, να αποδεχτεί τη μετατροπή της από δασκάλα παιδιών σε «αενάως μετακινούμενο υπάλληλο», όπως διέτασσε η ηγεσία του υπουργείου παραγωγής των σύγχρονων σκλάβων. Έχοντας περάσει και η ίδια από τα θρανία του αγώνα επέμενε ό,τι έμαθε να το μεταδώσει και μάλιστα ενισχυμένο. Όταν την Πέμπτη ήρθε η απάντηση από την «Υπηρεσία» (τι άχαρη λέξη όταν αναφέρεται στο χώρο της εκπαίδευσης) ότι απορρίφθηκε η αίτησή της να παραμείνει στη θέση της, να μη μετακινηθεί, να συνεχίσει να διδάσκει τα παιδιά της, δεν το 'βαλε κάτω. Παρασκευή βράδυ ήταν στα γραφεία της ΕΛΜΕ. Να ενημερώσει τους συναδέλφους της και να οργανώσουν μαζί τα επόμενα βήματα. Η πίεση μεγάλη. Και μια καρδιά που το πάλευε δεν άντεξε. Το Σάββατο το απόγευμα την ώρα που κουβέντιαζε με το σύντροφο της ζωής της τον Νίκο και τα κορίτσια της... έσπασε. Την Κυριακή οι σύντροφοι την αποχαιρέτησαν σε πρώτο πρόσωπο, λέγοντας πως την κρατάνε στις καρδιές τους έτσι όπως ήτανε, «Λεβέντισσα, γνήσια, μ' αυτό το χαμόγελο στα μάτια σου»...

Δεν της είπανε ότι έβαλαν πλάνο: να μην υπάρξει κενό. Όρκος στα παιδιά που περιμένουν μια δασκάλα που μόνο στο όνομα θα διαφέρει από την Κλαίρη.

902.gr

Ειδικοί οικονομολόγοι και θεωρίες ...του Νότου

Tελικά είναι να απορείς πως ο κόσμος έχει πάρει τέτοια κατρακύλα με τόσους ειδήμονες, πολύξερους και ειδικούς αναλυτές πάσης ασθενείας και πάσης κοινωνικοοικονομικής μαλακίας.
Μετά την απόλυτη απομάκρυνση από ότιδήποτε είχε σχέση με τα κοινά, τα τελευταία χρόνια τα καφενεία και τα σχετικά ιδρύματα έχουν γεμίσει με οικονομολόγους και εξπέρ της επιβίωσης του καπιταλισμού, θεωρητικούς της "ηλιθιότητας" των πολιτικών κλπ.
Μια απο τις θεωρίες που σπάει νεύρα είναι η περί "αναμόρφωσης του ηλίθιου φορολογικού"
"Πως θα γίνουν επενδύσεις σου λέει ο "ειδικός" με τέτοια φορολογία για τις επιχειρήσεις. Πρέπει να γίνει μείωση για να υπάρξει κίνητρο... ".
Και όταν αυτός που το λέει έχει έστω και άδεια μικροπωλητή τότε λές, δε βαριέσαι η ματαιοδοξία του μικροαστού δεν έχει τέλος, αφού φαντάζεται τον εαυτό του από μικροπωλητή εφοπλιστή τι να κάνω εγώ, και πας πάσο. Οταν όμως σου τα λένε άνεργοι, φοιτητές ή εργαζόμενοι των 300-400 ευρώ που δεν τους φτάνουν ούτε για το ρεύμα, τότε σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Γιατί δεν μπορείς να σκεφτείς πως διάολο δεν πάει το μυαλό τους στο πιο απλό.
Αν δεν πληρώσουν οι επιχειρήσεις αυτό που τους αναλογεί με το σημερινό σύστημα, έτσι ώστε να μαζευτεί το συνολικό ποσό εσόδων για το κράτος, αλλά αποφασιστεί να μειωθεί η φορολογία και το ποσό που τους αναλογεί, ποιό κορόιδο θα πληρώσει τη διαφορά; Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα δηλαδή αν όχι για τους απλούς εργαζόμενους, άνεργους κλπ. μή επιχειρηματίες, αν όχι γι αυτούς τους ίδιους δηλαδή;
Ύστερα οι ειδικοί σου λένε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες... το άκουσαν από κάποιον έγκυρο, σε κάποιο κανάλι φυσικά, αφού αυτή είναι και η μόνη πηγή πληροφόρησης τους κατά βάση. Εσχάτως αναμασάνε κάτι θεωρίες περί συνεννόησης του Νότου και άλλα τέτοια. Και εκεί βλέπεις πως μάλλον δε είναι μόνο εδώ το κακό με τους ειδικούς που το μόνο στο οποίο είναι ειδικοί είναι η υποταγή.

Το αρθρο από το Ριζοσπάστη:

«Συμμαχία του νότου» για φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο

«Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας υποσχέθηκε σταδιακές μειώσεις της φορολογίας για τις επιχειρήσεις από τις αρχές 2014, στο πλαίσιο των δημοσιονομικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων, με στόχο την ενίσχυση των επενδύσεων και την έξοδο της χώρας από τη βαθύτερη ύφεση στην οποία έχει περιέλθει από την δεκαετία του 1970». Αυτό μεταδίδουν τα πρακτορεία και η είδηση θα μπορούσε να αφορά στην ελληνική ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση της ΕΕ, που βρίσκεται σε κρίση. Σύμφωνα με τον Αντόνιου Πιρές ντε Λίμα, νέο υπουργό Οικονομικών της Πορτογαλίας, «η κύρια οικονομική προτεραιότητα είναι η προσέλκυση εγχώριων και ξένων επενδύσεων, και η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος για τις επιχειρήσεις είναι κρίσιμη». Σύμφωνα με τον ίδιο, σχεδιάζεται να μειωθεί ο βασικός φόρος που καλούνται να καταβάλλουν οι επιχειρήσεις στο 17%-19% μεσοπρόθεσμα, από τουλάχιστον 25% σήμερα. Η πορτογαλική κυβέρνηση ανέφερε επίσης ότι θα διευρύνει παράλληλα τη φορολογική βάση και θα καταργήσει σταδιακά φορολογικές εξαιρέσεις, οι οποίες κατά κανόνα αφορούν στα λαϊκά στρώματα, όπως έγινε και στην Ελλάδα με την κατάργηση πολλών φοροαπαλλαγών, που ίσχυαν για τα χαμηλά εισοδήματα. Το υπουργείο Οικονομικών της Πορτογαλίας ανακοίνωσε, ακόμα, ότι «η φορολογία 19% προς τις επιχειρήσεις εφαρμόζεται σήμερα στην Πολωνία και την Τσεχία, δύο χώρες με τις οποίες η Πορτογαλία ανταγωνίζεται για την προσέλκυση επενδύσεων». Δίπλα στα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων χρόνων, η κυβέρνηση της Πορτογαλίας ανακοίνωσε τον περασμένο Μάη μια σειρά από νέες ανατροπές, όπως αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 66 χρόνια, αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος με την επιβολή έκτακτων εισφορών, αύξηση των ωρών εργασίας από τις 35 στις 40 τη βδομάδα για τους δημόσιους υπάλληλους και πρόγραμμα «εθελούσιων» απολύσεων 30.000 δημοσίων υπαλλήλων. Να, λοιπόν, οι δυο όψεις της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται ενιαία σε όλη την ΕΕ: Από τη μια φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, για να κάνει επενδύσεις με το μεγαλύτερο δυνατό περιθώριο κέρδους και από την άλλη μέτρα που του εξασφαλίζουν ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη. Μ' αυτές τις κυβερνήσεις ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τη «συμμαχία του Νότου», όταν αποδεδειγμένα στις χώρες τους τσακίζουν το λαό όσο και η ελληνική, η γερμανική και κάθε άλλη αστική κυβέρνηση στην ΕΕ των μονοπωλίων.

Κατακαλόκαιρο με... βομβαρδισμούς - ΚΚΕ: Καμιά αναμονή. Κανείς συμβιβασμός

Παρά το προχώρημα του καλοκαιριού ο βομβαρδισμός από "σωτήρια" μέτρα και άλλες "καλές ειδήσεις" και η προετοιμασία για τη νέα έφοδο εναντίον μας συνεχίζονται χωρίς σταματημό.

Η τροπολογία για την κατάργηση θέσεων του Δημόσιου τομέα και η διευκόλυνση των απολύσεων είναι ένα μόνο από τα τόσα που κάνει η δραστηριότατη κυβέρνηση ΝΔ=ΠΑΣΟΚ "για τη σωτηρία του τόπου". Τα σχεδιαστήρια των κατεδαφίσεων δουλεύουν εν τω μεταξύ πυρετωδώς.

Ο λαός από την άλλη ψάχνει τρόπους να κάνει κανένα μπάνιο, όσο πιο κοντά γίνεται στο σπίτι με νεράκι και καφέ στο θερμός για να μη φεύγει ούτε σεντς. Κρατάει ξανά την ανάσα του, και περιμένει τα ...καλύτερα από Σεπτεμβριο. 

Σιγά όμως που θα τον αφήσουν χωρίς "καλές ειδήσεις" Αυγουστιάτικά...

Σχόλιό του  Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Οι "απολύσεις εξπρές", οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή το τσάκισμα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, υπηρετούν το δρόμο εξόδου από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Αυτό είναι το βασικό περιεχόμενο των πολιτικών "εντός των τειχών" της ΕΕ, που σερβίρονται είτε με την τρομοκρατία της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είτε με τις αυταπάτες που σπέρνει στο λαό ο ΣΥΡΙΖΑ. Καμιά αναμονή. Κανείς συμβιβασμός. Η διέξοδος βρίσκεται στην ενιαία πάλη των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στην κοινωνική συμμαχία για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ».

...

Την ίδια στιγμή ο κακός Σόιμπλε προμηνύει νέο μνημόνιο, χρηματοδοτικό κενό όπως λέμε παγόβουνο εν όψει  ...και το καράβι καρφί κατά πάνω του, ενώ το "καλό"  ΔΝΤ πέρα από τον Ατλαντικό ζητάει μείωση μισθών και "βελτίωση" του πλαισίου των εργασιακών σχέσεων. Δηλαδή σφάξτε τους τώρα χωρίς οίκτο! 

Στα σύντομα από τη "Μακεδονία":

"Φωτιές άναψε με έκθεσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), καθώς, ούτε λίγο ούτε πολύ, θέτει ζήτημα νέων αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, πριν προλάβει να κοπάσει ο θόρυβος που προκάλεσε (κατά την τελευταία αξιολόγηση) η απαίτησή του για αλλαγές στο πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων."

Μέσα σ'αυτό το κλίμα η ...ικανοποίηση των Σαμαροστουρνάρηδων είναι έκδηλη όπου βρεθούν κι όπου πατήσουν και τα χαμόγελα περισσεύουν...

Kοινωνικός αυτοματισμός...-Χριστός vs Σπάρτακος

Π.Ζάχαρης

Succes μπούρδες και "απογοητεύσεις" που ενθουσιάζουν

Από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ βλέπουμε ότι όλα πάνε χάλια. Χρέος, έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, πρωτογενές έλλειμμα αυξήθηκαν και μάλιστα σημαντικά ενώ τα έσοδα  μειώθηκαν.

Αφου δεν υπάρχει σαλιο είναι φυσικά λογικό επόμενο να μειώνονται τα έσοδα. Μάλιστα από εδώ και πέρα όσο περισσότερους φόρους βάζουν τόσο λιγώτερα χρήματα θα παίρνουν. Κι όταν μειώνονται τα έσοδα αυξάνεται βέβαια και το χρέος. Μετά έρχονται τα μέτρα, οι δόσεις και τα προαπαιτούμενα τους κλπ.

Ομως αυτοί που μιλάνε για ηλίθιους που επιμένουν σε λάθος πολιτικές, μάλλον είναι πιο ηλίθιοι από εκείνους ή απλά παριστάνουν τους ηλίθιους. Γιατί βέβαια το οποιοδήποτε "στόρυ" δεν είναι δυνατό να είναι "succes" για όλους, φτωχούς και πλούσιους, Κάποιοι λοιπόν παρά τα "απογοητευτικά" στοιχεία κάθε άλλο παρά απογοητεύονται. Μάλλον ανοίγουν σαμπάνιες στα κότερά τους στα νησιά. Γιατί το φυσικό επόμενο όλων των "απογοητευτικών" στοιχείων είναι η ακόμη μεγαλύτερη μείωση των μισθών και των μεροκάματων, αλλά κι ακόμη μεγαλύτερη πίεση στα δικαιώματα. Κι αυτό για αυτούς τους κάποιους δεν είναι καθόλου απογοητευτικό.

Τα στοιχεία πιο κάτω τα είδαμε στο ΒΗΜΑ

ΕΛΣΤΑΤ: Αύξηση του δημόσιου χρέους στα 305,3 δισ. ευρώ στο α΄ τρίμηνο
Κινήθηκε ανοδικά κατά 1,4 δισ. ευρώ σε σχέση με το τέλος του 2012

Στα 305,291 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε το χρέος της γενικής κυβέρνησης το πρώτο τρίμηνο του 2013, σημειώνοντας αύξηση κατά 1,4 δισ. ευρώ έναντι του τελευταίου τριμήνου του 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία για τους Τριμηνιαίους Μη Χρηματοοικονομικούς Λογαριασμούς της Γενικής Κυβέρνησης, που ανακοίνωσε την Πέμπτη η ΕΛΣΤΑΤ.

Στα τέλη του προηγούμενου έτους, το κρατικό χρέος ήταν 303,918 δισ. ευρώ, ενώ στις αρχές (το α΄τρίμηνο του 2012) ήταν 280,4 δισ. ευρώ.

Το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης ανήλθε στα 7,359 δισ. ευρώ, από 2,922 δισ. ευρώ το δ' τρίμηνο του 2012 και το πρωτογενές έλλειμμα (χωρίς τις δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους) αυξήθηκε στα 5,495 δισ. ευρώ, από 892 εκατ. ευρώ.

