"ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΣΠΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ;" - Ένα σχόλιο

Το άρθρο το είδαμε στο ΙΣΚΡΑ.

Του ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΛΟΥ

Η δέσμευση για την ανατροπή των μνημονίων και ο πολιτικός στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς, αποτελούν βασικά «ταυτοτικά» σημεία του ΣΥΡΙΖΑ. Στηρίζουν την ενότητα μέσα στις γραμμές του, αλλά –και κυρίως- στηρίζουν τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το ευρύτερο εργατικό-λαϊκό ρεύμα που εκπροσωπεί.

Όποια από­πει­ρα να τε­θούν σε αμ­φι­σβή­τη­ση αυτά τα στοι­χεία, κα­τα­λή­γει ανα­πό­φευ­κτα να θέτει σε ερω­τη­μα­τι­κό την ενό­τη­τα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, κα­τα­λή­γει να προ­κα­λεί ρωγ­μές στη σχέση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τον κόσμο.

Στην προ­συ­νε­δρια­κή συ­ζή­τη­ση επι­χει­ρή­θη­κε να απο­δο­θεί η κα­τη­γο­ρία περί δια­σπα­στι­κής τα­κτι­κής στα στε­λέ­χη της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας. Υπο­γραμ­μί­ζω ότι κα­νείς από εμάς και ποτέ, δεν αμ­φι­σβή­τη­σε αυτές τις επι­λο­γές. Αντί­θε­τα, η Α.Π. έχει συ­γκε­ντρώ­σει όλες τις δυ­νά­μεις της στην προ­σπά­θεια να ενι­σχυ­θούν αυτά τα στοι­χεία και να υπη­ρε­τη­θούν με συ­νέ­πεια μέσα στην «εφ’ όλης της ύλης» πο­λι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση.

Όμως έχου­με ήδη κρού­σμα­τα τέ­τοιας αμ­φι­σβή­τη­σης από φωνές που προ­έρ­χο­νται από την κομ­μα­τι­κή πλειο­ψη­φία.

Πρό­σφα­τα ο βου­λευ­τής Π. Τα­τσό­που­λος δή­λω­σε ότι θε­ω­ρεί ως πι­θα­νούς κυ­βερ­νη­τι­κούς συμ­μά­χους του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τη ΔΗΜΑΡ, τους σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες γε­νι­κώς, ακόμα και μιαν κά­ποια «πα­τριω­τι­κή Δεξιά»!Το σχήμα που προ­τεί­νει ο Π. Τα­τσό­που­λος είναι μια μορφή κυ­βέρ­νη­σης Εθνι­κής Ενό­τη­τας, που εξαι­ρεί από τις γραμ­μές της, με σα­φή­νεια, μόνον τις δυ­νά­μεις των νε­ο­να­ζί της Χρυ­σής Αυγής.
Ο θό­ρυ­βος, που φυ­σιο­λο­γι­κά ξε­ση­κώ­θη­κε, ξε­πε­ρά­στη­κε με την ανα­κοί­νω­ση του Γρα­φεί­ου Τύπου, ότι αυτά απο­τε­λούν «προ­σω­πι­κές από­ψεις» του Π. Τα­τσό­που­λου.

Είναι όμως έτσι;

Προ­σφά­τως, κε­ντρι­κό κομ­μα­τι­κό στέ­λε­χος, μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας της ΚΕ, μι­λώ­ντας από τη­λε­ο­ρά­σε­ως απέ­κλει­σε από τους πι­θα­νούς κυ­βερ­νη­τι­κούς εταί­ρους του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μόνο τη «Σα­μα­ρι­κή Δεξιά» και τη Χρυσή Αυγή. Στους εμ­βρό­ντη­τους συ­νο­μι­λη­τές του –που έσπευ­σαν να χαι­ρε­τή­σουν με εν­δια­φέ­ρον την πρό­τα­ση…- υπο­γράμ­μι­σε ότι αυτή είναι η «κε­ντρι­κή άποψη» στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας ως «κα­ρι­κα­τού­ρες» τις από­ψεις που επι­μέ­νουν στην προ­ο­πτι­κή μιας κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς και –κατά συ­νέ­πεια- επι­μέ­νουν στην πο­λι­τι­κή συμ­μα­χιών κυ­ρί­ως με­τα­ξύ ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ.

Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το νόημα ενός «παι­χνι­διού λέ­ξε­ων» που έχει αρ­χί­σει –πχ από τους τί­τλους της «Αυγής»- όπου η κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς συγ­χέ­ε­ται μό­νι­μα με μιαν κά­ποια κυ­βέρ­νη­ση Εθνι­κής Σω­τη­ρί­ας.

Μέσα στη συ­γκυ­ρία όπου η κρίση βα­θαί­νει, όπου οι αστι­κές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις κα­τα­τρί­βο­νται, η πίεση από τις κα­θε­στω­τι­κές δυ­νά­μεις για μια κυ­βέρ­νη­ση Εθνι­κής Ενό­τη­τας (της μιας ή της άλλης μορ­φής) θα επα­νέλ­θει στο προ­σκή­νιο. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οφεί­λει από τώρα να έχει σαφή άποψη με στόχο να αντέ­ξει στην πίεση αυτή και να κα­τορ­θώ­σει να την αντι­γυ­ρί­σει.

Και αυτό ση­μαί­νει ότι το συ­νέ­δριό του οφεί­λει να δώσει κα­θα­ρές απα­ντή­σεις, πει­στι­κές για την πλειο­ψη­φία των μελών του και δε­σμευ­τι­κές για την πο­λι­τι­κή και κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ηγε­σία του. Αυτό το κρί­σι­μο ζή­τη­μα επι­χει­ρεί­ται σή­με­ρα να «κρυ­φτεί» πίσω από τον καπνό που έχει ξε­ση­κω­θεί για τις «συ­νι­στώ­σες» και πίσω από τις δη­μα­γω­γί­ες για τους «μη­χα­νι­σμούς» των αρι­στε­ρών από­ψε­ων που, τάχα, αυτοί (!) απει­λούν την εσω­κομ­μα­τι­κή δη­μο­κρα­τία «των μελών».

Σχόλιο "εδώ και τώρα" : Ο κόσμος τόχει βούκινο κι αυτοί κρυφό καμάρι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει να έρθει η πλειοψηφία με την άποψη της Ανατροπής -ακόμη κι όπως την εννοούν κάποιοι εκεί. Αντίθετα επιχειρεί να πάει  τρέχοντας ο ΣΥΡΙΖΑ με την άποψη της συμβιβασμένης πλειοψηφίας, της μη ανατροπής δηλαδή, για να μπορέσει έτσι να πάρει την συμβιβασμένη ψήφο και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν επιδιώκει δηλαδή την αλλαγή συσχετισμών στο επίπεδο της άποψης "υπέρ ή κατά της Ανατροπής" αλλά απ' ευθείας στο ερώτημα "υπέρ ή κατά του ΣΥΡΙΖΑ". Δεν είναι άσχετο το ότι όλοι στα διάφορα πάνελ συζητούσαν το τι πρέπει να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ για να "καθυσηχάσει τους νοικοκυραίους" και να ξεκολλήσει δημοσκοπικά. 

Τι έκανε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ με το 27% που πήρε πέρσι; Το είδε κανείς στους αγώνες; Δείχνει κάτι ότι βοήθησε στη ριζοσπαστικοποίηση του λαού ή των ψηφοφόρων του ή το αντίθετο;

Η απάντηση αύριο. Αν το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ έχει λιγότερους από τους 4500 συνέδρους;

Για να μην το παιδεύουμε, όταν σε μη επαναστατικές συνθήκες ένα κόμμα επιχειρεί ή και καταφέρνει να κερδίσει ποσοστά της τάξης του 30% προσπαθώντας να γίνει "πολυσυλλεκτικό", προφανώς το κόμμα αυτό δεν είναι αριστερό. Ειναι σουπερμάρκετ.

Είπε κάποιος στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ: "Πρέπει να ξαναεπινοήσουμε την Αριστερά..."

Απο επινοήσεις άλλο τίποτα. Μιλάμε για τρομερή φαντασία. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο.  Δείτε το και στις ομολογίες του ίδιου του Α.Νταβανέλου.