Οι εξωχώριες εταιρείες

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αν κάτι έχει αξία από την ανούσια κατά τ' άλλα υπόθεση της παραίτησης του υφυπουργού Ναυτιλίας Γ. Βερνίκου, είναι η ομολογία του ίδιου του εφοπλιστή ότι «οι ναυτιλιακές εταιρείες που είναι εγκατεστημένες στην Ελλάδα έχουν μορφή εξωχώριας εταιρείας». Επιβεβαιώνει δηλαδή, ότι οι εφοπλιστές προτιμούν να δίνουν στις εταιρείες τους μορφή εξωχώριας εταιρείας, ακριβώς για να μην πληρώνουν φόρους και κάθε άλλη «επιβάρυνση» προς το κράτος. Δεν τους φτάνουν οι δεκάδες στην κυριολεξία φοροαπαλλαγές που έχουν θεσπίσει οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις για χάρη τους (σ.σ. πρόσφατα τις υπενθύμισε ο «Ρ»), προτιμούν να μεταφέρουν την έδρα των εταιρειών τους σε φορολογικούς παραδείσους για να απαλλάσσονται πλήρως. Μάλιστα, η πλήρης φοροασυλία θεωρείται από τους εφοπλιστές ως το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, με τον ίδιο τον Γ. Βερνίκο να δηλώνει χτες σε ραδιοφωνικές συνεντεύξεις του ότι οι εξωχώριες εταιρείες «είναι ένα πολύ σημαντικό και αναπτυξιακό εργαλείο», αξιώνοντας να «αποενοχοποιηθεί» η ίδρυση και λειτουργία τους στη συνείδηση του λαού. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αμείλικτα: Ποια καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ποια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου μπορεί να γίνει στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος όταν οι εφοπλιστές και γενικότερα το μεγάλο κεφάλαιο, μπορεί στο πλαίσιο της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων του Μάαστριχτ να «φοροδιαφεύγει» καθόλα νόμιμα και να μεταφέρει τις εταιρείες του σε όποιο σημείο του πλανήτη ανά πάσα στιγμή; Πώς μπορεί να εμποδιστεί και να εξαναγκαστεί το μεγάλο κεφάλαιο ώστε να πληρώσει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ώστε να υπάρχουν ασφαλιστικά ταμεία και «κοινωνικό κράτος»; Η μόνη διέξοδος είναι να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ότι μόνο αν πάρει στα χέρια της τα μέσα παραγωγής και έχει την εξουσία μπορεί να έρθουν καλύτερες μέρες.