Τα έσοδα μειώθηκαν στα 16,663 δισ. ευρώ, από 24,842 δισ. ευρώ το δ' τρίμηνο του 2012 και οι δαπάνες υποχώρησαν σε 24,022 δισ. ευρώ από 27,7645 το δ' τρίμηνο του 2012.

Ο ύμνος των ναζί στο «συσσίτιο μόνο για Έλληνες»....- Φασισμός με διπλή βούλα...

Οταν ξεπερνιούνται τα όρια και παρ'όλα αυτά κάποιοι κάνουν πως δε βλέπουν τίποτα.

Η διανομή τροφίμων χθές από τη ΧΑ και τους υπαλλήλους της(ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΟΥΝ ΆΡΑΓΕ ΤΑ ΛΕΦΤΆ;;;) έγινε υπό tον ήχο του ύμνου των Ναζί αλλά ...στα ελληνικά!
Στην ομιλία του ο Μιχαλολιάκος τόνισε ότι η επιλογή της μέρας(επέτειος της πτώσης της χούντας) δεν είναι τυχαία!
Μας είπαν δηλαδή ότι είναι και Ναζί και Χουντικοί.
Φασισμός με διπλή βούλα...
Το άρθρο από το fadomduck2

Ο ύμνος των ναζί στο «συσσίτιο μόνο για Έλληνες»....

Μια ελληνική διασκευή (παρωδία θα λέγαμε) του ύμνου των ναζί δημιουργία του Horst Wessel .

Πρόκειται για τον ναζιστικο ύμνο Die Fahne Hoch.

Αυτό επέλεξαν να έχουν ως μουσική υπόκρουση στην διανομή τροφίμων τους.........

Φανταστείτε οτι η πρωτότυπη εκδοχή είναι απαγορευμένη στην Γερμανία,καθώς αποτελούσε τον επίσημο ύμνο του ναζιστικού κόμματος την περίοδο 1930-45.
Τα συμπεράσματα δικά σας...................

Υ.Γ.ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
(κάτω παραθέτονται και οι δυο ύμνοι των γερμανών και ελλήνων τεράτων)

Βουτιά στον καρχαρία...-Σιγά το σπουδαίο! (βίντεο)

Στο βίντεο βλέπουμε έναν τύπο που βουτάει από τη βάρκα πάνω στον καρχαρία και μετά τρέχει και γυρίζει γρήγορα στη βάρκα αρτιμελής!
Σιγά το σπουδαίο!
Εγώ ξέρω ολόκληρους λαούς που βουτάνε κάθε μέρα στους καρχαρίες και αφού μένουν ζωντανοί αλλά καταματωμένοι και πάντως όχι αρτιμελείς("ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα" ένα πραμα) την άλλη μέρα το ξανακάνουν. Μετά τους γίνεται συνήθειο και το συνεχίζουν μια ζωή.
Πολλοί μάλιστα ερωτεύονται και παθιάζονται με τους καρχαρίες που τους κατασπαράζουν κι όταν κανένας λογικός πάει να τους πειράξει του ορμάνε και τον βρίζουν "κολλημένο" ή "απολίθωμα".
Τι να πεις.
Κάποτε στο μέλλον οι τότε φυσιολογικοί άνθρωποι θα γελάνε πολύ με όλα αυτά.
Θα λένε μα καλά ...τόσο μαλάκες;

(Το βιντεο το είδαμε στο enikos.gr)

Νιάλα: «Μια ξεχασμένη σελίδα της ιστορίας» -βίντεο

Το Πάσχα του '47, όταν αντάρτες του ΔΣ και στρατιώτες του ΚΣ κοιμήθηκαν  κατω απ' τις ίδιες σκηνές.

Πάνω στα χιόνια και μέσα στις χιονοθύελλες έχουν γραφτεί πολλές σελίδες της παγκόσμιας και της ελληνικής ιστορίας. Το περιστατικό, που συνέβη στα Άγραφα, στον αυχένα της Νιάλας και ενώ ο Εμφύλιος πόλεμος βρισκόταν στο αποκορύφωμά του, είναι από τα συγκλονιστικότερα.

Το γεγονός συνέβη τον Απρίλη του 1947 και καταγράφηκε ως «τραγωδία της Νιάλας» ή «συμφιλίωση της Νιάλας». Μονάδες ανταρτών και κυβερνητικού στρατού αδελφώθηκαν για μία μόνο νύχτα στη Νιάλα των Αγράφων μπροστά στη μανία της φύσης.

902.gr


Συγκλονιστική ιστορία κι ακόμη πιο συγκλονιστική διήγηση. Ειδικά στο τέλος νιώθεις τη φτώχεια της λέξης "συγκλονιστική" μπροστά σ'αυτό που βγαίνει μέσα από τον αντάρτη.

Υ.Γ. Όπως αναφέρεται και στους τίτλους η αφήγηση του αφηγητή(όχι του αντάρτη) στηρίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος σε άρθρο του ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ (δείτε το λινκ)

ΚΚΕ: Μόνο στην εργατική εξουσία θα υπάρξει ουσιαστική δημοκρατία

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ για τα 39 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας


Για τα 39 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας το Γραφείο Τύπου τηςΚΕ του ΚΚΕ υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή του:

«Ο συμβιβασμός, που έγινε πριν 39 χρόνια, ανάμεσα στη χούντα και στον αστικό πολιτικό κόσμο, καθώς και η εμπειρία όλων αυτών των δεκαετιών δεν πρέπει να αφήνουν πια αμφιβολία σε κανέναν εργαζόμενο, ότι η δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε μετά την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας, είναι ταξική, είναι η άλλη μορφή της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Τα ίδια τα γεγονότα αποστομώνουν τόσο τα κυβερνητικά κόμματα, που υπερασπίζονται τον τυπικό χαρακτήρα και άρα την υποκρισία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όσο και άλλα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που κάνουν το ίδιο, αλλά δημαγωγικά ισχυρίζονται ότι η κυβερνητική πολιτική αποτελεί εκτροπή από αυτή τη δημοκρατία. Σε αυτή την απάτη στηρίζεται ο σύγχρονος δικομματικός καυγάς ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΣΥΡΙΖΑ, που αντικατέστησε τον προηγούμενο ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ.

Η μεταχείριση που έχουν από την κυβέρνηση, τους κρατικούς μηχανισμούς και τα μέσα τους, οι απεργοί εργάτες και υπάλληλοι, το ενάμιση εκατομμύριο των ανέργων, οι εργάτες στην Τοπική Διοίκηση και χιλιάδες άλλοι μέσα στα κάτεργα της περιβόητης "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", επιβεβαιώνουν πόση είναι και για ποιους λειτουργεί η υπάρχουσα δημοκρατία. Τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα υπάρχουν μόνο στα χαρτιά.

Το υπάρχον πολιτικό σύστημα και γενικά το καπιταλιστικό σύστημα είναι σάπιο μέχρι το μεδούλι. Δεν γιατρεύεται ούτε εξανθρωπίζεται. Μόνη διέξοδος για την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους είναι η συσπείρωση και η λαϊκή συμμαχία για την απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής, η αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία.

Μόνο τότε θα λειτουργήσει η ουσιαστική δημοκρατία, γιατί τα μέσα παραγωγής θα ανήκουν στην κοινωνία, θα λειτουργούν για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι για το καπιταλιστικό κέρδος. Μέσα στις συνθήκες του πανεθνικού κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, του εργατικού λαϊκού ελέγχου, οι βουλευτές που θα εκλέγονται από την παραγωγική μονάδα θα είναι εργαζόμενοι, δε θα έχουν ιδιαίτερες αμοιβές, θα είναι ανακλητοί από τους εκλογείς τους, δηλαδή θα είναι υπηρέτες του λαού και όχι δυνάστες του».

"Βασιλομωρία"

Aν η και καλά ενημέρωση αγνοούσε εντελώς τα γνωστά βασιλογεννητούρια, όπως θα ήταν φυσιολογικό, θα άλλαζε κάτι στον πλανήτη;
Θα έχαναν ίσως έσοδα από τους πιστούς της βασιλείας που με το τηλεκοντρόλ στο χέρι ψάχνουν δήθεν απεγνωσμένα να βρούν κάποια είδηση για την ημερομηνία, ώρα μήκος, ύψος, πλάτος και βάθος του θείου βρέφους;
Και εντάξει, ας δεχτούμε ότι οι Άγγλοι είναι τόσο ηλίθιοι και ευτυχείς, που δεν έχουν τίποτα άλλο να ασχοληθούν και ξημεροβραδιάζονται με τις μωροειδήσεις. Στην Ελλάδα του πόνου ποιός θα ενδιαφερόταν αν δεν τον έκαναν να ενδιαφερθεί με το ζόρι;
Βέβαια από τη στιγμή που ξεκίνησε και αυτό το ράλυ ηλιθιότητας, κανένας από δαύτους δε μπορούσε να μη συμμετέχει. Έτσι είναι ο καπιταλισμός. Ο ανταγωνισμός είναι must σε όλα, από τις επιχειρήσεις και το κυνήγι του χαμηλού κόστους, για να μην ξεχνιόμαστε, μέχρι τον ανταγωνισμό εξοπλισμών και τελικά και το ποιος θα γίνει πιο μαλάκας από τον άλλο. Οποιος δεν παίζει χάνει. Οσο για το ποιος κερδίζει είναι γνωστό.
Αποχαυνωμένοι μου και αποχαυνωμένες, αλλά και όλοι οι άλλοι, ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί παρά το βούρδουλα ο κόσμος φέρεται με τέτοιο τρόπο κυκλοφορώντας με το μυαλό ναρκωμένο και τη σκέψη στην κατάψυξη. Ας μην αναρωτιόμαστε "γιατί δεν κατεβαίνει ένα εκατομμύριο στο Σύνταγμα". Γιατί για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να σταματήσουμε να ενδιαφερόμαστε για κάτι τέτοια ακόμα κι αν μας τα χώνουνε στο μάτι και να αρχίσουμε να νοιαζόμαστε για το που βρίσκεται το σωματείο μας ή η λαική επιτροπή της γειτονιάς.
Το σύστημα είναι πιο πονηρό από όλους τους εξυπνάκηδες που βρίζουν και καλά την τηλεόραση αλλά την έχουν πάνω τους κολλημένη σα χαλκομανία.
Το σύστημα είναι πιο πονηρό μες την "αφελή" αθλιότητά του από όλους τους κερδοσκόπους της ίδιας τους της ζωής που αύριο θα βάζουν στοίχημα για το μήκος του πέους του βασιλομωρού. Αν είναι αγόρι φυσικά(ειλικρινά δεν ξέρω). Αν είναι κορίτσι ακόμη καλύτερα...

95 χρόνια από τη γέννηση του Μαντέλα – Η Νότιος Αφρική και το Απαρτχάιντ στον κινηματογράφο

Γράφει ο Νικόλας Θεοδωράκης


Ήταν 18 Ιουλίου το 1918 στην Τράνσκεΐ της Νότιας Αφρικής, όταν είδε το φώς του ήλιου ο Nelson Rolihlahla Mandela, της φυλής των Madiba, κατά κόσμον Νέλσον Μαντέλα.


Μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του αγώνα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, αγωνιστής ενάντια στον ρατσισμό και ειδικά ενάντια στο απάνθρωπο σύστημα του Απαρτχάιντ. Η ιστορία του, στενά συνδεδεμένη με την ιστορία της Ν. Αφρικής, τον έκανε ένα από τα πιο σημαντικά πολιτικά πρόσωπα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα.


Ήταν αυτή η ιστορία της βασανισμένης και διχασμένης, Νοτίου Αφρικής που αποτέλεσε, επίσης, πηγή έμπνευσης για πολλούς δημιουργούς τη δεκαετία ’80-’90, αλλά και μετέπειτα, στη μετα απαρτχάιντ περίοδο. Η προσπάθεια της Νοτίου Αφρικής να επουλώσει τις πληγές του παρελθόντος, έχοντας χάσει τον μπαμπούλα της Φυλετικής κυριαρχίας, ενώ βιώνει ακόμα την καθαρή, «δημοκρατική» βία, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με την φτώχεια, τις αντιθέσεις και τον ρατσισμό να παραμένουν η καθημερινότητα της κοινωνίας. Όλες αυτές οι πλευρές της Νοτίου Αφρικής, ήταν και είναι ακόμα ζητήματα που συνδέονται με την πολιτική και την προσωπικότητα του Μαντέλα.





Χωρίς να επιχειρήσουμε να γράψουμε μια ακόμη βιογραφία του Μαντέλα, ο οποίος δίνει μια ακόμα μάχη αυτές τις μέρες, αυτή για τη ζωή του, με αφορμή τα 95 χρόνια από τη γέννηση του παρουσιάζουμε 10 ταινίες για τη Νότιο Αφρική(για την ακρίβεια 9 ταινίες και 1 σειρά που έχουν κυκλοφορήσει και έξτρα 2 που αναμένονται προσεχώς).


Ταινίες οι οποίες, άλλες περισσότερο άλλες λιγότερο επιτυχημένα, μας δίνουν μια εικόνα της κατάστασης στην Νότιο Αφρική. Της ιστορία της, του απαρτχάιντ, των σχέσεων λευκών-μαύρων, πλουσίων-φτωχών, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Ταινίες που, μιλώντας μας για το χθες, το σήμερα και το αύριο αυτής της χώρα, μας μιλούν ταυτόχρονα για το σήμερα και το αύριο κάθε λαού. Ελπίζουμε, αυτές οι ταινίες να αποτελέσουν ένα μικρό κινηματογραφικό μάθημα αλληλεγγύης, ενάντια στην άγνοια και τη μισαλλοδοξία που προσπαθεί να χωρίσει τους ανθρώπους με βάση το χρώμα του δερματός τους.
Μερικά στοιχεία για τον Μαντέλα


Ο Nelson Rolihlahla Mandela, της φυλής των Madiba, του έθνους των Thembu, γεννήθηκε σε μια καλύβα, στις 18 Ιουλίου 1918


Το όνομα Rolihlahla στη γλώσσα των Κόσα σημαίνει «ταραχοποιός», χαρακτηρισμός που θα τον συνοδεύει σε ολόκληρη τη ζωή του μέχρι να αντικατασταθεί από τα «τρομοκράτης, δολοφόνος» κτλ


Υπήρξε ο πρώτος γραμματέας της νεολαίας του Αφρικάνικου Εθνικού Κογκρέσου (ANC) και ο πρώτος επικεφαλής του ΜΚ, του ένοπλου τμήματος του μέχρι την σύλληψη του.


Θα μείνει στην φυλακή για 27 χρόνια.





Μετά την αποφυλάκιση του θα είναι υποψήφιος του ANC για πρόεδρος της Ν.Αφρικής στις πρώτες εκλογές που είχαν δικαίωμα συμμετοχής και οι μαύροι της Ν.Αφρικής.


Θα εκλεγεί ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην ιστορία της Ν.Αφρικής, αλλά δε θα ξαναθέσει υποψηφιότητα.
Μερικά στοιχεία για το Απαρτχάιντ


Το απαρτχάιντ (apartheid) ήταν μια πολιτική που καθόριζε και επέβαλλε τη διάκριση των ανθρωπίνων ομάδων βάσει φυλετικών κριτηρίων σε καθορισμένες γεωγραφικές περιοχές. Ως επίσημη πρακτική θεσμοθετήθηκε μετά τις γενικές εκλογές του 1948, οπότε και ο πληθυσμός της χώρας χωρίστηκε σε φυλετικές κατηγορίες και οριοθετήθηκαν συγκεκριμένες περιοχές διαβίωσης για την κάθε φυλή, κάτι που οδήγησε σε βίαιες μετοικήσεις. Το 1970 καταργήθηκε η πολιτική εκπροσώπηση όσων δεν ήταν λευκοί και έγινε περιορισμός τους σε απομονωμένες «νησίδες γης». Αυτή η πολιτική στηριζόταν σε μέτρα που εφαρμόζονταν δεκαετίες πριν με κύριο στόχο τα φθηνά εργατικά χέρια των μαύρων και την διάσπαση των κινήσεων ενότητας μαύρων και λευκών εργαζομένων στα ορυχεία της Ν. Αφρικής. Ταυτόχρονα υποστηριζόταν από τις θρησκευτικές και πολιτιστικές αντιλήψεις των πρώτων αποίκων για ανωτερότητα της λευκής φυλής.













Το 1950 η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής με την Απόφαση για την Πάταξη του Κομμουνισμού Νο 44, απαγόρευε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ν. Αφρικής (το οποίο από τη ίδρυση του αγωνιζόταν για ίσα δικαιώματα λευκών και μαύρων) και οποιαδήποτε οργάνωση ή άτομο υποστήριζε «πολιτική, οικονομική ή εργασιακή αλλαγή». Με αυτόν τον τρόπο οποιαδήποτε οργάνωση ή άτομο πάλευε ενάντια στο απαρτχάιντ, ή για καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας του μπορούσε να συλληφθεί και να διωχθεί κάτω από την ομπρέλα του αντικομμουνισμού.


Από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του καθεστώτος του απαρτχάιντ ήταν οι κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές των ΗΠΑ-Αγγλίας. Ειδικά η Αγγλία στηριζόταν στο εμπόριο διαμαντιών και χρυσού της Ν. Αφρικής από τα μέσα του 19ου αιώνα.

Το Σινεμά για τη Νότιο Αφρική

Shaka Zulu




Η μίνι σειρά που άφησε εποχή. Κάτι σαν το σημερινό Βίκινγκς, αλλά για την ιστορία του Βασιλιά Σάκα των Ζούλου. Ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και στη μυθοπλασία μας ταξιδεύει στα ατέλειωτα λιβάδια της Νοτίου Αφρικής όταν η αυτοκρατορία των Ζουλού απειλούσε την Αυτοκρατορία των Βρετανών μέσα από την αποστολή μιας ομάδας άγγλων. Εντυπωσιακή μουσική, κουστούμια και μαθήματα αποικιοκρατίας.
Τίτλος: Shaka Zulu (1986), Ηθοποιοί: Edward Fox, Robert Powell, Trevor Howard

CRY FREEDOM

Ο Kevin Kline και ο Denzel Washington σε μια ταινία σταθμό. Από τις πιο δυνατές ιστορίες του σινεμά για τη Νότιο Αφρική αποτελεί το μοτίβο που ακολουθούν οι περισσότερες ταινίες που ασχολούνται με το θέμα. Λευκός προοδευτικός συγκρούεται με τις προκαταλήψεις του όταν γνωρίζει από κοντά έναν από αυτούς που θεωρεί τρομοκράτες και αναγκάζεται να πάρει και ο ίδιος μέρος στον αγώνα. Ο αγώνας των Νοτιοαφρικανών ενάντια στο απαρτχάιντ γίνεται ταινία-γροθιά ενάντια στο καθεστώς. Υποψήφια για 3 Όσκαρ, ανάμεσα τους για Καλύτερο Β Ανδρικό ρόλο για τον Washington

Τίτλος: Cry Freedom (1987) Ηθοποιοί: Kevin Kline, Denzel Washington


A Dry White Season




Πολύ δυνατό καστ και ταινία με σαφέστατο στόχο να στηρίξει το κίνημα ενάντια στο απαρτχάιντ, αλλά με κινηματογραφικές αδυναμίες. Ένας φιλήσυχος λευκός δάσκαλος(Donald Sutherland), αναγκάζεται να δει την πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τον απαρτχάιντ όταν το καθεστώς προχωρά στη μαζική σφαγή μαύρων μαθητών. Βλέπεται με ενδιαφέρον τόσο για το θέμα της, όσο και τους πρωταγωνιστές της, όπου ξεχωρίζει η μικρή σε διάρκεια, αλλά καθηλωτική και υποψήφια για Όσκαρ ερμηνεία του Marlon Brando.

Τίτλος: A Dry White Season (1989) Ηθοποιοί:Donald Sutherland, Susan Sarandon, Marlon Brando



Goodbye Bafana




Βιογραφική ταινία που αναφέρεται στις αναμνήσεις του δεσμοφύλακα του Μαντέλα. Ένα αξιόλογο καστ με τους Joseph Fiennes, Diane Kruger αλλά με αδύναμο κρίκο τον Dennis Haysbert στο ρόλο του Μαντέλα. Αν και με τίμιες προθέσεις, πλησιάζει αρκετά στο τηλεδράμα.


Τίτλος: Goodbye Bafana (2007) Ηθοποιοί:Joseph Fiennes, Dennis Haysbert, Diane Kruger
Endgame





Ίσως από τα πιο ενδιαφέροντα πολιτικά θρίλερ για την Νότιο Αφρική, το πρόσφατο Endgame έχει ένα καλό καστ (William Hurt, Chiwetel Ejiofor, και τον τηλεοπτικο-αμερικάνικο-Σέρλοκ Jonny Lee Miller) και πιάνει ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό θέμα. Οι πολυεθνικές διαμαντιού και χρυσού, «πουλάνε» την ιδεολογία τους περί ανωτερότητας της λευκής φυλής μπροστά στην οικονομική χασούρα και αναλαμβάνουν πρωτοβουλία για κατάργηση του απαρτχάιντ. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ματιά στο τι κρύβεται πίσω από την σκηνή της πολιτικής, όπου οι μεγάλες αποφάσεις παίρνονται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Μαντέλα σε 2ο ρόλο, αλλά πολύ ξεκάθαρες οι συνθήκες και οι δυσκολίες στις οποίες βρέθηκε για να προδώσει τις θέσεις του λίγο πριν το τέλος, χωρίς να λυγίσει.


Τίτλος: Endgame (2009) Ηθοποιοί: William Hurt, Chiwetel Ejiofor, Jonny Lee Miller

The Bang Bang Club




Μέτρια ταινία, που δημιουργεί συγχύσεις όσον αφορά το τι γινόταν καθώς εστιάζει στην ιστορία της ομάδας φωτογράφων Bang Bang Club και η μετά απαρτχάιντ Νότιος Αφρική αποτελεί απλά το φόντο, χωρίς πολλές εξηγήσεις. Ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική η χρήση του Διαίρει και Βασίλευε, που χρησιμοποιούσε το καθεστώς, αν και περνά εντελώς σε δεύτερο πλαίσιο.


Τίτλος: The Bang Bang Club(2010) Ηθοποιοί: Ryan Phillippe, Malin Akerman, Taylor Kitsch

Invictus





Η πιο μεγάλη πρόσφατη παραγωγή του Χόλιγουντ για την Νότιο Αφρική και την προσπάθεια του Μαντέλα, αφού καταργήθηκε νομοθετικά το Απαρτχάιντ, να καταργηθεί και το μίσος από τις καρδιές των ανθρώπων. Σε σκηνοθεσία Clint Eastwood, ο αθλητισμός από όπιο του λαού, γίνεται όπλο συμφιλίωσης και αδελφοσύνης. Εξαιρετικές ερμηνείες και από τους δύο πρωταγωνιστές που θα είναι υποψήφιοι για Όσκαρ Α’ και Β’ Ανδρικού Ρόλου.


Τίτλος: Invictus (2009) Ηθοποιοί: Morgan Freeman, Matt Damon

Red Dust





Εδώ έχουμε ένα παραγνωρισμένο διαμαντάκι. Ένα πρωτότυπο δικαστικό θρίλερ που οι ρόλοι είναι εντελώς αντεστραμμένοι. Ο κατηγορούμενος-βασανιστής του καθεστώτος του Απαρτχάιντ θα καταδικαστεί μόνο αν δε πει όλη την αλήθεια. Αν ομολογήσει το έγκλημα του θα αθωωθεί. Η πραγματική μέθοδος που χρησιμοποίησε η Νότιος Αφρική για να αποφύγει τον Εμφύλιο πόλεμο σε ένα εξαιρετικό σκηνικό έντασης και ανατροπών.


Τίτλος: Red Dust (2004) Ηθοποιοί: Hilary Swank, Chiwetel Ejiofor

Tsotsi





Βραβευμένος με Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 2005, ο Τσοτσι μας ταξιδεύει στην Νότιο Αφρική του Σήμερα, όπου η φτώχεια και η ανέχεια θρέφουν το έγκλημα σαν σε θερμοκήπιο στις παραγκουπόλεις που γιγαντώνονται δίπλα στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις σε μια μεγάλη σύγκρουση Μίσους και Ανθρωπιάς.

Τίτλος: Tsotsi (2005) Ηθοποιοί: Presley Chweneyagae, Terry Pheto

District 9




Αν το Τσότσι είναι η Νότιος Αφρική του σήμερα, το District 9 είναι μια τρομακτική ματιά στα γκέτο κάθε μεγαλούπολης του κόσμου. Η επιστημονική φαντασία, σε ένα από τα πιο σημαντικά δημιουργήματα της προηγούμενης δεκαετίας αξιοποιεί τον πόνο και την πείρα του νοτιοαφρικάνικου λαού για να προειδοποιήσει για το νέο κύμα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Στον ρόλο των μεταναστών γιγάντιοι εξωγήινοι, εγκλωβισμένοι πλέον στο Γιοχανεσμπουργκ, αποτελούν πηγή κέρδους για τους ντόπιους, οι οποίοι δεν τους επιτρέπουν να φύγουν (σας θυμίζει κάτι;). Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας 2010-μεταξύ άλλων-, μας σύστησε τον Sharlto Copley που θα δούμε και στο remake του OLDBOY, αλλά και τον Neill Blomkamp που σκηνοθετεί το Elysium.


Τίτλος: District 9 (2009) Ηθοποιοί: Sharlto Copley, Jason Cope, Nathalie Boltt

Mandela Long Walk to Freedom



Το Long Walk to Freedom, είναι η αυτοβιογραφία του Μαντέλα. Το βιβλίο αποτελεί μοναδικό ντοκουμέντο, όχι μόνο για την ιστορία της Νοτίου Αφρικής, αλλά αποτελεί εξομολόγηση για τις προσωπικές εμπειρίες, τους φόβους, τις δυσκολίες, τις ελπίδες του ίδιου του Μαντέλα από μικρό, ξυπόλητο παιδί, μέχρι την ορκωμοσία του ως Πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής. Η ταινία με πρωταγωνιστές τους Idris Elba και Naomie Harris αναμένεται τέλος του 2013 στις αίθουσες.

Τίτλος: Long Walk to Freedom(2009) Ηθοποιοί: Idris Elba, Naomie Harris

Winnie

Μαζί με τον Μαντέλα, υπάρχει και η πολύ γνωστή πρώην κυρία Μαντέλα, η Winnie, η οποία από αγωνίστρια, έγινε σύμβολο των σκανδάλων και της διαφθοράς που θα συνόδευαν την νέα πολιτική κατάσταση στη Νότιο Αφρική. Η ταινία, παραγωγής 2011, αναμένεται ακόμα να βγει στις αίθουσες, μάλλον τον Σεπτέμβρη και θα αφορά τα χρόνια μέχρι την φυλάκιση του Μαντέλα.


Τίτλος: Winnie(2011) Ηθοποιοί: Terrence Howard, Elias Koteas, Jennifer Hudson

Πηγή:Reel.gr

Οι ..."όλοι μαζί" και το "διασπαστικό" ΠΑΜΕ

Συλλαλητήρια στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα σήμερα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας από το ΠΑΜΕ μες το κατακαλόκαιρο.
Στην Αθήνα έγινε ένα πολύ μαζικό και δυναμικό συλλαλητήριο, που μετά τις ομιλίες με χιλιάδες κόσμο, μικροεπαγγελματίες, μαγαζάτορες, αυτοαπασχολούμενους, εμπορουπάλληλους αλλά και άλλα σωματεία, κινήθηκε από την Ομόνοια και την Αθηνάς προς Μοναστηράκι, ανέβηκε Ερμού περνώντας μέσα από την καρδιά του εμπορικού κέντρου, έκανε το γύρο της πλατείας Συντάγματος από Ξενοφώντος και μετά από μια μισάωρη στάση στη Βουλή βάδισε πίσω στην Ομόνοια όπου διαλύθηκε.
Ηταν φανερή η εντύπωση που προκαλούσε το πέρασμα του ΠΑΜΕ από τον πεζόδρομο της Ερμού, όπου πολλοί έβγαζαν φωτογραφίες ή και χειροκροτούσαν τη διαδήλωση.
Οσο για τη ΓΣΕΕΒΕ τι να πεις. Τραγική κυριολεκτικά παρουσία με ένα πανό με 30 ανθρώπους στο Σύνταγμα! Αυτό είναι το "όλοι μαζί" που διασπάει το σεχταριστικό, διασπαστικό ΠΑΜΕ. Λίγες δεκάδες άνθρωποι με το ζόρι!
Στο Σύνταγμα λοιπόν εκεί που οι ..."όλοι μαζί" της ΓΣΕΕΒΕ, καμιά 30ριά με το ζόρι, καθόντουσαν "ενωμένοι" κι αποφασισμένοι στη Βουλή πέρασε το "διασπαστικό" ΠΑΜΕ με χιλιάδες "μόνους τους" που έσωζαν και πάλι το κύρος του συνδικαλιστικού κινήματος που οι "όλοι μαζί" κάνουν ό,τι μπορούν για να διασύρουν.
Αν είχαν λίγη τσίπα οι εργατοπατέρες των "όλων μαζί" δε μπορεί, θα ένιωσαν μια στάλα ντροπή για την κατάντια τους.

Τα... Φανερά του Βάλτου -Λιάνα Κανέλλη

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πού να το φανταστώ, μετά από σαράντα σχεδόν χρόνια κολύμπι και κουπί στα κανάλια και τα πάσης φύσεως μέσα, και δεκατρία στο Κοινοβούλιο, μετά από έξι εκλογικές αναμετρήσεις κάτω από το τιμημένο σφυροδρέπανο, ότι θα έφτανα στο κτήριο της Βουλής, Ιούλιο του 2013, για την ονομαστική ψηφοφορία του εκτρώματος «πολυνομοσχέδιο» μ' ένα αίσθημα αιδήμονης οργής .



Σιδηρόφραχτες παρακαμπτήριες στο κέντρο της Αθήνας, τείχη από κλούβες των ΜΑΤ, και μέσα, ένα μπουλούκι σε περιδίνηση, με μια οσμή σεσηπότος λόγου-άλογου. Το τελετουργικό απ' τη μια, οι μεγαλοστομίες απ' την άλλη, κουκιά μετρημένα και σε συνεχή επίδειξη επίπλαστης ισχύος, δεν περνάς κυρα - Μαρία δεν περνάς δεν περνάαααας... σαν τη στάχτη απ' τα καμμένα κεκτημένα, σε κάνει να μη θες ν' αναπνεύσεις. Ενα νέφος αυταπάτης πνιγηρό να αναδύεται απ' την Ολομέλεια, ν' απλώνεται στην πλατεία απ' έξω, στο προχειροστημένο κολοσσιαίο της στιγμιαίας αντίστασης. Θέαμα στο επίπεδο της επαναλαμβανόμενης λούπας, όπου ψήγματα επιχειρημάτων και προτάσεων, έναρθρος λόγος δηλαδή, ερχόταν και χανόταν σαν υπενθύμιση ότι το κραταιό αστικό κράτος είναι ανίατο, εκδικητικό και ξεδιάντροπο.


Ο υπουργός μισοκοιμάται, ο μαυρόψυχος, το χουντοκουμάσι απ' την Πάτρα, γαβγίζει μετ' ευτελείας, ο πρωθυπουργός βγάνει σεργιάνι το σαρδάμ του στις λεωφόρους του παγκόσμιου ιστού, εικόνα κοινού θνητού θα πουν οι συμβουλάτορες, τα πάντα όλα «για την Ελλάδα ρε γαμώτο...». Κι ύστερα ξημέρωσε. Η κοινωνία δηλητηριασμένη απ' τα κουκιά, σε διαρκή κυάμωση, θανατηφόρα άμα σου λείπει το ένζυμο της ...αξιοπρέπειας εν προκειμένω, χασκογελάει και φτύνει τα μούτρα της στον καθρέφτη της «αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας». Ενα κλικ πιο κάτω απ' τα φαινόμενα που δεν απατούν πια κανέναν, αλλά τον ενθαρρύνουν να συμμετέχει στο δραματικό καρναβάλι, κι οι ψηφισμένοι ναζί-χουλιγκάνοι ξεχέζονται δημόσια με τους συριζαίους. Ψυχώ.




Αντιπροσωπευτική δημοκρατία... Και τα αριστερά και τα δεξιά μειράκια να ουρλιάζουν περί χούντας. Ανερυθρίαστα. Δεν τους νοιάζει μην τους ακούει έστω κι ένας, που υπέστη φάλαγγα ή μισός, που βασανίστηκε φριχτά και δε λύγισε και δεν κόμπασε μετά, ζητώντας τόκους γενναιότητας. Στο κανάλι της πραγματικότητας, σε απευθείας μετάδοση, βαλτώνω, βαλτώνεις, βαλτώνει, βαλτώνουμε, βαλτώνετε, βαλτώνουν. Και η βουλή του φαίνεσθαι και η βούληση του είναι. Οργή. Ναι. Αλλά όχι και χωρίς τσίπα τα ...Φανερά του Βάλτου!



Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Δημοσκόπηση Pulse-ΣΥΡΙΖΑ μπροστά. ΧΑ 14,5%, ΚΚΕ 6,5%

ΣΥΡΙΖΑ 23,5%

ΝΔ 21,5%

Χρυσή Αυγή 14,5%

ΠΑΣΟΚ 7,5%

ΚΚΕ 6,5%

Ανεξάρτητοι Ελληνες 4,5%

Δημοκρατική Αριστερά 3,5%

About these ads

Μπόλεκ και Λόλεκ (και όχι μόνο)

Lenin Reloaded

Valentina Savelieva, Γιορτή, 1970

Στο 902 σχολιάστηκε η πιο κάτω φράση του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή:


"Εκπέμψατε παρανόμως και από ιδιωτικό στούντιο ένα πειρατικό σήμα, που εκθέτει τη χώρα διεθνώς, με αισθητική που παραπέμπει στα κανάλια της Σοβιετικής Ένωσης της δεκαετίας του 1970 και στα κινούμενα σχέδια του Μπόλεκ και Λόλεκ."


Το επίκεντρο του σχολιασμού ήταν η απαξία των πολωνικών κινουμένων σχεδίων -- τα οποία παρεμπιπτόντως θυμάται η γενιά μου, αλλά μάλλον δεν πρόλαβε ποτέ ο Τσίπρας. Αλλά νομίζω ότι ο εστιασμός αυτός είναι λανθασμένος. Δεν είναι η αναφορά στον Μπόλεκ και τον Λόλεκ το ενδιαφέρον στοιχείο της τοποθέτησης αλλά η αναφορά σε "αισθητική" της ΕΣΣΔ (δεκαετίας 1970, λέει ο Τσίπρας).


Αλλά ποια είναι η "αισθητική της ΕΣΣΔ" και τι γνωρίζει για αυτήν ο Αλέξης Τσίπρας;


Andrej Tarkovsky, Solaris, Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής, Φεστιβάλ Καννών, 1972

Η απάντηση είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η συντριπτική πλειοψηφία όσων τον ακούν δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι σημαίνει η φράση, και, περαιτέρω, δεν έχουν και το παραμικρό ενδιαφέρον για να μάθουν τι θα μπορούσε να σημαίνει.


Δηλαδή, ότι η φράση δεν έχει απολύτως κανένα πραγματολογικό περιεχόμενο, είτε για τον φορέα της είτε για τους αποδέκτες της.


Αλλά υπό μια άλλη και προσεκτικότερη οπτική, αυτό δεν είναι εντελώς ακριβές.


Η φράση έχει ένα πραγματολογικό περιεχόμενο, μόνο που αυτό δεν έχει καμία αντικειμενική σχέση με την ΕΣΣΔ.

Sergei Solovyov, Εκατό μέρες μετά την παιδική ηλικία, Αργυρή Άρκτος για την καλύτερη σκηνοθεσία, Φεστιβάλ Βερολίνου, 1974


Όταν ο κύριος Τσίπρας αναφέρεται σε "αισθητική της ΕΣΣΔ κατά την δεκαετία του 1970" αναφέρεται στην πραγματικότητα --και εν (όχι και τόσο) κρυπτώ-- στην αισθητική της χούντας στην δική του πατρίδα. Αυτή είναι η μόνη αισθητική την οποία γνωρίζουν οι ακροατές του, και η μόνη που έχει κάποια σχέση με την ελληνική τηλεόραση το 2013. Όσο για το τι γνωρίζει ο κύριος Τσίπρας, αυτός δεν γνωρίζει καν ποιος έγραψε το "Δόγμα του σοκ", και η αντίληψή του για την ελληνική χούντα δεν μπορεί να ξεπερνά την ανάλυση της "έξυπνης μεταπολιτευτικής αριστεράς" σύμφωνα με την οποία...η χούντα ήταν μια κάποια (κιτς) αισθητική.

Laura Shepitko, Η ανάβαση, Χρυσό βραβείο Φεστιβάλ Βερολίνου, 1976


Αλλά για αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή δηλαδή ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να αναφέρεται στην τηλεόραση της δικτατορίας των συνταγματαρχών, η σε δεύτερο επίπεδο αναγωγή της φράσης δεν είναι άλλη παρά η σύγχυση της δικτατορίας του προλεταριάτου με την δικτατορία της αστικής τάξης, δηλαδή η αναγωγή ΕΣΣΔ=χούντα του Παπαδόπουλου και του Τομ Πάπας.


Η γκροτέσκα αυτή εξίσωση έχει κάτι ακαταμάχητα "λογικό" για τον Έλληνα μικροαστό, μόνο που αυτή η "λογική" είναι εντελώς υποσυνείδητη, κάτι σαν τη λογική των ονείρων. Για τον μικροαστό αυτόν, η "δικτατορία των αγορών" είναι απλώς μια άλλη μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου, γιατί η συντριβή του από τα πάνω είναι ταυτόσημη με την χειραφέτηση των από κάτω του. Για τον μικροαστό στον οποίο απευθύνεται εντελώς συνειδητά ο κύριος Τσίπρας, δηλαδή τον αντιδραστικό μικροαστό, η μεγαλοαστική τάξη και η εργατική τάξη είναι απλώς οι δύο πόλοι που απειλούν την περιώνυμη "αυτονομία" του. Γι αυτό και οι δικτατορίες τους είναι το ίδιο επαχθείς και απεχθείς, το ίδιο "αντιδημοκρατικές". Η παράλογη λογική των περί "σοβιετισμού" αναφορών σε ό,τι αφορά την ακραία εκμεταλλευτική Ελλάδα, μια από τις πιο στυγνά εκμεταλλευτικές κοινωνίες της Ευρώπης, είναι βασισμένη σ' αυτή την εξίσωση της χειραφέτησης της εργατικής τάξης με την δικτατορία των μονοπωλίων.

Nikolai Repin, Αυτοπροσωπογραφία, 1970


Κατά βάση, όταν αναφερόμαστε στη βλακεία ως το αντικειμενικό στίγμα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας αναφερόμαστε σ' αυτήν ακριβώς την επιμονή αναγωγής του ενός στο άλλο. Γιατί αυτή η αναγωγή δεν είναι απλώς το θεμέλιο της νοητικής τυφλότητας και της ανικανότητας στοιχειωδών διακρίσεων χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική σκέψη και σκέψη εν γένει, είναι επίσης το περίστροφο της εθελούσιας αυτοκτονίας των μικροαστών για χάρη των μονοπωλίων.


Αυτή την αυτοκτονία προωθεί ασμένως και νομιμοποιεί υψηλοφρόνως ο κύριος Τσίπρας και όχι κάποια κρίση επί της ποιότητας των πολωνικών κινουμένων σχεδίων Μπόλεκ και Λόλεκ.

"Αθανασία" Γιώργος Σαρρής

Aπό τη βραδιά του σωματείου ΟΤΑ Αττικής με αφιέρωμα στο Ν.Γκάτσο

"Αν δε φτάσει ο άνθρωπος στο χείλος του γκρεμού..."

Νίκος Καζαντζάκης

4 ερωτήσεις της Κυρ.Ελευθερ. στο Δ.Κουτσούμπα - Από τη συνέντευξη της 21/7 στην Κ.Ε

-Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πάντως, ο πρόεδρος του, Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από το ΚΚΕ να μη συνδέει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη σοσιαλδημοκρατία και σας κάλεσε σε συμπόρευση με στόχο την κατάργηση των μνημονίων. Είπε, μάλιστα, ότι η συνεργασία ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αίτημα της κοινωνίας. Τι απαντάτε;

-«Το βασικό αίτημα της κοινωνίας είναι να σταματήσει ο κατήφορος, να αλλάξουν τα πράγματα, να αλλάξουμε τη ζωή μας. Κι αυτή η απαίτηση δεν θα ‘ρθει από τα πάνω με συνεργασίες που θα βγάλουν απ’ τη δύσκολη θέση το σύστημα, θα του δώσουν τη δυνατότητα να ανακάμψει, να πάρει φόρα για να τσακίσει τα λαϊκά στρώματα.
Λέει, συμπόρευση για την κατάργηση των μνημονίων. Και τι θα γίνει με όλους τους αντιλαϊκούς νόμους που ‘χουν ψηφιστεί εκτός μνημονίων και πριν και μετά; Τι θα γίνει με τους υπογράφοντες και εταίρους στα μνημόνια; Δηλαδή την ίδια την ΕΕ, το ΔΝΤ, τις καπιταλιστικές συμμαχίες του "λάκκου των λεόντων"; Τι θα γίνει με τη βάση της Σούδας, το ΝΑΤΟ; Εμείς δεν του ζητάμε να πάρει τη γνώμη της κ. Κατσέλη, του κ. Κοτσακά, των κ. Σταθάκη, Τσακαλώτου, Κωνσταντοπούλου κ.ά. συνιστωσών επ’ αυτών των ζητημάτων. Όταν μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, αναφερόμαστε στα ίδια τους τα ντοκουμέντα, τις επίσημες τοποθετήσεις τους, τα πεπραγμένα τους, συμπεριλαμβανομένων των παλινωδιών τους, της διγλωσσίας τους και της κατά τεκμήριον αφερεγγυότητάς τους, μέχρι σήμερα.
Η συνολική πρόταση του ΚΚΕ για διέξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού απαντά συγκεκριμένα και ρεαλιστικά για το τι πρέπει να γίνει. Με αυτή πρέπει να συμπαραταχθούν στην πράξη, μέσα στην πάλη, στον αγώνα, οι χιλιάδες εργάτες, υπάλληλοι, άνεργοι νέοι και νέες, που έχουν παρασυρθεί σήμερα από το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα αυτού του κόμματος».

-Αντίστοιχες προτάσεις για συνεργασία δέχεται το ΚΚΕ και από άλλες αριστερές δυνάμεις, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Σχέδιο Β του Αλέκου Αλαβάνου. Εσείς απαντάτε ότι μόνο δρόμο ενότητας αποτελεί η ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, μιας εργατικής συσπείρωσης που θα προέρχεται από «τα κάτω». Όμως, ο λαϊκός κόσμος περνάει πολύ δύσκολες ώρες και χρειάζεται άμεσα διεξόδους. Μπορεί να απαντήσει η πρότασή σας για τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, άμεσα, στις μεγάλες ανάγκες της κοινωνίας;

-«Η πρόταση του ΚΚΕ για τη Λαϊκή Συμμαχία δεν είναι για το αύριο, αλλά για το σήμερα. Απαντά σήμερα στις αγωνίες του εργάτη που δίνει μάχη για το μεροκάματο, του άνεργου που πρέπει να επιβιώσει από την πείνα, απαντά στα βάσανα του αγρότη που ξεκληρίζεται, του αυτοπασχολούμενου που παλεύει με τα χρέη και το λουκέτο. Όλους αυτούς θέλει να συσπειρώσει, γιατί όλοι αυτοί αποτελούν τη λαϊκή πλειοψηφία, που σήμερα μπορεί να εμποδίσει τα χειρότερα και ταυτόχρονα να διεκδικήσει τα καλύτερα! Θα έχει κατεύθυνση την αλλαγή τάξης στην εξουσία, τη λαϊκή εξουσία με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ συνολικά, άρα και από το ευρώ, - όχι μόνο από το ευρώ κάτι που το προτείνει μέχρι και η Χρυσή Αυγή, Γερμανοί βιομήχανοι και άλλοι ακόμα. Στη Λαϊκή Συμμαχία, το ΚΚΕ συμμετέχει μέσω των μελών και στελεχών του, όχι ως κόμμα. Η πρότασή μας δεν απευθύνεται σε κόμματα, και γιατί σήμερα δεν υπάρχουν τέτοια αλλά και αν δημιουργηθούν και επιδιώκουν να κινηθούν σε μια τέτοια εναλλακτική πρόταση κι αυτά δεν θα συμμετέχουν ως κόμματα, αλλά μέσω των μελών και στελεχών τους. Η συνεργασία και συνεννόηση θα γίνεται στα πλαίσια της Λαϊκής Συμμαχίας, μέσα στις γραμμές της, από τις δομές της στο κίνημα. Η Λαϊκή Συμμαχία μπορεί να παλέψει σήμερα για μικρές ανάσες επιβίωσης, αλλά κυρίως μπορεί να ανοίξει δρόμους γιατί η πάλη της έχει κατεύθυνση και προοπτική την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Γνωρίζετε κάποια άλλη πολιτική πρόταση να κινείται «εκτός των τειχών», δηλαδή να θίγει την εξουσία των μονοπωλίων και να έχει κατεύθυνση την ανατροπή της; Εμείς όχι!».

-Κύριε γραμματέα, έχετε δηλώσει ότι εσείς και οι σύντροφοί σας στο ΚΚΕ δεν είστε αριστεροί αλλά κομμουνιστές. Τι σημαίνει για εσάς ο προσδιορισμός του «αριστερού»;
-«Αν σας έθετα το ερώτημα ποιος είναι σήμερα αριστερός, φαντάζομαι ότι θα δίνατε πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Και όντως υπάρχουν, αν το καλοσκεφτείτε. Αν και σημασία για μας, δεν έχει πώς νοιώθει κάποιος, αριστερός, δεξιός, προοδευτικός κ.ά. Σημασία έχει αν είναι εργάτης, άνεργος, φτωχός αγρότης και αυτοαπασχολούμενος, νέος και γυναίκα των λαϊκών στρωμάτων. Αυτός είναι ο βασικός διαχωρισμός και είναι ταξικός!
Όμως, για σκεφτείτε, μπορεί ένας αριστερός να είναι με την ΕΕ των βιομηχάνων των τραπεζιτών, μπορεί να στηρίζει τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ, να είναι με το σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση και γεννά τη φτώχεια; Και με ποια πολιτική πρόταση θα τα αντιπαλέψει όλα αυτά, με πολιτική που θα διαχειριστεί το σύστημα ή με πολιτική ανατροπής του; Και φυσικά όλα αυτά όχι απλά στα λόγια, από λόγια έχουμε χορτάσει, αλλά στο πρόγραμμά του και στην πράξη».

-Στις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου 2012 το ΚΚΕ έχασε δυνάμεις. Σας απασχολεί αυτή η αποδυνάμωση και αν συμμερίζεστε την εκτίμηση ότι η μείωση της εκλογικής δύναμης του κόμματος σας οφείλετε στην πολιτική των μη συμμαχιών που ακολουθήσατε;

-«Το ΚΚΕ έχει πρόταση πολιτικής συμμαχιών με τη διαφορά ότι η πρόταση του για τη Λαϊκή Συμμαχία που είναι κοινωνική συμμαχία, δεν ξεπλένει το σύστημα και τους εκπροσώπους του, δίνει ρόλο πρωταγωνιστή - και όχι κομπάρσου στο λαό. Μας απασχολεί, η μείωση της εκλογικής δύναμης του κόμματος – από την επίδραση που αυτή μπορεί να έχει στο εργατικό λαϊκό κίνημα που σήμερα είναι ανάγκη να ανασυνταχθεί, να περάσει από την άμυνα στην επίθεση, στην αντεπίθεση. Η ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, η ανασύνταξη του κινήματος περνάει μέσα από την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική, συνδικαλιστική, εκλογική, από τη συνολική ενδυνάμωση του ΚΚΕ».

Η αντίσταση στη ναζιστική Γερμανία

Αριστερά και πολιτική

της Ελένης Αστερίου*


Το κύριο χαρακτηριστικό ενός κλάδου της πρόσφατης διεθνούς ιστοριογραφίας είναι η προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει την κτηνώδη τρομοκρατία του ναζιστικού καθεστώτος στο εσωτερικό της Γερμανίας και να υποστηρίξει αντίθετα ότι το ναζιστικό καθεστώς αντλούσε τη δύναμή του από τη στήριξη και τη συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του γερμανικού λαού, περιλαμβανόμενης της γερμανικής εργατικής τάξης. Πρόκειται για επικίνδυνη φιλολογία, που προσπαθεί να αποκρύψει την ταξική φύση του φασισμού και να εξωραΐσει το ναζιστικό καθεστώς επιρρίπτοντας τις κύριες ιστορικές ευθύνες στον ίδιο τον γερμανικό λαό. Στο παρόν άρθρο, παίρνοντας αφορμή από το έργο του Γκετζ Άλυ, θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε τις πραγματικές διαστάσεις της ναζιστικής τρομοκρατίας και της αντίστασης της γερμανικής εργατικής τάξης και του γερμανικού λαού γενικότερα.

Ο Γκετζ Άλυ και ο νέος «αναθεωρητισμός» για τον ναζισμό

Προσφάτως εξέχουσα θέση στον «αναθεωρητισμό» της ιστοριογραφίας για τον ναζισμό, «αναθεωρητισμό» στον οποίο πρωτοπόρο ρόλο έπαιξε ο Ερνστ Νόλτε, έχει καταλάβει ο πολυβραβευμένος Γερμανός δημοσιογράφος και ιστορικός Γκετζ Άλυ, ο οποίος μετά την έκδοση το 2005 του βιβλίου του Το λαϊκό κράτος του Χίτλερ γίνεται όλο και συχνότερη βιβλιογραφική αναφορά.



Από την αρχή του βιβλίου του ο Άλυ δίνει το στίγμα της τοποθέτησής του: «Η μετέπειτα Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας διέθετε για τον έλεγχο των 17 εκατομμυρίων κατοίκων της 190.000 πλήρως εργαζομένους και εξίσου πολλούς απασχολούμενους σε δεύτερο επάγγελμα χαφιέδες της ΣΤΑΖΙ. Η Γκεστάπο διέθετε το 1937, συμπεριλαμβανόμενων των γραμματέων και των διοικητικών υπαλλήλων, μόλις 7.000 συνεργάτες, ενώ η υπηρεσία Ασφαλείας (SD) σαφώς λιγότερους. Επαρκούσαν για να παρακολουθούν τα 60 εκατομμύρια. Οι περισσότεροι δεν χρειάζονταν καμιά επιτήρηση. (…) Επειδή ο Χίτλερ έφθασε στις επιτυχίες εύκολα και με παιδιάστικο τρόπο και παρ’ όλο που την οικονομική άνοδο δεν τη χρηματοδότησε και τόσο αξιοπρεπώς, η δημοτικότητά του αυξήθηκε. Σύντομα ξεπέρασε κατά πολύ τους οπαδούς του κόμματος και αφαίρεσε από την εσωτερική γερμανική αντιπολίτευση τις βάσεις της. Μέχρι το 1938 σταθεροποιήθηκε μια πολιτική κατάσταση την οποία ο Μουσολίνι χαρακτήρισε εύστοχα ως “democrazia totalitaria”. Mετά τα χρόνια του εμφυλίου, του ταξικού μίσους και των κομματικών πολιτικών αποκλεισμών η ανάγκη για λαϊκή ενότητα συσπείρωσε τους Γερμανούς.»1
Ο Άλυ υπερβαίνει τον «αναθεωρητισμό» του Νόλτε. Το ναζιστικό καθεστώς δεν ήταν απλώς απάντηση στη σοβιετική και κομμουνιστική απειλή, αλλά προϊόν

ΠΑΜΕ: ΑΠΟΧΩΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΥΣΔΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

"Η πρωτοφανής καθυστέρηση δεν οφείλεται σε κάποια διοικητική δυσλειτουργία και ούτε τυχαία είναι."

Βρισκόμαστε στα μέσα Ιούλη και καμία από τις πάγιες υπηρεσιακές μεταβολές ( ρύθμιση υπεραριθμίας , βελτιώσεις, οριστική τοποθέτηση) δεν έχει ολοκληρωθεί στο ΠΥΣΔΕ Πειραιά. Αυτό προσθέτει επιπλέον προβλήματα και αβεβαιότητα σε εκατοντάδες εκπαιδευτικούς που ανήκουν σ’ αυτές τις κατηγορίες.

Παρά τις επανειλημμένες προτάσεις και διαμαρτυρίες μας ( π.χ. καταγγελία 27/6) να ολοκληρωθούν έγκαιρα ( πρίν τις 30/6)όλες οι διαδικασίες, με ευθύνη της Διοίκησης και του Υπουργείου παιδείας δεν προχώρησαν οι διαδικασίες. Επαναλάβαμε την πρόταση στη συνεδρίαση του ΠΥΣΔΕ της 9/Ιούλη να ξεκινήσουν στις 10/7 και να ολοκληρωθούν όλες οι διαδικασίες έως τις 19/7. Η πρόταση απορρίφθηκε από την πλειοψηφία του ΠΥΣΔΕ, που επικαλέστηκε τις επικείμενες συγχωνεύσεις σχολείων, που μέχρι σήμερα δεν έχουν υπογραφεί.

Η πρωτοφανής καθυστέρηση δεν οφείλεται σε κάποια διοικητική δυσλειτουργία και ούτε τυχαία είναι. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής και των αντιεκπαιδευτικών μέτρων του υπουργείου Παιδείας ,που έχουν ως αποτέλεσμα να τροποποιούνται συνεχώς τα κενά και τα φερόμενα ως πλεονάσματα. Πρώτα η αύξηση ωραρίου, μετά η αλλαγή στη συγκρότηση των τμημάτων ( 27άρια τμήματα), στη συνέχεια οι συγχωνεύσεις σχολείων και τώρα η εργασιακή βαρβαρότητα της διαθεσιμότητας- απόλυσης 2.500 εκπαιδευτικών των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ κάνουν το εργασιακό τοπίο ρευστό-αβέβαιο και το κυριότερο το επιδεινώνουν δραματικά σε βάρος των εκπαιδευτικών με σοβαρές επιπτώσεις στο δημόσιο σχολείο και τους μαθητές ( το εκπαιδευτικό προσωπικό, οι θέσεις εργασίας, οι ειδικότητες πρέπει να αντιστοιχηθούν στις ανάγκες και στο περιεχόμενο του Τεχνολογικού Λυκείου και γενικά του Νέου σχολείου της αγοράς ).

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες οι οποιεσδήποτε αποφάσεις του ΠΥΣΔΕ για ρύθμιση υπεραριθμίας, βελτίωση και οριστική τοποθέτηση δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, θα είναι κυριολεκτικά στον «αέρα» και θα δημιουργήσουν νέα εργασιακή αβεβαιότητα και σύγχυση.

Για τους παραπάνω λόγους δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε και αποχωρούμε από τη συνεδρίαση του ΠΥΣΔΕ της 18/Ιούλη με θέμα τη ρύθμιση υπεραριθμίας ( η συνεδρίαση ήταν προγραμματισμένη για τη Δευτέρα 15/7, αλλά αναβλήθηκε λόγω κατάληψης της Διεύθυνσης).

ΟΧΙ ΣΤΑ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ

Σάββας Σάββα - Κώστας Άννινος, τακτικός κι αναπληρωτής αιρετός του ΠΑΜΕ στον Πειραιά, 18/7/2013

www.pamepeiraia.info

Ραντεβού στο Τιτάνια (ποια γουναράδικα...)

Lenin Reloaded

ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Πράσινοι και ΠΑΣΟΚογενείς στο ίδιο τραπέζι

Το απόγευμα της Παρασκευής, στο ξενοδοχείο Τιτάνια, με στόχο τη «συνεννόηση επί ρεαλιστικών βάσεων», κάθονται στο ίδιο τραπέζι εκπρόσωποι των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου, κατόπιν καλέσματος της Ομάδας Πρωτοβουλίας για τη Συμπαράταξη Προοδευτικών, Σοσιαλιστικών, Οικολογικών και Αριστερών Δυνάμεων. Μιλώντας στο tvxs.gr ο Νικήτας Κανάκης, μέλος της Ομάδας Πρωτοβουλίας, εξηγεί ότι με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται το πρώτο βήμα για να έρθουν οι δυνάμεις της αριστεράς σε συμφωνία, ώστε να αναχαιτιστούν οι μνημονιακές πολιτικές και να διερευνηθεί η δυνατότητα εκπόνησης ενός ρεαλιστικού σχεδίου για αλλαγή της διακυβέρνησης με κατεύθυνση τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.


Στο κάλεσμα της Ομάδας Πρωτοβουλίας έχουν ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, οι Οικολόγοι Πράσινοι, ο Ανδρέας Νεφελούδης από την Αριστερή Προοπτική και ο Οδυσσέας Βουδούρης από την Κοινωνία Πολιτών. Εμπνευστής της συνάντησης φαίνεται να είναι η Λούκα Κατσέλη, πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας, η οποία όπως εξηγεί ο Νικήτας Κανάκης «είχε ζητήσει να υπάρξει αυτή η συνεννόηση και η δημιουργία μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης επανειλημμένως».



Από τον ΣΥΡΙΖΑ θα παρευρεθούν στην εκδήλωση οι Δημήτρης Παπαδημούλης, Παναγιώτης Κουρουμπλής, Αλέξης Μητρόπουλος, Δημήτρης Τσουκαλάς, Γ. Δαρδανός, Αντώνης Κοτσακάς και άλλοι. Από το ΠΑΣΟΚ θα δώσουν το «παρών» πρώην υπουργοί, όπως η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Τέλος από την ΔΗΜΑΡ, στην εκδήλωση θα συμμετάσχει ο Βασίλης Οικονόμου, ύστερα από τηλεφωνική επικοινωνία που είχε η Λούκα Κατσέλη με τον πρόεδρο του κόμματος, Φώτη Κουβέλη.


Οι στόχοι της Ομάδας Πρωτοβουλίας είναι τρεις: «Πρώτον να βρούμε τα κοινά μεταξύ μας παραμερίζοντας τα όσα μας χωρίζουν, ώστε να έρθουμε σε συνεννόηση. Δεύτερον, να καταστρώσουμε ένα ρεαλιστικό σχέδιο δράσης απέναντι στην ολοένα και χειρότερη κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας που αγγίζει τα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης. Τρίτον οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να συνεννοηθούν ούτως ή άλλως – ανεξαρτήτως εκλογικών ποσοστών, ισχύος, μεγέθους. Ο κόσμος έχει δώσει εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ – είναι σαφές αυτό. Πρέπει να υπάρξει σύμπλευση πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα, όπως κατά την γνώμη μου η σίτιση, η δουλειά, η υγεία και η εκπαίδευση. Είναι άξονες πρακτικοί και απαιτούν λύσεις. Δεν πρέπει να εξαντληθούμε μόνο σε επίπεδο διαλόγου. Ο κόσμος θεωρώ ότι περιμένει να δει ότι υπάρχει μια άλλη άποψη», εξηγεί ο Νικήτας Κανάκης στο tvxs.gr, που σχολιάζει ότι αν και η Ομάδα Πρωτοβουλίας αποτελείται από άτομα προερχόμενα από διαφορετικούς χώρους, σε όλους υπάρχει η κοινή πεποίθηση ότι πρέπει να προστατευθεί η Δημοκρατία και να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων παράλληλα με την διάσωση της χώρας.


Στην Ομάδα Πρωτοβουλίας για την Συμπαράταξη Προοδευτικών, Σοσιαλιστικών, Οικολογικών και Αριστερών Δυνάμεων συμμετέχουν ο Γιώργος Αργείτης από το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, ο εκδότης Γιώργος Δαρδανός, η δικηγόρος Ρέα Δουζίνα, ο πρώην Πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου Νικήτας Κανάκης, ο Λάμπρος Μίχος πρώην βουλευτής, ο λογιστής Στέφανος Μπαγιώργος και ο καθηγητής του ΠΑΘ Κώστας Χρυσόγονος.


Ο σημερινός στόχος δεν είναι να μετρηθούν δυνάμεις αλλά να γίνει η πρώτη προσπάθεια συμφωνίας των δυνάμεων της αριστεράς, όπως εξηγεί ο κ. Κανάκης. Στο πλαίσιο αυτό, η Ομάδα Πρωτοβουλίας δεν επιθυμεί να μιλά μεγαλόπνοα αναφορικά με υποψήφια εκλογικά σχήματα, προεκλογικές και μετεκλογικές συνεργασίες ή μετεξέλιξή της.


«Δεν πρέπει να συμπεριφερθούμε ως παράγοντες. Δεν χρειάζεται άλλους η χώρα. Ο κόσμος ζητά μια ενότητα μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που θα στοχεύει στην βελτίωση της κατάστασης», σχολιάζει ο κ. Κανάκης εξηγώντας ότι «εμείς είμαστε ένας σχηματισμός που κάνει ένα πρώτο βήμα για να φέρει τις δυνάμεις που έχουν μια κοινή αντίληψη στο τραπέζι. Αυτός είναι ο πρώτος στόχος μας. Όχι το να μετεξελιχθούμε σε κάτι άλλο. Το απόγευμα θα πρέπει όλοι να τοποθετηθούν καθαρά για το πόσο πιστεύουν ότι μπορεί να προχωρήσει αυτό ή όχι».


Στην προσπάθεια αυτή δεν αφήνουν καμία πόρτα κλειστή, ούτε φέρονται προκατειλημμένοι προς πολιτικούς φορείς. «Δεν νομίζω ότι πρέπει να βάζουμε πρώτα αυτά που μας χωρίζουν αλλά αυτά που μας ενώνουν. Η διαφωνία είναι εύκολο πράγμα. Το δύσκολο είναι να υπερβούμε όλα αυτά και να δούμε πως θα προχωρήσουμε. Οι καρέκλες γύρω από το τραπέζι του διαλόγου πρέπει να παραμένουν εκεί ακόμη και αν κάποιος αρνηθεί να καθίσει», αναφέρει ο κ. Κανάκης.


Tvxs

Και πάλι τρομερός Θαν.Παφίλης για "Δημόσια" τηλεόραση και "αντικειμενική ενημέρωση"

Aπλός, ουσιαστικός αλλά αυτή τη φορά και απολαυστικός Θ.Παφίλης.Ειδικά μετά το 15' πραγματικά δίνει ρέστα.
"Έχετε ιδεα τι σημαίνει τηλεόραση στην ΕΕ"; είπε στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ που είχε επικαλεστεί τον γνωστό μας κ.Σούλτζ. "Για να παίξουν κομμουνιστές πρέπει να αναστηθεί ο Λάζαρος"!"Αυτό εννοείτε αντικειμενική ενημέρωση;"

"...κι έκανα όρκο να φέρω ως το τέλος το πεπρωμένο μου"

"Στιγμές που δεν φτάνει μια ζωή να αναπολήσεις όσα έζησες - και τα βράδια έριχνα όλες μου τις σκεψεις απ το παραθυρο μήπως και βρουν το δρόμο τους οι χαμένοι ταξιδιωτες , κι έζησα σε σπίτια που εμπαζαν απο παντου για να θυμουνται οι επιλήσμονες ,εξάλλου με τις διαρκεις αναβολές ,ολο αύριο και αύριο , έμεινα για πάντα δωδεκαετής. Πράγματα σκοτεινά που δεν θα εξηγηθούν παρα την ημέρα της Κρίσεως. Αλλά δε θα ξεχάσω ποτε μια νυχτα σ εκεινη τη μεγαλη εξεγερση , οι τραυματιοφορεις με ακούμπησαν για μια στιγμή κάτω και τότε κοίταξα τα άστρα , Θεε μου ,πως έλαμπαν , και ξαφνικά δε με ένοιαζε που ειχαμε νικηθεί , "όλο το άπειρο ειναι δικό μας " , είπα μέσα μου κι έκανα όρκο να φέρω ως το τέλος το πεπρωμένο μου."    Τάσος Λειβαδίτης

"Ο Μέγας Ιεροεξεταστής" του Ντοστογιέφσκυ

Ισπανία. Η εποχή της "φοβερής και τρομερής" Ιεράς Εξέτασης. Παρανάλωμα πυρός οι ανθρώπινες σάρκες. Αιρετικοί, μάγισσες και "άπιστοι" στο εξώτερον πυρ. Και όλα θυσία στο βωμό μίας σαθρά εννοούμενης αγάπης στον Θεό και τον πλησίον.
Ο Ντοστογιέφσκυ (μέγας ψυχογράφος) "κατεβάζει" τον Χριστό στη γη και τον ρίχνει στα χέρια του Τρομερού Ιεροεξεταστή. Δύο ήρωες με απόλυτη εξουσία στον θάνατο. Ο πρώτος σιωπηλός. Ο δεύτερος λαλίστατος. Και το απόσπασμα συγκλονιστικό:

"Μα να που θέλησε να παρουσιαστεί για μια στιγμή τουλάχιστον στον ταπεινωμένο κι εξαθλιωμένο λαό, στο λαό που σερνόταν μέσα στην αμαρτία, μα που τον αγαπούσε μ' αφέλεια. Η δράση λοιπόν εξελίσσεται στην Ισπανία, στη Σεβίλλη, στην πιο τρομερή εποχή της Ιεράς Εξέτασης, όταν κάθε μέρα άναβαν φωτιές κι έκαιγαν ανθρώπους για την αγάπη του Θεού κι όπου


" Σ' υπέροχες λαμπαδιαστές φωτιές
έκαιγαν τις τρομερές αιρετικές "

"Ώ, μα δεν ήταν έτσι που υποσχέθηκε να ξαναγυρίσει, στους αιώνες των αιώνων, με το πλήρωμα του χρόνου, σ' όλη του την ουράνια δόξα, ξαφνικά, "καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών" . Όχι, θέλησε να επισκεφθεί τα παιδιά του στον ίδιο τον τόπο, όπου έκαιγαν οι φωτιές για τους αιρετικούς. Μέσα στην απέραντη ελεημοσύνη του, ξαναγυρίζει κοντά στους ανθρώπους, με τη μορφή που είχε κατά τη διάρκεια των τριών χρόνων της δημόσιας ζωής του. Νάτον που κατεβαίνει τους ηλιολουσμένους δρόμους αυτής της μεσογειακής πόλης, όπου ακριβώς την παραμονή, μπροστά στο βασιλιά, τους αυλικούς, τους ιππότες, τους καρδινάλιους, και τις πιο χαριτωμένες κυρίες της Αυλής, ο Μέγας Ιεροεξεταστής έβαλε να κάψουν μια εκατοστή αιρετικούς "Ad Ma jorem Dei Gloriam". Εμφανίζεται αθόρυβα, χωρίς να τον προσέξει κανένας και - πράγμα παράξενο - όλοι τον αναγνωρίζουν...

Ο λαός σα να τον τραβούσε μια ακατανίκητη δύναμη, όλοι μαζεύονται στο πέρασμά του και τον ακολουθούν. Σιωπηλός, περνά καταμεσής του πλήθους, μ' ένα χαμόγελο απέραντης συμπάθειας. Η καρδιά του πλημμυρίζει από αγάπη, τα μάτια του αντανακλούν τη Γνώση, το Φως, τη Δύναμη, που φωτίζουν και ξυπνούν την αγάπη στις καρδιές, τους απλώνει τα χέρια, τους ευλογεί, μια άρετή εξυγίανσης βγαίνει απ' την κάθε επαφή μαζί του κι' ακόμη απ' τα φορέματά του. Ένας γέρος, τυφλός απ' τα παιδικά του χρόνια φωνάζει μεσ' από το πλήθος : "Κύριε θεράπευσέ με και θα δω". Ο λαός χύνει δάκρυα χαράς καί φιλά το χώμα όπου πατά. Απ' τα μάτια του γέρου πέφτει ένα φλούδι κι εκείνος βλέπει. Τα παιδιά σκορπίζουν λουλούδια στο πέρασμά του και φωνάζουν "Ωσαννά!" Εκείνος, φωνάζουν. Είναι Εκείνος ! Δεν μπορεί παρά να 'ναι Εκείνος. Σταματά στην πλατεία της Μητρόπολης της Σεβίλλης τη στιγμή που φέρνουν ένα μικρό άσπρο φέρετρο, όπου αναπαύεται η εφτάχρονη μοναχοκόρη κάποιου προύχοντα. Η νεκρή είναι σκεπασμένη με λουλούδια. "Θ' αναστήσει το παιδί σου", φωνάζουν απ' το πλήθος κι η μητέρα κλαίει. Ο παπάς που προχωρεί μπρός απ' το φέρετρο, κοιτάζει μ' ένα ύφος συγχυσμένο καί ζαρώνει τα φρύδια. Ξαφνικά, μια φωνή αντηχεί, η μητέρα ρίχνεται στα πόδια του : "Αν είσαι Εσύ, ανάστησε το παιδί μου !" και του απλώνει τα χέρια της. Η πομπή σταματά,

"Στερείται λογικής"...

Aκουγα χθές βράδυ στο Σύνταγμα, στην πολύ αδύναμη συγκέντρωση που έγινε εκεί, τους χαιρετισμούς των εκπρόσωπων των ΕΛΜΕ  που είχαν έλθει από όλη την Ελλάδα.
Ειλικρινά πίστευα ότι τουλάχιστον  οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι εργαζόμενων που τσακίζονται εδώ και 3,5 χρόνια θα είχαν τουλάχιστον ασχοληθεί λίγο πιο σοβαρά με τα όσα συμβαίνουν. Πόσο μάλλον όταν θεωρούν τους εαυτούς τους Αριστερούς κι επομένως μια στάλα πιο "ψαγμένους' από τους "κοινούς θνητούς". Κι όμως...
Όλες οι μικρές ομιλίες κινούνταν στο επίπεδο της γεμάτης κενό γενικολογίας με κυρια αιχμή τους το περίφημο "όλοι μαζί" για "να νικήσουμε". Κανένας δεν έμπαινε στον κόπο όμως να μας πει "ποιοί όλοι μαζί" και ποιούς "να νικησουμε" γιατί τότε μάλλον θα χάλαγε αυτό το θολό "όλοι μαζί"
Διάλεξα μία αντιπροσωπευτική ομιλία-χαιρετισμό από κάποιον εκπρόσωπο βορειοελλαδίτικης ΕΛΜΕ που επιτέθηκε στους κυβερνητικούς βουλευτές: 'Δεν ξέρω τι να πω είπε γι αυτούς τους κουφιοκεφαλάκηδες(!), άβουλους και μερικές φορές κακόβουλους ανθρώπους κλπ..."
Κουφιοκεφαλάκηδες λοιπόν και άβουλοι αυτοί που ψήφισαν για άλλη μια φορά τη σφαγή των δικαιωμάτων των εργαζόμενων στην Ελλάδα! Το μονο που δεν του πέρασε από το μυαλό του εκπρόσωπου ήταν η πραγματικότητα. Οτι δηλαδή όλοι αυτοί οι "άβουλοι" ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και ότι συνειδητά εξυπηρετούν τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπούν τα κόμματά τους και μάλιστα σε μια στιγμή που η τάξη αυτή και ο αγαπημένος της κόσμος, ο καπιταλισμός, βρίσκεται σε βαθιά κρίση που ή θα ξεπεράσει ή θα ξεπεραστεί η ίδια από την ιστορία.
Βέβαια τι ευθύνη να ρίξεις σ' αυτό τον άνθρωπο όταν, όπως είπε στην απλή και σταράτη ομιλία του ο Θαν Παφίλης, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας κατάγγειλε την κυβέρνηση για άλλη μια φορά ότι "έφερε ένα νομοσχέδιο που στερείται λογικής"!
Θα έπεφτε βέβαια κανείς σε παγιδα αν απαντούσε με τον ίδιο τρόπο στον Αλ. Τσίπρα λέγοντας ας πούμε "τα μυαλά σας και μια λύρα" η κάτι τέτοιο.
Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν στερείται λογικής. Ούτε η κυβέρνηση ούτε ο Αλ.Τσίπρας. Ολοι ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και γιατί το κάνουν.
Λογικής στερούνται μάλλον αυτοί που τους πιστεύουν και τους ακολουθούν. Αλλά ούτε καν αυτοί.
Μεγάλο βάρος η ανάληψη ευθύνης προς το μέλλον και η απόφαση για ανυποχώρητο αγώνα και σύγκρουση μέχρι τέλος. Και οι πολλοί όπως φαίνεται ακόμη αρνούνται κατηγορηματικά να κάνουν τέτοιο βήμα.

Ο αγώνας συνεχίζεται-Κινητοποιήσεις και σήμερα-Προσυγκέντρωση τώρα στον πεζόδρομο της Ερμού από ΟΤΑ και Εκπαιδευτικούς

Συνεχίζονται και σήμερα οι κινητοποιήσεις από το πρωί.

Σε λίγο εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι των ΟΤΑ κ.α. θα βρίσκονται στο Σύνταγμα έξω από τη Βουλή.

Σε προσυγκέντρωση είχαν καλέσει το ΟΤΑ Αττικής και το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών στον πεζόδρομο της Ερμού στο συντριβάνι στις 7μμ. για τη συγκέντρωση στις 8μμ στο Σύνταγμα.

Σε συσκέψεις 'εχει καλέσει τους εκπαιδευτικούς το ΠΑΜΕ για την οργάνωση του αγώνα το καλοκαίρι.

Εν τω μεταξύ σε αναβρασμό βρίσκονται οι καθηγητές των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ που από το πρωί ενημερώνουν τους γονείς των μαθητών για τις εξελίξεις. Πολύ θετική φαίνεται να είναι η ανταπόκριση των γονιών των μαθητών που διάλεξαν τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ για τη συνέχεια των σπουδών τους.

Ο αγώνας συνεχίζεται λοιπόν και θα κριθεί από πολλά, και κυρίως από την επιμονή και το κατά πόσο θα μπορ'εσει να πάρει οργανωμένο χαρακτήρα και να πείσει και άλλους εκτός των θιγόμενων άμεσα να συσπειρωθούν και να παλέψουν.

Το άρθρο από το 902.gr

Συνεχίζονται και σήμερα οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην Τοπική Διοίκηση (ΦΩΤΟ)






Συνεχίζουν και σήμερα Τετάρτη τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι στην Τοπική Διοίκηση, ενώ μέχρι σήμεραπαραμένουν κλειστές οι υπηρεσίες των δήμων όλης της Ελλάδας, εκτός των κοινωνικών υπηρεσιών.

Σε όλους τους δήμους της χώρας πραγματοποιούνται κατά τόπους κινητοποιήσεις και συσκέψεις των εργαζομένων.

Στη Θεσσαλονίκη, οι εργαζόμενοι του νομού πραγματοποιούν 24ωρη απεργία, ενώ το πρωί πραγματοποίησαν συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Στην Αθήνα, οι εργαζόμενοι στην Τοπική Διοίκηση διοργανώνουν συγκέντρωση το απόγευμα έξω από τη Βουλή. Το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής καλεί σε προσυγκέντρωση στις 19:00 στον πεζόδρομο της Ερμού.

Συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στη Βουλή διοργανώνουν σήμερα οι δήμαρχοι όλης της χώρας. Την Πέμπτη θα συνεδριάσει εκ νέου το ΔΣ της ΚΕΔΕ, προκειμένου να καθοριστεί η περαιτέρω στάση της.

Τράπεζες στον πάτο, τραπεζίτες στον αφρό -Πάνω από 1 εκ αμοιβή για 2 Έλληνες διευθύνοντες

Ποιες είναι οι πιο χρεοκοπημένες επιχειρήσεις στην Ελλάδα αλλά και όλο τον πλανήτη;
Οχι τα κράτη, αν και "κράτη" είναι κι αυτές, αλλά οι τράπεζες. Το λένε όλοι και πιο πολύ από όλους το λέει η πραγματικότητα. Μόνο τώρα με την ανακεφαλαιοποίησή τους πήραν άλλο ένα δωράκι περίπου 50δις για να διασωθούν.
Οπότε σύμφωνα με τα όσα λένε οι εκπρόσωποι της "επιχειρηματικότητας" για το Δημόσιο, αφού το Ταμείο είναι μείον, εντελώς μείον όμως, ανάλογα και οι "ηγέτες"-διευθύνοντες σύμβουλοι των τραπεζών θα έπρεπε να αμειφθούν σύμφωνα με τις επιδόσεις των εταιρειών τους.
Κι όμως, εδώ γίνεται μια μικρή εξαίρεση...
 Να ποιες είναι οι ταπεινές αμοιβές τους. Στην Ελλάδα μάλιστα 2 από αυτούς, παρά τα αντθέτως λεγόμενα αυτές τις μέρες και τις διαψεύσεις των δήθεν φημολογιών το 2011 ξεπέρασαν το 1000000 ευρώ! Καλύτερα από όλους πάντως πήγαν οι Ισπανοί συνάδελφοί τους που έφτασαν τα 2.5 εκ.
Όσο πιο χρεοκοπημένη και βουλιαγμένη η τράπεζα τόσο πιο καλά για τον καπετάνιο  της.
Μπορεί πάντως και να το άξιζαν. Εδώ που τα λέμε δεν είναι και λίγο αυτό που κατάφεραν. Ολόκληροι λαοί έχουν "δεχτεί" να γονατίσουν για να σώσουν τις τράπεζες και τους μετόχους τους. Και βασικά τον κύριο μέτοχο όλων. Τον καπιταλισμό.

Το άρθρο από την Καθημερινή.

Δύο Ελληνες τραπεζίτες με αποδοχές άνω του 1 εκατ.

Δύο Ελληνες τραπεζίτες συγκαταλέγονται μεταξύ των 3.175 τραπεζικών στελεχών στην Ευρώπη, τα οποία το 2011 αμείφθηκαν με περισσότερο από ένα εκατομμύριο ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (ΕΒΑ).


Η δημοσιοποίηση των στοιχείων εντάσσεται στη στρατηγική της Ε.Ε. να περιορίσει τις αμοιβές των τραπεζικών στελεχών και αποδεικνύει ότι πολλές τράπεζες εξακολούθησαν ν’ αμείβουν τα στελέχη τους με παχυλά ποσά ακόμη και μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά και καθώς συνεχιζόταν και μάλιστα εντεινόταν η κρίση της Ευρωζώνης.

Οι περισσότεροι υπάλληλοι τραπεζών, 2.436, που αμείφθηκαν με περισσότερο από ένα εκατομμύριο βρίσκονται στη Βρετανία και σύμφωνα με τα στοιχεία έλαβαν κατά μέσο όρο αμοιβή 1,44 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Ακολουθούν οι Γερμανοί τραπεζίτες, 170 εκ των οποίων έλαβαν το 2011 1,84 εκατ ευρώ, κατά μέσο όρο, οι Γάλλοι με 162 υψηλόμισθους τραπεζίτες, οι Ισπανοί με 125 στελέχη, οι Ιταλοί με 96 και οι Ολλανδοί με 36 τραπεζίτες που έλαβαν αμοιβή μεγαλύτερη του ενός εκατομμυρίου ευρώ ο καθένας. Ενδιαφέροντα είναι τα στοιχεία που αφορούν τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης από το 2010 και μετά.

Στην Ελλάδα που το 2011 προσπαθούσε να αναδιαρθρώσει το χρέος της και το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων είχε ήδη φτάσει σε διψήφιο νούμερο, δύο τραπεζίτες της έλαβαν έκαστος, κατά μέσο όρο, λίγο περισσότερα από δύο εκατομμύρια ευρώ.

Στην Κύπρο, τέσσερις τραπεζίτες έλαβαν το 2011 κατά μέσο όρο 1,6 εκατ. ευρώ ο καθένας. Στην Ιρλανδία 21 τραπεζίτες είχαν το 2011 αμοιβή μεγαλύτερη από ένα εκατομμύριο ευρώ, για την ακρίβεια έλαβαν κατά μέσο όρο 1,4 εκατ. ευρώ ο καθένας. Η δε Πορτογαλία είχε το 2011 έντεκα τραπεζίτες που έλαβαν 1,6 εκατ. ευρώ ο καθένας κατά μέσο όρο.

Δίχως αμφιβολία ο ισπανικός τραπεζικός τομέας είχε τους περισσότερους υψηλά αμειβόμενους τραπεζίτες από τις χώρες της κρίσης, καθώς 125 τραπεζίτες της έλαβαν αμοιβή 2,4 εκατομμυρίων ευρώ ο καθένας κατά μέσο όρο. Συνολικά όλα αυτά τα τραπεζικά στελέχη έλαβαν αμοιβή 3,5 δισ. ευρώ το 2011.

74δις φοροδιαφυγή!! - Ποιος..."θα βάλει τάξη" στους "κατοίκους του πουθενά";

Tην ώρα που οι κυβερνήσεις της ΕΕ και άλλων "δίκαιων" και άδικων καπιταλιστικών κρατών ψάχνουν σε τσέπες απελπισμένων να βρούν ίχνη χρήματος και τσακίζουν αποδοχές και δικαιώματα για να σώσουν το σύστημα, άλλη μια τρανταχτή περίπτωση δίνει απάντηση στο ερώτημα "που πήγαν τα λεφτά", στην απορία του κάθε λογικού ανθρώπου "τι στο καλό γίνεται με τον πλούτο που παράγεται".
Η τεράστια Αμερικάνικη Apple, στη σοβαρότερη καπιταλιστική οικονομία του πλανήτη, με το αυστηρότερο φορολογικό σύστημα επι γης, κατηγορείται για φοροδιαφυγή 74 δις!!

Να τι λέει η είδηση όπως τη διαβάσαμε στο Πρώτο Θέμα:


"Απέφυγε να καταβάλει φόρους 74 δισεκατομμυρίων δολαρίων, χρησιμοποίησε «παραθυράκια» και γλίστρισε από τη δαγκάνα του νόμου χάρη στις θυγατρικές της εταιρείες… Αυτές τις κατηγορίες, τουλάχιστον, επιρρίπτει το Κογκρέσο στον κολοσσό της τεχνολογίας, Apple.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ήταν γνωστό ότι ο αμερικανικός κολοσσός εκμεταλλευόταν κάθε νομικό μονοπάτι, ώστε να απαλλαγεί από την καταβολή φορολογίας, ωστόσο κανείς δε γνώριζε ότι τα μεγέθη φοροδιαφυγής θα έφταναν τα 74 δισ. δολάρια."

Βάσει της 40σέλιδης έκθεσης της μόνιμης υποεπιτροπής της Γερουσίας για έρευνες, και όπως δήλωσε ο γερουσιαστής Καρλ Λιβάιν του Δημοκρατικού Κόμματος, που είναι πρόεδρος της Επιτροπής: «Η Apple αναζητούσε το Άγιο Δισκοπότηρο της φοροδιαφυγής. Δημιούργησε εξωχώριες (offshore) εταιρείες που κατείχαν δεκάδες δισ. δολαρίων, ενώ υποστήριζε ότι δεν είναι φορολογικοί κάτοικοι πουθενά».

"...Η Επιτροπή αναφέρει ότι η εταιρεία έκανε χρήση μη φορολογικών κατοίκων - θυγατρικών της Apple στην Ιρλανδία, όπως η Apple Sales International (ASI) και η Apple Operations International (AOI), που δεν πλήρωναν φόρους για πωλήσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση του Δουβλίνου βγάζει την…ουρά της απ' έξω, δηλώνοντας πως η υπόθεση δεν αφορά στο φορολογικό σύστημα της χώρας και ότι άλλοι πρέπει να την επιλύσουν."

Ας συνεχίσουν λοιπόν και στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία να κυνηγούν φτωχούς εργαζόμενους και τελειωμένους ελεύθερους επαγγελματίες, ενώ όλοι ξέρουν που βρίσκεται το πρόβλημα.

Το πρόβλημα βρίσκεται στους ίδιους τους κατόχους της εξουσίας. Στο κάτω-κάτω δική τους είναι κι ό,τι θέλουνε την κάνουν.

Όταν η εξουσία περάσει στα δικά μας χέρια, στα χέρια του λαού, τότε μόνο θα μπορούμε να μιλάμε για το δικό μας δίκιο. Δίκιο και "αγάπη για όλο τον κόσμο" στην ταξική κοινωνία, στο χωρισμένο κόσμο, δεν - υ-πάρ-χει. Όλα τα άλλα είναι παρηγοριά στον άρρωστο.

Oι απεργιακές συγκεντρώσεις στην Ελλάδα από την ΕΡΤ

ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών: Κλιμακώνουμε τον αγώνα και μετά την Απεργία!

Από την προκήρυξη-ανακοίνωση της Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ

Κλιμακώνουμε την πάλη και μετά την Απεργία.

•  με συσκέψεις-συγκεντρώσεις-καταλήψεις-παραστάσεις διαμαρτυρίας, από κοινού με τους μαθητές που πετιόνται έξω από το σχολείο, με τους γονείς, με συνδικάτα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα
•  Συμμετέχουμε στα συλλαλητήρια της Τετάρτης 17 Ιούλη ενάντια στις απολύσεις και στο πολυνομοσχέδιο της σφαγής
•  Διοργανώνουμε μέρα πανελλαδικής δράσης, όπου θα πραγματοποιηθούν συλλαλητήρια στην πρωτεύουσα κάθε Νόμου
•  Παίρνουμε την πρωτοβουλία να μείνουν ανοιχτά σε καθημερινή βάση όλα τα σχολεία της Τεχνικής-Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ) και να τα μετατρέψουμε σε κέντρα οργάνωσης του αγώνα, σε κέντρα συμμαχίας και κοινής δράσης με γονείς-μαθητές, διοργανώνοντας απεργιακές δραστηριότητες, συνεντεύξεις τύπου, συναυλίες κ.α.

Για την απεργία της 16ης Ιούλη

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ χαιρετίζει τις χιλιάδες των απεργών και των διαδηλωτών που ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες έδωσαν μαζικό μαχητικό παρών στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα. Έδειξαν στους μεγαλοεργοδότες, στην κυβέρνηση και στην τρόικα πως όσο και να προσπαθούν ένα σημαντικό κομμάτι της εργατικής τάξης και του λαού μας συνολικά, δεν υποτάσσεται, δε σκύβει το κεφάλι και μπορεί να γίνει η σπίθα που θα φουντώσει τη φωτιά που θα τους κάψει.

Το ΠΑΜΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να είναι η απεργία όσο γίνεται πιο πετυχημένη, για να ξεπεραστούν ο φόβος και οι αυταπάτες. Χωρίς αυτή την προσπάθεια των δυνάμεων του ΠΑΜΕ αναμφισβήτητα η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη.

Η επίθεση μας αφορά όλους! Δεν πρέπει να περάσει η διαίρεση των εργαζόμενων σε νέους και παλιούς, δημόσιους και ιδιωτικούς κοκ. Η επίθεση σήμερα στους εργαζόμενους του Δημοσίου τομέα επηρεάζει σήμερα κάθε εργατική οικογένεια. Οι απολύσεις καθηγητών, νοσηλευτών, εργαζόμενων στους Δήμους, οι ελλείψεις στην παιδεία και την υγεία αφορούν κάθε εργάτη και εργάτρια. Η αλληλεγγύη, η ενότητα των εργαζόμενων είναι ουσιαστική απάντηση στον πόλεμο που έχει κηρυχτεί στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Δεν είναι σύνθημα αλλά αποτέλεσμα δράσης σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς.

Η σημερινή απεργία ήταν από την αρχή υπονομευμένη από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Η συμμετοχή των εργαζομένων θα μπορούσε και έπρεπε να ήταν μεγαλύτερη. Δεν αντιστοιχούσε στην οξύτητα των προβλημάτων και στο μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη. Αυτοί που την αποφάσισαν δεν έχουν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων, η γραμμή και τα αιτήματα της απεργίας δε μπορούσαν να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν. Οι ίδιες αυτές ηγεσίες ούτε ήθελαν, ούτε θέλουν τη σύγκρουση στον τόπο δουλειάς, να οργανώσουν στους κλάδους παραγωγής και των υπηρεσιών τους εργαζόμενους ενάντια στους εργοδότες και υπό αυτές τις συνθήκες ούτε ο χρόνος οργάνωσής της δεν ήταν επαρκής.

Η κατάσταση αυτή δείχνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεπεράσουν το φόβο και τη μοιρολατρία και να μετατρέψουν την αγανάκτηση και την υποταγή σε οργάνωση και δράση στη δουλειά, στη γειτονιά, παντού. Η οργή και η αγανάκτηση από μόνες τους δεν αρκούν.

Παράλληλα δεν πρέπει να ανέχονται τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές και τα τσιράκια της εργοδοσίας. Δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες της εργατικής οικογένειας, αποτελούν ξένο σώμα για το εργατικό κίνημα. Το ίδιο ισχύει για τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, τους «ανανήψαντες» ΠΑΣΚίτες και άλλους, που ετοιμάζονται να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.

Όλοι μαζί δουλεύουν για την υπονόμευση και την υποταγή του συνδικαλιστικού κινήματος στη μεγαλοεργοδοσία, στις σημερινές και μελλοντικές κυβερνήσεις. Όλοι αυτοί που πετάνε δήθεν αγωνιστικές κορώνες και επαναστατικά συνθήματα για «πολιτική απεργία» και «απεργίες διαρκείας» είναι οι πρώτοι απεργοσπάστες στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Όλοι αυτοί που κόπτονται για την ενότητα της εργατικής τάξης και για δήθεν προωθημένες ενέργειες εγκαλώντας το ΠΑΜΕ για κάθε λόγο και αιτία, στη σημερινή απεργία δεν έκαναν απολύτως τίποτα για την προετοιμασία και την επιτυχία της.

Ενδεικτικά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΟΤΟΕ, ΠΝΟ, ΠΑΣΕΝΤ (ναυτιλιακοί), ΦΑΜΑΡ στη Βοιωτία, Γκλάξο, Αλάπις, ΙΟΝ, ΗΣΑΠ και ΜΕΤΡΟ, στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων με άξονα τα Σούπερ Μάρκετ και τα πολυκαταστήματα (Άττικα, Σκλαβενίτης κοκ), όχι απλά ήταν απεργοσπάστες, δε συμμετείχαν και δεν πήραν μέτρα για την επιτυχία της απεργίας αλλά σε αρκετούς χώρους ούτε ΔΣ πραγματοποιήθηκαν ούτε ανακοίνωση βγήκε. Αυτά είναι κάποια από τα πολλά «λόγια και έργα» του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Έχουμε πολλά ράμματα για τη γούνα τους.

Η επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου θα συνεχιστεί. Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει και θα φέρει νέα εξίσου αντιλαϊκά, αντεργατικά νομοσχέδια κατ΄ εντολή των μονοπωλίων, ντόπιων και ξένων. Η παρεμπόδιση των μέτρων που έχουν ψηφιστεί και αυτών που σχεδιάζονται να ψηφιστούν απαιτεί οργάνωση και δράση στους τόπους δουλειάς. Δεν υπάρχουν σωτήρες που θα σώσουν την εργατική τάξη, αν η ίδια δεν ορθώσει το ανάστημά της. Σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς είναι ανάγκη να δυναμώσει η διαφώτιση και η ενημέρωση για τις εξελίξεις, να μπουν όλοι οι εργαζόμενοι στη συζήτηση. Είναι ανάγκη η ενίσχυση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο δουλειάς και η κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Έτσι θα διαμορφώσουμε τους όρους ανασύνταξης του κινήματος, παρεμπόδισης αλλά και γενικής αντεπίθεσης.

Η Εκτελεστική Γραμματεία

Μια έρευνα ...πεταμένα λεφτά - Ζητούσε προσλήψεις σε ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, αυτοί απολύουν

Το Μάιο του 2011 δημοσιεύτηκε από το Υπ. Παιδείας  η "Έρευνα για την υφιστάμενη κατάσταση στα ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ"  Οπως διαβάζουμε "Η έρευνα πραγματοποιήθηκε την χρονική περίοδο Οκτωβρίου 2010 - Φεβρουαρίου 2011 και η επεξεργασία των αποτελεσμάτων της ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2011." Έγινε λοιπόν εντός κρίσης και μνημονίων και δεν είναι δύσκολο να σκεφτούμε ότι είχε σα στόχο το να βρεθούν τρόποι "εξορθολογισμού του Δημοσίου" κατα την απαίτηση της ΕΕ.

Τα συμπεράσματα όμως που βγήκαν από την έρευνα θα έπρεπε να αδηγήσουν σύμφωνα με τα όσα διαβάζει κανεις εκεί σε προσπάθεια αναβάθμισης της  Δημόσιας Επαγγελματικής Παιδείας και όχι στο αντίθετο. Ο αριθμός των μαθητών που ακολουθούν τομείς της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι μικρότερος από αυτόν που θα έπρεπε λεει η έρευνα που οι ίδιοι έκαναν.

Διαβάζουμε για παράδειγμα στα συμπεράσματα:

"Δυστυχώς, στην Ελλάδα, οι αναποτελεσματικές πολιτικές που εφαρμόσθηκαν στον τομέα της Τεχνικής - Επαγγελματικής Εκπαίδευσης οδήγησαν σε συρρίκνωση του μαθητικού της δυναμικού, με ευρύτερες αρνητικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις."

Στους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό αναφέρονται:

• Η έλλειψη ενημέρωσης της κοινής γνώμης για τις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει η Δ.Τ.Ε.Ε.
• Τα μη θεσμοθετημένα επαγγελματικά δικαιώματα για ορισμένες ειδικότητες, αλλά κυρίως τα νομοθετικά μη κατοχυρωμένα επαγγέλματα.
• Οι συχνές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που αυξάνουν την επιφυλακτικότητα του κόσμου.

Σε αλλο σημείο με στοιχεία από τις υπόλοιπες ευρωπαικές χώρες βγαίνει το συμπέρασμα ότι στις χώρες με ανεπτυγμένη την  τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση η ανεργία φαίνεται να μειώνεται. 

Αυτό για να σκουπίζουν ο κ.Σαμαρας και οι υπουργοί του τα δάκρυά τους "για τα άνεργα παιδιά μας".

Το βασικό συμπέρασμα που βγαίνει ρίχνοντας μια ματιά στους πίνακες που επιλέξαμε να αναδημοσιεύσουμε εδώ, είναι ότι καταργούνται οι πιο αποτελεσματικές και δημοφιλείς ειδικότητες που είχαν τον μεγαλύτερο Μ.Ο. μαθητών στις τάξεις των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ!

Για τις ειδικότητες ειδικά του τομέα Υγείας Πρόνειας η έρευνα συμπεραίνει ότι πρέπει να γίνουν προσλήψεις καθηγητών! Η κυβέρνηση έκανε ακριβώς το αντίθετο.

Η έρευνα αυτή στοίχισε 350000 ευρώ. Πεταμένα λεφτά...

Έρευνα για την υφιστάμενη κατάσταση στα ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ

(Παρά το συμπέρασμα όμως κατάργησαν τις  ειδικότητες όπως Κομμωτικής Τέχνης, Αισθητικής Βοηθών Φυσιοθεραπευτών που είχαν ικανοποιητικό μέσο όρο! Γιατί άραγε; Ποιος το παρήγγειλε;)

Ελλειψη καθηγητών λοιπόν διαπιστώνει η έρευνα γι αυτούς τους Τομείς. Και τι έκανε η κυβέρνηση; Τους απολύει όλους και καταργεί τις ειδικότητες!

Τι άλλο  μένει άραγε εκτός από το δρόμο του αγώνα μέχρις εσχάτων για να σωθεί ό,τι μπορεί από τη ζωή μας;

Τι πρέπει να γίνει για να καταλάβουμε ότι αυτός ο κόσμος της "ελεύθερης αγοράς" όπως λένε τον καπιταλισμό, δεν είναι τίποτα άλλο από έναν κόσμο που στέλνει τους ανθρώπους στα σκουπίδια μαζί με τις ανάγκες του προσπαθώντας μάταια να σώσει το τομάρι του;